Na de vele metamorfosen die de Resident Evil-franchise heeft ondergaan, werd er met het zevende deel teruggegrepen naar de basis: onvervalste, spannende survival-horror. Met de voortgang van Ethan Winter's verhaal, een eerstepersoonsaanzicht en een flinke dosis lugubere griezels, tapt Resident Evil Village uit hetzelfde vaatje. Daar blijft het dit keer echter niet bij.

Capcom heeft voor Village namelijk duidelijk naar alle eerdere delen gekeken en daar rijkelijk de beste en kenmerkendste elementen uit gebruikt. Zo zijn er duidelijk traditionele survival-horrorelementen terug te vinden, ligt er net als in de remakes van deel 2 en 3 weer een stalker op loer en zijn er beduidend meer actievolle momenten. De invloed van Resident Evil 4 is eveneens op meerdere fronten overduidelijk. Niet alleen zijn er meer actievolle momenten, een markante koopman en de mogelijkheid om je wapens te verbeteren – ook de setting roept sterke herinneringen op aan het vierde deel. Al vanaf je eerste stappen in het afgelegen Europees dorpje, waar de tijd een halve eeuw stil heeft gestaan en de inwoners onmenselijk agressief zijn, is de vergelijking snel gemaakt.

©GMRimport

Na een enkele poging om weer een subtiele survival-horrorgame af te leveren, lijken hier alle remmen weer los te gaan. En dat terwijl meer niet altijd beter is – dat heeft de reeks in verleden zelf al bewezen. Het goede nieuws is dat Capcom wel degelijk van eerdere tegenvallers heeft geleerd. Resident Evil Village combineert dan misschien veel verschillende gameplaystijlen – het doet dat wel met verve. De balans tussen overleven, actie en echte spanning is zorgvuldig afgewogen en al deze elementen komen uitstekend tot hun recht. Village is nog steeds vooral een echte survival-horrorgame. Het is bijna voortdurend beklemmend en zo nu en dan onverbiddelijk.

Een eigen huis...

Resident Evil Village is niet voor niets vernoemd naar het dorpje waarin het zich afspeelt. Het ontwerp van de spelwereld is zonder twijfel een van de sterkste aspecten en speelt een glansrol bij de beleving van het avontuur. Het is weliswaar een relatief kleine wereld, maar hij nodigt uit tot verkenning zonder te leunen op een gigantische open wereld bomvol zijpaden en optionele missies. Tijdens je zoektocht naar munitie, gezondheidsdrankjes en sterkere wapens stuit je steeds weer op nieuwe ontdekkingen, zoals afgesloten ruimtes waarvoor je pas later de sleutel vindt. Zo is er elke keer wel weer iets nieuws in het dorp te ontdekken, ook al verandert het afgelegen gehucht zelf niet. Het niveau van een metroidvania wordt niet bereikt, maar het zorgt er wel voor dat een spel dat in principe vrij lineair is, veel vrijer aanvoelt.

©GMRimport

Ook op thematisch vlak zit de spelwereld goed in elkaar. Door het Oost-Europese sfeertje en het gebruik van klassieke horrorelementen, zoals weerwolven en vampiers, onderscheidt Resident Evil Village zich op verdienstelijke wijze van zijn voorgangers. De omgeving blijft eveneens niet alleen beperkt tot het dorp, maar breidt zich bijvoorbeeld uit tot een nabijgelegen kasteel, ondergrondse catacomben en een verlaten staalfabriek. Elke locatie gaat gepaard met een eigen vormgeving en vaak ook eigen ‘inwoners’. Die afwisseling van zowel omgeving als van de gedrochten die je naar het leven staan, houdt het spel boeiend en doet wonderen voor de ervaring. Een aangename ervaring is het natuurlijk niet te noemen: gevaar ligt overal op de loer en als het een keer rustig is, word je alsnog getrakteerd op verminkte lijken of andere macabere taferelen.

...een plek zonder de zon...

De verschillende locaties van het spel onderscheiden zich niet alleen maar met betrekking tot het visuele ontwerp, maar ook wat betreft gameplay. Hoewel spanning en overleven de hele game lang centraal staat, kenmerkt ieder afzonderlijk gebied zich met net weer andere spelmechanieken. Zo maakt de game tijdens een bezoek aan het kasteel van de familie Dimitrescu voornamelijk gebruik van survival-horrormechanieken waar Resident Evil bekend om staat. Voorraden zijn schaars, gevaar kan beter ontweken worden en verschillende objecten moeten worden verzameld om puzzels op te lossen, waardoor je het gebouw steeds verder kunt verkennen. Als kers op de taart waant daar ook Lady Dimitrescu rond, die je als een ware Mr. X of Nemesis door de gangen van het kasteel achtervolgt.

©GMRimport

In een ander segment bevind je je in een afgelegen landhuis. Hier draait het niet langer om het ontwijken of bevechten van vijanden, maar juist om de ijzingwekkende atmosfeer die het spel oproept. Hier wordt meteen duidelijk dat Hideo Kojima’s P.T. – de offline gehaalde demo van het geannuleerde Silent Hills – nog steeds invloed heeft op het genre. Ook Village slaagt erin op deze manier oprecht griezelig te zijn, waarbij geen brullende monsters of onverslaanbare stalkers zijn vereist. De fantastisch onheilspellende omgeving, subtiele veranderingen die met je hoofd spelen en het lugubere karakter van de puzzels, maken van dit doodenge spookhuis een persoonlijke favoriet.

De technologische capaciteiten van de huidige generatie consoles zorgen ervoor dat zulke momenten nog beter uit de verf komen. Op de Playstation 5 ziet het spel er prachtig uit en draait het stabiel op 60 fps - ook in 4k en zelfs als er op het scherm de meest spectaculaire taferelen plaatsvinden. Van laadtijden is er nauwelijks sprake, waardoor je ook als je het spel moet herladen binnen een seconde of twee weer terug in het avontuur zit. Het is dan ook een aanrader om Village op de nieuwste spelcomputers te spelen als je die mogelijkheid hebt.

Wel is het is jammer dat deze pracht en praal soms verloren gaat door de duisternis waarin de omgevingen zijn verhuld. Natuurlijk is dat een beetje een noodzakelijk kwaad, maar zeker in een donkere gang zie je soms geen hand voor je ogen. Daardoor mis je niet alleen toffe details, maar ook zo nu en dan een voorwerp dat door de matige belichting gewoon echt niet opviel. De game ondersteunt ray-tracing (op 45 fps), maar om daarvan te kunnen genieten is het wel zo fijn als de omgevingen niet de helft van de tijd pikdonker zijn.Het is geen groot gebrek, maar wel opvallend voor een spel dat grafisch zo indrukwekkend is en als een zonnetje loopt.

…en altijd iemand om je heen...

Ook actie speelt een rol in Resident Evil Village. Meestal blijft het beperkt tot overzichtelijke, korte confrontaties, maar tijdens gevechten tegen grote hordes of imposante eindbazen slaan alle stoppen door. Gelukkig weet het spel je ruimschoots te voorzien met adequaat wapentuig om deze situaties de baas te blijven. Vroeg in de game hebben wapens nog weinig vuurkracht. Om later in het spel nog een goede kans te maken om te overleven, moeten ze dus verbeterd worden. Door gebruik te maken van de diensten van The Duke, een lijvige koopman, kun je nieuwe wapens kopen of je huidige uitrusting verbeteren. Maar natuurlijk heeft alles een prijs. Ook kun je op beesten jagen om vlees te verzamelen waarmee Duke je fysieke vaardigheden kan verbeteren. Daardoor loont het des te meer om de omgeving uit te kammen naar waardevolle voorwerpen, ook al brengt dat de nodige risico's met zich mee.

©GMRimport

Wanneer je na het voltooien van het spel een nieuwe poging wil ondernemen, kun je ervoor kiezen dat met je oude savefile te doen, waardoor je al je wapens en upgrades uit je voorgaande avontuur behoudt. Op die manier kun je makkelijk nieuwe wapens kopen en uitproberen, of de wapens die je nog niet naar het hoogste niveau had gebracht tot het maximale verbeteren. De diensten van de Duke zijn dus niet alleen op korte termijn waardevol, maar kunnen je ook helpen bij toekomstige speelsessies. Ook in de vrij te spelen Mercenaries-modus is hij aanwezig. In deze actievolle arcade minigame is het doel om in beperkte tijd zoveel mogelijk vijanden te verslaan en zo een mooie highscore te behalen. Doordat je dit keer tussendoor je wapens ook kunt verbeteren heeft deze spelstand dit keer meer diepgang kent dan voorheen.

...die aan je knauwen kon

Het upgradesysteem is daarmee een bevredigende toevoeging, maar helaas zit er ook een keerzijde aan: het verbeteren van wapens is zo prijzig dat het daardoor onmogelijk is alle wapens in één enkel avontuur naar het hoogste niveau te tillen. Dat is een bewuste keuze, omdat je op die manier wordt aangespoord het spel meerdere keren te doorlopen. Helaas heeft dat nadelige gevolgen voor de spanning en uitdaging. Tijdens je eerste avontuur is er een logische progressie met betrekking tot de moeilijkheidsgraad, maar die gaat in de daaropvolgende keren verloren. Een nieuwe poging met volledige wapenuitrusting is gewoonweg te eenvoudig en vervalt teveel in hersenloos geknal. Ook als je de moeilijkheidsgraad verhoogt is dit effect duidelijk. Zo is de enorm pittige Village of Shadows-stand zonder upgrades haast een onbegonnen zaak, maar met voldoende upgrades weer niet heel indrukwekkend. Het is jammer dat spelers die een echte uitdaging zoeken hierdoor min of meer worden verplicht het spel eerst meerdere keren uit te spelen, zodat hun arsenaal toereikend is.

©GMRimport

Dat is echter maar een kleine bles op een verder overtuigende ervaring. Village voelt vooral heel erg als een echte Resident Evil-titel – veel meer nog dan zijn directe voorganger. Door de vele verwijzingen naar eerdere delen worden beide spellen duidelijk aan de overkoepelende verhaallijn gekoppeld en kijken we des te meer uit naar wat een eventueel vervolg ons gaat bieden. Dat zo'n vervolg er komt, lijkt gezien de opzetjes die Village doet haast onvermijdelijk. 

Resident Evil is vanaf 7 mei beschikbaar op pc, Playstation 4, Playstation 5, Xbox One, Xbox Series X/S en Google Stadia. Voor deze review is de game gespeeld op Playstation 5.

Drinkbox Studios, de ontwikkelaar van de Guacamelee-spellen, zal in 2025 zijn nieuwe game aankondigen.

Dat heeft de ontwikkelaar laten weten op social media. Details over de nieuwe game werden niet gegeven, maar zullen dus wel in 2025 volgen.

Drinkbox Studios is vooral bekend van de twee Guacamelee-games, metroidvania's met een focus op platformgameplay. Het meest recente wapenfeit van de studio is echter het in 2022 verschenen Nobody Saves the World.

In Nobody Saves the World stappen spelers in de schoenen van Nobody, een personage dat ruim vijftien verschillende gedaanten kan aannemen. Elke gedaante beschikt over een unieke vaardigheid, die spelers moeten combineren om puzzels op te lossen en quests te voltooien.

Een insider claimt dat de spellen Call of Duty: World at War en Singularity in de loop van 2025 naar Xbox Game Pass komen.

Sinds Activision Blizzard onderdeel uitmaakt van Microsoft zijn er diverse games van de uitgever op Game Pass verschenen, waaronder Crash Bandicoot N. Sane Trilogy, Diablo 4, Call of Duty: Modern Warfare 3 en Spyro Reignited Trilogy. Ook is op release meteen Call of Duty: Black Ops 6 op Game Pass geplaatst. Het is echter duidelijk dat de oude games van Activision Blizzard verspreid worden uitgebracht op de abonnementsdienst.

Volgens insider eXtas1s kunnen Game Pass-abonnees volgend jaar in ieder geval Treyarchs Call of Duty: World at War en Raven Softwares Singularity verwachten. Beide games zouden rond mei 2025 aan de dienst worden toegevoegd. Tot slot meldt de insider dat mensen in maart ook een andere Call of Duty-game op Game Pass kunnen verwachten, maar wordt geen titel genoemd. Officieel is op moment van schrijven nog niets officieel bevestigd.