Naast de gezamenlijk gekozen Top 25 van 2020 vertellen Gamer.nl-redacteuren in deze rubriek individueel over de spellen die dit jaar de meeste indruk op ze hebben gemaakt. Want ondanks de coronacrisis bleven die games ‘gewoon’ uitkomen. Vandaag: Tom met Demon’s Souls.

Wat had het fantastisch geweest als Bloodborne 2 in de titel van dit artikel had gestaan. Dan had ik jubelend kunnen vertellen hoe dit langverwachte vervolg de smacht naar een nieuwe generatie consoles met vlag en wimpel had beloond. Helaas: Bloodborne 2 is niet meer dan een droom en een wezenlijk verbeterde ervaring van de oorspronkelijke Bloodborne is tot nu toe ook uitgebleven. Gelukkig is mijn wens naar het verkennen van een genadeloze wereld toch ruimschoots ingewilligd. Demon's Souls mag dan ‘slechts’ een remake zijn; het is wel een verdraaid indrukwekkende.

Voor mij is het tevens een extra bijzondere ervaring: het is de eerste keer dat ik de wereld van Boletaria binnenstap. Hoewel ik recent nog de hele Dark Souls-reeks opnieuw heb gespeeld en Bloodborne zeer hoog in het vaandel heb, had ik Demon’s Souls tot nu toe nooit gespeeld. Ik twijfelde niet of de gameplay me zou liggen, maar de ouderwetse, fletse uitstraling en krakkemikkige prestaties van het oorspronkelijke spel voelden niet uitnodigend. De kans om de PlayStation 5 in te wijden met een waanzinnig mooie én onbekende soulslike ervaring kon ik dan ook niet laten liggen.

©GMRimport

Toerist in Boletaria

Op visueel vlak is deze remake niet met zijn voorgangers te vergelijken; niet met de oorspronkelijke Demon’s Souls, maar ook niet met alle andere FromSoftware-titels. Alles is werkelijk prachtig en gedetailleerd en het geheel loopt als een zonnetje. Geen haperende animaties, óók niet als om je heen de omgeving in vlammen opgaat of wanneer meerdere tegenstanders op het scherm hun genadeloze aanval inzetten. Omgevingen met giftige moerassen blijven alles behalve fijn vertoeven, maar het scheelt wel een hoop als ze niet gepaard gaan met dramatische framedrops. Daarnaast zijn er ook nagenoeg geen laadtijden. Het loodje leggen en weer op het startpunt teruggezet worden duurt hoogstens enkele tellen. Voor een spel waarbij herhaaldelijk doodgaan onvermijdelijk is, is de afwezigheid van frustrerende laadschermen een godsgeschenk.

©GMRimport

Dat de gameplay héél trouw is aan het origineel en daarmee nauwelijks is gemoderniseerd, valt door al deze pracht en praal helemaal niet op. Enerzijds is dat het bewijs dat grafische kracht hetgeen is dat bij elke nieuwe generatie de grootste sprongen maakt, maar in het geval van Demon’s Souls toont het ook aan dat de gameplay van dit genre al sinds diens geboorte sterk in elkaar steekt. Het spel doet nog steeds geen moeite je ook maar iets uit te leggen, je moet nog steeds de aanvalspatronen van alle vijanden leren herkennen om ze effectief te bevechten en er wacht nog altijd een panische trip terug naar je zuurverdiende zielen na elk moment van falen.

Ik ben dan ook vooral heel blij dat ik Demon’s Souls op deze manier voor het eerst heb mogen ervaren. Met alle kennis van het genre en de voorgaande games op zak, waren mijn reizen door Boletaria geen slopende, helse uitdaging, maar een aangenaam toeristisch uitstapje. De basis had ik al onder de knie en die is onveranderd. Dat maakte het extra prettig om de prachtige architectuur van Boletaria’s kasteel uitgebreid te bewonderen, of de extreem gave eldritch omgevingen van de toren van Latria zorgvuldig uit te kammen. Een miniatuur Cthulhu met brute kracht de grond in boren nadat hij die verschrikkelijke verlammingsstraal voor de tiende keer op je heeft uitgevoerd, is gewoon zoveel leuker wanneer het er zo imposant uit ziet als in deze remake.

Pionier van een nieuwe generatie

De exclusiviteit van Demon’s Souls heeft ervoor gezorgd dat ik me deze generatie - tot nu toe - bij het Playstation-kamp heb aangesloten. Dat ik groot liefhebber ben van de reeks en dat dit een van de weinige échte Playstation 5-titels is op dit moment, maken het spel sowieso de gedoodverfde favoriet. Het was op het gebied van games absoluut geen slecht jaar, maar toch heb ik geen enkele andere nieuwe release zoveel en zovaak gespeeld als Bluepoints adembenemende herziening van de stamvader der soulslikes.

Maar eerlijk is eerlijk: Demon’s Souls is stiekem niet écht mijn favoriete spelbeleving van het jaar. Dat is eigenlijk mijn eerste ervaring met de nieuwste generatie spelconsoles. Lange tijd was ik behoorlijk sceptisch over de zowel de Playstation 5 als de Xbox Series X - ik ben namelijk nogal van het principe ‘eerst zien, dan geloven’. Gelukkig heb ik tot nu toe nog geen seconde spijt van mijn gok om de console aan te schaffen. Als het niet de grafische kwaliteit is, dan is het wel het gemak en de snelheid waarmee het apparaat zich laat bedienen waardoor ik zeer onder de indruk ben. Door de uitstekende Game Boost-functionaliteit gaan andere pareltjes van dit jaar, zoals Ghost of Tsushima en Borderlands 3, ook nog wel vele speluurtjes draaien.

Het resulteert in toch nog een enigszins fijne afsluiting van een anderzijds hemeltergend jaar, die spijtig genoeg niet voor iedereen die een Playstation 5 begeert is weggelegd. Gelukkig kan alles volgend jaar alleen maar beter worden, toch? Daar hoeven naast een goedwerkend coronavaccin alleen maar goede, echte next-gen spellen voor te verschijnen en voldoende nieuwe consoles voor worden geleverd. Oh, en een PS5-update voor Bloodborne, dat zou ook fijn zijn…

Het uit China afkomstige NetEase - onder andere bekend van Marvel Rivals - zou van plan zijn om meer dan twaalf ontwikkelstudio's te sluiten.

Dat blijkt uit een reportage op Game File, de betrouwbare nieuwsbrief van gamejournalist Stephen Totilo. Eerder deze week werd de Amerikaanse tak van NetEase dat meehielp aan de ontwikkeling van Marvel Rivals al ontslagen. Daarnaast vielen er ontslagen bij het door NetEase gefinancierde Liquid Swords, de nieuwe studio van een van de oprichters van de Just Cause-ontwikkelaar.

Dit zou volgens Totilo nog maar het topje van de ijsberg zijn. Hij claimt dat meer dan een dozijn studio's mogelijk worden gesloten of verkocht, en dan met name de studio's van het bedrijf die buiten China gevestigd zijn. Dit zou een bewuste strategie zijn van het bedrijf om minder focus op deze teams buiten zijn thuisland te creëren.

NetEase is een van de grootste gamebedrijven ter wereld. NetEase heeft de afgelopen jaren samen met gerenommeerde ontwikkelaars overal ter wereld nieuwe gamestudio's opgericht, en het lijkt er dus op dat sommige van deze studio's nu dreigen gesloten of verkocht te worden.

Zo heeft NetEase geïnvesteerd in Rebel Wolves, een studio bestaande uit voormalige ontwikkelaars van CD Projekt Red waar men aan Blood of Dawnwalker werkt. Met Dragon Quest-Ryutaro Ichimura werd PinCool opgericht, het bedrijf kocht Heavy Rain- en Detroit: Become Human-studio Quantic Dream, Like a Dragon-bedenker Toshihiro Nagoshi opende met NetEase Nagoshi Studio en No More Heroes-ontwikkelaar Grasshopper Manufacture werd gekocht. Het is maar een kleine greep in de investeringen en aankopen die het Chinese bedrijf de afgelopen jaren heeft gedaan.

Ondanks de geruchten onthulde NetEase deze week recordcijfers voor het afgelopen kwartaal. Er werd een stijging van 1,5 procent aan omzet op het gebied van games en services waargemaakt ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Die omzet stond het afgelopen kwartaal op 2,9 miljard dollar. Marvel Rivals heeft inmiddels 40 miljoen spelers.

Overigens claimt Bloomberg in een artikel over NetEase-CEO William Ding dat hij overwoog Marvel Rivals te annuleren voor release. Ding zou het niet hebben zien zitten om Disney te betalen voor de rechten op Marvel-personages. Ook werd besproken of het mogelijk was om de superhelden voor zelfbedachte personages te vervangen. NetEase zelf ontkent deze claims en claimt sinds 2017 een nauwe samenwerking met Marvel te hebben.

De live-action Street Fighter-film die eerder al werd aangekondigd heeft een nieuwe regisseur, namelijk Kitao Sakurai.

Dat meldt The Hollywood Reporter. Sakurai is vooral bekend van de in 2021 verschenen Netflix-film Bad Trip met komediant Eric André in de hoofdrol. Sakurai regisseerde ook The Eric André Show. Verder heeft hij enkele afleveringen van de Twisted Metal-televisieserie geregisseerd.

Hij neemt het stokje over van Danny en Michael Philippou, twee broers uit Australië die afgelopen jaar de film niet meer bleken te kunnen regisseren vanwege een mismatch in planning.

Concrete details over de live-action film zijn er nog niet. Wel zou de eerder aangekondigde premièredatum van 20 maart 2026 nog haalbaar zijn. Capcom, de ontwikkelaar en uitgever van de gamereeks, is wel betrokken bij de verfilming.

Er zijn al vaker (animatie)films gebaseerd op Street Fighter uitgekomen. Een van de bekendere voorbeelden is de in 1994 verschenen gelijknamige film met Jean-Claude van Damme als Guile en wijlen Raúl Juliá als M. Bison. In 2009 verscheen Street Fighter: The Legend of Chun-Li, met Kristin Kreuk als Chun-Li.

De meest recente game in de fighterreeks is Street Fighter 6, dat beschikbaar is op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S en pc. Tom Kerkhof beloonde de game met een 9: "Door de gelikte presentatie, inventieve besturing en de uitgebreidste singleplayer-ervaring die de franchise ooit heeft gehad, is Street Fighter 6 toegankelijker dan ooit. Het spel oogt geweldig en speelt zelfs nog beter. Dit is zonder twijfel een van de leukste vechtspellen van de afgelopen tijd – en daarmee ook een van de beste delen uit de reeks."