Wie de tv-serie The Blacklist kent, weet dat het een serie is vol intriges en vreemde wendingen. De opvallendste kwam in de vorm van de finale van het zevende seizoen. Opeens moest vanwege corona de productie worden stilgelegd. De oplossing van de makers was uniek: ze gebruikten computergraphics om scènes te voltooien die nog niet waren gefilmd. Niemand wist echter dat deze beelden werden gemaakt met de engine van Blacklist: Sins of the Father, een game die tot voor kort strikt geheim werd gehouden.

Blacklist is als game op meerdere fronten uniek. Het spel maakt gebruik van een innovatieve tekstinterface. Het gegeven van het spel is dat jij als Aram (de technologie-expert in de serie) vanuit het hoofdkwartier van The Blacklist het team van instructies moet voorzien. Om te voorkomen dat de vijanden (de gevreesde Cabal) de operatie verstoren, moet je deze commando’s als sms-jes naar de verschillende teamleden (Elisabeth Keen, Agent Ressler, enzovoorts) sturen. Je ziet vervolgens wat deze personages met je instructies doen (of niet doen) via de diverse beveiligingscamera’s die overal in de spelwereld te vinden zijn. Zo hop je dus van camera naar camera om in feite je eigen aflevering te regisseren.

Text adventure

Het sturen van berichten doe je via een onscreen qwerty-toetsenbord. Je gebruikt de twee sticks van de controller om de handen van Aram te besturen en drukt de sticks in om een toets aan te slaan. Ondertussen gebruik je de bewegingssensor in de DualSense om de camera te besturen, zodat je tijdens het typen het toetsenbord, beeldscherm en de diverse camera’s in beeld houdt. Tikfouten maken wordt streng bestraft, net zoals in het echte leven.

De besturing is absoluut een unieke ervaring. Wie van zichzelf blind kan typen heeft een zeker voordeel. Dat wil niet zeggen dat je volleerd typist moet zijn - er zijn bepaalde shortcuts (zoals op tijd schudden met de controller) om woorden af te maken. De computer weet bijna altijd wel wat je bedoelt. De timing van het schudden voegt een broodnodig quick-time-element toe.

©GMRimport

QTE

Daar zijn er overigens nog meer van. Want als je alleen zou zitten typen zou de game natuurlijk geen felbegeerde tien verdienen. Op willekeurige momenten in de tussenfilmpjes wordt het spel onderbroken door quick-time-events, waarbij je dus moet stoppen met typen en moet ingrijpen in de gebeurtenissen ‘in het veld’. Denk daarbij aan bukken, wegspringen, schieten, of respect tonen.

Het spel is hierbij heel streng, wat voor een uitdaging zorgt die bij wijlen doet denken aan Dark Souls. Mis je een qte, dan is het game over en begin je opnieuw. Om de realiteit van fbi-agenten in het veld te simuleren kun je het spel ook niet opslaan. Het kan dus zomaar gebeuren dat je halverwege de twintig uur durende game al je voortgang kwijt bent. Maar daar hebben de ontwikkelaars iets unieks op bedacht je kunt een nft inzetten om het spel toch voort te zetten.

Reddingtonbucks en nft’s

Het plot van Blacklist: Sins of the Father draait namelijk om een digitale museumroof waarbij hoofdpersoon Reddington probeert een aantal nft’s veilig te stellen die niet alleen miljoenen waard zijn, maar ook zijn identiteit moeten beschermen.

De nft’s zijn in de spelwereld verborgen via een pixel-hunt, waarbij je elke locatie moet doorzoeken met een virtueel vergrootglas. Nft’s kunnen vanalles zijn: foto’s op de muur, schilderijen en zelfs handgekrabbelde tekeningetjes op een notitieblok. De waarde zit hem namelijk niet in de plaatjes zelf, maar doordat jij werkelijk eigenaar kan worden van deze kunstwerkjes. En hierbij gaat het spel verder dan welke game dan ook.

Het is zaak deze nft’s uit handen van Elisabeth te houden, maar ook uit de klauwen van de Cabal. Zie je een nft in de game, dan kun je daar op bieden met ‘Reddingtonbucks’, die je uiteraard wel met echt geld moet kopen.

©GMRimport

Deze in-game veilingen zijn behoorlijk zenuwslopend, want je speelt tegen echte Blacklist-spelers over de hele wereld. Als je tegenstander je overbiedt, kan je zomaar zonder komen te zitten in een later deel van het spel. Zorg er dus voor dat je voor het spelen voldoende Reddingtonbucks koopt. Het is niet mogelijk je beurs tijdens een veilig aan te vullen.

Het mooie is dat je deze nft’s ook echt bezit. Dat betekent dat je als je klaar bent met de game (een droevig moment) de in-game veilingen van het spel kunt betreden om andere spelers jouw nft’s te verkopen. Opnieuw: voor echt geld! Dus niet alleen kun je spelers over de hele wereld iets verkopen wat ze (dankzij het ontbreken van de savefunctie) echt nodig hebben, maar ook kun je daar massa’s echt geld mee verdienen!

Hierbij is het aantal nft’s in de game beperkt, wat betekent dat hoe eerder je speelt, hoe meer je er voor weinig geld kan bezitten en hoe meer je er later voor kan vragen. Net zoals bitcoin dus, maar beter. Want het is een game!

De perfecte game

De fantastische graphics, het audiodesign, de nooit eerder geziene besturing en eindelijk een goed gebruik van nft’s in een game: het is een wonder dat dit spel tot zo vlak voor release geheim is gebleven.. Maar dat is wellicht ook heel passend voor een tv-serie die alleen maar draait om geheimen en plotselinge onthullingen. Onthullingen die op het einde meestal een enorme leugen bleken. Wij zijn echter van mening dat Blacklist: Sins of the Father de perfecte game is om op 1 april uit te brengen.

Voor onze recensie kregen we een niet nader te noemen bedrag op onze rekening die we al dan niet voor deze Reddingtonbucks konden gebruiken.

Het in 2019 uitgekomen Death Stranding is inmiddels door meer dan twintig miljoen mensen gespeeld.

Dat maakte bedenker Hideo Kojima bekend via social media. De game is al sinds november 2019 verkrijgbaar, maar was in eerste instantie alleen op PlayStation 4 beschikbaar. Inmiddels is de game ook op PlayStation 5, pc, Xbox Series-consoles, Mac en smartphones speelbaar.

Vervolg Death Stranding 2: On the Beach staat gepland voor een release op 26 juni, zo werd onlangs bekendgemaakt. Diverse acteurs en actrices uit de eerste Death Stranding keren terug, waaronder Léa Seydoux, Norman Reedus en Troy Baker. Ook Shioli Kutsuna en Elle Fanning hebben rollen in de game.

De eerste Death Stranding is de eerste game die Kojima ontwikkelde met zijn studio Kojima Productions nadat hij de banden brak met uitgever Konami, waar hij de Metal Gear-reeks voor ontwikkelde. Het spel biedt een uniek concept, waarbij spelers door een post-apocalyptisch landschap lopen om pakketten te bezorgen. Zoals gebruikelijk bij games van Kojima worden gameplaysegmenten afgewisseld met soms langdurige filmpjes waarin vooral het verhaal en dialogen centraal staan.

Michel Musters beloonde Death Stranding in 2019 met een 9,5 op Gamer.nl: "Met Death Stranding behandelt Hideo Kojima grote thema’s als het hiernamaals, ouderschap, de connectie tussen mensen en zelfs klimaatverandering en het uitsterven van de mensheid. Hij brengt dit alles op even fabuleuze als verwarrende wijze in beeld. De kerngameplay – het vervoeren van pakketjes en ondertussen je evenwicht zien te bewaren – lijkt in eerste instantie tegenstrijdig simpel. Klikt het eenmaal, dan biedt het concept oneindig veel voldoening. Gecombineerd met de online functies die in de campagne zijn geïntegreerd, resulteert het in een van de meest unieke virtuele ervaringen ooit."

The Last of Us-ontwikkelaar Neil Druckmann heeft zich voor het eerst uitgesproken over een belangrijk plotpunt uit de gamereeks: wat hem betreft heeft Joel "de juiste keuze gemaakt".

Let op: Hierna volgen grote spoilers voor de eerste The Last of Us-game en het eerste seizoen van de gelijknamige HBO-serie.

In The Last of Us wordt het meisje Ellie naar een groep genaamd de Fireflies gebracht. Ellie is namelijk immuun voor een virus dat de gehele mensheid treft. De Fireflies zijn van plan om Ellie te opereren om er zo achter te komen of er een medicijn voor het virus gemaakt kan worden, maar zijn wel genoodzaakt haar te doden. Joel, de man waarmee Ellie de reis naar de Fireflies heeft afgelegd, besluit op het laatste moment echter de Fireflies te doden, Ellie te redden en haar zodra ze wakker wordt uit haar narcose te vertellen dat ze niets voor de mensheid kon betekenen.

Dit einde van The Last of Us heeft al jaren discussie bij gamers opgeleverd - heeft Joel de juiste keuze gemaakt? Regisseur Neil Druckmann heeft nu tegen IGN verteld dat hij van mening is dat Joel dat inderdaad heeft gedaan. "Ik geloof dat Joel de juiste keuze maakte. Als ik Joel was geweest, hoop ik dat ik ook zou kunnen doen wat hij deed om mijn 'dochter' te redden."

Craig Mazin, die samen met Druckmann de HBO-verfilming runt, geeft iets meer nuance. Ook hij geeft aan dat hij waarschijnlijk hetzelfde zou doen. "Maar ik zou graag denken dat ik het niet zou doen. Dat is ook juist het interessante moraal van het verhaal. En daarom is het einde van de eerste game zo spraakmakend en geweldig."

Het tweede seizoen van The Last of Us verfilmt het in 2020 verschenen The Last of Us: Part 2, dat zich vier jaar na de eerste game afspeelt. In de serie zit er echter vijf jaar tussen het eerste en tweede seizoen. De game wordt in ieder geval opgedeeld in meerdere seizoenen, al is nog niet bekend hoeveel precies. Het tweede seizoen bestaat uit zeven afleveringen. De eerste aflevering verschijnt op 14 april op HBO Max.