Emily is Away <3 is een shot pure nostalgie
Het is 2008 en AOL Messenger is dood. Waar de vorige Emily is Away-games zich nog afspeelden in een simulatie van dat MSN-achtige chatprogramma van eind jaren 90, neemt de serie nu het vroege Facebook onder de loep. En ook hier blijkt de nostalgische trip buitengewoon effectief.
Net als de vorige delen speelt het verhaal van Emily is Away <3 zich volledig af in chatvensters van een gesimuleerd socialmediaplatform. In 2008 beginnen jongeren Facebook (of Facenook in deze game) te ontdekken en groeit de populariteit enorm. Mijn personage in het spel besluit daarom ook maar een profiel aan te maken en wordt gelijk begroet door goede vriend Mat. Hij helpt me om mijn pagina een beetje op te pimpen en zorgt gelijk voor mijn eerste vrienden. Hij heeft ook een opdracht: besluiten naar welk eindejaarsfeestje we vanavond gaan. De met alcohol overgoten fuif van Evelyn, of de rustige barbecue van Emily?
©GMRimport
Het zijn dit soort overduidelijke keuzemomenten die het verhaal voortstuwen, al is het niet altijd zo klip-en-klaar wat voor effect die keuzes zullen hebben. Het werkt bijzonder goed, omdat de chatgesprekken uitstekend zijn geschreven. Je kunt je makkelijk verliezen in deze simulatie en geloven dat je echt met iemand aan het praten bent. Elk personage heeft een uitgesproken persoonlijkheid en reageert op zijn of haar eigen manier op jouw berichten. Ik voelde me helemaal getransporteerd worden naar die tijd, waarin ik achter mijn beeldscherm zat te wachten tot het meisje waar ik verliefd op was online kwam. Ping, daar is ze! Maar wat moet ik nu zeggen?
De vragenlijst
De nostalgie wordt versterkt door de profielen van je klasgenoten, waar je heerlijk in kunt rondneuzen. Dit is de tijd van ellenlange vragenlijsten op je ‘wall’, met gevatte lyrics of je favoriete kleur. Als Evelyn op de vraag ‘ben je verliefd op iemand’ bevestigend antwoordt, maakt mijn hart een sprongetje - al weet ik nog niet of ze mij bedoelt. Ook zijn er YouTube-speellijsten vol bangers uit 2008 te vinden: Evelyn maakt een punkoverzicht voor je, terwijl Emily zich meer op zachtere indiemuziek richt. De game linkt ook echt door naar video’s, waardoor je constant emomuziek door je speakers hoort (zonder dat de ontwikkelaar daar licentiekosten voor betaalt: het is immers gewoon YouTube).
©GMRimport
Het spel neemt expres zijn tijd om je nog meer onder te dompelen in de simulatie. Je krijgt telkens drie opties om iets terug te zeggen, maar je moet op wat willekeurige toetsen rammen om dat ook echt in je chatvenster te typen. Dat wekt het gevoel op dat je echt iets terugschrijft. Het antwoord krijg je ook niet direct terug, maar je ziet eerst ‘Emily is typing…’ voordat de tekst verschijnt. Net als vroeger ga ik daardoor analyseren waarom het zo lang duurt voordat ze iets heeft uitgetypt, of nog erger: wat ze had getypt voordat ik ‘Emily is deleting…’ zie verschijnen.
Alleen voor oude mensen
Het is overweldigende nostalgie, maar natuurlijk wel alleen als je uit die tijd stamt. Ben je na de hoogtijdagen van messengers geboren en zitten je chatmogelijkheden altijd al in die smartphone in je broekzak, dan ga je Emily is Away niet begrijpen. Het draait allemaal om het idee dat je je computer aan moest zetten om met je vrienden te chatten, en dan ook nog moest wachten tot zij online kwamen. Maar ook als je wel uit de goede tijd komt, landt niet alles in deze game. Er zitten bijvoorbeeld vrij veel verwijzingen in naar 3OH!3, kennelijk een bekende muziekgroep uit Amerika, maar ik had er nog nooit van gehoord.
Een pure shot nostalgie die in je aderen wordt gepompt, waardoor je hersenen weer gevuld worden met hormonen en je terug wordt gesleurd naar een tijd waarin je probeerde uit te vogelen hoe het leven in elkaar steekt
-
Het verhaal duurt ongeveer twee tot drie uur en laat me achter met allerlei typische tienergevoelens. De drang is groot om het nóg een keer te spelen en ‘betere’ keuzes te maken, als dat al kan. Dit is echter af te raden: de game verliest dan zijn magie omdat het steeds duidelijk wordt dat het natuurlijk geen echte mensen zijn, maar een heleboel gescripte antwoorden.
©GMRimport
Bovendien is het verhaal stiekem niet zo heel diepgaand en maakt het op dat vlak minder impact dan het vorige deel. Er komt allerlei typisch tienerdrama voorbij, met relatieproblemen die ik als tiener ook had, maar uiteindelijk heeft de game niet heel veel te zeggen.
En toch…
Toch blijven de gesprekken en gevoelens in de dagen erna door mijn hoofd spoken. Ik ben inmiddels al twintig jaar ouder, maar ook de onzekerheden die ik als tiener had blijken nog dicht aan de oppervlakte te liggen. Er is alleen een kleine por nodig om ze weer naar boven te laten borrelen.
Maar eigenlijk komt dat doordat Emily is Away <3 gewoon heel goed is in wat het doet. Een pure shot nostalgie die in je aderen wordt gepompt, waardoor je hersenen weer gevuld worden met hormonen en je terug wordt gesleurd naar een tijd waarin je probeerde uit te vogelen hoe het leven in elkaar steekt. Ik mis die tijd niet, maar soms toch ook weer wel. Daarom is het zo fijn dat ik het met deze tijdmachine van een game even heb kunnen bezoeken. Daar heb ik voorlopig wel genoeg aan. En nu ga ik in een hoekje zitten huilen met een speellijst vol Death Cab for Cutie.
Emily is Away <3 is nu verkrijgbaar op pc.
De unieke Emily is Away-serie weet ook met het derde deel de nostalgische snaar keihard te raken. Deze chatsimulatie neemt je een paar uurtjes mee naar je tienerjaren, met alle emoties en onzekere gevoelens van dien.
- Effectieve nostalgie, buitengewoon goed geschreven tienerdrama
- Weinig herspeelbaar, eigenlijk niet zo’n diepgaand verhaal
