Ook prinsessen kunnen de held van een verhaal zijn. Dat bewijst Princess Peach eens te meer, die in haar nieuwe game als ware actieheld het spotlicht betreedt. Ondanks haar glansrol(len) slaagt ze er echter niet in om het geheel als een overtuigend totaalplaatje te verkopen.

Met Showtime krijgt de beroemde Super Mario-prinses pas haar tweede eigen game sinds 2005. In tegenstelling tot de Nintendo DS-game Super Princess Peach - haar eigen variant op een typische Mario-platformer - is Showtime een veel eigenaardiger spel. Het begint al met de unieke setting: een grote schouwburg genaamd het Sprankeltheater, waar Peach en haar Toads te maken krijgen met een groep vijanden die letterlijk de show komen stelen. 

Peach wordt daar benaderd door een kleine fee met een strik genaamd Stella, die als bewaker van het theater alle optredens wil redden die worden bedorven door de kwade heks Grape en haar onrust stokende handlangers. Vastberaden en met een strakke paardenstaart in het haar duik je in de toneelstukken om die onruststokers weg te jagen, waarbij je aan de hand van een scala aan power-ups allerlei glansrollen vervult. Er staat je een uitgebreide mix van genres te wachten, geheel passend bij het theater als setting.

B-knop

De diverse speelstijlen die in Princess Peach Showtime naar voren komen in verband met de verschillende rollen, maken de game alles behalve eentonig. Toch kun je het spel niet veelzijdig noemen. Hoewel de verschillende toneelstukken diverse subgenres als stealth, puzzel en ritme bieden, blijven ze over het algemeen erg oppervlakkig. Ontwikkelaar Good-Feel (Kirby’s Epic Yarn, Yoshi’s Woolly World) wil de onderlinge verschillen tussen de levels namelijk niet te ingewikkeld maken voor spelers. Dat doet de studio door de verschillende handelingen die bij power-ups horen onder één knop te plaatsen: de B-knop.

Een taart laten rijzen als Banketbakker Peach? Blijven drukken op B. Als Zeemeermin Peach je operastem laten klinken om vijanden te kalmeren? Weer op B drukken. Als Zwaardvechter Peach aanvallen en een precisie-ontwijking uitvoeren? Ook dat gaat allemaal via de B-knop. Hierdoor is de ‘precisie’ van het ontwijken niet eens zo belangrijk, omdat deze vaak genoeg per ongeluk wordt uitgevoerd tijdens het aanvallen. Uiteindelijk zijn A (springen) en B de enige actieknoppen die er echt toe doen, waardoor Showtime qua besturing nog simpeler is dan de gemiddelde Kirby-game.

Veel levels in Showtime kunnen dan ook letterlijk door een kleuter worden voltooid. Leuk voor de jongste spelers onder ons, maar vrij geestdodend voor de doorgewinterde gamer. Gelukkig bieden de verschillende side-scrolling platformlevels wat meer uitdaging en actie. Zo geven sommige power-ups Peach aanzienlijke snelheid, of het nu is als ninja of op de rug van een cowboypaard, waardoor de gameplay à la Sonic the Hedgehog draait om goed getimede sprongen en het behouden van vaart. Ook de baasgevechten komen goed tot hun recht. Ze hebben vaak een creatievere insteek dan die van de gemiddelde Mario-game.

Decorstukken

Het gebruik van decorstukken om de spelwereld in Showtime op te bouwen, resulteert daarbij in een creatief levelontwerp dat er niet alleen leuk uitziet, maar ook meerdere memorabele momenten bevat. Vooral de scène waarin Ninja Peach op een blauwe golf surft en alle vijanden opslokt blijft in onze gedachten gegrift, maar ook het galopperen bovenop een stoomlocomotief uit het Wilde Westen terwijl je alles wat op je afkomt wegslingert met een lasso, zorgt voor een flinke adrenalinekick. Daarnaast zullen cultuurkenners in de staging meerdere knipogen naar bekende film- en theaterstukken uit de echte wereld herkennen, waaronder iconische Disney-sprookjes zoals The Little Mermaid en Frozen.

De bombastische presentatie van Showtime maakt het des te teleurstellender dat het in feite geen mooie game is. De graphics zijn onscherp, wat met name ten koste gaat van de geanimeerde tussenfilmpjes. Bovendien is het spel behoorlijk korrelig en de lagere resolutie is een aanzienlijke stap terug ten opzichte van het glasheldere Super Mario Bros. Wonder.

Ook werden we negatief verrast door de framerate. Nintendo staat erom bekend dat ze games uit hun eigen stal goed optimaliseren voor de Switch, maar hier laten ze toch echt wat steken vallen. Het spel bereikt vaak niet eens een teleurstellende dertig frames per seconde. Opvallend genoeg zakt de framerate tijdens laadschermen zelfs naar vijf frames per seconde, waardoor het net lijkt alsof het spel vastloopt. Vooral in de handheldmodus voelt Showtime meer als een 3DS-spel dan een game voor de Switch. Het is een teleurstelling voor mogelijk een van de laatste first-party-games die op de console verschijnt.

Afgeraffeld

Princess Peach Showtime voelt hierdoor erg afgeraffeld aan. Hoewel de game enkele geniale momenten bevat (zoals de platformlevels en baasgevechten), valt de ambitieuze mix van speelstijlen tegen door de knullige besturing, terwijl de graphics het totaalplaatje verder naar beneden halen. In combinatie met een speelduur van ongeveer tien uur - en dat is ruim genomen - is Showtime slechts een klein zoethoudertje aan het einde van de levenscyclus van de Switch. Er valt meer te doen met deze ondergewaardeerde prinses.

Princess Peach Showtime verschijnt op 22 maart voor Nintendo Switch.

Billy Mitchell, de voormalige recordhouder in Donkey Kong, heeft een rechtszaak gewonnen van de Australische YouTuber Karl Jobst. De rechter bepaalde dat er sprake was van smaad.

Jobst claimde in meerdere YouTube-video's dat Mitchell vals had gespeeld om de hoogste highscore in Donkey Kong te behalen. Mitchell verzet zich al jaren tegen dergelijke claims. Jobst claimde in zijn video's ook dat YouTuber Ben Smith (Apollo Legend) zelfmoord pleegde omdat Mitchell in 2020 een rechtszaak van hem won.

Mitchell klaagde Jobst aan voor smaad en heeft van rechter Ken Barlow in Brisbane gelijk gekregen. Jobst moet Mitchell 300.000 Australische dollar (173.881,50 euro) in schadevergoeding betalen, en nog eens 50.000 Australische dollar voor een andere video waarin Jobst de spot dreef met Mitchells aanklacht.

Jobst verontschuldigde zich op social media richting zijn fans. Sommigen van hen hebben meebetaald aan de kosten verbonden aan de rechtszaak. "De rechter achtte Billy een geloofwaardige getuige en geloofde alles. Vanaf dat moment kon ik niets meer doen om mijzelf te redden. Ik ga mijn opties overwegen." Mitchell gaf op social media aan "van de geur van winst in de avond te houden" en bedankte iedereen die hem steunde.

Mitchell werd vooral bekend in de jaren tachtig en negentig dankzij highscores in games als Donkey Kong en Pac-Man. In de documentaire The King of Kong: A Fistful of Quarters werd hij afgeschilderd als de aardsvijand van Steve Wiebe, de de highscore van Mitchell probeerde te verslaan. Tegenwoordig heeft Robbie Lakeman de hoogste score in Donkey Kong.

Mensen kunnen vanaf vandaag de PlayStation Plus Essential-games van april claimen.

Zoals vorige week werd bekendgemaakt, gaat het om drie spellen, waaronder Robocop: Rogue City. Die game verscheen oorspronkelijk in het najaar van 2023 en werd goed ontvangen door critici en fans. In de first-person game moeten spelers als de robotagent de straten van Old Detroit misdaadvrij houden. De game is alleen op PlayStation 5 speelbaar.

De andere games die nu geclaimd kunnen worden zijn The Texas Chain Saw Massacre (PS5 en PS4) en Digimon Story: Cyber Sleuth - Hacker's Memory (voor PS4, maar ook op PS5 speelbaar). Alle drie de games kunnen tot 5 mei door alle PlayStation Plus-leden geclaimd worden. Hieronder zijn meer beelden van alle drie de games te zien.