Hier een zin waarvan je een paar jaar geleden nooit had verwacht dat je ‘m zou lezen: het eerste free-to-play-seizoen van de Halo Infinite-multiplayer is in bètafase gegaan. En hier nog een: Halo is weer goed. Het zijn rare tijden.

Maar het zijn tijden waar we allemaal aan zullen moeten wennen. In zekere zin is de free-to-play-uitgave van een Halo-game een iconisch moment. Niet omdat de game ‘terug is van weggeweest’, maar hoe. In de game-industrie is iedereen op zoek naar dé game, die ene titel die doorgaat als platform. Die titel waar je misschien in de toekomst wel een vast bedrag per maand voor gaat betalen.

©GMRimport

Iedere grote uitgever wil een ‘supergame’ lanceren. Fifa, Call of Duty en Battlefield staan vooraan in de rij om te worden omgetoverd van terugkerende release naar een doorlopend contentmodel. Als jij grote multiplayergames speelt, is de release van Halo Infinite enkel een voorbode. Vele gaan volgen. En sneuvelen. Misschien is dat niet wat je wilde lezen, maar het wordt de praktijk.

Gelukkig is er in de praktijk ook goed nieuws. Halo moet volgens Microsoft tien jaar meegaan, en met deze fundering zie ik dat nog gebeuren ook. 

Stuiterend (van plezier)

Even terug naar eerder deze week. Ik speel een potje Capture The Flag in Big Team Battle (12 versus 12). Het is mijn eerste potje Halo in wat voelt als jaren. Het voelt óók als een ouderwets potje Halo. Een heel goed potje Halo. Een potje Halo 2 of 3, om precies te zijn. En misschien een beetje Reach.

Ik stuiter met een Warthog over prachtige groene duinen, terwijl ik een Banshee zie overvliegen, terwijl iemand zichzelf richting de Banshee katapulteert met de nieuwe grappling hook, terwijl iemand in de passagiersstoel aanhoudend ‘sneller, sneller’ roept, terwijl de rook uit de motor niet kan verhullen dat het binnengaan van de vijandelijke basis een minuut eerder niet helemaal ging zoals ik van tevoren bedacht had.

©GMRimport

©GMRimport

©GMRimport

Maar het lukt. De Warthog-sprint naar de vijandelijke basis is een succes, ons team staat met 1-0 voor en de schutter die achterop de Warthog staat te knallen behaalt op de terugweg zowaar een killing spree.

Anekdotes zijn leuk en aardig, maar bovenstaande geeft vooral aan dat Halo Infinite niet eens een beetje lijkt op het Halo dat ontwikkelaar 343 Industries met deel 4 en 5 voor ogen had. Halo Infinite heeft met de handling van sommige wapens absoluut gekeken naar Call of Duty (en daarmee Halo 5), maar verder is Halo Infinite vooral heel erg Halo. Maar dan wél een Halo die uitzonderlijk goed speelt. Een oude Halo.

Een goede roman

De pistol, waarmee je spawnt, is om van te smullen. Het geluid, de feedback, de flickshots: je zou er een roman over kunnen schrijven. De nieuwe wapens, waaronder een logge sniper die voertuigen doorboort en een soort doelzoekende granaatwerper, voelen als logische en chaotische aanvullingen op het bekende arsenaal. Dat geldt ook voor de nieuwe voertuigen. De nieuwe Gungoose is precies wat het impliceert te zijn: een Mongoose-buggy met een granaatwerper. Je kunt er zelfs Banshees mee uit de lucht schieten.

©GMRimport

Ook de nieuwe gadgets zijn erg vermakelijk. Aanvankelijk denk je misschien: wat heb ik aan vijf extra dashes of een soort sonische uppercut? Maar gebruik ze wat langer en je ontdekt dat je met die dash sluipschutters kunt ontwijken en je met je supersterke punch granaten terug kunt ketsen. En dan is er nog die fantastische grappling hook, waarmee je zelfs de vlag in Capture The Flag naar je toe kunt trekken. Die mag echt nooit meer uit Halo verdwijnen.

De Halo Infinite-multiplayer is wellicht in bèta, maar aan de balans is dat niet af te zien. Het spel is heel erg gepolijst en bovenal keurig in balans. De wapens van de Covenant voelen nog wat zwakjes en de Battle Rifle mist de punch en precisie van eerdere Battle Rifles (of de Battle Rifle uit Splitgate), maar zowel op kleine als grote maps is er verder weinig op de gang van zaken aan te merken. Op grote maps overheerst chaos, op kleine maps overheerst de welbekende driehoek tussen granaten, slaan en schieten. Het voelt en speelt allemaal uitzonderlijk goed. 

©GMRimport

©GMRimport

©GMRimport

Leuk?

Kijken we naar het spel om het strijdveld heen, dan is er wel het een en ander op de multiplayer aan te merken. De free-to-play-invloeden zijn meteen te zien in het startmenu, bijvoorbeeld. Daar kun je boosters kopen om je ervaringspunten mee op te krikken en de Battle Pass omhoog te levelen. Het lijkt een smerige manier om geld te verdienen, omdat het progressiesysteem om cosmetische items mee vrij te spelen op dit moment hemeltergend traag gaat. Op Twitter heeft ontwikkelaar 343 Industries aangegeven op de hoogte te zijn van het trage progressiesysteem. Er wordt naar verluidt naar gekeken.

Daarna springt de volgende doorn in het oog: de playlists. Wil je even snel een potje Slayer spelen? Dat kan niet. Je hebt in het hoofdmenu op dit moment enkel nog de keuze uit twee type speellijsten, waaronder Quick Play. Quick Play is een mengelmoes aan bekende competitieve modi: vier versus vier Capture the Flag, Team Slayer, Oddball, et cetera. Je kunt niet enkel één van die modi selecteren. Dat is stom. Ik wil geen Oddball.

Nu heeft dat laatste weliswaar niet per se te maken met free-to-play-modellen, maar het is wel een beetje raar dat 343 Industries voor een dergelijk systeem kiest. Mogelijk wil de ontwikkelaar het brede publiek dat free-to-play-games speelt ‘dwingen’ verder te kijken dan Team Slayer. Vooralsnog komt het niet uit de verf. Laat de mensen zelf kiezen. Dat deden ze immers ook in Halo 2.

©GMRimport

Leuk!

Moet er dus nog wat gebeuren? Zeker. En dat geldt natuurlijk ook voor de ondersteuning. De start van Battle Pass seizoen 2 is naar mei volgend jaar geschoven. In de tussentijd zegt 343 Industries de focus te willen leggen op het toevoegen van ”events, items en andere content”. We gaan het zien.

Het is moeilijk om niet enthousiast te worden van deze bèta. Halo Infinite komt dan ook precies op het juiste moment. De Call of Duty-serie zit gevangen in een soort splitsing tussen Warzone en de jaarlijkse releases, terwijl Battlefield grote moeite heeft om zowel nieuwe als oude spelers tegelijkertijd tevreden te stellen. Halo Infinite had in theorie op veel manieren als die games kunnen zijn. Eentje die inspeelt op trends met een battle royale bijvoorbeeld.

Het is goed om te zien dat 343 Industries na twee polariserende Halo-games een middenweg tussen oud en nieuw gevonden heeft. Met het snellere én free-to-play Halo Infinite probeert Halo mee te groeien met gamers, maar tegelijkertijd authentiek te blijven. Top: meer wilden we niet. 

Want wat blijkt nou: Halo heeft geen battle royale nodig. Wat Halo nodig heeft, is een handjevol granaten, wapens die buitengewoon lekker knallen, voertuigen die besturen als boter in een hete pan, drie echt ontzettend domme teamgenoten en wellicht, in het weekend dan, een kratje bier. Met wat geluk is dat precies wat we op 8 december krijgen.

Het eerste seizoen van de multiplayer van Halo Infinite is nu in bètavorm uit op pc, Xbox One en Xbox Series S/X. Wij speelden de game op pc en Xbox Series X.

Het uit China afkomstige NetEase - onder andere bekend van Marvel Rivals - zou van plan zijn om meer dan twaalf ontwikkelstudio's te sluiten.

Dat blijkt uit een reportage op Game File, de betrouwbare nieuwsbrief van gamejournalist Stephen Totilo. Eerder deze week werd de Amerikaanse tak van NetEase dat meehielp aan de ontwikkeling van Marvel Rivals al ontslagen. Daarnaast vielen er ontslagen bij het door NetEase gefinancierde Liquid Swords, de nieuwe studio van een van de oprichters van de Just Cause-ontwikkelaar.

Dit zou volgens Totilo nog maar het topje van de ijsberg zijn. Hij claimt dat meer dan een dozijn studio's mogelijk worden gesloten of verkocht, en dan met name de studio's van het bedrijf die buiten China gevestigd zijn. Dit zou een bewuste strategie zijn van het bedrijf om minder focus op deze teams buiten zijn thuisland te creëren.

NetEase is een van de grootste gamebedrijven ter wereld. NetEase heeft de afgelopen jaren samen met gerenommeerde ontwikkelaars overal ter wereld nieuwe gamestudio's opgericht, en het lijkt er dus op dat sommige van deze studio's nu dreigen gesloten of verkocht te worden.

Zo heeft NetEase geïnvesteerd in Rebel Wolves, een studio bestaande uit voormalige ontwikkelaars van CD Projekt Red waar men aan Blood of Dawnwalker werkt. Met Dragon Quest-Ryutaro Ichimura werd PinCool opgericht, het bedrijf kocht Heavy Rain- en Detroit: Become Human-studio Quantic Dream, Like a Dragon-bedenker Toshihiro Nagoshi opende met NetEase Nagoshi Studio en No More Heroes-ontwikkelaar Grasshopper Manufacture werd gekocht. Het is maar een kleine greep in de investeringen en aankopen die het Chinese bedrijf de afgelopen jaren heeft gedaan.

Ondanks de geruchten onthulde NetEase deze week recordcijfers voor het afgelopen kwartaal. Er werd een stijging van 1,5 procent aan omzet op het gebied van games en services waargemaakt ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Die omzet stond het afgelopen kwartaal op 2,9 miljard dollar. Marvel Rivals heeft inmiddels 40 miljoen spelers.

Overigens claimt Bloomberg in een artikel over NetEase-CEO William Ding dat hij overwoog Marvel Rivals te annuleren voor release. Ding zou het niet hebben zien zitten om Disney te betalen voor de rechten op Marvel-personages. Ook werd besproken of het mogelijk was om de superhelden voor zelfbedachte personages te vervangen. NetEase zelf ontkent deze claims en claimt sinds 2017 een nauwe samenwerking met Marvel te hebben.

De live-action Street Fighter-film die eerder al werd aangekondigd heeft een nieuwe regisseur, namelijk Kitao Sakurai.

Dat meldt The Hollywood Reporter. Sakurai is vooral bekend van de in 2021 verschenen Netflix-film Bad Trip met komediant Eric André in de hoofdrol. Sakurai regisseerde ook The Eric André Show. Verder heeft hij enkele afleveringen van de Twisted Metal-televisieserie geregisseerd.

Hij neemt het stokje over van Danny en Michael Philippou, twee broers uit Australië die afgelopen jaar de film niet meer bleken te kunnen regisseren vanwege een mismatch in planning.

Concrete details over de live-action film zijn er nog niet. Wel zou de eerder aangekondigde premièredatum van 20 maart 2026 nog haalbaar zijn. Capcom, de ontwikkelaar en uitgever van de gamereeks, is wel betrokken bij de verfilming.

Er zijn al vaker (animatie)films gebaseerd op Street Fighter uitgekomen. Een van de bekendere voorbeelden is de in 1994 verschenen gelijknamige film met Jean-Claude van Damme als Guile en wijlen Raúl Juliá als M. Bison. In 2009 verscheen Street Fighter: The Legend of Chun-Li, met Kristin Kreuk als Chun-Li.

De meest recente game in de fighterreeks is Street Fighter 6, dat beschikbaar is op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S en pc. Tom Kerkhof beloonde de game met een 9: "Door de gelikte presentatie, inventieve besturing en de uitgebreidste singleplayer-ervaring die de franchise ooit heeft gehad, is Street Fighter 6 toegankelijker dan ooit. Het spel oogt geweldig en speelt zelfs nog beter. Dit is zonder twijfel een van de leukste vechtspellen van de afgelopen tijd – en daarmee ook een van de beste delen uit de reeks."