Na ruim acht jaar drukt ontwikkelaar Colossal Order de resetknop in. Cities Skylines 2 is niet zozeer een voortzetting van de vorige game, maar vooral een nieuw begin. En iedere geoefende stedenbouwer weet: alle begin is moeilijk.

De harde reset was nodig. Colossal heeft zijn vorige stedenbouwsimulator al die jaren met veel hartstocht onderhouden, maar niet ieder nieuw systeem werd even elegant in de game geïntegreerd. Wie bovendien alles uit de talloze uitbreidingen wil halen, komt geheid ruimte te kort op de krap bemeten landkaarten. Kortom: Cities: Skylines is uit zijn jasje gegroeid. En dus moest Colossal na al die jaren terug naar de tekentafel. Met als voornaamste opdracht: de schaal dusdanig vergroten dat er weer ruimte is voor groei. 

'Cities' is meervoud

In absolute omvang is Cities: Skylines 2 een stuk groter dan zijn voorganger. Je begint nog steeds met één kavel om te bebouwen. Hier is voldoende ruimte voor wat woon- en werkgelegenheid, en uiteraard kun je basisvoorzieningen voor schoon drinkwater en elektriciteit aanleggen. Al snel trekken de eerste Cims in hun huizen en wordt het tijd om de stadsgrenzen te verleggen. 

Niet alleen zijn er dit keer veel méér kavels om te bebouwen, ze hoeven ook niet meer op elkaar aan te sluiten. Dat betekent dat je dus ook een stuk grond verderop kunt aanschaffen en in feite een tweede stad kunt beginnen. Je kunt wat kleinere dorpjes aanleggen langs de snelweg richting je downtown, of een industrieterrein ver van de stad bouwen zodat je inwoners minder last hebben van vervuiling. Ook leuk: een vliegveld ver buiten je stad aanleggen en met openbaar vervoer verbinden. 

Bovendien zijn er nu buursteden. Die zie je weliswaar niet, maar je ziet wel waar autowegen, spoorlijnen en scheepsroutes naartoe leiden. Je kunt dan bijvoorbeeld een treinverbinding met een andere stad maken, maar ook overtollige elektriciteit verkopen aan andere steden. Kom je juist elektriciteit te kort? Zolang je een verbinding met de buitenwereld hebt, importeer je automatisch wat je nodig hebt, en exporteer je wat je kunt.  

Het ritme van de stad 

Cities: Skylines 2 is niet alleen groter, er is ook gekozen voor een realistischere benadering van stedenbouw. In een gewoon huis woont nu één huishouden, in plaats van wel vijf of zes families. Winkelgebieden doen het beter als ze kleiner zijn en dicht bij een woonwijk liggen. Er is nu zelfs hoogbouw met woonruimte boven winkels beschikbaar. En je inwoners zijn bereid verder te reizen voor school of werk.  

Al die grote en kleine aanpassingen zorgen voor een heel ander ritme van de stad. Met goede externe verbindingen breekt er niet gelijk een energiecrisis uit als je een nieuw industrieterrein uit de grond stampt, en je hoeft niet voor elke woonwijk rekening te houden met schoolgebouwen, een medische kliniek en zes speelpleintjes. Nieuw is ook de mogelijkheid om veel gebouwen te upgraden om de capaciteit te verhogen - weer een reden om niet op elke straathoek een basisschool te plaatsen. Hoewel veel ontwerpkeuzes realistischer ogen, verliest de game hiermee ook wat van zijn charme. 

Minder managen, meer bouwen 

Met minder inwoners per vierkante meter, ogen de straten van je nieuwe stad niet zo bruisend. De stad zelf is ook wat minder interessant om te bekijken. Wéér een rechthoekig stratenpatroon met woningen is immers niet zo spannend; juist zaken als schoolgebouwen en parkjes forceren je om creatief te werk te gaan en te breken met het grid. Er ontstaat dan vanzelf een organisch stratenpatroon om alles passend te krijgen.  

Minutieus straatjes aanleggen is in Cities 2 trouwens een stuk makkelijker. Met nieuwe rotondes en een nauwkeuriger rijstrokensysteem is het echt leuk om creatief te zijn; je moet je er alleen wel zelf toe zetten. 

De connecties met de buitenwereld maken Cities: Skylines 2 daarnaast een stuk vergevingsgezinder. Niet alleen doordat je vanzelf stroom importeert, maar ook omdat Cities 2 ‘overheidssubsidies’ introduceert. In de praktijk komt het erop neer dat je voortdurend geld krijgt van ‘de overheid’ als je in het rood dreigt te lopen. En dan kun je ook nog eens belachelijke bedragen lenen. Zo is het bijna onmogelijk om de boel te verpesten. 

Soms is dat financiële vangnet wel erg fijn, want onduidelijke menu’s maken het nodeloos ingewikkeld om bepaalde voorzieningen te optimaliseren. Vooral als het gaat om onderwijs en openbaar vervoer missen we vrij essentiële informatie die in de eerste Cities: Skylines wel beschikbaar was. Er is bijvoorbeeld wel een menu om te zien welke ov-lijnen veel gebruikt worden, maar het is een stuk lastiger te achterhalen welk gekleurd lijntje op je stadskaart bij de info uit de tabel hoort. Ook zijn bepaalde wetten alleen per wijk in te stellen en niet meer voor de hele stad. 

Concurrentie van zijn voorganger 

Toen Cities: Skylines in 2015 verscheen, werd het vooral vergeleken met het twee jaar eerder mislukte SimCity. Een strijd die de toenmalige underdog glorieus won. Inmiddels is die underdog de koning van het genre. Voor Cities 2 ziet de wereld er daarom een stuk anders uit: deze game moet opboksen tegen zijn ijzersterke voorganger. 

Het is niet redelijk om te verwachten dat Cities 2 álles uit de eerste game met uitbreidingen meeneemt, maar het is niet zo dat Cities 2 alleen minder ov-stations, scholen en unieke gebouwen bevat. Ook bepaalde menu’s zijn minder duidelijk of missen belangrijke informatie, terwijl soms zelfs hele basale zaken ontbreken. Zo kent Cities 2 geen fietsers.  

Het fundament van Cities: Skylines 2 is sterk, en zonder twijfel sterker dan dat van zijn voorganger op release. Met onder meer natuurrampen en seizoenen (zelfs seizoensgebonden natuurrampen, zoals bosbranden!) voelt Cities 2 ondanks een paar gebreken behoorlijk compleet. Toch heeft de game nog de nodige updates, uitbreidingen en mods nodig om het potentieel volledig te benutten. Al was er maar een mod om die verschrikkelijke radiocommercials uit te schakelen. 

Cities Skylines verschijnt 24 oktober voor pc en in 2024 op PlayStation 5 en Xbox Series X.  

Er zijn gameplaybeelden van een geannuleerde derde game in de klassieke Star Wars Battlefront-franchise online verschenen.

Het gaat om een derde deel in de reeks waarvan begin dit millennium games uitkwamen, en dus niet te verwarren met de Battlefront-shooters die afgelopen decennium uitkwamen.

Free Radical Design - bekend van de Timesplitters-games - werkte aan Star Wars Battlefront 3. De game werd in 2008 uiteindelijk geannuleerd. Het spel had op de Wii, PlayStation 3, Xbox 360 en pc uit moeten komen.

Inmiddels is er dus gameplay te zien van het nooit uitgekomen spel. De beelden zouden daarbij afkomstig zijn van een versie van de game een week voordat deze geannuleerd werd. Het gaat daarbij specifiek om de Wii-versie van het spel.

Er gaat gewerkt worden aan een televisieserie gebaseerd op het eerder dit jaar uitgekomen Pacific Drive.

Variety meldt dat Atomic Monster, het productiebedrijf van Saw-medebedenker James Wan, de rechten op een televisieserie gebaseerd op de game in handen heeft. Hij zal als executive producer meewerken aan de film, al is er nog geen netwerk of streamingdienst bevestigd.

In elk potje van Pacific Drive maken spelers een unieke tocht door een griezelig gebied genaamd de Olympic Exclusion Zone. Belangrijk is dat de auto gedurende speelsessies blijft lopen, omdat er anders erge dingen kunnen gebeuren.

Het is aan de speler om de auto te upgraden en kapotte onderdelen te fixen. Daarvoor moeten spelers soms ook uit de auto stappen en de omgeving afspeuren naar nieuwe onderdelen.

Pacific Drive is verkrijgbaar op Steam, Epic Games Store en PlayStation 5.