Het belangrijkste bij een superheldengame is dat je je voelt als de superhelden. Maar wat definieert nu eigenlijk de Guardians of the Galaxy? De helden uit het team hebben niet de iconische superkrachten van Spider-Man, noch wapens die zich qua herkenbaarheid kunnen meten met Captain America’s schild of Thors hamer. Eigenlijk zijn het gewoon een groepje luidruchtige dwazen die naar oude muziek luisteren. De personages zélf zijn dus het belangrijkst. Gelukkig heeft ontwikkelaar Eidos Montréal daar ontzettend veel oog voor.

Marvel’s Guardians of the Galaxy is een compleet nieuwe bewerking van de bekende helden en dat geeft Eidos de kans om zelf iets op te bouwen. Vergeet dus wat je kent uit de stripboeken en probeer niet aan Chris Pratt te denken bij de naam ‘Star-Lord’. Eidos kiest voor eenzelfde aanpak als Insomniac hanteerde voor het succesvolle Marvel’s Spider-Man uit 2018. De game zit wel barstensvol bekende personages, maar allemaal met een net iets andere achtergrond dan je zou verwachten.

©GMRimport

Bekende gezichten met een frisse achtergrond

Zo ontleent hoofdpersoon Peter Quill zijn naam ‘Star-Lord’ dit keer aan een fictieve metalband uit de jaren 80. Eidos heeft zelfs originele muziek opgenomen om deze band tot leven te wekken. Ook voor de andere Guardians zijn unieke achtergronden bedacht. Gamora heeft bijvoorbeeld een compleet andere, maar nog altijd ingewikkelde relatie met haar familie dan in andere media.

Dat blanco canvas is de katalysator van Marvel’s Guardians of the Galaxy. Eidos vertelt op een haast BioWare-achtige manier de achtergrondverhalen van je kompanen. De game kent weliswaar geen zijmissies om de loyaliteit van je bemanningsleden te winnen, maar moedigt het wel aan om tussen de hoofdstukken door op je ruimteschip even een rondje te lopen en met iedereen een praatje aan te knopen. Hoe meer jullie samen hebben meegemaakt, hoe meer de personages elkaar gaan vertrouwen en hoe meer ze over zichzelf durven te vertellen. Zelfs Groot weet met zijn vocabulaire van drie woorden uit te groeien tot meer dan slechts een grappige kanttekening.

©GMRimport

Lachen verbroedert

Dat Eidos zoveel menselijkheid in de personages weet te leggen, is niet alleen knap omdat we hier te maken hebben met een pratende wasbeer, een wandelende boom en twee groene aliens. Guardians of the Galaxy is namelijk ook ontzettend grappig geschreven. Eidos blijft weg van goedkope slapstick en flauwe puberale grappen: de humor is scherp, gebalanceerd en slaat zelden tot nooit door. De grappen passen perfect bij de personages, waardoor de humor het verhaal aanvult, in plaats van ontzenuwt.

Sterker nog: juist de humor maakt de dynamiek tussen de personages zo briljant. Vooral Drax en Rocket stelen voortdurend de show. De uitermate serieuze Drax en grofgebekte Rocket zijn de perfecte tegenpolen en geven de cast enorm veel kleur. Dat is cruciaal voor de toon van de game, want zo zet het meer neer dan alleen een cast van bekende Marvel-namen met een gewichtig achtergrondverhaal. Er vormt zich een groep ruimtevrienden waar je voor door het vuur wil gaan. Marvel’s Guardians of the Galaxy mag zich op dat vlak echt meten met Mass Effect 2 en de legendarische sci-fi-serie Firefly. Geen verkeerd rijtje om in te staan.

Als je trouwens niet door het vuur wil gaan voor je kompanen, dan kan dat tot op zekere hoogte ook. Je beleeft namelijk niet alleen Eidos’ variant van de Guardians, je schrijft er ook zelf aan mee. Als de personages onderling aan het keuvelen zijn, kun je kiezen of en hoe Peter Quill zich in het gesprek mengt. Je maatjes afzeiken of een beetje zelfspot toepassen kan allemaal, net als in een echte vriendengroep. Er zijn ook keuzes die het verhaal beïnvloeden. Daarin gaat Eidos weliswaar niet zo ver als BioWare met Mass Effect 2, maar het gevoel dat je zelf ook wat in de melk te brokkelen hebt, helpt om een connectie te maken met je nieuwe ruimtevrienden.

©GMRimport

Ruimte-roadtrip

Ondanks de keuzes en de interactie met je teamgenoten is Guardians of the Galaxy wel een lineaire actiegame. De heldenequipe reist van de ene naar de andere planeet in een vaste volgorde, die in dienst staat van het verhaal. Dat betekent ook dat er geen nutteloze opvul tussen de locaties zit, of eindeloze backtracking.

Hoewel Guardians of the Galaxy niet uitblinkt in extreme details of levensechte animaties, ogen de omgevingen erg fraai. De ene planeet is nog kleurrijker en buitenaardser dan de ander. Nog mooier zijn de interieurs van ruimteschepen, die vol zitten met onzinnige sci-fi-lampjes die dankzij de extreme lichteffecten heerlijk van het scherm spatten, zeker als je op een HDR-scherm speelt. Dat is dan zelfs nog zonder raytracing, want dat wordt op de (next-gen) consoles pas later toegevoegd.

Bij twijfel, blaas dingen op

Met de geweldige dynamiek tussen de personages als voornaamste trekpleister en prachtige omgevingen die het verhaal begeleiden, kan het soms voelen alsof de gameplay een beetje achter blijft. Er zit wel redelijk wat afwisseling in de game. Het ene moment bestuur je je ruimteschip in actievolle on-rails scènes, andere keren moet je platformen waarbij vaak de samenwerking met andere Guardians nodig is om verder te komen, of scan je de omgeving met Star-Lords karakteristieke vizier opzoek naar hints.

Verder is Guardians of the Galaxy vooral een redelijk rechttoe rechtaan actiegame, waarin je steeds kluitjes aan slechteriken in elkaar mept of bestookt met je blasters. Je mede-Guardians doen vrolijk mee en beschikken over diverse speciale aanvallen die jij aanstuurt. Zo kun je Rocket een granaat laten afvuren, of Groot vijanden laten vastzetten met zijn boomwortels. De unieke karaktereigenschappen van ieder personage komen dus ook hierin weer terug.

Al die verschillende personages die aan het matten zijn, maakt Guardians of the Galaxy wel erg chaotisch. Dat past heel goed bij een game als deze, maar het maakt het ook moeilijk om de verschillende speciale krachten van Star-Lord en de andere helden tactisch in te zetten. Bepaalde vijanden hebben bijvoorbeeld een zwakte voor specifieke aanvallen, maar in de praktijk is het lastig om aanvallen op de juiste vijand te richten. Blind op de knoppen rammen is vaak een stuk pragmatischer. Daar is de moeilijkheidsgraad gelukkig ook naar: Guardians of the Galaxy stelt duidelijk ongedwongen plezier boven onvergeeflijke uitdaging. Ook de gameplay staat dus vooral in dienst van het verhaal en dat is eigenlijk wel prima.

©GMRimport

“You know the rules and so do I”

Kom je toch in het nauw, dan heeft Peter Quill nog een leuke extra in petto. Hij kan zijn teamgenoten een peptalk geven en de muziek van zijn walkman aanslingeren voor net dat extra beetje power. Stel je voor dat je met een massa aliens aan het vechten bent en ineens knalt er een jaren 80-banger als Hit me With Your Best Shot, White Wedding of Never Gonna Give You Up door je speakers. Dan schiet je toch met net wat meer plezier iedereen naar de gallemiezen.

De walkman is een geweldige liefdesverklaring aan James Gunns versie van de Guardians of the Galaxy, maar eerlijkheid gebied te zeggen dat het in een game niet altijd even goed werkt als in een film. Omdat je een ‘Huddle Up’ (de speciale power waarmee je de walkman activeert) eerst moet opladen, komt het regelmatig voor dat pas aan het einde van een matpartij de muziek gaat spelen. Die stopt ook weer zodra de laatste vijand is verslagen, met als gevolg dat een lied vaak wordt afgekapt nog voor de eerste gitaarsnaren goed en wel trillen. Dat is een beetje een anticlimax.

Niet volmaakt

Op zulke momenten wordt zichtbaar dat het script van Marvel’s Guardians of the Galaxy beter is geschreven dan de code. De game heeft namelijk nog wel wat meer ruwe randjes. Zo kwam het een paar keer voor dat de walkman geen muziek gaf. Nee, dat bleek niet de opmaat te zijn naar een minigame waarin je met een potlood de tape moet terugdraaien. De game opnieuw opstarten bleek wel de oplossing. Verder kwam Star-Lord een keertje vast te zitten in een muur, en toen we Groot nodig hadden om een brug te vormen bleek de grote vriendelijke reus spoorloos verdwenen te zijn.

Het zijn de anekdotische voorbeelden waar iemand anders misschien bij toeval geen, of juist meer, last van heeft. Heel zwaar wegen deze bugs ook niet, aangezien je met een simpele herstart zo weer in de actie zit. Spijtiger zijn de momenten waarop je stukjes dialoog mist. Guardians of the Galaxy is meesterlijk geschreven, maar mist de minutieuze regie van games als God of War of The Last of Us: Part 2 om te zorgen dat spelers alles perfect meekrijgen. Met net wat meer polijstwerk had Marvel’s Guardians of the Galaxy écht een gooi gedaan naar de titel Game van het Jaar. Nu is het in ieder geval de grappigste game van het jaar.

Marvel’s Guardians of the Galaxy is vanaf 26 oktober verkrijgbaar voor PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One, Xbox Series X en S, en pc. De game is ook via de cloud speelbaar op de Nintendo Switch. Voor deze review is de game gespeeld op een PlayStation 5.

De Early Access-versie van multiplayershooter Blindfire komt in de loop van vandaag beschikbaar op PlayStation 5.

De game kan daarbij tijdelijk met tien procent korting worden aangeschaft voor 8,09 euro. Deze kortingsactie loopt tot 9 december. Het spel verscheen afgelopen oktober al in Early Access via pc (Steam en Epic Games Store) en Xbox Series-consoles.

De first-person shooter speelt zich voor een groot gedeelte in de het donker af, met hier en daar uv-verlichte illustraties die er voor zorgen dat spelers iets kunnen zien. Daarbij kunnen spelers een 'Echo' gebruiken, waardoor bijvoorbeeld de meest recente positie van een vijand in de buurt wordt getoond.

Multiplayerpotjes bevatten maximaal acht spelers. Wanneer mensen verslagen worden, krijgen ze toegang tot nachtvisie waarmee ze de actie in de arena duidelijk kunnen volgen. Hoewel het mogelijk is voor spelers om zich in het donker te verstoppen, is het belangrijk om punten te scoren door bijvoorbeeld headshots en multikills te behalen. Spelers die een hele ronde geen schade oplopen ontvangen ook punten.

Valve heeft de Steam-regels voor seizoenspassen op het platform aangescherpt.

Zo valt te lezen dat ontwikkelaars een seizoenspas beschikbaar kunnen stellen op Steam, maar dat men wel een complete lijst en beschrijving van downloadbare content dat onderdeel uitmaakt van de pas en verwachte releasedatum moet delen.

Daarnaast moet een seizoenspas minstens één beschikbare dlc bevatten wanneer deze te koop komt te staan - al wordt er een uitzondering gemaakt voor seizoenspassen die onderdeel uitmaken van een vooraf te bestellen deluxe editie van de game.

"Door een seizoenspas aan te bieden beloof je toekomstige content", zo schrijft Valve richting ontwikkelaars en uitgevers. "Tijdens het proces van een seizoenspas lanceren wordt je gevraagd naar een releasetiming voor de content in de seizoenspas. Dit is zowel een verplichting richting consumenten en Steam. Als je nog niet duidelijk kunt communiceren over de content van elke dlc en wanneer de dlc beschikbaar komt, moet je geen seizoenpas op Steam aanbieden."

Valve erkent wel dat releasedata niet altijd gehaald kunnen worden. Ontwikkelaars mogen dan ook eenmalig de releasedatum van content uit de seizoenspas aanpassen, al moet de nieuwe datum wel binnen drie maanden van de oorspronkelijke datum vallen. Wanneer een dlc dat onderdeel uitmaakt van een seizoenspas wordt geannuleerd, moet men verplicht geld teruggeven aan de consumenten.