Ghostwire: Tokyo is de afgelopen jaren een graag geziene gast op de feestjes van Sony. Ontwikkelaar Tango Studios is tegenwoordig weliswaar onderdeel van de Xbox-familie, maar vanwege lopende afspraken verschijnt Ghostwire tijdelijk alleen op de PlayStation 5 en pc. Zo’n situatie zagen we vorig jaar al bij Deathloop en dat lijkt niet de enige overeenkomst tussen de twee games te zijn.

Op het eerste gezicht lijkt een vergelijking tussen Deathloop en Ghostwire: Tokyo misschien vergezocht, maar beide games hebben weldegelijk iets gemeen: ze laten zich maar moeilijk omschrijven. Ondanks dat we al regelmatig trailers van Ghostwire voorbij zagen komen, is het nog erg onduidelijk wat voor game het is. Regisseur Kenji Kimura doet toch een poging om uit te leggen waar de game over gaat, maar vooral een halfuur aan onversneden gameplay biedt meer duidelijkheid.

©GMRimport

Iedereen de mist in

Zoals de titel al weggeeft, speelt Ghostwire: Tokyo zich af in de Japanse hoofdstad. In Shibuya, om iets preciezer te zijn. Wie een beetje bekend is in Tokio, weet dat dit stadsdeel normaal gesproken bruist van het leven. Aan het begin van Ghostwire valt er een mysterieuze mist over het stadsdeel waardoor iedereen juist verdwijnt. Eindelijk eens lekker rustig op Shibuya Crossing? Helaas niet, want de straten worden nu juist overspoeld met demonen en andere spookachtige wezens.

Alleen hoofdrolspeler Akito is overgebleven, hoewel hij nu wel gefuseerd is met ‘KK’, de geest van een spokenjager. Daardoor beschikt hij nu over de nodige bovennatuurlijke krachten. Volg je het nog? Nee? Geeft niet, want in de rest van de presentatie blijft deze setting lekker in nevelen gehuld. De mist rondom de gameplay trekt gelukkig wel langzaam op.

Geen torens, maar torii

Na de ietwat verwarrende intro mag Akito namelijk vrij rondbanjeren door Shibuya. Maar waar het normaal gesproken stikt van de sushitenten, konbini en arcadehallen, hangt nu overal die verdraaide mist. Bovendien maken demonen de straten onveilig. Gelukkig weet je makker KK precies wat je moet doen. Met een reeks spectaculaire handbewegingen schiet je windvlagen uit je vingertoppen en trek je vervolgens met een soort magisch touw de kern uit vijanden. Mede door het eerstepersoonsperspectief oogt Ghostwire als een snelle shooter, maar dan eentje met waanzinnige krachten in plaats van schietijzers.

Met al even spectaculaire handbewegingen ‘reinigt’ Akito even later ook een torii, zo’n karakteristieke Japanse boog. Hierdoor trekt de mist ook meteen op in een aantal omliggende huizenblokken en is meer van de stad te verkennen.

Dat klinkt weliswaar als openwereldgame 101, maar Ghostwire doet allesbehalve ‘standaard’ aan. Niet veel later betreden we bijvoorbeeld een flatgebouw. Even doet de nauwe hal met schilderijen aan de muur denken aan P.T., maar anders dan je misschien zou verwachten van de ontwikkelaar van The Evil Within probeert Ghostwire niet om eng te zijn, of te choqueren met ranzige ingewanden, bloed en jankende baby’s.

©GMRimport

Niet eng, wel spannend

Als het interieur plotseling ondersteboven staat of de muren verdwijnen en we ineens hoog boven de stad lopen, blijkt Ghostwire veel meer een spannende thriller dan een enge horrorgame. Zeker wanneer zichtbare computerglitches de game ook nog een (nog niet nader verklaard) science fiction-tintje geven. Denk Inception of The Matrix, maar dan doordrenkt met Japanse folklore en hedendaagse cultuur.

Zo loopt Akito even later een in TL-licht badende konbini binnen. Wie ooit in Tokio is geweest, weet hoe essentieel deze gemakswinkels zijn in het dagelijks leven, omdat je er van alles kunt kopen en regelen. Van een vlugge snack tot toegangskaartjes. Ook in Ghostwire kun je er allerlei items kopen. Achter de kassa vinden we alleen geen vriendelijke winkelbediende, maar een kat. Of beter gezegd: een yokai. Er zijn meer van dit soort vriendelijke geesten in de stad te vinden. Een andere yokai brengt ons even later bijvoorbeeld naar het dak van een flatgebouw.

©GMRimport

Lekker Japans

Ghostwire put heel veel inspiratie uit Japanse folklore en juist dat maakt de game zo ingewikkeld om in een hokje te plaatsen. Heus niet alle losse onderdelen zijn origineel, maar telkens wordt er een twist aan gegeven die het toch fris maakt. De eerdergenoemde torii zijn daar een goed voorbeeld van. Ook Tokio, inclusief op iedere hoek van de straat een drankenautomaat, hebben we vaker in games gezien, maar Ghostwire weet de stad ontzettend sfeervol tot leven te wekken. Het is altijd lastig om een game grafisch te beoordelen op basis van een 1080p stream, maar duidelijk is dat de reflecties van alle neonverlichting op de natte straten Ghostwire ook in esthetisch opzicht erg aantrekkelijk maken. De hele presentatie kietelt de zintuigen.

Ik kan dan ook niet wachten om deze game in al zijn glorie op mijn eigen televisie te kunnen aanschouwen. Om te dolen door Tokio en te ontrafelen wat voor bizar verhaal Tango Games nu weer heeft afgeleverd. Wel vraag ik mij af of het lukt om die spanning, die in het eerste halfuur de boventoon voert, een hele game lang vast te houden. Het vechten en sluipen lijkt bijvoorbeeld bij vlagen spectaculair, maar oogt vooralsnog niet echt uitdagend. Daar zal de game het waarschijnlijk niet van moeten hebben, maar ik neem die proef straks graag op de som.

Lang verhaal kort: zoals Deathloop vorig jaar steeds wist te prikkelen met volstrekt onnavolgbare trailers en gameplay, zo weet ook Ghostwire: Tokyo zich bij mijn hoofd naar binnen te klauwen. Ghostwire oogt gek, onvoorspelbaar, uniek en barstensvol Japanse folklore. Deathloop was uiteindelijk goed genoeg voor een 8,5 en sleepte diverse prijzen in de wacht. Ik zou niet raar opkijken als Ghostwire: Tokyo straks eenzelfde lot is beschoren.

Ghostwire: Tokyo verschijnt op 25 maart op PlayStation 5 en pc.

Het uit China afkomstige NetEase - onder andere bekend van Marvel Rivals - zou van plan zijn om meer dan twaalf ontwikkelstudio's te sluiten.

Dat blijkt uit een reportage op Game File, de betrouwbare nieuwsbrief van gamejournalist Stephen Totilo. Eerder deze week werd de Amerikaanse tak van NetEase dat meehielp aan de ontwikkeling van Marvel Rivals al ontslagen. Daarnaast vielen er ontslagen bij het door NetEase gefinancierde Liquid Swords, de nieuwe studio van een van de oprichters van de Just Cause-ontwikkelaar.

Dit zou volgens Totilo nog maar het topje van de ijsberg zijn. Hij claimt dat meer dan een dozijn studio's mogelijk worden gesloten of verkocht, en dan met name de studio's van het bedrijf die buiten China gevestigd zijn. Dit zou een bewuste strategie zijn van het bedrijf om minder focus op deze teams buiten zijn thuisland te creëren.

NetEase is een van de grootste gamebedrijven ter wereld. NetEase heeft de afgelopen jaren samen met gerenommeerde ontwikkelaars overal ter wereld nieuwe gamestudio's opgericht, en het lijkt er dus op dat sommige van deze studio's nu dreigen gesloten of verkocht te worden.

Zo heeft NetEase geïnvesteerd in Rebel Wolves, een studio bestaande uit voormalige ontwikkelaars van CD Projekt Red waar men aan Blood of Dawnwalker werkt. Met Dragon Quest-Ryutaro Ichimura werd PinCool opgericht, het bedrijf kocht Heavy Rain- en Detroit: Become Human-studio Quantic Dream, Like a Dragon-bedenker Toshihiro Nagoshi opende met NetEase Nagoshi Studio en No More Heroes-ontwikkelaar Grasshopper Manufacture werd gekocht. Het is maar een kleine greep in de investeringen en aankopen die het Chinese bedrijf de afgelopen jaren heeft gedaan.

Ondanks de geruchten onthulde NetEase deze week recordcijfers voor het afgelopen kwartaal. Er werd een stijging van 1,5 procent aan omzet op het gebied van games en services waargemaakt ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Die omzet stond het afgelopen kwartaal op 2,9 miljard dollar. Marvel Rivals heeft inmiddels 40 miljoen spelers.

Overigens claimt Bloomberg in een artikel over NetEase-CEO William Ding dat hij overwoog Marvel Rivals te annuleren voor release. Ding zou het niet hebben zien zitten om Disney te betalen voor de rechten op Marvel-personages. Ook werd besproken of het mogelijk was om de superhelden voor zelfbedachte personages te vervangen. NetEase zelf ontkent deze claims en claimt sinds 2017 een nauwe samenwerking met Marvel te hebben.

De live-action Street Fighter-film die eerder al werd aangekondigd heeft een nieuwe regisseur, namelijk Kitao Sakurai.

Dat meldt The Hollywood Reporter. Sakurai is vooral bekend van de in 2021 verschenen Netflix-film Bad Trip met komediant Eric André in de hoofdrol. Sakurai regisseerde ook The Eric André Show. Verder heeft hij enkele afleveringen van de Twisted Metal-televisieserie geregisseerd.

Hij neemt het stokje over van Danny en Michael Philippou, twee broers uit Australië die afgelopen jaar de film niet meer bleken te kunnen regisseren vanwege een mismatch in planning.

Concrete details over de live-action film zijn er nog niet. Wel zou de eerder aangekondigde premièredatum van 20 maart 2026 nog haalbaar zijn. Capcom, de ontwikkelaar en uitgever van de gamereeks, is wel betrokken bij de verfilming.

Er zijn al vaker (animatie)films gebaseerd op Street Fighter uitgekomen. Een van de bekendere voorbeelden is de in 1994 verschenen gelijknamige film met Jean-Claude van Damme als Guile en wijlen Raúl Juliá als M. Bison. In 2009 verscheen Street Fighter: The Legend of Chun-Li, met Kristin Kreuk als Chun-Li.

De meest recente game in de fighterreeks is Street Fighter 6, dat beschikbaar is op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S en pc. Tom Kerkhof beloonde de game met een 9: "Door de gelikte presentatie, inventieve besturing en de uitgebreidste singleplayer-ervaring die de franchise ooit heeft gehad, is Street Fighter 6 toegankelijker dan ooit. Het spel oogt geweldig en speelt zelfs nog beter. Dit is zonder twijfel een van de leukste vechtspellen van de afgelopen tijd – en daarmee ook een van de beste delen uit de reeks."