Blacklist: Sins of the Father is de eerste geweldige nft-game
Wie de tv-serie The Blacklist kent, weet dat het een serie is vol intriges en vreemde wendingen. De opvallendste kwam in de vorm van de finale van het zevende seizoen. Opeens moest vanwege corona de productie worden stilgelegd. De oplossing van de makers was uniek: ze gebruikten computergraphics om scènes te voltooien die nog niet waren gefilmd. Niemand wist echter dat deze beelden werden gemaakt met de engine van Blacklist: Sins of the Father, een game die tot voor kort strikt geheim werd gehouden.
Blacklist is als game op meerdere fronten uniek. Het spel maakt gebruik van een innovatieve tekstinterface. Het gegeven van het spel is dat jij als Aram (de technologie-expert in de serie) vanuit het hoofdkwartier van The Blacklist het team van instructies moet voorzien. Om te voorkomen dat de vijanden (de gevreesde Cabal) de operatie verstoren, moet je deze commando’s als sms-jes naar de verschillende teamleden (Elisabeth Keen, Agent Ressler, enzovoorts) sturen. Je ziet vervolgens wat deze personages met je instructies doen (of niet doen) via de diverse beveiligingscamera’s die overal in de spelwereld te vinden zijn. Zo hop je dus van camera naar camera om in feite je eigen aflevering te regisseren.
Text adventure
Het sturen van berichten doe je via een onscreen qwerty-toetsenbord. Je gebruikt de twee sticks van de controller om de handen van Aram te besturen en drukt de sticks in om een toets aan te slaan. Ondertussen gebruik je de bewegingssensor in de DualSense om de camera te besturen, zodat je tijdens het typen het toetsenbord, beeldscherm en de diverse camera’s in beeld houdt. Tikfouten maken wordt streng bestraft, net zoals in het echte leven.
De besturing is absoluut een unieke ervaring. Wie van zichzelf blind kan typen heeft een zeker voordeel. Dat wil niet zeggen dat je volleerd typist moet zijn - er zijn bepaalde shortcuts (zoals op tijd schudden met de controller) om woorden af te maken. De computer weet bijna altijd wel wat je bedoelt. De timing van het schudden voegt een broodnodig quick-time-element toe.
©GMRimport
QTE
Daar zijn er overigens nog meer van. Want als je alleen zou zitten typen zou de game natuurlijk geen felbegeerde tien verdienen. Op willekeurige momenten in de tussenfilmpjes wordt het spel onderbroken door quick-time-events, waarbij je dus moet stoppen met typen en moet ingrijpen in de gebeurtenissen ‘in het veld’. Denk daarbij aan bukken, wegspringen, schieten, of respect tonen.
Het spel is hierbij heel streng, wat voor een uitdaging zorgt die bij wijlen doet denken aan Dark Souls. Mis je een qte, dan is het game over en begin je opnieuw. Om de realiteit van fbi-agenten in het veld te simuleren kun je het spel ook niet opslaan. Het kan dus zomaar gebeuren dat je halverwege de twintig uur durende game al je voortgang kwijt bent. Maar daar hebben de ontwikkelaars iets unieks op bedacht je kunt een nft inzetten om het spel toch voort te zetten.
Reddingtonbucks en nft’s
Het plot van Blacklist: Sins of the Father draait namelijk om een digitale museumroof waarbij hoofdpersoon Reddington probeert een aantal nft’s veilig te stellen die niet alleen miljoenen waard zijn, maar ook zijn identiteit moeten beschermen.
De nft’s zijn in de spelwereld verborgen via een pixel-hunt, waarbij je elke locatie moet doorzoeken met een virtueel vergrootglas. Nft’s kunnen vanalles zijn: foto’s op de muur, schilderijen en zelfs handgekrabbelde tekeningetjes op een notitieblok. De waarde zit hem namelijk niet in de plaatjes zelf, maar doordat jij werkelijk eigenaar kan worden van deze kunstwerkjes. En hierbij gaat het spel verder dan welke game dan ook.
Het is zaak deze nft’s uit handen van Elisabeth te houden, maar ook uit de klauwen van de Cabal. Zie je een nft in de game, dan kun je daar op bieden met ‘Reddingtonbucks’, die je uiteraard wel met echt geld moet kopen.
©GMRimport
Deze in-game veilingen zijn behoorlijk zenuwslopend, want je speelt tegen echte Blacklist-spelers over de hele wereld. Als je tegenstander je overbiedt, kan je zomaar zonder komen te zitten in een later deel van het spel. Zorg er dus voor dat je voor het spelen voldoende Reddingtonbucks koopt. Het is niet mogelijk je beurs tijdens een veilig aan te vullen.
Het mooie is dat je deze nft’s ook echt bezit. Dat betekent dat je als je klaar bent met de game (een droevig moment) de in-game veilingen van het spel kunt betreden om andere spelers jouw nft’s te verkopen. Opnieuw: voor echt geld! Dus niet alleen kun je spelers over de hele wereld iets verkopen wat ze (dankzij het ontbreken van de savefunctie) echt nodig hebben, maar ook kun je daar massa’s echt geld mee verdienen!
Hierbij is het aantal nft’s in de game beperkt, wat betekent dat hoe eerder je speelt, hoe meer je er voor weinig geld kan bezitten en hoe meer je er later voor kan vragen. Net zoals bitcoin dus, maar beter. Want het is een game!
De perfecte game
De fantastische graphics, het audiodesign, de nooit eerder geziene besturing en eindelijk een goed gebruik van nft’s in een game: het is een wonder dat dit spel tot zo vlak voor release geheim is gebleven.. Maar dat is wellicht ook heel passend voor een tv-serie die alleen maar draait om geheimen en plotselinge onthullingen. Onthullingen die op het einde meestal een enorme leugen bleken. Wij zijn echter van mening dat Blacklist: Sins of the Father de perfecte game is om op 1 april uit te brengen.
Voor onze recensie kregen we een niet nader te noemen bedrag op onze rekening die we al dan niet voor deze Reddingtonbucks konden gebruiken.
De eerste game die écht goed gebruikmaakt van nft’s is eindelijk gearriveerd. Wat ooit werd afgedaan als een slinkse manier van ontwikkelaars om extra geld te verdienen, is nu opeens een werkelijk relevant element van de gameplay. Dat het om een gelicenseerde game gaat is dubbel zo opvallend. Want hoe goed de televisieserie ook is, had niemand verwacht dat het misschien wel de game van het jaar zou opleveren.
- Nft’s zijn cruciaal, graphics, verhaal, tekstinterface
- Twintig uur wat aan de korte kant, misschien wel té leuk
