Op Verzoek: games die een franchise hebben gered
Soms lijkt een franchise ten dode opgeschreven. De ene keer omdat er al jaren geen nieuw deel is verschenen, de andere keer omdat nieuwe delen totaal gewoonweg missen wat de serie zo bijzonder maakte. Een enkele franchise gamereeksen weet echter het tij op bijzondere wijze te keren. In dit artikel worden een paar van die comebacks op een rijtje gezet.
In de rubriek Op Verzoek schrijven de stagiairs van Power Unlimited en Gamer.nl over de onderwerpen die jij graag wil lezen. Max van Ekelenburg en Jari Klapwijk plaatsen in elke aflevering een nieuwe poll met vier verschillende onderwerpen. Het is aan de lezers om te bepalen waar zij induiken. Het onderwerp van dit artikel is dan ook gebaseerd op de winnaar van de vorige poll.
©GMRimport
Call of Duty 4: Modern Warfare
De eerste Call of Duty-games werden geprezen om een aantrekkelijke mix van arcade en 'realisme' te serveren in een grauwe achtergrond. Het erkent de morbide realiteit van oorlog, maar geeft desondanks de voorkeur aan speelplezier. Tweede Wereldoorlog-games waren echter een vurige rage die even snel uitstierf als het tot leven kwam. Dat bracht eerstepersoonsschietspellen bij een belangrijke tweesprong, een ‘leap of faith’ die maar twee van de drie schietspelgiganten (Battlefield, Medal of Honor, Call of Duty) konden overleven.
Call of Duty 4 waagde die sprong en slaagde met verve. Een hedendaags oorlogstafereel bleek precies wat schietspellen nodig hadden om populair te blijven bij de grote massa. Dat, samen met heuse sprongen in grafische kwaliteit en gameplay maakte Call of Duty 4 een kritisch en commercieel succes. Tot vandaag de dag staat het gameslandschap bovenop de fundering die Modern Warfare voor Call of Duty heeft gelegd.
Op die manier is ook de uiteindelijke spirituele opvolger en naamgenoot Call of Duty: Modern Warfare (2019) een soortgelijke redding geweest voor de serie. Dat spel kwam met een nieuwe engine, een nieuw verdienmodel en een aantal maanden na release met de free-to-play battle royale-game Warzone, waarmee de franchise een nieuwe impuls kreeg
©GMRimport
Resident Evil 7: Biohazard
Resident Evil is een klassieke horrorfranchise, met name de eerste drie delen staan bij velen in het geheugen gegrift. Deel vier sloeg een weg in die de horrorfundering van het origineel achter zich liet en meer actie introduceerde. Toch wordt Resident Evil 4 geprezen en staat het zelfs bekend als misschien wel een van de beste games ooit gemaakt. Waar pure horrorgames destijds een niche waren, was dat concept commercieel gezien een stuk interessanter. Capcom maakte daar gretig gebruik van, want de game is tig keer opnieuw uitgebracht.
Deel 4 werd geprezen, maar vormde ook een opmaat naar donkere tijden voor Resident Evil-fans. Deel 5 en 6 lieten het survival-horrorelement grotendeels achterwege en voelen als actiegames waarin zombies neerschieten de hoofdmoot is. Daarom zagen de meesten Resident Evil 7: Biohazard niet aankomen, een game die bij de aankondiging de E3 2016 aanvankelijk niet werd herkend. Toen bleek dat het om het zevende deel van Resident Evil ging, volgde luid gejuich in de zaal.
Op 24 januari 2017 keerde met Resident Evil met eindelijk terug naar haar oorsprong. Het spel was weer een ouderwetse, behoorlijk enge survivalhorrorgame. Eentje die in veel opzichten aanvoelde als een reboot van de serie. De game maakte bijvoorbeeld de overstap naar een eerstepersoonsperspectief, en deed wat fans van van de originele games verwachtten. Een enge setting, omgevingspuzzels, gedecoreerde sleutels: alles wat Resident Evil, Resident Evil maakt was aanwezig. Er werd zelfs geklaagd dat de game voor het grote publiek een beetje te eng was.
Dat geklaag resulteerde in Resident Evil Village, die qua balans tussen horror en actie meer doet denken aan deel vier. Het achtste deel in de serie is commercieel gezien een succes en zelfs genomineerd voor Game of the Year op de Game Awards. Village krijgt nog gratis dlc en deel 9 is vermoedelijk in ontwikkeling, dus de Resident Evil-fans komen weer aan hun trekken de komende jaren
©GMRimport
Wolfenstein: The New Order
Wolfenstein: The New Order volgt een lange reeks teleurstellende games op met een van de meest geprezen titels van 2014. Wolfenstein ging namelijk een langzame en tragische dood tegemoet, met jaar na jaar teleurstellende releases. Wolfenstein was ooit groots omdat het nieuw en revolutionair was, maar het vertikken om oude gewoontes los te laten bracht de franchise over een verlengde periode op haar knieën.
Het succes van The New Order, gemaakt door Machine Games, kwam dan ook als een prachtige verrassing voor veel fans en oud-fans van de reeks. Gemoderniseerde gameplay, een diep verhaal met lagen onderliggende thema's en meer appel aan de massa dan in de drie games ervoor bij elkaar, dat is een treffende manier om de pilaren waarop Wolfenstein: The New Order rust samen te vatten. Door het bronmateriaal van Wolfenstein te identificeren en aan te passen aan moderne tijden werd een heel nieuwe generatie gamers verliefd op de klassieke whack-a-nazi-franchise. Voorlopig kunnen we dus hopelijk nog jarenlang genieten van Machine Games’ reboot-titels.
©GMRimport
Metroid Dread
2D-Metroid is een big deal, daar kwamen we wel achter toen Metroid Dread werd aangekondigd op de E3 dit jaar. Dat kwam mede doordat het vijfde deel in de Metroid-reeks een jaar of twintig op zich liet wachten. Metroid Fusion verscheen op 17 november 2002 voor de Game Boy Advance, tot voorkort het laatste tweedimensionale deel. Ondanks dat Nintendo de geprezen Metroid Prime-games uitbracht, leek 2D Metroid een stille dood gestorven te zijn.
In 2017 gaf de 2D-Metroid-serie toch weer teken van leven met Metroid Samus Returns op de Nintendo 3DS, een remake van Metroid 2: Return of Samus uit 1991. De lancering voelde als een soort test of het grote publiek nog zat te wachten op 2D-Metroid. De game werd positief ontvangen, maar van een denderend succes was geen sprake.
Dat het publiek toch wel op een écht nieuw deel zat te wachten, is dit jaar wel gebleken. Metroid Dread vliegt als warme broodjes over de toonbank en reviews waren zeer positief. Thijs Barnhard beoordeelde de game met een 9. “Metroid Dread combineert de oude, vertrouwde Metroid-formule met genoeg frisse ideeën om de 35 jaar oude reeks nieuw leven in te blazen. Niet eerder liet Samus zich zo vloeiend besturen en is de actie zo spectaculair geweest.”
Als klap op de vuurpijl is het spel zelfs genomineerd voor Game of the Year op de Game Awards. Wellicht omdat 2021 niet zo’n denderend gamejaar is, maar de prestatie van ontwikkelaar MercurySteam staat buiten kijf. Met Metroid Prime 4, die nog in de pijplijn zit, lijkt de Metroid-franchise levendiger dan ooit. Hopelijk betekent dat ook dat er meer 2D-metroid-games worden ontwikkeld.
©GMRimport
Fallout 3
Fallout 3 was een grote stap voor de franchise, en een broodnodige. Hoewel eerdere Fallout-games een kritisch en commercieel succes waren, waren ze niet zo iconisch als rpg’s als Baldur’s Gate. Zeker met de komst van driedimensionale games waren dergelijke titels al snel niet meer prikkelend voor het grote publiek.
Met een mainstream doelgroep voor ogen koos de nieuwe ontwikkelaar Bethesda ervoor om het volgende deel volledig in 3D te maken, en net als veel shooters een eerstepersoonsperspectief aan te houden. In de tien jaar dat Fallout 3 in ontwikkeling was, verschenen nog twee Fallout-games, beide zo teleurstellend dat de interesse in Fallout snel verdween.
Uiteindelijk bleek die tien jaar lange ontwikkelhel echter precies wat Fallout 3 nodig had voor commercieel succes. De uitkomst is een van de eerste games van zijn soort, een fusie tussen de ouderwetse rpg en een modern actie-avonturenspel. Hoewel oudere fans van de Fallout-franchise het niet altijd met elkaar eens zijn over Fallout 3, valt het financiële succes van dit spel niet te betwisten. Momenteel wachten we smachtend op Bethesda's volgende zet, Fallout 5.
