Naast de gezamenlijk gekozen Top 25 van 2021 vertellen Gamer.nl-redacteuren in deze rubriek individueel over de spellen die het afgelopen jaar de meeste indruk op ze hebben gemaakt. Vandaag: Alicia met Returnal.

Wie had gedacht dat Returnal mijn game van het jaar zou worden? Ik niet in ieder geval. En toch zijn we nu in mijn ‘Favorieten van de Redactie’-artikel aanbeland, die niet over Psychonauts 2 of Monster Hunter Rise gaat - games die ik als grootste kanshebbers op die titel had geschat. Tegen alle verwachtingen in verdedig ik hier de eer van Returnal.

©GMRimport

Rogue-dislike

Al weken, nee, maanden voor de release van de game vertelde ik collega’s en vrienden dat Returnal niet aan mij was besteed. “Dat is een roguelike, toch? Nee, dat is echt niks voor mij”, was mijn standaardantwoord op de vraag of ik Housemarques nieuwste game ging kopen. Daar was op zich niks aan gelogen.

Hades, de indie darling van 2021, viel mij namelijk vies tegen. Ik kon er helaas echt geen plezier uithalen. Hoe kunnen mensen het leuk vinden om steeds weer dezelfde kamers te doorlopen en tegen dezelfde vijanden te vechten, om vervolgens na twintig minuten alsnog dood te gaan en alles te moeten herhalen? Voor mij voelt dat echt als verspilde tijd. Tijd die ik liever steek in bijvoorbeeld een avonturenspel met een spannend verhaal.

En het is niet alleen Hades. Op The Binding of Isaac was ik enorm snel uitgekeken en spellen als FTL – Faster Than Light en Reigns heb ik helaas nooit kunnen uitspelen, ondanks dat ik enorm genoot van het fantastische schrijfwerk. De herhaling werd me gewoon te veel.

©GMRimport

©GMRimport

©GMRimport

Als het aan mij lag was Returnal ook nooit geïnstalleerd op onze PS5, maar mijn vriend kon de allure van een nieuwe Housemarque-game niet weerstaan en kocht de game blindelings op releasedag. Niet veel later, diezelfde avond nog misschien, was ik verslingerd.

Selene is geloven

Ik weet eigenlijk nog steeds niet wat het is aan Returnal dat mij zo aanspreekt, maar toch weet die game mij in zijn ban te houden. Een groot deel daarvan is te danken aan het beklemmende sci-fi-sausje, waar ik in ieder medium als een blok voor val. Maar ook het intrigerende verhaal, de sublieme graphics en dito soundtrack hebben bijgedragen aan de bijzondere prestatie die Returnal heeft neergezet door mijn hart te winnen. En het moet gezegd worden: de gameplay, de herhalende gameplay, met al zijn telkens terugkerende kamers, vijanden en patronen, speelden daarin gek genoeg een hoofdrol.

In eerste instantie keek ik alleen toe hoe mijn vriend de game speelde. Hij kwam elke keer zover als de eerste baas, Phrike. Keer na keer zag ik hoofdpersonage Selene tegen de grond gaan na een flinke mep van de zwevende griezel. Elke poging ging het een beetje beter, en toen Phrikes laatste levensbalk eindelijk sneuvelde en hij ontplofte in een regen van obolites, was de euforie onmeetbaar. Met steeds grotere toewijding keek ik toe hoe mijn vriend zich door de opvolgende biomes vocht. Ondertussen groeide de drang om zelf een poging te wagen, om te zien hoe ver ik het zou schoppen tegen Phrike.

©GMRimport

Toen mijn betere helft eindelijk het loodje legde – in de game bedoel ik – greep ik mijn kans. Ik had natuurlijk al van zijn speelsessie afgekeken, dus ik wist ongeveer wat ik kon verwachten en daardoor vloog ik redelijk gemakkelijk door de game. Voor ik het doorhad was het twee uur ’s nachts, lag mijn vriend al in bed en was ik in het derde level op Atropos aanbeland - verder dan mijn vriend was gekomen. Ik was nu op onbekend terrein.

De adrenalinerush werd daardoor alsmaar groter. Mijn hart bonsde met elke confrontatie in mijn keel en bij het openen van elke deur sloeg hij over. Iedere nieuwe kamer kon het einde van mijn inmiddels vier uur durende queeste door Atropos betekenen. Ik wist niet of ik het in mij had om het dan opnieuw te proberen. Ik was niet alleen bang om mijn progressie te verliezen, ik was ook bang dat daarmee mijn interesse in de game verloren zou gaan. Ik moest winnen. Mijn Selene moest de cyclus doorbreken.

©GMRimport

Fascinatie en frustratie

Ik zal het verdere verloop van de game niet verklappen, maar ik heb Returnal uiteraard niet in een keer uitgespeeld. Veertien Selenes zijn gestorven voordat ik de credits voorbij zag rollen. Ik ben uitzonderlijk trots op die prestatie, zeker nadat ik niks van Hades bakte en ik bang was dat mijn minachting voor roguelikes simpelweg kwam door mijn (gebrek aan) skills.

Na het zien van het ‘echte’ einde (ja, ik heb de game zelfs nog een keer uitgespeeld!) had ik wel genoeg gezien van Atropos, maar nog altijd spookt Returnal door mijn hoofd. Ik ben er nog steeds niet over uit of ik het verhaal goed of slecht vind, of dat dat misschien juist getuigt van een goed verhaal. De mysteries rondom Atropos zijn zowel fascinerend als frustrerend en de antwoorden die de game je gunt werpen weer nieuwe vragen op. Net als Selene voel ik mij gevangen op die helse planeet.

©GMRimport

Ik heb de game dan misschien uitgespeeld, in mijn hoofd ben ik eigenlijk nog niet klaar met Returnal. Nu de geruchten steeds hardnekkiger worden dat Housemarque werkt aan een uitbreiding, beginnen mijn handen alweer te zweten.

Returnal is verkrijgbaar voor PlayStation 5. Lees hier de recensie van Gamer.nl.

De Early Access-versie van multiplayershooter Blindfire komt in de loop van vandaag beschikbaar op PlayStation 5.

De game kan daarbij tijdelijk met tien procent korting worden aangeschaft voor 8,09 euro. Deze kortingsactie loopt tot 9 december. Het spel verscheen afgelopen oktober al in Early Access via pc (Steam en Epic Games Store) en Xbox Series-consoles.

De first-person shooter speelt zich voor een groot gedeelte in de het donker af, met hier en daar uv-verlichte illustraties die er voor zorgen dat spelers iets kunnen zien. Daarbij kunnen spelers een 'Echo' gebruiken, waardoor bijvoorbeeld de meest recente positie van een vijand in de buurt wordt getoond.

Multiplayerpotjes bevatten maximaal acht spelers. Wanneer mensen verslagen worden, krijgen ze toegang tot nachtvisie waarmee ze de actie in de arena duidelijk kunnen volgen. Hoewel het mogelijk is voor spelers om zich in het donker te verstoppen, is het belangrijk om punten te scoren door bijvoorbeeld headshots en multikills te behalen. Spelers die een hele ronde geen schade oplopen ontvangen ook punten.

Valve heeft de Steam-regels voor seizoenspassen op het platform aangescherpt.

Zo valt te lezen dat ontwikkelaars een seizoenspas beschikbaar kunnen stellen op Steam, maar dat men wel een complete lijst en beschrijving van downloadbare content dat onderdeel uitmaakt van de pas en verwachte releasedatum moet delen.

Daarnaast moet een seizoenspas minstens één beschikbare dlc bevatten wanneer deze te koop komt te staan - al wordt er een uitzondering gemaakt voor seizoenspassen die onderdeel uitmaken van een vooraf te bestellen deluxe editie van de game.

"Door een seizoenspas aan te bieden beloof je toekomstige content", zo schrijft Valve richting ontwikkelaars en uitgevers. "Tijdens het proces van een seizoenspas lanceren wordt je gevraagd naar een releasetiming voor de content in de seizoenspas. Dit is zowel een verplichting richting consumenten en Steam. Als je nog niet duidelijk kunt communiceren over de content van elke dlc en wanneer de dlc beschikbaar komt, moet je geen seizoenpas op Steam aanbieden."

Valve erkent wel dat releasedata niet altijd gehaald kunnen worden. Ontwikkelaars mogen dan ook eenmalig de releasedatum van content uit de seizoenspas aanpassen, al moet de nieuwe datum wel binnen drie maanden van de oorspronkelijke datum vallen. Wanneer een dlc dat onderdeel uitmaakt van een seizoenspas wordt geannuleerd, moet men verplicht geld teruggeven aan de consumenten.