Er is iets vreemds met New World. Deze nieuwe mmo van Amazon Games doet op papier een heleboel goed: Het ziet er mooi uit, er zitten allerlei leuke spelsystemen en verzameldingetjes in, gevechten zijn actie-gebaseerd in plaats van op series nummerknopjes drukken en er is een factiesysteem om spelers tegen elkaar op te zetten. Maar wat het niet heeft, is een ziel.

Er was een tijd, niet zo heel lang geleden, dat de mmorpg (massively multiplayer online rpg) een enorm invloedrijk genre was. De koning van het genre was in eerste instantie Everquest, waarna Blizzards World of Warcraft de troon overnam en niet meer afstond. In die dagen probeerden heel veel studio’s het succes van World of Warcraft te herhalen. Niet door zelf een nieuwe invulling te geven aan het idee van met heel veel mensen tegelijk in een spelwereld op avontuur gaan, maar door te proberen ‘iets als WoW’ te maken in de hoop dat mensen daar ook 15 euro per maand voor wilden betalen. 

©GMRimport

Niet fris

Als New World in die tijd was uitgekomen, had het zich niet of nauwelijks kunnen onderscheiden van al die andere kopieën van World of Warcraft. En nu, zeker tien jaar na het hoogtepunt van het succes van het genre, is het alsof de ontwikkelaars nog steeds proberen om een spel te maken ‘als World of Warcraft, maar anders’, zonder na te denken over hoe een frisse, moderne kijk op een massaal gedeelde wereld zou kunnen werken. Dit is nogal een tirade om mee te beginnen, en dat vraagt wat uitleg.

New World speelt zich af op een magisch eiland waar overlevenden van scheepsrampen ontdekken dat ze onsterfelijk zijn. Ze kunnen wel dood, maar komen dan weer tot leven. Het eiland zit vol mysteries en vijanden. De overlevenden proberen zich staande te houden door nederzettingen te bouwen alsof ze een nieuwe wereld koloniseren. Zie daar de oorsprong van de titel. 

©GMRimport

©GMRimport

©GMRimport

Je begint als overlevende van een scheepsramp (met magische oorzaak) en eenmaal aangespoeld bereik je de eerste andere overlevenden. Die hebben allerlei klusjes voor je te doen, die je in eerste instantie de basisprincipes van het spel aanleren. Dit resulteert al snel in een gevoel van déjà-vu dat je de rest van je speeltijd niet meer loslaat. Dood x aantal van die, ga naar plek y, verzamel z. Je leert het craftingsysteem kennen en leert dat vechten via actie verloopt. Actie als in: je zwaait met je zwaard, raak je de tegenstander en dan heeft die schade. Ontwijk of blokkeer de aanval van de tegenstander om schade te voorkomen. Het werkt, maar voelt wat stijfjes. Het is heel makkelijk om in een gedachteloos ritme te komen van slaan, ontwijken en blokkeren om zo de talloze zombiepiraten te verslaan.

Het verkennen van de wereld levert je overigens ook ervaringspunten op en je komt zo meer computerpersonages tegen met andere klusjes. Klusjes die uiteindelijk resulteren in grotere klussen in de kerkers doorlopen, die je alleen met een aantal anderen samen kunt voltooien.

©GMRimport

Klassenloze maatschappij

Je kiest geen ‘class’ of ‘race’ in dit spel; je ontwikkelt je personage door vaardigheden op te bouwen en wapens te leren gebruiken. Het is op zich prettig dat je je in het begin niet hoeft vast te leggen op een keuze waar je de gevolgen niet van kent, maar het haalt ook duidelijkheid weg in de kerkers, waar het vinden van een goede complementaire groep spelers en vervolgens het met elkaar samenwerken een stuk lastiger is. Het resultaat is veel chaos in de kerkers. Of dat nou een verbetering is tegenover de klassieke ‘tank healer dps’-tactiek van voorheen, is maar de vraag.

Er zijn ook geen ‘rassen’ in het spel. Je bent een mens. Je kunt je personage flink naar eigen smaak aanpassen met een uitgebreide editor, maar uiteindelijk ben je gewoon homo sapiens op een eiland met veel bossen.

Waarom?

Wat New World zo frustrerend maakt, is dat als je ervaring hebt met mmorpg’s, je waarschijnlijk dolgraag wíl houden van deze game. Het idee van een nieuwe, moderne mmo met moderne graphics en actievolle gevechten, is heel aanlokkelijk. Je wil ook zien dat het spel zich ontwikkelt. Maar als je tien uur na het begin nog steeds dezelfde dingen doet als in het begin, dan vraag je je af waarom je dit allemaal weer zou willen doen. Voor de ‘end game’? Waren we hier niet klaar mee, dat je eerst vijftig uur moet grinden voor het zogenaamde ‘echte spel’ begint? Het was tien jaar geleden al bezigheidstherapie en dat is het nu nog steeds. Als je mensen uitnodigt om honderden uren in je spel door te brengen, moet je meer bieden dan vijftig uur telkens ‘tien ratten doden’.

©GMRimport

©GMRimport

©GMRimport

Daar zou het factiesysteem uitkomst moeten bieden, en dit is inderdaad een leuke vorm van player versus player waarbij je lid wordt van één van drie groeperingen die vechten om elf te veroveren gebieden. Het probleem is dat als één factie erg sterk is dankzij veel leden, het voor de andere twee moeilijk is om voet aan de grond te krijgen. Het is een soort loterij, waarbij de grootste gildes (companies in dit spel) de meeste kans hebben, wat vervolgens bepaalt wie er in bepaalde veldslagen mee mag doen. Dat betekent dat de grotere groepen meer te doen hebben, wat het voor de kleinere gildes minder leuk maakt. Het is vooral niet genoeg motivatie om het ‘pve’-gedeelte, het doen van queestes, te doorlopen om je personage te ontwikkelen en de wereld te leren kennen.

Jammer

Het is heel moeilijk om hier niet reductionistisch over te schrijven, maar New World streept nagenoeg alle hokjes van een standaard mmorpg af. Mmo-liefhebbers hebben deze game in zekere zin al duizenden uren gespeeld. Het is daardoor ook een gemiste kans. Een echte dynamische nieuwe mmo met frisse, originele ideeën en een werkelijke evolutie van oude systemen zou meer dan welkom zijn. Het is hoog tijd dat er weer een grote gedeelde hallucinatie wordt ontwikkeld waar duizenden spelers op avontuur kunnen gaan en een virtueel tweede leven kunnen beginnen. New World is dat in ieder geval niet.

New World is nu verkrijgbaar voor pc.

Er is een demo uitgekomen van horrorgame Slitterhead, het nieuwste wapenfeit van Silent Hill-maker Keiichiro Toyama.

De demo is beschikbaar op Steam, Epic Games Store, PlayStation 5, PlayStation 4 en Xbox Series X en S. Geboekte progressie kan meegenomen worden naar de volledige game. Daarbij kan de pc-versie van de game tijdelijk met 30 procent korting worden aangeschaft.

Het eerder dit najaar uitgekomen Slitterhead is een psychologische horrorgame en speelt zich af op de straten van Kowlong, waarin spelers als de Hyoki - een entiteit die geen herinneringen of fysieke vorm heeft - monsterlijke wezens genaamd Slitterheads moet vernietigen. Deze Slitterheads vermommen zichzelf als mensen.

Slitterhead is ontwikkeld door Bokeh Game Studio, dat werd opgericht door Keiichiro Toyama, de maker van franchises als Silent Hill, en Junya Okura, de maker van Gravity Rush. Hieronder kan een eerder verschenen trailer van de game worden bekeken.

De servers van Dungeons and Dragons: Dark Alliance gaan in februari 2025 voorgoed offline en de game wordt uit de verkoop gehaald.

Dat werd via Steam aangekondigd. "We sluiten de Dark Alliance-servers op 24 februari 2025. Vanaf die dag kan de game niet meer gekocht worden. De singleplayermodus van de game en alle dlc kan nog wel offline gespeeld worden door iedereen die het heeft gekocht.

Dungeons and Dragons: Dark Alliance is een in 2021 op pc en consoles verschenen actie-rpg. De game speelt zich af in het universum van Dungeons and Dragons en biedt spelers de keuze uit vier speelbare helden. De game kan nu nog volledig in online co-op worden doorlopen, maar die optie verdwijnt volgend jaar dus.

Dungeons and Dragons: Dark Alliance is een spirituele opvolger van Baldur's Gate: Dark Alliance, dat in 2001 voor PlayStation 2 en Xbox verscheen. Dark Alliance werd vervolgens overgezet naar GameCube en Game Boy Advance.