The Quarry wordt een kat-en-muisspel met hitsige tieners
Op het eerste gezicht lijkt The Quarry de zoveelste horrorgame uit de koker van Supermassive Games. Maar schijn bedriegt, want na iets langer dan een uur rond te hebben gedwaald door deze filmische kampeer-slasher, is het duidelijk dat er genoeg nieuwe gameplayelementen toegevoegd zijn. Ze zijn niet altijd even wenselijk, maar het geheel is absoluut sfeervol en spannend.
Het liefst wilden we zo blind mogelijk beginnen aan het avontuur van The Quarry, het nieuwste horrorspel van Supermassive Games waarin jouw keuzes – of het gebrek daaraan – de loop van het verhaal bepalen. Dat bleek echter niet mogelijk tijdens onze previewsessie, die direct begint na de proloog van de game en dus de nodige context vereist.
The Quarry experimenteert meer in vergelijking met Supermassive’s voorgaande horrorgames, zoals The Dark Pictures Anthology en Until Dawn. Hoewel we bang waren dat de game misschien als een Until Dawn-kloon ging aanvoelen, zijn we aangenaam verrast door het lef van de ontwikkelaar om nieuwe dingen uit te proberen. Al werken sommige toevoegingen een stuk beter dan andere.
Meer zielen, meer vreugd
De eerste wijziging die opvalt is dat spelers de controle krijgen over meer personages dan in eerdergenoemde games. Voorgaande titels bleven rond de zes speelbare personages, maar in The Quarry kruip je in de huid van negen kampleiders, waartussen je op willekeurige wijze wisselt. The Quarry heeft dan ook veel weg van een klassieke kampeerhorrorfilm, zoals Friday the 13th of het recenter verschenen Fear Street: 1978.
Ook de diverse cast aan personages sluit daar goed bij aan. Ze zijn jong, aantrekkelijk en bovenal: zo hitsig als we van dit genre gewend zijn. Binnen een uur maakten we meer keuzes die met koppels, zoenen of liefde te maken hadden dan elk ander onderwerp. Voordat de hel losbreekt in het grote zomerkamp is het namelijk tijd voor feestelijke muziek en zomerse pret – die vlinders in je buik komen daardoor vanzelf.
Als een misleidende horrorfilm begint The Quarry dus met geen vuiltje aan de lucht. De vogels zingen, de krekels tjirpen bij het kampvuur en de wind waait door de dichtbegroeide bossen rondom onze negen hoofdpersonages. In de preview speelden we maar als zeven van de negen kampleiders, maar elk van hen had duidelijk een sterk vastgelegde persoonlijkheid. Abigail is bijvoorbeeld het verlegen, nerdy meisje, terwijl Emma de populaire bitch uithangt. Zoals in vorige Supermassive-games hebben gemaakte keuzes ook invloed op de onderlinge relaties tussen personages. Maar de overeenkomsten houden daar niet op.
©GMRimport
Zoek de verschillen
Zoals The Analyst in Until Dawn en The Curator in de The Dark Pictures-games, heeft The Quarry zijn eigen vorm van het alwetende personage die spelers af en toe uit de game haalt om samen jouw gemaakte of toekomstige keuzes te evalueren. In deze game is dat Eliza, een eigenaardig medium die de toekomst kan voorspellen aan de hand van tarotkaarten en haar glazen bol. Deze tarotkaarten geven namelijk een hint over een mogelijke uitkomst, wat bekend in de oren klinkt als je een van de voorgaande Supermassive-games hebt gespeeld. Eliza heeft echter een iets andere allure om haar heen dan The Analyst en The Curator. Zij spreken als professionals, maar Eliza komt meer over als een voodoovrouwtje dat geniet van het levensgevaar waar de domme tieners in verkeren.
Een andere overeenkomst is uiteraard het zoeken naar aanwijzingen en bewijsmateriaal om erachter te komen wat er zich allemaal heeft afgespeeld in en rondom het zomerkamp. Onderschat dat niet, want als je hier niet (genoeg) te weten over komt, kun je een slechter einde voorgeschoteld krijgen dan je ‘goede keuzes’ doen vermoeden. Het maakt volgens de ontwikkelaar niet uit of je een teamspeler bent en je vriend wilt redden in plaats van zelf weg te rennen, of dat je rationeel bent en besluit om het jachtgeweer maar niet aan het groentje te geven: als je te veel aanwijzingen hebt gemist, zit je met de gebakken peren.
Tijdens het spelen viel ons ook een ander terugkerend element op: tijdens een aantal dialogen tussen personages verandert de camerahoek regelmatig. In voorgaande games gebeurde dat meestal alleen tijdens tussenfilmpjes, maar in The Quarry kun je ook af en toe opschrikken tijdens een keuzemoment, omdat je opeens niet meer naar de ander kijkt, maar zélf bekeken wordt. Naast menselijke gevaren zoals hillbilly’s of jagers, is er namelijk ook een haarloos en zeer agressief monster dat de kampleiders stalkt als een soort Predator. Het gevoel dat je bekeken wordt en elk moment belaagd kunt worden is iets wat alle Supermassive-games met elkaar gemeen hebben, maar dat maakt de beleving er niet minder akelig om.
©GMRimport
©GMRimport
©GMRimport
©GMRimport
Proefdier
Gelukkig wordt er in The Quarry ook geëxperimenteerd, met vooralsnog wisselend resultaat. Het meest opvallende element is dat de camera inzoomt op het gezicht van het personage dat een keuze moet maken, in plaats van de hele scène in beeld te houden en de keuzes onderin of in een hoek van het scherm weer te geven. Hoewel goed bedoelt, komt dat element niet helemaal uit de verf. Het voelt daarbij namelijk alsof alle ogen op de speler zijn gericht en de camera daadwerkelijk op je neus zit, in plaats van een organisch dialoog tussen twee mensen. Het komt de immersie tot dusver niet ten goede.
Een andere nieuwe toevoeging is de Interrupt-optie. Daarmee kun je kiezen om tijdens een onvermijdelijk moment de daaropvolgende gebeurtenis te staken. Stel dat je bijvoorbeeld tijdens een potje Doen, Durven of de Waarheid antwoord moet geven op een vraag wanneer je dat eigenlijk niet wilt, dan krijg je soms de optie om het moment te onderbreken. Zelf hebben wij deze optie niet gebruikt tijdens onze preview, maar blijkbaar volgt er een alternatieve toekomst als je de huidige toekomst onderbreekt. Het addertje onder het gras is dat je niet weet welke van de twee nadeliger keuzes is, waardoor er extra nadruk gelegd wordt op het overwegen van jouw keuzes en acties.
Een paar positieve extra’s zijn verder de toevoeging van een plattegrond per gebied en de mogelijkheid om een eventuele toekomst bij Eliza in te zien. Dat eerste was in voorgaande spellen enkel beschikbaar als bewijsstuk in de game, maar gezien deze gebieden wat groter zijn, zoals een kamphuis of een bos, komt een kaart goed van pas.
©GMRimport
Mogelijke uitkomsten inzien was in voorgaande Supermassive Games-titels min of meer verplicht. Zodra je daarin een voorwerp oppikte dat diende om de toekomst te laten zien, werd die namelijk gelijk getoond. Nu heb je niet alleen de keuze om Liza’s mogelijke toekomstbeelden af te spelen of af te slaan, maar ook om wel of niet haar vagere tarotkaartomschrijvingen te horen. Jij bepaalt dus eigenlijk hoeveel hints je wilt ontvangen.
Hoewel we niet veel van het mysterie, het monster of de andere menselijke dreigingen hebben meegekregen tijdens de speelsessie – en The Quarry niet al te veel afwijkt van eerdere Supermassive-games – is onze interesse in ieder geval gewekt. Met 186 unieke eindes valt er bovendien vast veel te beleven, te missen en te verknallen in The Quarry. Wij kunnen in ieder geval niet wachten om dit horrormysterie op te lossen en te zien wie van de negen kampleiders het einde van de zomer halen.
The Quarry verschijnt op 10 juni voor pc, Playstation 4 en 5, Xbox One en Xbox Series X/S.
