Hogwarts Legacy vangt de wind in de rug
Hogwarts Legacy vindt plaats in een tijdperk waarin geen van de bekende Harry Potter-personages een rol spelen, op een enkele klopgeest na. Daarmee moet de game echt jóúw verhaal vertellen, en dat is maar goed ook.
Hogwarts Legacy daagt je in de eerste paar minuten uit om een personage te creëren dat zoveel mogelijk op jou lijkt. Geen onrealistische huidskleuren of platte gezichten zoals in FromSoftware-games, maar wel heel veel verschillende opties voor gezichtskenmerken zoals de kromming van je neus en het aantal vlekjes op je gezicht. Zelfs de diepte van je stem kan aangepast worden. De character creator is enorm divers en inclusief; een goede zaak voor een spel dat straks door heel veel verschillende mensen gespeeld gaat worden. Er zijn immers behoorlijk wat Harry Potter-fans die staan te popelen om het studentenleven van Zweinstein te ontdekken.
©GMRimport
You’re a wizard!
Hogwarts Legacy vindt plaats in de Tovenaarswereld aan het eind van de negentiende eeuw, zo’n honderd jaar voordat Harry Potter geboren werd. De wereld had nog geen last van ene Marten Vilijn die alle Dreuzels in het land wilde uitroeien, maar wel van boze kobolden die in opstand kwamen tegen de onderdrukking door tovenaars. Als tovenaar uit een familie van een aloude magische bloedlijn word jij uitgenodigd door professor Firminus Nigellus Zwarts om als zijn pupil toe te treden aan Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus. Die uitnodiging komt nogal laat, want je stroomt pas in het vijfde lesjaar binnen. Verwacht dus lastige leerstof en medeleerlingen die je naar alle waarschijnlijkheid met een schuin oog bekijken.
Ondanks dat je al een vijftien- of zestienjarige tovenaar bent, is dit dus de eerste keer dat je het beroemde kasteel van Zweinstein betreedt. Niet letterlijk natuurlijk, want je hoeft maar een beetje Harry Potter-fan te zijn om het kasteel goed te kennen. Daarentegen is het Zweinstein uit Hogwarts Legacy wel de eerste keer dat de school echt in zijn totaliteit is gevisualiseerd. Je kunt werkelijk waar iedere hoek van het kasteel zien, aldus ontwikkelaar Avalanche Software, en dat betekent ook locaties die tot dusver alleen in de boeken verschenen. Denk bijvoorbeeld aan de keukens op de begane grond, waar dagelijks zo’n honderd huiselven de buffetten voor jou maken. In mijn eerste trip door het Zweinstein-kasteel tijdens de previewsessie kwam ik ook langs de Griffoendortoren en de Zweinsteinkassen, waar we in de films slechts een klein deel van zagen, maar die in de game dus veel omvangrijker zijn!
©GMRimport
Het leven als een leerling op Zweinstein is overduidelijk het visitekaartje van Hogwarts Legacy. Dat is ook logisch, want een hele generatie aan boekenlezers droomt al zo’n twintig jaar lang van de mogelijkheid om van de fictieve school in Schotland hun thuis te maken. Avalanche Software heeft dan ook heel wat informatie uit de films en boeken gehaald om een prachtig, enorm gedetailleerd kasteel te bouwen, zowel van de binnen- als buitenkant. Ik vermaakte mijzelf minutenlang door op mijn bezemsteel rondjes om het gigantische bouwwerk te vliegen, terwijl ik de torens telde en volop genoot van de beeldschone berglandschappen, die eigenlijk precies hetzelfde zijn als de films. Dit is een plek waar je straks heel veel tijd gaat besteden – sterker nog, waar je als liefhebber veel tijd hóórt te besteden.
©GMRimport
Innerlijke tovenaar-sadist
Zoals de ontwikkelaars al meermaals aangaven is Hogwarts Legacy echter veel meer dan alleen Zweinstein: namelijk de wereld daarbuiten. Tijdens een van de vele missies die deze game te bieden heeft bevond ik me in een besneeuwd Verboden Bos, op zo’n steenworp afstand van het kasteel. Het voelde hier dan ook gelijk veel gevaarlijker aan, gezien er behoorlijk wat stropers – discutabele tovenaren met Dooddoener-achtige maskers – op de loer lagen. Zo kreeg ik het al vrij snel (letterlijk) aan de stok met een groep van hen, vlak nadat ik had rondgeneusd in een van hun kampgebieden. Wat volgde was een chaotisch tafereel met knetterende spreuken die om de oren vlogen.
In deze game kom je niet zomaar weg met een genadige Expelliarmus
-
Vechten in Hogwarts Legacy gaat er behoorlijk ruig aan toe. Zware stenen lanceren, vijanden in de fik steken of zelfs een Verboden Vloek als Crucio gebruiken om je tegenstander letterlijk te laten bezwijken: in deze game kom je niet zomaar weg met een genadige Expelliarmus. De innerlijke tovenaar-sadist komt hoe dan ook naar boven, mocht je nou van Huffelpuf of Zwadderich zijn. Hogwarts Legacy bevat in dat opzicht meer geweld dan je in eerste instantie zou verwachten van een Harry Potter-game, maar tegelijkertijd geeft het wel pit aan een vechtstijl die er eigenlijk altijd best passief uitzag. Een familiegame pur sang is Hogwarts Legacy dus niet.
©GMRimport
©GMRimport
©GMRimport
Duelleren draait grotendeels om het gebruiken van de juiste spreuk op het juiste moment. Naast een standaard aanvalsspreuk kun je vier bijzondere spreuken vastzetten op de actieknoppen van de controller. Die spreuken kies je uit een hele waslijst en zijn gecategoriseerd in vijf verschillende kleuren, welke waarschijnlijk bepalen of het om een offensieve spreuk of een meer behulpzame spreuk gaat. Zo krijgt de zweefspreuk Levioso de kleur geel, en hebben agressieve spreuken als Incendio en Crucio de kleur rood. Tijdens gevechten gebruiken vijanden regelmatig een schildspreuk, waarna hun schild een van die vijf kleuren aanneemt. Het is aan jou om daar vlug op te reageren met een spreuk van de corresponderende kleur. Het wordt dus sterk aangemoedigd om niet steeds op één spreuk te hameren, maar vooral lekker veel actieknoppen te gebruiken en te variëren in wat je op je vijanden afvuurt.
©GMRimport
Daarbij wordt het maken van spreukencombinaties extra op prijs gesteld. Je kunt echter niet zomaar op knoppen blijven rammen, want op de standaard aanvalsspreuk na heeft elke bijzondere spreuk een korte refresh-meter à la Final Fantasy. Het onder de knie krijgen van de verschillende spreukencombinaties kan nog best wat oefening en geduld vereisen, wat de combat in Hogwarts Legacy verrassend complex maakt.
Wind in de rug
Hogwarts Legacy is de verhalende Wizarding World-rpg waar fans al heel lang naar snakken en sinds de eerste leaks uit 2018 al actief op zitten te wachten. De game is al langer dan vijf jaar in ontwikkeling en belooft echt een passieproject van Avalanche Software te worden. Of het de doorbraak wordt van deze studio als topspeler op het gebied van openwereld-rpg’s moet nog blijken. Kleine complicaties met rendering en glitchende npc’s verklappen dat de studio vooral op technisch vlak nog niet helemaal klaar is. Maar het fiasco die sommige mensen deze nog vrij onbekende studio aanschrijven, lijkt in ieder geval uit te blijven.
Avalanche vangt de wind in de rug: de game ziet er schitterend uit, de actievolle gameplay biedt behoorlijk wat complexiteit en de ontwikkelaars houden zich in hun vormgeving enorm trouw aan de bronmaterie. Het is maar goed dat we honderd jaar terug de tijd in gaan, ruim voordat een uitgemolken personage als Perkamentus ook maar enige relevantie had. Hogwarts Legacy wordt een persoonlijk avontuur – een eigen boek, in feite – waarin het hoofdpersonage jouw naam draagt en je precies het soort leerling kunt worden die je altijd al wilde zijn.
Voor de preview is de PlayStation 5-versie van de game gespeeld. Op 10 februari verschijnt Hogwarts Legacy voor PlayStation 5, Xbox Series X en S en pc. Op 4 april komt het spel naar PlayStation 4 en Xbox On. Op 25 juli verschijnt er ook nog een versie voor de Nintendo Switch.
