Het ‘tweede album’ is een berucht moeilijk project. Na het succes van het eerste werk is het voor artiesten vaak moeilijk om dezelfde magie nogmaals te produceren. Dat geldt niet alleen voor muzikanten, maar ook voor kleine ontwikkelaars die met hun eerste game het tijdperk van de indiegames hebben ingeluid.

Het eerste succes evenaren is niet makkelijk, zo bewijst Team Meat helaas ook met het vervolg op Super Meat Boy. Dit vervolg heeft een hele lange, moeizame ontwikkeling gehad en heeft de pech dat het voor altijd vergeleken zal worden met een van de beste platformers ooit. Bij die vergelijking komt Forever er niet best uit: hoewel de twee games op het eerste gezicht veel op elkaar lijken, slaat het vervolg de plank behoorlijk mis.

©GMRimport

Beperkte controle

Super Meat Boy Forever is een autorunner met levels die uit willekeurig samengestelde blokken van obstakels bestaan. Dat betekent dat de controle over Meat Boy zelf maar beperkt is. Hij rent automatisch van links naar rechts en hij stopt pas met bewegen als hij tegen een muur aanloopt. Als speler kan je hem laten springen en bukken, en aanvallen doen om langs de gevaren te komen.

Super Meat Boy mag dan wel willekeurige elementen bevatten - een typische roguelike is het niet. De levels bestaan in werkelijkheid uit losse stukken die voor iedere speler in een andere volgorde staan. Het spel heeft duizenden van dit soort onderdelen, waardoor geen twee spelers exact dezelfde uitdagingen voor zich krijgen.

©GMRimport

Niet gemaakt om snel te gaan

Deze nieuwe opzet brengt tal van opvallende problemen met zich mee. De levelstukken sluiten soms bijvoorbeeld niet helemaal goed op elkaar aan, waardoor Meat Boy niet anders kan dan onmiddellijk in een cirkelzaag te vallen nadat hij net een lastig stuk heeft overleefd. Checkpoints zorgen ervoor dat dat geen ramp is, omdat er bij de start van een nieuw levelonderdeel begonnen mag worden, maar het voelt toch niet helemaal eerlijk.

Het is ook vervelend, omdat het de speler stimuleert om vooral zo snel mogelijk te gaan. Doodgaan kost ook kostbare secondes. Vlug even een level helemaal opnieuw opstarten om een lastig te bereiken collectible te pakken is er ook niet bij. Een retry-knop ligt voor de hand, maar ontbreekt om een of andere onlogische reden.

De besturing heeft ook zijn gebreken. Omdat de controle over Meat Boy veel beperkter is, wordt alles moeilijker. Fouten herstellen is bijna niet meer mogelijk door even af te remmen of een stukje terug te lopen. Het moet allemaal perfect gebeuren, waardoor levels en met name de eindbazen vooral bestaan uit memoriseren. Ook in Forever is de kleinste aanraking met iets scherps of vijandigs meteen fataal en zit er niets anders op dan opnieuw te beginnen.

©GMRimport

Gimmicks en parodieën

De levels in Forever zijn grotendeels om allerlei specifieke uitdagingen gebouwd. Zo is er een vijand die Meat Boy opslokt zodra hij voorbijloopt. Alleen door heel snel op de aanvalsknop te rammen kan hij ontsnappen voordat hij meegenomen wordt. In een ander level zijn er blokken waar Meat Boy pas op kan staan als hij er een keertje doorheen gelopen is. Maar ook deze gimmicks komen niet altijd uit de verf. In het level met verschijnende blokken is het mogelijk om compleet vast komen te zitten. De enige optie is dan het complete level opnieuw te starten.

Het is jammer dat Super Meat Boy Forever zo tegenvalt, want het spel bouwt in andere opzichten wel goed voort op het eerste deel. De tussenfilmpjes zijn een duidelijke verbetering op het origineel en ook de geheime levels zijn weer uiterst creatief. Nog meer dan in het vorige deel gaat Meat Boy aan de haal met andere videogames. De parodieën zijn gevat en gaan verder dan alleen knipogen. Wie goed zoekt vindt bijvoorbeeld een speelbare, F-Zero-achtige minigame. De bijbehorende vrij te spelen personages zijn minstens zo geestig, maar weten Forever uiteindelijk niet te redden.

Super Meat Boy Forever is verkrijgbaar op pc en Nintendo Switch.

Laatste reviews op Gamer.nl

The Elder Scrolls 4: Oblivion Remastered is vandaag officieel aangekondigd middels een livestream. De game is meteen beschikbaar.

In de aankondigingsvideo praatten Bethesda's Todd Howard en Matt Carofano over de nieuwe editie van de game. In eerste instantie werden beelden van het origineel getoond, dat in 2006 op Xbox 360 en pc en in 2007 op PlayStation 3 uitkwam. Er werd gekeken naar het belang van de release van dit origineel, dat openwereld-rpg's naar een hoger niveau tilde.

Vervolgens toonde de livestream beelden van de nieuwe versie van het spel. Daarbij lag er veel nadruk op de grafische verbeteringen van de game, die mogelijk worden gemaakt door Unreal Engine 5. Door de toename van details moeten spelers zich nog meer onderdeel van de spelwereld voelen.

Gameplay is ook op de schop gegaan. Hoewel de game trouw aan het origineel blijft, zijn gameplaysystemen verbeterd. Ook animaties van personages en vijanden zijn verbeterd. Tijdens gevechten vliegen de vonken en bloedspetters van het gevecht af. Hoewel de game door de meesten met een eerstepersoonsperspectief wordt gespeeld, is er ook een derdepersoonsperspectief, die in deze versie beter moet werken. Dialogen klinken natuurlijker, maar de soms opmerkelijke gesprekken die het spel zijn charme geven zijn behouden.

Oblivion Remastered wordt gezien als "de meest complete versie van Oblivion". Alle dlc - waaronder de verhalende uitbreidingen - zitten ook bij het spel inbegrepen. De game is nu verkrijgbaar op Xbox Series-consoles, Steam en PlayStation 5, en staat ook op Game Pass. De game kost 54,99 euro, al is er ook een Deluxe-uitvoering van 64,99 euro, inclusief de befaamde horse armor.

Er gingen al geruime tijd geruchten dat er een remake of remaster van The Elder Scrolls 4: Oblivion in ontwikkeling was. Er waren zelfs screenshots uitgelekt. Volgens die geruchten werkt Virtuos aan de remake, en dat blijkt nu ook te kloppen. De studio is ook bekend van de aankomende remake van Metal Gear Solid 3: Snake Eater.

De batterijduur van de Nintendo Switch 2 Pro Controller is gelijk aan die van de Pro Controller van de eerste Switch, terwijl hij wel sneller oplaadt.

Dat spotte Nintendo Life op de officiële website van Nintendo. Net zoals de Pro Controller voor de eerste Switch, gaat de Pro Controller voor de Switch 2 ongeveer veertig uur mee voordat hij weer opgeladen moet worden. De Switch 2 Pro Controller doet er echter ongeveer 3,5 uur over om zich volledig op te laden, terwijl dit met de eerste Pro Controller zo'n 6 uur duurde.

We wisten al dat de Switch 2 Pro Controller diverse toevoegingen heeft. Zo zitten er aan de achterkant twee nieuwe knoppen - de GL- en GR-knoppen - en is er net als op de nieuwe Joy-Cons een C-knop aanwezig waarmee GameChat opgestart kan worden. De controller heeft ook HD Rumble 2, wat voor nog gedetailleerdere force feedback moet zorgen.

Het was al bekend dat huidige Pro Controllers en Joy-Cons ook gebruikt kunnen worden op de Switch 2. Het is alleen niet mogelijk om met de huidige controllers de Switch 2 uit slaapstand te halen. De Switch 2 - alsmede de Switch 2 Pro Controller - verschijnt op 5 juni.