Waar het Peach maar niet lukt om glansrijk voor Mario in te vallen, is Zelda in het nieuwe Echoes of Wisdom een uitstekende alternatieve held. Het is een wat kleinere game dan Tears of the Kingdom, maar wel één die dezelfde creativiteit inspireert.

Je begint Echoes of Wisdom als Link. Hij is net op weg om het kasteel van Ganon te bestormen, zijn handlangers te verslaan en de bekende prinses van haar noodlot te redden. Het is een goede manier om deze game meteen in perspectief te zetten: als Link sla je met je zwaard en schiet je pijlen, net als in de vorige games. Daardoor weet je precies wat je moet missen zodra je als Zelda aan de slag mag gaan en die speelstijl meteen weer kwijtraakt.

Zelda heeft namelijk geen zwaard en schild als standaarduitrusting. In plaats daarvan vecht ze met een speciale toverstaf waarmee ze objecten uit de gamewereld kan namaken. Nagenoeg alles staat tot je beschikking: raak een steen aan en je kunt hem later oneindig veel repliceren. Dood je een vijand, dan krijg je de mogelijkheid deze later als je trouwe medevechter tot leven te wekken.

Het biedt een uniek soort creativiteit. Richels die net buiten je bereik zijn, kun je alsnog beklimmen door een paar bedden als trap te bouwen met daar bovenop een trampoline. Staat er een gevaarlijk monster je op te wachten, dan kun je naar een uithoek klauteren en een leger aan moordvogels op hem afsturen.

Zelda's krachten zijn wel op een paar manieren beperkt. Ieder oproepbaar monster en voorwerp heeft een eigen waarde van een aantal driehoekjes. In het begin van de game kan Zelda maximaal drie driehoekjes tegelijk besteden. Zit je daarboven, dan verdwijnt het oudste object dat je daarvoor had opgeroepen. Je kunt hierdoor niet bijvoorbeeld een eindeloze trap naar het einde van een puzzel bouwen.

Ultrahand Lite

Het gehele systeem doet een beetje denken aan de Ultrahand uit Tears of the Kingdom, waarmee je met objecten kon spelen om dingen te bouwen en puzzels op te lossen. Wel biedt Echoes of Wisdom minder vrijheid: omdat je beperkt bent tot een paar objecten en de wereld in vogelperspectief bekijkt, kun je hooguit wat dingen op elkaar zetten.

Eigenlijk zijn de oproepbare objecten en monsters een directe vervanger voor de voorwerpen die Link vond in de kerkers van oude Zelda-games. In één van de eerste kerkers van Echoes of Wisdom leer je bijvoorbeeld een vliegende tegel op te roepen, die je daarna gebruikt om puzzels op te lossen - net zoals hoe in de oude Game Boy-games de Roc's Feather je liet springen. Waar oude Zelda's slechts een handjevol upgrades hadden, heeft Zelda er tientallen tot haar beschikking. Enerzijds biedt dat veel variatie, maar een hoop van je oproepbare zaken hebben ook dezelfde functies, waardoor een aantal snel nutteloos blijkt.

Net als in Tears of the Kingdom navigeer je tussen al je voorwerpen via een gigantische, horizontale lijst. Scrollen van begin tot eind duurt al snel vele seconden lang en voelt onhandig. Je kunt wel een extra menu openen om in een lijst te zoeken, maar ook dat vergt veel navigatiewerk. We missen bij Echoes of Wisdom een manier om snel te wisselen tussen veelgebruikte spreuken.

Gameplaytwist

Onderschat vooral niet hoe anders de speelstijl van Echoes of Wisdom is door het achterwege laten van Links zwaard. Zelda kan nooit achteloos op B rammen om een vijand te verslaan, ze moet altijd tactisch te werk gaan. Het maakt ieder gevecht een kleine puzzel die je motiveert creatief te denken. Ze is geen krijger, maar een tacticus - een rol die ook een stuk logischer is voor iemand opgevoed in een koningshuis.

Juist omdat The Legend of Zelda al zo'n lang lopende franchise is, heeft die gameplaytwist een gigantisch goed effect. Menig speler weet hoe het is om als Link door Hyrule te reizen en bepaalde scenario's te lijf te gaan. Scenario's die je als Zelda ineens op een compleet andere wijze aan moet pakken. Het zorgt dat Hyrule fris en nieuw aanvoelt.

Daardoor voelt het ook haast als een teleurstelling wanneer je in de eerste kerker tegen een schaduwversie van Link vecht en een power-up van hem krijgt: je kunt energie opsparen om tijdelijk in Link te transformeren en met zijn wapens te vechten. Het voelt een beetje als opgeven: door deze mechaniek kan Nintendo alsnog leunen op oude gameplayideeën, zoals bazen die je op zwakke plekken mept met een zwaard. Bovendien haalt het ietwat Zelda's urgentie weg als personage. Hoewel zij in deze game de held is, bestaat haar sterkste manoeuvre uit een transformatie in het personage dat normaliter de dag redt. Dat terwijl Zelda op andere fronten juist capabeler lijkt dan Link. Ze kan meteen al springen en zwemmen - vaardigheden die Link pas met magische voorwerpen onder de knie krijgt.

Een elegantere Zelda

Naast dat de wissel van Link naar Zelda invloed heeft op de gameplay, voelt Echoes of Wisdom er ook significant anders door. Dat verschil zit in de kleinste dingen: de nieuwe soundtrack voelt nét anders dan in oude Zelda's, met een elegantere ondertoon en hogere noten. Het is Zelda-achtige muziek, maar dan duidelijk gecomponeerd voor een ander, eleganter personage. Een slimme evolutie van Koji Kondo's oorspronkelijke werk.

Het popachtige uiterlijk dat we eerder in de remake van Link's Awakening zagen past hier ook prima, misschien zelfs beter. De combinatie van een klinisch schone wereld en felle kleuren past perfect bij het perspectief van een koningshuis op de wereld. Daar staat wel tegenover dat de game af en toe kampt met framedrops. Het wordt nooit onspeelbaar, maar ziet er dan wel een paar seconden minder fraai uit. Een klein offer voor een verder prima Zelda.

The Legend of Zelda: Echoes of Wisdom is vanaf 26 september verkrijgbaar voor Nintendo Switch.

Het in 2019 uitgekomen Death Stranding is inmiddels door meer dan twintig miljoen mensen gespeeld.

Dat maakte bedenker Hideo Kojima bekend via social media. De game is al sinds november 2019 verkrijgbaar, maar was in eerste instantie alleen op PlayStation 4 beschikbaar. Inmiddels is de game ook op PlayStation 5, pc, Xbox Series-consoles, Mac en smartphones speelbaar.

Vervolg Death Stranding 2: On the Beach staat gepland voor een release op 26 juni, zo werd onlangs bekendgemaakt. Diverse acteurs en actrices uit de eerste Death Stranding keren terug, waaronder Léa Seydoux, Norman Reedus en Troy Baker. Ook Shioli Kutsuna en Elle Fanning hebben rollen in de game.

De eerste Death Stranding is de eerste game die Kojima ontwikkelde met zijn studio Kojima Productions nadat hij de banden brak met uitgever Konami, waar hij de Metal Gear-reeks voor ontwikkelde. Het spel biedt een uniek concept, waarbij spelers door een post-apocalyptisch landschap lopen om pakketten te bezorgen. Zoals gebruikelijk bij games van Kojima worden gameplaysegmenten afgewisseld met soms langdurige filmpjes waarin vooral het verhaal en dialogen centraal staan.

Michel Musters beloonde Death Stranding in 2019 met een 9,5 op Gamer.nl: "Met Death Stranding behandelt Hideo Kojima grote thema’s als het hiernamaals, ouderschap, de connectie tussen mensen en zelfs klimaatverandering en het uitsterven van de mensheid. Hij brengt dit alles op even fabuleuze als verwarrende wijze in beeld. De kerngameplay – het vervoeren van pakketjes en ondertussen je evenwicht zien te bewaren – lijkt in eerste instantie tegenstrijdig simpel. Klikt het eenmaal, dan biedt het concept oneindig veel voldoening. Gecombineerd met de online functies die in de campagne zijn geïntegreerd, resulteert het in een van de meest unieke virtuele ervaringen ooit."

The Last of Us-ontwikkelaar Neil Druckmann heeft zich voor het eerst uitgesproken over een belangrijk plotpunt uit de gamereeks: wat hem betreft heeft Joel "de juiste keuze gemaakt".

Let op: Hierna volgen grote spoilers voor de eerste The Last of Us-game en het eerste seizoen van de gelijknamige HBO-serie.

In The Last of Us wordt het meisje Ellie naar een groep genaamd de Fireflies gebracht. Ellie is namelijk immuun voor een virus dat de gehele mensheid treft. De Fireflies zijn van plan om Ellie te opereren om er zo achter te komen of er een medicijn voor het virus gemaakt kan worden, maar zijn wel genoodzaakt haar te doden. Joel, de man waarmee Ellie de reis naar de Fireflies heeft afgelegd, besluit op het laatste moment echter de Fireflies te doden, Ellie te redden en haar zodra ze wakker wordt uit haar narcose te vertellen dat ze niets voor de mensheid kon betekenen.

Dit einde van The Last of Us heeft al jaren discussie bij gamers opgeleverd - heeft Joel de juiste keuze gemaakt? Regisseur Neil Druckmann heeft nu tegen IGN verteld dat hij van mening is dat Joel dat inderdaad heeft gedaan. "Ik geloof dat Joel de juiste keuze maakte. Als ik Joel was geweest, hoop ik dat ik ook zou kunnen doen wat hij deed om mijn 'dochter' te redden."

Craig Mazin, die samen met Druckmann de HBO-verfilming runt, geeft iets meer nuance. Ook hij geeft aan dat hij waarschijnlijk hetzelfde zou doen. "Maar ik zou graag denken dat ik het niet zou doen. Dat is ook juist het interessante moraal van het verhaal. En daarom is het einde van de eerste game zo spraakmakend en geweldig."

Het tweede seizoen van The Last of Us verfilmt het in 2020 verschenen The Last of Us: Part 2, dat zich vier jaar na de eerste game afspeelt. In de serie zit er echter vijf jaar tussen het eerste en tweede seizoen. De game wordt in ieder geval opgedeeld in meerdere seizoenen, al is nog niet bekend hoeveel precies. Het tweede seizoen bestaat uit zeven afleveringen. De eerste aflevering verschijnt op 14 april op HBO Max.