Vampire: The Masquerade – Swansong creëert een intense haat-liefdeverhouding. Het is misschien lastig voor te stellen dat een game die om vampiers draait ooit saai uit kan pakken, maar toch is de kans groot dat de game op verschillende momenten je aandacht verliest. Gelukkig pakt Swansong het tempo later in het spel op met kortere, intensere scènes, maar het plezier is dan nog ver te zoeken.

Vampire: The Masquerade begon als tabletop-rpg, iets wat ook in Swansong duidelijk te merken is. Je kunt personages namelijk uitrusten met diverse vaardigheden die van pas komen tijdens dialogen of tijdens een onderzoek. In typische tabletop-rpg-stijl kun je deze vaardigheden versterken en is de uitkomst van een gesprek gebaseerd op het level van jouw tegenstander ten opzichte van je eigen vaardigheidslevel.

Swansong speelt als een typische detectivegame met bovennatuurlijke elementen die de personages af en toe kunnen helpen tijdens hun onderzoek. Toch is het belangrijkste spelelement het strategisch houden van dialogen met het doel deze te ‘winnen’, waardoor de nadruk op elementen zoals vechten of het onderhouden van je inventaris naar de achtergrond worden geschoven. Deze game is dan ook niet te vergelijken met voorgaande Vampire: The Masquerade-spellen. Daar lijkt het meerdere malen uitgestelde Vampire: The Masquerade – Bloodlines 2 juist in te excelleren, dus tot die tijd moet Swansong het wachten ietwat verzachten. 

©GMRimport

Show, don’t tell

In Swansong bestuur je drie verschillende vampiers: Emem, Galeb en Leysha. Deze drie vampiers komen uit verschillende clans, hebben verschillende krachten en motieven, maar zijn bovenal alle drie waardevolle pionnen van Hazel Iversen, de Prins van het vampierhof van Boston. Nadat een Code Rood het hof in rep en roer brengt, worden Emem, Galeb en Leysha afzonderlijk van elkaar op pad gestuurd om tot de bodem van dit dodelijke verraad te komen en hun aanvallers te vernietigen. Elk personage komt te staan voor andere keuzes, waardoor er meerdere paden met verschillende eindes vrij te spelen zijn.

Ondanks dat het Code Rood-alarm dient als katalysator van de hierop volgende gebeurtenissen, zie je erg weinig van de daadwerkelijke ramp. Het is kenmerkend voor de game. Zo krijg je de afslachting die tijdens het vampierfeest plaatsvindt niet te zien, terwijl Code Rood hiervoor is ingesteld. Evenmin zie je beelden van gevechten tussen de vampiers en speciale soldaten of het bloedbad dat een weerwolf later in de game aanricht. De makers tonen meestal alleen de nasleep van deze gebeurtenissen of houden het zelfs bij audiofragmenten tijdens de chaos.

Dit gebrek middenin de actie staan was extra frustrerend bij het einde dat we vorgeschoteld kregen. Daar werd een geheel nieuwe vampiergroep geïntroduceerd, maar meer dan een lap tekst op een scherm die dat omschrijft zagen we niet. Het is een gemiste kans om een einde met een interessante wending meer impact te geven. Nu komt het een beetje over alsof de makers tijdens het ontwikkelen van de verschillende eindes het zichzelf gemakkelijk hebben gemaakt. Ondanks het vrij afgeraffelde einde geeft Swansong je gedurende de game wel meerdere mogelijkheden om de drie hoofdpersonages gedetailleerder uit te werken. 

©GMRimport

Hersenkrakers

De verschillende vaardigheden van Emem, Galeb en Leysha zijn te versterken met verdiende Experience Points. Deze verdien je aan het einde van een gespeelde scène en de hoeveelheid die je ontvangt is afhankelijk van het aantal succesvolle stappen die je hebt genomen. Denk hierbij aan het vinden van alle bewijsstukken, het overtuigen of manipuleren van een ander personage of het vinden van geheimen. Aan het einde van elke scène zie je een overzicht van de keuzes die je hebt gemaakt, de keuzes die je had kunnen maken en dingen die je hebt gemist of gefaald – vergelijkbaar met Quantic Dreams Detroit: Become Human.

Experience Points kunnen worden ingezet voor een aantal handige vaardigheden. Tijdens dialogen zijn Intimidatie, Psychologie, Retoriek en Overtuigingskracht waardevolle karakteristieken om in te investeren. Tijdens het verkennen kan het je onderzoek helpen als je jouw punten hebt geïnvesteerd in zaken als Technologie en Veiligheid. Daarmee kun je bijvoorbeeld veel meer geheimen ontrafelen die vaak achter een elektronische (kluis)deur verstopt zitten of inbreken in een belangrijke ruimte.

Daarnaast zijn confrontaties de meest spannende spelelementen. Dit zijn meestal belangrijke knooppunten in het verhaal. Aangezien Swansong geen enkele vorm van combat bevat – zelfs voor het drinken van bloed om je honger te stillen moet je slechts lang een knop ingedrukt houden - zijn confrontaties de manier om conflicten aan te gaan of te vermijden. Tijdens een beslissend conflict aan het einde van de game is het bijvoorbeeld cruciaal voor Galeb om maar twee van de vijf dialoogkansen te verliezen, anders sterft hij. Als je een argument kiest om te gebruiken, kun je deze versterken met Wilskrachtpunten of Bloedpunten. Wees hier wel zuinig mee en bedenk goed wanneer je welke inzet. Wilskrachtpunten raken namelijk snel op en hoe meer Bloedpunten je gebruikt, des te hongeriger jouw personage wordt en de kans vergroot dat hij of zij een willekeurig persoon aanvalt.  

©GMRimport

©GMRimport

©GMRimport

©GMRimport

Desoriëntatie 

Vampiers, weerwolven, speciale soldaten en een verrader: Swangsong heeft genoeg in zich om een spannend verhaal neer te zetten. Waarom is de game dan toch saai? Een van de problemen is dat het spel bestaat uit veel gepraat en niet veel van de actie waar het verhaal om draait in beeld brengt. Aangezien de game erg veel lore heeft, krijg je de kans om gaandeweg de Codex te raadplegen en al deze lore te lezen zodat je op de hoogte bent waar de personages over praten. Dat is echter ongelooflijk veel leeswerk, los van alle dossiers, rapporten, dagboeken en computerschermen die je moet doorspitten om een beetje te snappen wat er aan de hand is.

Verder is het zonde dat deze bovennatuurlijke detectivegame geen verschillende moeilijkheidsgraden heeft. Door het gebrek aan hints of hulpmiddelen kun je soms zo lang rondjes lopen of vastzitten, dat je vergeet wat je ook al weer aan het doen was. Als Emem langer dan een uur rondloopt door dezelfde kerker waar alles op elkaar lijkt, of Galeb dezelfde rondjes blijft lopen door een grote villa om er écht zeker van te zijn dat hij geen enkel bewijsstuk heeft gemist, is de lol er snel af. De game geeft nauwelijks hints om je verder op weg te helpen. Bewijsstukken vallen daarnaast niet eens op in de spelwereld, dus het is soms vrij makkelijk om ze te missen.

Een van de meest spannende en verassende scènes in de game is de confrontatie tussen Leysha en een weerwolf in de krochten van een militaire basis. Dit kan richting het einde van de game gebeuren, wanneer het tempo opgevoerd wordt. Deze confrontatie bestaat voor de verandering eens niet uit ellenlange dialogen, maar is eerder een soort dodelijk verstoppertje. Je krijgt drie kansen om de weerwolf te vermijden en je dochter te bereiken zodat jullie samen kunnen ontsnappen, anders leg je simpelweg het loodje. De game is hier genadeloos in, want ongeacht onze voorgaande keuzes in het verhaal is Leysha zo aan haar einde gekomen. Het deed denken aan de onverbiddelijke eindes van personages in Until Dawn en het maakte de game dan ook in één klap een stuk opwindender. Helaas valt dit niet over de rest van het spel te zeggen. Swansong is niet slecht, maar vampierliefhebbers hebben heel veel geduld nodig om hier het meeste uit te halen. 

©GMRimport

Vampire: The Masquerade – Swansong is nu verkrijgbaar voor PlayStation 4 en 5, Nintendo Switch, Xbox One, Xbox Series X/S en pc. Voor deze review is er gespeeld op de pc-versie. 

Het uit China afkomstige NetEase - onder andere bekend van Marvel Rivals - zou van plan zijn om meer dan twaalf ontwikkelstudio's te sluiten.

Dat blijkt uit een reportage op Game File, de betrouwbare nieuwsbrief van gamejournalist Stephen Totilo. Eerder deze week werd de Amerikaanse tak van NetEase dat meehielp aan de ontwikkeling van Marvel Rivals al ontslagen. Daarnaast vielen er ontslagen bij het door NetEase gefinancierde Liquid Swords, de nieuwe studio van een van de oprichters van de Just Cause-ontwikkelaar.

Dit zou volgens Totilo nog maar het topje van de ijsberg zijn. Hij claimt dat meer dan een dozijn studio's mogelijk worden gesloten of verkocht, en dan met name de studio's van het bedrijf die buiten China gevestigd zijn. Dit zou een bewuste strategie zijn van het bedrijf om minder focus op deze teams buiten zijn thuisland te creëren.

NetEase is een van de grootste gamebedrijven ter wereld. NetEase heeft de afgelopen jaren samen met gerenommeerde ontwikkelaars overal ter wereld nieuwe gamestudio's opgericht, en het lijkt er dus op dat sommige van deze studio's nu dreigen gesloten of verkocht te worden.

Zo heeft NetEase geïnvesteerd in Rebel Wolves, een studio bestaande uit voormalige ontwikkelaars van CD Projekt Red waar men aan Blood of Dawnwalker werkt. Met Dragon Quest-Ryutaro Ichimura werd PinCool opgericht, het bedrijf kocht Heavy Rain- en Detroit: Become Human-studio Quantic Dream, Like a Dragon-bedenker Toshihiro Nagoshi opende met NetEase Nagoshi Studio en No More Heroes-ontwikkelaar Grasshopper Manufacture werd gekocht. Het is maar een kleine greep in de investeringen en aankopen die het Chinese bedrijf de afgelopen jaren heeft gedaan.

Ondanks de geruchten onthulde NetEase deze week recordcijfers voor het afgelopen kwartaal. Er werd een stijging van 1,5 procent aan omzet op het gebied van games en services waargemaakt ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Die omzet stond het afgelopen kwartaal op 2,9 miljard dollar. Marvel Rivals heeft inmiddels 40 miljoen spelers.

Overigens claimt Bloomberg in een artikel over NetEase-CEO William Ding dat hij overwoog Marvel Rivals te annuleren voor release. Ding zou het niet hebben zien zitten om Disney te betalen voor de rechten op Marvel-personages. Ook werd besproken of het mogelijk was om de superhelden voor zelfbedachte personages te vervangen. NetEase zelf ontkent deze claims en claimt sinds 2017 een nauwe samenwerking met Marvel te hebben.

De live-action Street Fighter-film die eerder al werd aangekondigd heeft een nieuwe regisseur, namelijk Kitao Sakurai.

Dat meldt The Hollywood Reporter. Sakurai is vooral bekend van de in 2021 verschenen Netflix-film Bad Trip met komediant Eric André in de hoofdrol. Sakurai regisseerde ook The Eric André Show. Verder heeft hij enkele afleveringen van de Twisted Metal-televisieserie geregisseerd.

Hij neemt het stokje over van Danny en Michael Philippou, twee broers uit Australië die afgelopen jaar de film niet meer bleken te kunnen regisseren vanwege een mismatch in planning.

Concrete details over de live-action film zijn er nog niet. Wel zou de eerder aangekondigde premièredatum van 20 maart 2026 nog haalbaar zijn. Capcom, de ontwikkelaar en uitgever van de gamereeks, is wel betrokken bij de verfilming.

Er zijn al vaker (animatie)films gebaseerd op Street Fighter uitgekomen. Een van de bekendere voorbeelden is de in 1994 verschenen gelijknamige film met Jean-Claude van Damme als Guile en wijlen Raúl Juliá als M. Bison. In 2009 verscheen Street Fighter: The Legend of Chun-Li, met Kristin Kreuk als Chun-Li.

De meest recente game in de fighterreeks is Street Fighter 6, dat beschikbaar is op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S en pc. Tom Kerkhof beloonde de game met een 9: "Door de gelikte presentatie, inventieve besturing en de uitgebreidste singleplayer-ervaring die de franchise ooit heeft gehad, is Street Fighter 6 toegankelijker dan ooit. Het spel oogt geweldig en speelt zelfs nog beter. Dit is zonder twijfel een van de leukste vechtspellen van de afgelopen tijd – en daarmee ook een van de beste delen uit de reeks."