Fifa 22 begint met een tenenkrommende openingsscène waarin je rent door de straten van Parijs, voetbalt met Thierry Henry en daarna naar een Champions League-wedstrijd kijkt met Lewis Hamilton. Het blijkt een voorbode van wat gaat komen, want Fifa 22 is nog altijd meer circus dan serieus voetbal.

EA weet ieder jaar de factsheets weer netjes te vullen met nieuwigheden. Op ieder front moet immers iets nieuws te beleven zijn. Dat is dit jaar niet anders: er zijn nieuwe kaartjes in FUT, in Profclubs kun je nu gemengd met mannen en vrouwen spelen en in de carrièremodus is het mogelijk om een fictieve club van de grond af aan op te bouwen. Maar een voetbalgame staat of valt natuurlijk met wat zich op het virtuele gras afspeelt.

©GMRimport

HyperMotion werpt zijn vruchten af

Dat gedeelte lijkt aanvankelijk veelbelovend. EA wendt de kracht van de nieuwe generatie spelcomputers aan voor betere animaties, wat men ‘HyperMotion’ noemt. Voor Fifa 22 zijn talloze nieuwe animaties opgenomen tijdens echte elf-tegen-elf wedstrijden. Die animaties worden bovendien sneller en slimmer achter elkaar gezet tijdens het spelen. Het resultaat mag er zijn.

Vooral bij de balaanname zijn spelers beduidend behendiger geworden. Ze houden de bal kort bij zich en gebruiken beide voeten om een bal dood te leggen of snel door te tikken. HyperMotion is daardoor niet alleen iets voor het oog: er zijn domweg meer animaties beschikbaar om je vliegensvlugge vingerwerk op de controller bij te benen, waardoor je vooral in de kleine ruimtes meer bewuste genialiteit tentoon kunt spreiden.

Ook keepers zijn er zichtbaar op vooruitgegaan. Hun reflexen zijn sneller en ze maken slimmer gebruik van al hun ledematen. Daardoor weten ze soms nog onverwachts een bal weg te boksen, of voorkomen ze bewust een doelpunt met hun grote teen.

Fifa 22 laat je daardoor weer wat vaker van je stoel veren dan zijn voorganger. Niet omdat je voor de achtste keer in een wedstrijd het net ziet trillen, maar vanwege een wonderschone actie, slimme dribbel of beslissende redding. Dankzij HyperMotion zit er meer écht voetbal in Fifa 22.

©GMRimport

Matchfixing

Maar HyperMotion blijkt niet zaligmakend. Op volle snelheid oogt Fifa 22 weliswaar vloeiender dan zijn voorganger, maar wie beslissende acties terugkijkt ziet in de herhaling nog steeds regelmatig een speler raar in positie springen om een bepaalde animatie te kunnen maken. Zelfs vierduizend nieuwe animaties zijn klaarblijkelijk niet genoeg om dat oeroude probleem in Fifa te mitigeren.

Nog veel storender is dat de bal met zeer grote regelmaat dwars door iemands standbeen rolt, of zelfs door de vingertoppen van de keeper vliegt. Op zulke momenten verliest Fifa op beschamende wijze zijn masker. Blijkbaar is op het moment van afdrukken al bepaald dat het een doelpunt moet worden, wát er verder ook gebeurt. Noem het scripts, noem het algoritmes, noem het wat je wil, maar je ziet met eigen ogen dat er achter de schermen touwtjes zijn die de wedstrijd beïnvloeden en, alle HyperMotion en poeha ten spijt, het voetbal volledig ontsieren. Zelf scoren voelt zo immers niet bevredigend en bij een tegengoal haal je je schouders op.

©GMRimport

Individu wint van het collectief

HyperMotion legt bovendien eens te meer de enorme identiteitscrisis van Fifa 22 bloot. Het wil zó graag een serieuze voetbalsim zijn met realistische animaties. Tegelijkertijd heeft het spel dat je op de mat legt verdomd weinig met écht voetbal te maken. Het tempo is te hoog, je medespelers zetten te weinig druk en de individuele statistieken van spelers wegen nog steeds veel te zwaar. Dat laatste is wel te verklaren, want als die statistieken níet zo doorslaggevend waren, zou het in FUT natuurlijk niet meer interessant zijn om de allerbeste spelers te verzamelen.

De individuele klasse van spelers als Messi of Mbappé prevaleert daardoor altijd boven dat van een georganiseerd team, terwijl een wedstrijd gecontroleerd uitspelen nagenoeg onmogelijk is. Johan Cruijff zei ooit dat als je een wedstrijd niet kan winnen, je moet zorgen dat je ‘m niet verliest. Maar dat is geen optie in Fifa. Aanvallen zul je. Valentijn Driessen zal er wel gelukkig van worden, maar ja, die heeft er helemaal geen verstand van.

Onafgewerkt

Alsof dat allemaal nog niet genoeg is, is Fifa 22 ook nog een verrassend instabiel. De game heeft te kampen met vervelende framedrops op cruciale momenten. Het komt daarnaast regelmatig voor dat de game plotseling geen bestanden kan opslaan. Dat er wat misgaat met het opslaan van ‘Personal Data’ gebeurt wel vaker en zal ons eerlijk gezegd een worst wezen. Maar tijdens het spelen van de carrièremodus was het opeens ook onmogelijk om progressie op te slaan én bleek de autosave-functionaliteit er al een paar wedstrijden mee gekapt te zijn – zonder enige melding.

Ook raar is dat het nog altijd niet mogelijk is om vijf keer tijdens een wedstrijd te wisselen. Die regel werd in de meeste competities vorig jaar geïntroduceerd. Toen leek het nog om een tijdelijke ingreep te gaan vanwege de coronacrisis en konden we nog begrijpen dat het niet in Fifa zat. Inmiddels is de regel echter verlengd tot eind 2022. Zoveel verandert er niet aan het voetbal ieder jaar, dus de nieuwe regels juist implementeren is toch wel het minste dat EA kan doen. Tenminste, als ze serieus voetbal willen neerzetten. Bij circusvoetbal bepalen ze natuurlijk zelf de regels.

Fifa 22 is vanaf 1 oktober verkrijgbaar voor PlayStation 5, Xbox Series X en S en Google Stadia mét HyperMotion, en op PlayStation 4, Xbox One en pc zonder de nieuwe technologie. Op de Nintendo Switch is de game beschikbaar als ‘Legacy Edition’ zonder vernieuwingen. Deze review is gebaseerd op de Xbox Series X-versie.

Indiana Jones and the Great Circle zou sneller verkopen op PlayStation 5 dan op Steam en Xbox Series-consoles.

Dat claimt Alinea Analytics, waar men verkoopdata heeft verzameld om het bovenstaande in te schatten (via VGC). De eerder deze maand uitgekomen PS5-versie van de game zou in de eerste zes dagen 117,2 duizend keer zijn verkocht, vergeleken met 91,2 duizend keer op Steam.

Precieze verkoopcijfers van de Xbox-versie werden niet vermeld, maar de game is in totaal iets minder dan vijf miljoen keer gespeeld op Xbox. De meeste spelers hebben op dat platform het spel echter via Game Pass gespeeld.

Indiana Jones and the Great Circle verscheen afgelopen december al op Xbox Series-consoles, pc en via Game Pass en is nu dus ook op PlayStation 5 verkrijgbaar. De game heeft een eerstepersoonsperspectief, al wisselt de camera soms naar de derde persoon - bijvoorbeeld tijdens tussenfilmpjes of wanneer Indiana Jones klimt. Het uiterlijk van het hoofdpersonage is gebaseerd op een jonge Harrison Ford, terwijl de stem wordt ingesproken door Troy Baker.

Het verhaal van de game speelt zich af tussen de films Raiders of the Lost Ark en The Last Crusade. Wanneer Indiana Jones in Marshall College op een inbreker in de vorm van een gigantische man stuit die een relikwie steelt, reist de avonturier af naar Vaticaanstad om meer te weten te komen. Andere locaties die spelers bezoeken, zijn onder andere Egypte en de Himalaya.

Sander Hölsgens beloonde de game met een 9 in de Gamer.nl-review: "Indiana Jones and the Great Circle is een fantastisch avontuur. De verhaalvertelling is uitstekend, de regie strak en de gameplay verrassend leuk. Dit is precies wat Xbox nodig heeft: een ijzersterke singleplayergame met een eigen identiteit."

Spelers van het deze week uitgekomen The Elder Scrolls 4: Oblivion Remastered zijn er achter gekomen dat een inmiddels bekende blooper uit het origineel intact is gebleven in de nieuwe versie van de game.

Toen de game eerder deze week werd aangekondigd en uitgebracht liet Bethesda al weten dat Remastered een combinatie van oude en nieuwe ingesproken stemmen bevat. Een blooper uit het origineel die onder de fans inmiddels welbekend is, blijkt nu nog altijd in de remake te zitten - waarschijnlijk bewust.

Het gaat ironisch genoeg om de Master Speechcraft-trainer Tandilwe. De stemactrice ging de fout in tijdens het inspreken van een zin en vroeg vervolgens of ze de zin opnieuw kon doen. De gehele blooper kwam echter in het origineel terecht en nu dus ook in Remastered, zoals in onderstaande tweet beluisterd kan worden.

The Elder Scrolls 4: Oblivion Remastered werd afgelopen woensdag aangekondigd en kwam toen meteen uit op Xbox Series-consoles, PlayStation 5, pc en Xbox Game Pass. Er gingen echter al geruime tijd geruchten over de komst van de game en er waren voorheen zelfs screenshots gelekt.

De game kent veel grafische verbeteringen ten opzichte van het origineel uit 2006, mogelijk gemaakt door Unreal Engine 5. Gameplay is ook op de schop gegaan, met verbeterde gameplaysystemen en een aangepaste user interface. Ook animaties van personages en vijanden zijn verbeterd. Dialogen zijn zoals gezegd deels opnieuw opgenomen, maar de soms opmerkelijke gesprekken die het origineel zijn charme geven zijn behouden.

Oblivion Remastered wordt gezien als de meest complete versie van Oblivion. Alle verhalende uitbreidingen zitten ook bij het spel inbegrepen. De game kost 54,99 euro, al is er ook een Deluxe-uitvoering van 64,99 euro met diverse extra's.