Nara was ooit de beste en meest dodelijke piloot in het universum, maar aan het begin van Chorus wordt ze vooral gekweld door haar daden. In opdracht van de sekte The Circle heeft ze een complete planeet opgeblazen. Dat schuldgevoel dwingt haar om op de vlucht te slaan en een nieuw leven op te bouwen. Wanneer leden van The Circle haar opsporen, stoft ze haar pratende ruimteschip af om voor eens en voor altijd wraak te nemen.

Het verhaal van Chorus wordt bijna geheel uit de doeken gedaan middels radiogesprekken tussen de piloten van allerlei andere ruimteschepen en de interne monologen van Nara. Vooral dat laatste maakt het verhaal van Chorus aanhoren een vermoeiende onderneming, want haar gedachten worden op dramatisch fluisterende toon opgelezen. Het helpt daarbij niet dat het gehele spel een overdreven duistere invalshoek heeft, vol onbegrijpelijke sci-fi termen en een edgy boordcomputer die net iets teveel lijkt te genieten van al het dood en verderf in het universum. 

©GMRimport

Forsaken en Rites

Chorus legt hier teveel focus op – het onderbreekt te vaak wat dit spel wél goed doet. Vechten tegen ruimtepiraten, leden van The Circle en interdimensionale wezens is namelijk ontzettend tof gedaan. Forsaken - Nara’s pratende schip - ligt fantastisch onder de knoppen en kan met de speciale driftfunctie onmogelijke bochten maken. Zo is het mogelijk om vooruit te vliegen en het schip 180 graden te draaien om zo achterliggende vijanden uit te schakelen.

De speciale krachten van Nara maken het avontuur nog veelzijdiger. Naarmate het verhaal vordert, krijgt ze steeds meer toegang tot zogenaamde Rites die de gevechten compleet op hun kop zetten. De ene rite schakelt in een keer schilden of het complete vijandelijke schip tijdelijk uit, terwijl de andere ervoor zorgt dat ze direct achter de vijand teleporteert. Tactisch van deze krachten gebruik maken zorgt ervoor dat Nara een complete vloot in haar eentje kan uitschakelen. 

©GMRimport

©GMRimport

©GMRimport

Gewichtsloze dogfights

Spelers kunnen in Chorus dankzij de openwereldopzet zelf de volgorde van missies bepalen. Wel heeft iedere missie - of die nu optioneel is of bij het hoofdverhaal hoort - ongeveer dezelfde opzet. Er wordt wat langdradige context gegeven voordat er een groep vijandelijke ruimteschepen aan komt vliegen. Dit is gelukkig ook waar de lol in Chorus begint, want met iedere nieuwe kracht worden deze gevechten leuker. Door veel van alle vaardigheden van Nara en Forsaken gebruik te maken, levelen deze skills, waardoor ze allerlei bonuseffecten krijgen. Dat is ook wel nodig, want de vijanden worden steeds gevaarlijker.

In deze gevechten schittert Chorus, maar ook daarbuiten worden de vaardigheden op originele manieren toegepast. In tempels die nieuwe krachten huizen, zitten kleine puzzels waarin bijvoorbeeld meerdere sloten in een krappe gang binnen beperkte tijd kapot geschoten moeten worden. De deur openen lukt alleen met een strakke combinatie van driften, boosten en teleporteren. 

©GMRimport

Rollen met de ogen

Tijdens missies waarin spelers wrakstukken of herinneringen moeten opsporen, komt Chorus minder goed uit de verf. De weg vinden tussen brokstukken en asteroïden is best lastig wanneer het mogelijk is om alle kanten op te vliegen. De driftfunctie maakt het gelukkig mogelijk om razendsnel te keren, maar daarmee zijn nog niet alle problemen opgelost. Zo zijn er heel veel icoontjes die het scherm vullen wanneer er gebruik wordt gemaakt van Nara’s speciale visie. Wat bij de missie hoort en wat niet is niet altijd even duidelijk. Op het gebied van waypoints heeft het spel zelfs wat bugs die de verwarring alleen maar verergeren.

Deze problemen zijn best te overzien voor wie al jaren zoekt naar een nieuwe space combat shooter. Het is juist daarom extra tragisch dat het verhaal van dit spel de leuke gameplay zo in de weg zit. Wie de vele bijna onbegrijpelijke pseudoreligieuze technobabble in Chorus kan doorstaan zonder met de ogen te rollen, verdient een prijs. Letterlijk iedere missie is ermee doordrongen, waardoor de leuke stukken veel te vaak worden opgebroken door de zoveelste angsty monoloog. Het haalt zelfs een beetje de vaart uit de zo spectaculaire ruimtegevechten. 

Chorus is verkrijgbaar op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S, Xbox One en pc. Voor deze recensie is het spel gespeeld op een Xbox Series S.

De bij Bioware vertrokken Dragon Age: The Veilguard-regisseur Corine Busche heeft laten weten dat ze een aanbod kreeg om ergens anders te werken "die ze niet kon weigeren".

Dat heeft ze in een statement aan Eurogamer laten weten. Ze vertelde daarbij dat het om een game gaat die binnen het rpg-genre valt, maar meer details gaf ze nog niet.

Busche laat daarbij weten dat ze "heeft gedaan wat ze wilde doen bij Bioware. Ik wilde er gaan werken om de koers te corrigeren. Ik hou van Dragon Age en van Bioware, dus de kans om er een goede singleplayer-rpg van te maken was de kans van mijn leven."

Afgelopen week kwam al naar buiten dat Busche vertrekt bij Bioware. Ze ging in februari 2022 aan de slag als regisseur van de vorig jaar uitgekomen Dragon Age-game. Samen met creative director John Epler overzag ze de laatste ontwikkeljaren van de game. Het spel was zo goed als een decennium lang in ontwikkeling en de ontwikkeling is meermaals opnieuw begonnen. Voor haar werk aan The Veilguard heeft ze achttien jaar bij Electronic Arts gewerkt aan De Sims. Het is niet bekend wat Busche hierna gaat doen.

In Dragon Age: The Veilguard, de vierde game in de Dragon Age-reeks, trekken spelers er op uit om de vernietigende kracht van de elvengoden tegen te gaan. Spelers staan bekend als Rook, die samen met zijn metgezellen aan de frontlinie vecht. De game is beschikbaar via Steam, Epic Games Store, PlayStation 5 en Xbox Series X en S.

Erik Nusselder beloonde de game met een 8: "Het is Bioware weer gelukt: een groep personages maken waar we voor door het vuur zouden gaan. Het hoofdverhaal is ongeïnspireerd en de flitsende gevechten worden na tientallen uren wat sleets, maar onze liefde voor de Veilguard blijft overeind."

Cognosphere, de ontwikkelaar van de free-to-play-game Genshin Impact, moet 20 miljoen dollar betalen en aanpassen hoe het lootboxes verkoopt in de game. Dit naar aanleiding van een aanklacht van de Amerikaanse Federal Trade Commission.

Het bedrijf, dat in de Verenigde Staten onder de naam HoYoverse bekendstaat, schikte met de FTC, waarbij bovenstaande straffen onder het oordeel vallen. De FTC claimt dat Genshin Impact de echte kosten van in-game transacties probeert te verbergen en dat het niet duidelijk is hoeveel kans spelers hebben om zeldzame items uit deze lootboxes te halen.

Naast de boete van 20 miljoen dollar moet Cognosphere er voor zorgen dat spelers onder de 16 jaar zonder toestemming van ouders geen lootboxes meer kunnen kopen in de game. Daarbij zou het bedrijf ook persoonsgegevens van jeugdige spelers hebben verzameld, waar het ook mee moet stoppen. Daarbij moet alle verzamelde data van spelers van 13 jaar of jonger worden gewist.

Cognosphere geeft aan (via VGC) het niet eens te zijn met de meeste beschuldigingen van de FTC, maar toch te schikken "omdat we onze fans vertrouwen en transparant willen zijn naar onze spelers." Het bedrijf is van plan om een nieuwe leeftijdscontrole voor spelers in te bouwen, zodat kinderen onder de 16 geen lootboxes meer kunnen kopen zonder toestemming van hun ouders.

Daarnaast gaat de game meer duidelijkheid geven over de virtuele munteenheid in het spel en de beloningen die Amerikaanse spelers kunnen vrijspelen. Deze wijzigingen moeten gedurende de komende maanden worden doorgevoerd - in ieder geval in de VS, waar de aanklacht plaatsvond.

Genshin Impact verscheen in 2020 voor PlayStation 4, pc, Android en iOS en later ook voor PlayStation 5 en Xbox-consoles. De game is free-to-play en bevat een 'gacha-model', een variant van lootboxen waarmee spelers via onder andere echt geld personages en wapens kunnen verdienen. Het is een van de populairste free-to-play-games die er bestaat.