De hoofdgames van de Pokémon-franchise raken in het slop. Met de 3DS-games (Ultra) Sun en Moon deed Game Freak een verwoede poging de formule wat op te frissen, om vervolgens terug te keren naar een vermagerde opzet met Sword en Shield. De spellen zijn een beetje hun glans verloren, maar Pokémon Legends: Arceus brengt daar verandering in.

Pokémon Legends: Arceus vraagt de speler zijn of haar scepsis opzij te zetten. Niemand minder dan pokémon-god Arceus stuurt je namelijk naar de Hisui-regio in het verleden, waar je werkt aan de eerste Pokémon-encyclopedie (Pokédex) ooit. Een interessant concept, maar de game doet er verhaaltechnisch weinig mee. Het speelbare personage gaat bijna klakkeloos akkoord met het gegeven en de opdracht. Als speler voel je daardoor een soort cognitieve dissonantie – en daarmee afstand tot het spel.

Zoals altijd zwijgt het zelfontworpen personage, zodat spelers hun eigen persoonlijkheid kunnen erop projecteren. Mogelijk was dit dus een bewuste keuze van Game Freak, maar tijdens het spelen kom je nooit helemaal van dat vreemde idee af. 

©GMRimport

Pokédex-pagina’s vullen

Gelukkig zit bovenstaande de gameplay van Pokémon Legends: Arceus niet in de weg. Want op het moment dat de ideeën klikken en je lekker bezig bent met ontdekken, vangen en vechten, dan is het spel moeilijk weg te leggen. Het vullen van de Pokédex gebeurt op verschillende manieren. Spelers moeten pokémon vangen, eten geven, met ze vechten of ze bepaalde aanvallen zien uitvoeren.

Zo is het mogelijk veel van dezelfde soort pokémon te vangen voor een volle pagina van één soort. Het loont echter ook een beest lang bij je te dragen voor het uitvoeren van specifieke aanvallen of het laten evolueren - per pokémon verschillen de taken die voltooid moeten worden voor een volle pagina. Spelers hebben dus alle vrijheid om interessante taken uit te voeren en minder boeiende dingen te negeren. Dat maakt Pokémon Legends: Arceus niet alleen zeer toegankelijk, maar ook dynamisch. 

Pokémon reageren daarbij op jouw aanwezigheid: sommige vluchten, terwijl andere juist komen vechten. Als speler moet je per beest uitvogelen hoe elke pokémon zich gedraagt en wat dan het juiste moment is om de Pokéball te gooien. Dat kan gewoon– voor het eerst in de serie – zonder een transitie naar een gevechtsscherm; alles speelt zich af in dezelfde wereld en dat is écht tof. De wereld van Pokémon voelt zodoende levendig aan, zoals in bijvoorbeeld New Pokémon Snap.

Constant andere teams

Anders dan in andere Pokémon-games rouleert je party met pokémon constant, en daardoor is de kans groot dat je kennismaakt met beesten waar je normaal geen aandacht aan besteedt. Je wil immers zoveel mogelijk taken van een vinkje voorzien. Met 242 pokémon in het spel is er behoorlijk wat af te vinken, zonder dat de sleur er snel in komt.

Het vechtsysteem draagt daar ook aan bij, want dat is deze keer goed op de schop gegaan. Na herhaaldelijk geflirt te hebben met nieuwe stijlen, bewijst Game Freak dat het nog steeds kan innoveren. Er komt bijvoorbeeld een nieuwe laag strategie bij kijken dankzij de Agile- en Strong-aanvallen. Bij Agile val je sneller aan en zijn je aanvallen minder krachtig, bij Strong ben je iets langzamer, maar ook sterker. Dat systeem houdt spelers scherp, aangezien ze daardoor soms twee keer achter elkaar kunnen aanvallen (of moeten incasseren). Bovendien hebben veel bekende aanvallen andere effecten, wat verrassend goed werkt.

©GMRimport

Gemiste kans

Helaas zijn de omgevingen waarin spelers en pokémon rondlopen oninteressant en ogen ze gedateerd. Wel zijn de pokémon die vrij rondlopen van ver al te zien. Datzelfde geldt voor de belangrijkste items die spelers onderweg verzamelen voor het maken van Pokéballs en andere spullen. De graphics zijn verder voornamelijk functioneel, maar dat is niet afdoende. Zeker niet na de grafische pracht van bijvoorbeeld beide Monster Hunter-games en Shin Megami Tensei 5 op de Switch.

Daarnaast is het een goed idee om de Hisui-regio op te delen in losse gebieden, in plaats van er één grote wereld van te maken. Op die manier blijft het verzamelen van pokémon overzichtelijk en lijkt er echt nagedacht te zijn over het leefgebied van elke pokémon. Dat is eigenlijk één van de weinige positieve punten van de omgevingen.

Verder missen potentieel interessante locaties een bepaalde mate van sfeer en invulling. Ruïnes zijn bijvoorbeeld erg leeg; iets wat eigenlijk op de gehele spelwereld van toepassing is. Bovendien is het jammer dat wilde pokémon niet op elkaar reageren. Daardoor voelt alles – ondanks het dynamische karakter van het spel – toch nog statisch aan . Wat ook niet helpt: pokémon hebben geen abilities (eigenschappen). Dat levert niet alleen minder interessante gevechten op, ook is dit een gemiste kans voor het vullen van de Pokédex. Verschillende eigenschappen hebben in de voorgaande games namelijk een effect op zowel de wereld als gevechten, waardoor het observeren van pokémon nóg interessanter had kunnen zijn.

©GMRimport

Toch het spelen waard

En toch is Pokémon Legends: Arceus het spelen waard. Wanneer spelers in het hoge gras een Abra observeren om het beste werpmoment te bepalen (Abra vindt het leuk om constant te teleporteren en speelt dus een soort Annemaria Koekoek) en het lukt om ongezien dichtbij genoeg te komen én hem te vangen, dan geeft dat een voldaan gevoel. Daarmee evenaart Legends: Arceus het gevoel dat Red, Blue en Yellow destijds ook op wisten te wekken. In die originele Game Boy-klassiekers trok je met kinderlijke verwondering de wereld in. Dat idee is hier ook aanwezig.

Pokémon Legends: Arceus laat wel nog een aantal steken vallen in de vorm van missende elementen of vreemde keuzes. Zo is het vreemd dat er Fairy-types aanwezig zijn in de regio (een type dat voor Pokémon X en Y niet bestond) en is het stom dat pokémon kunnen evolueren in vormen die eigenlijk pas later ‘ontdekt’ werden. Ook zijn er evoluties zijn die exclusief in de Hisui-regio bestaan, alsof dergelijke kennis verloren gegaan is door de jaren heen.

Maar wanneer spelers zich losrukken van traditionele kennis uit de eerdere games en de regio accepteren als een losstaand avontuur, dan blijft er meer dan genoeg over om van te genieten. Pokémon Legends: Arceus verbetert de Pokémon-formule niet eens drastisch, maar het is wel duidelijk dat Game Freak inzet op vernieuwing en het uitwerken van interessante(re) concepten. En zo is Game Freak op z’n best. Meer van dit, alsjeblieft.

Pokémon Legends: Arceus is nu beschikbaar voor Nintendo Switch. Voor deze review was geen vroege code beschikbaar gesteld.

Liberty City Preservation Project, een modproject die er voor zorgde dat mensen in Grand Theft Auto 5 het Liberty City uit Grand Theft Auto 4 konden bezoeken, is offline gehaald.

Afgelopen maand kwam de mod beschikbaar en kreeg het al snel veel aandacht van fans en de media. De mod zorgde er voor dat de complete stad Liberty City in GTA 5 speelbaar werd, inclusief NPC's, voertuigen en een werkend metrosysteem.

World Travel, het team achter de mod, liet echter op Discord weten (via Insider Gaming) dat de mod nu niet meer beschikbaar is. "Vanwege onverwachte aandacht voor ons project en nadat we met Rockstar Games hebben gesproken, hebben we besloten Liberty City Preservation Project offline te halen."

Sommige fans speculeren dat dit kan betekenen dat Rockstar een remaster van Grand Theft Auto 4 op de planning heeft. Het is echter niet voor het eerst dat het bedrijf achter modders aan gaat, dus in principe is het ook mogelijk dat dit simpelweg is gedaan om de IP van het bedrijf te beschermen.

Het dlc-personage Conan the Barbarian wordt op 21 januari toegevoegd aan Mortal Kombat 1.

De game komt op die dag eerst beschikbaar voor mensen die de Khaos Reings-uitbreiding en Kombat Pack 2 hebben aangeschaft. Andere spelers kunnen het personage vanaf 28 januari aanschaffen. Het uiterlijk van het personage heeft veel weg van Arnold Schwarzenegger in de Conan-films. Hieronder is een nieuwe gameplaytrailer te zien.

Het was al bekend dat Conan the Barbarian naar Mortal Kombat 1 kwam. Het is één van de zes personages die onderdeel uitmaken van Kombat Pack 2. Ghostface (Scream), Noob Saibot, Sektor, Cyrax en T-1000 (Terminator) zijn de andere personages.

Mortal Kombat 1 is verkrijgbaar voor PlayStation 5, Xbox Series X en S, Nintendo Switch en pc. Tom Kerkhof beloonde het spel met een 8 in de Gamer.nl-review: "Mortal Kombat 1 haalt vooral kracht uit de formule die de serie groot heeft gemaakt. Dat betekent een hoge mate van toegankelijkheid, compleet bizarre en groteske personages en uiteraard bloed dat (zeer) rijkelijk vloeit. De Kameo-vechters zijn daarbij een uitstekende toevoeging die de gameplay de nodige diepgang geven. Hierdoor blijft Mortal Kombat 1 lang leuk om te spelen, ook als je al op de gruwelijke fatalities bent uitgekeken."