Als je Shin chan nog kent van vroeger, dan herinner je waarschijnlijk vooral de hyperactiviteit, de grove grappen en de blote billen van de vijfjarige koter. Je zult daarom niet zo snel verwachten dat Shin chan: Me and the Professor on Summer Vacation – The Endless Seven-Day Journey vooral een ontspannende ervaring is. We zeggen expres ‘ervaring’, want van gameplay is nauwelijks sprake.

Shin chan: Me and the Professor is het beste te omschrijven als een interactief prentenboek. Je koopt die niet voor het verhaal, maar om je door de prachtige illustraties mee te laten voeren naar een andere wereld. Shin chan neemt ons mee naar het idyllische Asso, een dorp gelegen op het platteland van de provincie Kumamoto, Japan. De prachtige natuur daar biedt het perfecte decor voor een avontuurlijke zomervakantie.

Onderweg naar Asso komt Shin chan de titulaire professor tegen, die hem een camera geeft om zijn vakantie met zijn familie mee vast te leggen. Zodoende begint Shinnosuke’s zomervakantie en word je in Asso losgelaten om te gaan doen wat je maar wilt.

©GMRimport

‘Doen wat je maar wilt’ betekent in de context van deze game voornamelijk vissen en insecten vangen, spelen met speelgoeddino’s, volwassenen lastigvallen en andere dingen die een vijfjarige kleuter zou doen met ongelimiteerde vrije tijd. Er staat niks op het spel en je bent tot niets verplicht. Het verhaal ontwikkelt zich vanzelf naargelang de dagen komen en gaan.

Je ziet en verkent Asso via vaste cameraperspectieven en door van scherm naar scherm te lopen, zoals in de klassieke Resident Evil-games. Elke locatie is voorzien van adembenemende handgeschilderde achtergronden, die vooral op de Oled Switch van je scherm spatten. Die mooie beelden worden bijgestaan door perfect gekozen natuurgeluiden in plaats van muziek, wat alleen maar bijdraagt aan de sfeer. Het gebruik van extreme cameraperspectieven zorgt er soms voor dat Shin chan maar een kleine bundel van pixels voorstelt, wat het lastig kan maken om te zien welke struiken je kunt plukken en of een insect voor of achter hem vliegt. 

©GMRimport

Shin chan, de ladies man

De camera die Shin chan heeft gekregen kun je niet zelf bedienen, maar maakt automatisch kiekjes van belangrijke en minder belangrijke momenten. De game houdt daardoor automatisch een soort scrapbook bij van jouw persoonlijke zomerherinneringen. Het is een vernuftig systeem, zeker omdat je steeds zelf kunt kiezen wat voor bijschrift Shin chan bij zijn foto’s plaatst. Die kunnen zoals verwacht nogal droog zijn.

Door het voltooien van uitdagingen - bijvoorbeeld het vangen van bepaalde dieren - maakt Shin chan nieuwe foto’s, die je ook kunt laten publiceren in de plaatselijke krant. De krant groeit hierdoor in populariteit, wat Shin chan op zijn beurt weer populairder maakt onder de dames. Zo ontstaat er nog enigszins een doel om na te streven, hoewel het uiteindelijk niet uitmaakt hoeveel van de uitdagingen je voltooit.

©GMRimport

Zoeken naar iets nieuws

In het begin kan Shin chan maar een klein deel van Asso verkennen, maar dag na dag worden er nieuwe delen van het landschap toegankelijk, waar ook weer nieuwe vissen en insecten zich verschuilen. Op deze manier worden er ook alsmaar nieuwe activiteiten, personages en verhaallijnen geïntroduceerd, zodat de game niet te snel gaat vervelen. Zo kun je op den duur groenten verbouwen, speelgoedgevechten houden met vrienden en als voedselkoerier optreden. Jammer genoeg gaan deze activiteiten vaak niet dieper dan het afspelen van een animatie, of het kiezen tussen steen, papier en schaar, waardoor de verveling toch dreigt toe te slaan.

Shin chan: Me and the Professor is met een speelduur van zo’n tien uur al niet heel lang, maar toch voelt het alsof de game iets te lang doorgaat. Zeker in de laatste hoofdstukken is het vaak zoeken naar een verrassende bezigheid: iets nieuws om te doen, een dialoog dat je nog niet eerder hebt gehoord of een beestje dat je niet al in je collectie hebt.

©GMRimport

Op een gegeven moment heb je alles wel gezien en wacht je vooral af tot er een nieuwe dag is aangebroken en het verhaal vanzelf vooruit wordt gestuwd. De grootste ontwikkelingen gebeuren namelijk aldoor aan de eettafel van de Nohara’s, waar de gebeurtenissen van de dag met de familie worden besproken. De dialogen zijn vaak grappig ingestoken, maar veel van Shin chans woordgrapjes zijn tijdens het lokaliseren duidelijk verloren gegaan of komen minder goed over. Sowieso laat de lokalisatie soms te wensen over, alsof de game vertaald is aan de hand van een Excel-file zonder enige context. De game is verder alleen met Japanse stemmen te spelen.

Blotebillenboogie

Er zijn ook spelopties om dagen langer of korter te maken, zodat je zelf kan bepalen hoe snel je door het verhaal gaat. De tijd verstrijkt alleen als je van scherm naar scherm loopt, dus het helpt om je dag goed te plannen. Ben je niet op tijd thuis, dan komt je hond je halen. Rondrennen (de karakteristieke blotebillenboogie van Shin chan dient als ren-animatie in deze game) kost bovendien ook stamina, dat je kan aanvullen door snacks te eten. Laat je de balk leeglopen, dan valt Shin chan flauw en keert hij automatisch terug naar huis. Dit systeem voegt weinig toe aan de game, en had wat ons betreft optioneel mogen zijn.

©GMRimport

Ondanks de soms basale en repetitieve gameplay weet Shin chan ons toch van begin tot eind te vermaken. Dat komt mede door het bizarre verhaal, dat het ene moment over alledaagse zaken gaat en dan ineens tijdreizende dinosauriërs introduceert. Maar ook de simpliciteit van het spel heeft een bepaalde aantrekkingskracht. Shin chan laat je de wereld door de ogen van een kind ontdekken, waarbij kleine avonturen groots aanvoelen en het leven nog zorgeloos is. Zo verwelkomen Shin chan en zijn vrienden de plotseling verschenen dino’s met open armen, terwijl de volwassenen zich gelijk zorgen maken. Het is een verfrissend perspectief.

Shin chan: Me and the Professor on Summer Vacation – The Endless Seven-Day Journey is een prachtige game, die absurditeit combineert met rust en schoonheid. Het ene moment doe je aan ochtendgymnastiek met een Stegosaurus, het volgende moment wandel je langs kabbelende beekjes onder het oorverdovende geluid van tsjirpende cicaden, terwijl de zon achter de gouden heuvels zakt. Het is een vreemde combinatie, maar een die verrassend goed werkt en de game tot een ietwat gekke, maar geslaagde virtuele zomervakantie maakt.

Shin chan: Me and the Professor on Summer Vacation -The Endless Seven-Day Journey- is nu beschikbaar op Nintendo Switch, verschijnt op 25 augustus op PS4 en op 31 augustus op pc.

Volgens Bethesda's Todd Howard was hij in eerste instantie niet van plan om de rol van de beroemde archeoloog in het aankomende Indiana Jones and The Great Circle aan Troy Baker te geven.

Dat melden Howard en Baker in gesprek met Rolling Stone. Baker - die onder andere bekend is voor zijn rol als Joel in de The Last of Us-games - claimt dat hij Howard via Zoom ontmoette, en dat Howard de acteur vertelde dat hij Baker in eerste instantie niet de rol van Indiana Jones wilde geven.

"Voor dit project en de tijdperiode waarin het zich afspeelt wilden we een breed net uitwerpen", aldus Howard. Toch werd Baker na de audities van honderden anderen gekozen. Howard liet Baker tijdens het Zoom-gesprek weten dat "we een blinde test hebben gedaan, en mensen elke keer weer jou kozen". Het lijkt er dus op dat Baker van alle audities het dichtste in de buurt kwam van de stem van Harrison Ford, die in de films de rol vertolkt.

Indiana Jones and the Great Circle heeft een eerstepersoonsperspectief, al wisselt de camera soms naar de derde persoon - bijvoorbeeld tijdens tussenfilmpjes of wanneer Indiana Jones klimt. Het uiterlijk van het hoofdpersonage is overigens wel gebaseerd op een jonge Harrison Ford.

Het verhaal van de game speelt zich af tussen de films Raiders of the Lost Ark en The Last Crusade. Wanneer Indiana Jones in Marshall College op een inbreker in de vorm van een gigantische man stuit die een relikwie steelt, reist de avonturier af naar Vaticaanstad om meer te weten te komen. Andere locaties die spelers bezoeken, zijn onder andere Egypte en de Himalaya.

Spelers kunnen tijdens gevechten niet alleen schieten met geweren, maar ook vechten met hun vuisten of gebruikmaken van de iconische zweep. Puzzels spelen daarnaast een belangrijke rol in de game.

Lars Cornelis kreeg eerder een uitgebreide presentatie van de game en schreef een preview: "De spelwereld oogt onmiskenbaar als de jaren dertig, maar dan door een jaren tachtig-lens, compleet met een acteur uit die tijd. Of het inderdaad de perfecte hommage aan de originele Indiana Jones-trilogie wordt, weten we later dit jaar."

Indiana Jones and the Great Circle verschijnt op 9 december voor Xbox Series-consoles, pc en Xbox Game Pass. In de lente van 2025 komt het spel ook naar PlayStation 5. Eerder deze week bleek dat Bethesda en MachineGames op 60 frames per seconde mikken, zowel op Xbox Series X als S.

Er zijn meerdere video's van de aankomende sciencefictiongame Exodus uitgebracht, waarin diverse rassen uit de game worden uitgelicht. De video's worden van narratief voorzien door acteur Matthew McConaughey, die een rol heeft in de game.

De video's behandelen de Arkavir, de Awakened Ravens, de Awakened Bears en de Koven. Deze rassen maken allemaal onderdeel uit van de Celestial, verschillende buitenaardse wezens die de mensheid als grootste vijand zien. De video's bevatten overigens geen gameplaybeelden. Enkele weken geleden werd al een ander ras in de vorm van de Mara Yama uitgelicht.

In Exodus laat de mensheid een stervende aarde achter, en heeft men een nieuwe thuishaven gevonden in een gewelddadig universum. "Hier zijn we de underdogs en vechten we om te overleven. Jij bent de Traveler, de laatste hoop van de mensheid." Spelers moeten buitenaardse technologie en wapens stelen in een poging te overleven.

Exodus wordt ontwikkeld door Archtype Entertainment, dat weer eigendom is van Wizards of the Coast. De studio is opgericht door voormalige Bioware-werknemers. De game komt op een nog onbekend moment naar pc, PlayStation 5 en Xbox Series X en S.