In Pikmin 4 is het eindelijk tijd om Captain Olimar naar huis te brengen. Na zijn SOS-signaal in de eerste game en de daarop volgende gebeurtenissen, is in Pikmin 4 een reddingsschip naar de aarde gestuurd om hem te redden. Het noodlot slaat echter al snel toe, waardoor ook dat schip op de aarde neerstort en een nieuwe crew in dezelfde situatie terechtkomt.

Jij speelt één van deze neergestorte redders. Ditmaal is dat niet een vooraf bedacht personage, maar eentje die je zelf mag maken. Je hebt als missie om Olimar te redden, maar daarnaast ook alle neergestorte collega's weer terug te vinden.

Dat is meteen ook de kern van het verhaal: verwacht geen game met grootse plotwendingen of andere gekkigheid. Het verhaal dient puur als kapstok om de gameplay aan op te hangen. Dat is op zich prima, al begint de reeks verhaaltechnisch wel érg in de herhaling te vallen. Hoeveel aliens kunnen er neerstorten op de aarde?

Het is Pikmin

Gameplaytechnisch lijkt Pikmin 4 ook erg op zijn voorgangers. Wederom kun je een groep kleine plantwezentjes commanderen, met als doel om zo efficiënt mogelijk te multitasken. Het ene groepje Pikmin stuur je op pad om grondstoffen naar je basis te brengen, de anderen moeten een monster verslaan en zelf ga je ondertussen op verkenning.

Die formule is vooral uitgebreid in Pikmin 4, bijvoorbeeld door de toevoeging van nieuwe Pikmin. Eén daarvan is de ijsvariant, waarvan je een aantal in water kunt gooien om het te doen bevriezen. Zo kun je plekken bereiken die voorheen onbereikbaar waren.

Ook nieuw is je hond, waar je op kunt rijden om sneller de wereld te doorkruizen. In de praktijk is dat stiekem één hele grote Pikmin: je kan hem laten aanvallen of iets laten meetrekken, waarbij hij de kracht heeft van meerdere Pikmin tegelijk. Je kunt je hond gaandeweg upgraden, zodat hij tot meer in staat is.

De hond geeft ook wat rust in de chaos. Rijd je er op rond, dan klimmen alle vrije Pikmin in zijn vacht. Je hoeft hierdoor niet continu om je heen te kijken of er eentje is blijven haken achter een helling. Het geeft overzicht.

Tikkende klok

Het doel is om met je Pikmin zo efficiënt mogelijk een gebied te doorkruizen. Verspreid door de levels liggen objecten, die je moet verzamelen om je schip te repareren en upgraden. Tijdens het spelen van een level gaat langzaam de dag voorbij, en zoals gebruikelijk moet je voor zonsondergang zoveel mogelijk gedaan krijgen.

Die tijdslimiet zit al langer in Pikmin. Hij dient als een stok achter de deur: omdat je beperkt in je tijd bent, probeer je efficiënter te spelen en ga je multitasken. Zonder dit systeem zou je alle taken één voor één doen, wat resulteert in een saaiere game.

Pikmin 3 probeerde je extra op de kast te jagen door je een deadline van een bepaald aantal dagen te geven. In die game een noodzaak, want omdat de nadruk op vrije verkenning kwam was er iets nodig om je te motiveren efficiënt te blijven spelen. Die deadline ontbreekt in Pikmin 4. Enerzijds is dat goed nieuws: wie de volle honderd procent van de game wil zien, voelt zich niet meer opgejaagd.

Maar het haalt tegelijkertijd de urgentie van de tikkende klok weg. Lukt het je niet om alles in één dag gedaan te krijgen? Dan kun je gewoon lekker de volgende dag terug naar hetzelfde level voor de laatste klusjes. De klok is hierdoor hooguit een gedoe dat ervoor zorgt dat je door wat extra menuutjes moet klikken, in plaats van een inherent systeem dat de gameplay beïnvloedt.

Kerkers

Terug van weggeweest uit deel twee zijn de kerkers, verspreid door meerdere grottenstelsels verstopt in levels. Hier tikt de klok niet zichtbaar weg en heb je alle tijd om kamers met simpele puzzels op te lossen. Het voelt haast Zelda-achtig aan, vooral naarmate je dieper in de game zit en langere kerkers tegenkomt.

Deze grotten waren het hoogtepunt van Pikmin 2 - en misschien ook wel bij dit nieuwe deel. De game krijgt meer focus in deze ruimtes, waar je met een beperkt aantal Pikmin simpele problemen moet oplossen. Zelfs baasgevechten zijn als in Zelda, waarbij je op slimme wijze zwakke punten moet uitbuiten in plaats van dom op een beest in te rammen.

Dandori Battles

Verspreid door de levels vind je ook mysterieuze, plantachtige ruimtewezens. Ze zien er uit als Captain Olimar en je eigen personage, maar dan met een gekke laag gras op hun gezicht. Zij dagen je bijna altijd uit tot een Dandori Battle, waarin je moet bewijzen hoe goed je bent in het delegeren van je Pikmin.

Er zijn verschillende soorten van deze gevechten. Bij de één moeten jij en de alien vechten om grondstoffen, waarbij je kijkt wie binnen een bepaalde tijd de meeste punten haalt - de kern van een simpele multiplayerstand. Op andere momenten zit je alleen in een level, waar je zo snel mogelijk een doel moet bereiken.

De Dandori Battles hebben wel één ding gemeen: ze vragen het uiterste van je. Bij sommige uitdagingen zul je meerdere pogingen nodig hebben tot je ze weet te voltooien. Het is waar de gameplay van Pikmin het meest puur is en je echt alle nuances moet begrijpen. Dat kan soms wat stressvol zijn, maar iedere Dandori Battle gaf ons ook extra waardering voor hoe verrassend diep de systemen van de game kunnen gaan.

Nachtelijke escapades

Als de dag voorbij is, ga je naar een kamp, waar je kunt overnachten om later weer een nieuw level te proberen. Daar vind je allerlei npc's met upgrades om de game makkelijker te maken. Later ontgrendel je er één die je wat bijzonders laat doen: je kunt er ook 's nachts op uit.

Die nachtavonturen zijn waarschijnlijk het minst interessante deel van de game. Je moet in deze missies een aantal punten verdedigen tot het weer dag is, zodat je daar een mysterieuze stof uit kunt halen waarmee je plantachtige ruimtereizigers weer in hun oude zelf kunt veranderen. Het is traditionele tower defense, waarbij je een nieuw soort spook-Pikmin tot je beschikking hebt. Het wordt helaas snel eentonig en mist de nuances van de hoofdgame.

Het beste van Pikmin

Laat die laatste kritiek je niet teveel tegenhouden, want de nachtlevels zijn slechts een klein deel van de game. Uiteindelijk is dit een soort Best Of-collectie van eerdere delen. Je hebt de dungeons van Pikmin 2, de verzameldrift uit Pikmin 3 en een verhaal dat explicieter voortbouwt op Pikmin 1. Ondertussen zijn kritiekpunten zoals de deadlines weggehaald - al weten we niet of dat nou zo'n goed idee was. Wie Pikmin eerder heeft gespeeld, weet verder precies wat je hier kunt verwachten. En dan weet je ook dat dit, net als vorige games, een prima uitstapje voor de zomer is.

Pikmin 4 is vanaf 21 juli verkrijgbaar voor Nintendo Switch.

Er komt een vervolg op de GameCube-racegame Kirby Air Ride, genaamd Kirby Air Riders.

Dat werd vandaag tijdens de Nintendo Direct aangekondigd. Het spel komt op een nog onbekend moment naar Switch 2. In de trailer is te zien hoe een roze Kirby op een vliegende ster racet, terwijl Kirby's met andere kleuren op andere voertuigen scheuren. Veel meer details zijn er niet, behalve dat Kirby- en Super Smash Bros-bedenker Masahiro Sakurai de regie op zich neemt.

De oorspronkelijke Kirby Air Ride was in ontwikkeling voor Nintendo 64, maar kwam uiteindelijk pas op GameCube uit. De game werd wisselend ontvangen - een van de grootste kritiekpunten was de lage moeilijkheidsgraad. Het was echter wel de eerste GameCube-game waarbij LAN en breedbandadapters gebruikt konden worden om vier GameCube-systemen met elkaar te koppelen.

Er is een nieuw deel in de Hyrule Warrior-reeks aangekondigd, genaamd Hyrule Warriors: Age Of Imprisonment.

Het betreft wederom een samenwerking tussen Koei Tecmo en Nintendo. Net als de voorgaande games is ook Age of Imprisonment een musou-game waarbij er grootschalige gevechten worden gehouden.

Hyrule Warriors: Age Of Imprisonment speelt zich daarbij af voor Zelda: Tears of the Kingdom en vertelt dan ook het verhaal van wat zich voor die game afspeelde - net zoals Age of Calamity zich voor Breath of the Wild afspeelde.

Spelers kunnen weer in de huid kruipen van personages als Zelda en King Rauru en het opnemen tegen grote legers aan vijanden in Hyrule. De game komt ergens aankomende winter uit voor Nintendo Switch 2.