Hoewel de verkoopcijfers van de PlayStation VR in het niet vielen bij die van de bijbehorende console, was Sony’s eerste poging tot virtual reality een relatief succes. Het bood vr met een lagere instapdrempel - die PlayStation 4 had je waarschijnlijk toch al staan. Met de PlayStation VR2 gooit Sony het over andere boeg; die moet mee kunnen doen met de grote jongens in het vr-segment.

Dan hebben we het vooral over de hardware, want die is behoorlijk indrukwekkend. De specificaties spreken voor zichzelf: een paneelresolutie van 2000x2040 pixels per oog, oledschermen, een verversingssnelheid van 90 tot 120Hz en nog veel meer significante upgrades ten opzichte van het vorige model. Het is vooral belangrijk om te weten dat content er haarscherp uitziet, waar je bij andere headsets soms de pixels nog kan tellen.

©GMRimport

Oogstrelend

Dat heeft overigens niet alleen te maken met de ruwe specificaties van de bril. Net als een aantal duurdere vr-brillen heeft Sony namelijk eye-tracking van fabrikant Tobii geïntegreerd, dat op een aantal slimme manieren wordt toegepast. Zogenaamde foveated rendering zorgt er bijvoorbeeld voor dat de headset slechts daar waar de speler kijkt het beeld in een volledige resolutie rendert, zodat de bespaarde hardwarecapaciteit kan worden gebruikt voor iets anders.

In de praktijk - in ons geval de demo van Horizon Call of the Mountain - werkt dat uitstekend. Tijdens het spelen heb je vrijwel niet door dat overige delen van het beeld minder scherp zijn, en daarbij registreert de game ook alle oogbewegingen als input. In het menu hoef je slechts te kijken naar de optie die je wilt selecteren, en tijdens het bewegen hoef je niet constant met je hoofd te draaien of de analoge sticks te gebruiken. Beide opties werken behoorlijk intuïtief, maar zijn wel even wennen. Uiteraard is de technologie in het menu van de game uit te schakelen.

©GMRimport

Comfort en immersie

Andere instellingen spreken voor zich. Aan de hand van een aantal camera’s aan de voorzijde van de bril scannen spelers de speelomgeving. Daarbij registreert het niet alleen muren en objecten, maar ook mensen die mogelijk een obstakel vormen (lees: onze creative director gaming Martin Verschoor met een camera). Ook eye-tracking is eenvoudig in te stellen door een stip op het scherm te volgen.

Een zeer welkome toevoeging op de headset zelf is het instellen van de interpupillary distance (PD), de afstand tussen de ogen van de gebruiker. In het verleden klaagden met name vrouwen, die gemiddeld een lagere PD hebben, over duizeligheid bij virtual reality wegens ontbreken van de optie, dus het is fijn dat dit is toegevoegd. Verder keert een groot aantal comfortopties uit het vorige model terug, zoals een band die eenvoudig kan worden aangedraaid en een andere, brede band aan de voorzijde zodat de bril vooral op het voorhoofd in plaats van op de neus rust. In combinatie met een slimme gewichtsverdeling zit de PlayStation VR2 ontzettend comfortabel.

©GMRimport

©GMRimport

©GMRimport

Op het gebied van immersie maakt de headset ook behoorlijke stappen. Zo zorgt de trilmotor in de bril zelf voor extra feedback, zoals wanneer een grote Snapmaw in Horizon de boot omkukelt of wanneer je wordt geraakt door de laser van een Watcher. Nog effectiever zijn de bijbehorende controllers, die een hoop elementen overnemen van de DualSense-controller. Zo bieden ze adaptive triggers, haptic feedback en registreren ze zelfs vingerbewegingen. In Call of of the Mountain komt dat laatste niet tot uiting, maar over het algemeen zorgen de subtiele trillingen en ‘stroevere’ triggers bij het boogschieten voor een extra laag immersie. Zo doen we uit automatisme onze mond open bij het oppakken van een smakelijk ogende appel, een ervaring die we persoonlijk nog niet eerder in vr mee hadden gemaakt.

Prachtige attractie

Qua software lijkt Horizon Call of the Mountain vooralsnog een mooi uithangbord voor de headset te worden. De introductie van de game verloopt grotendeels zoals je zou verwachten: een bootritje door de prachtige wereld van Horizon, omgeven door imposante robotdino’s en kleurrijke natuur. Shadow Carja-krijger Ryas is om onbekende reden gevangen genomen, maar dankzij de eerder genoemde Snapmaw-krokodil staat hij al snel in de wijde wereld. Op naar vrijheid.

De gameplay van Call of the Mountain bestaat voornamelijk uit klimmen, boogschieten en ontdekken – feitelijk net als in de hoofdgames. Klimmen werkt behoorlijk intuïtief: spelers gebruiken de triggers om rotsen en ander houvast beet te pakken en langzaam een weg omhoog te vinden, om zich vervolgens aan twee houten palen omhoog te trekken. Daarbij is het uitzicht mooi, en voor degenen met hoogtevrees waarschijnlijk extra spannend.

©GMRimport

©GMRimport

©GMRimport

Call of the Mountain lijkt dan ook grotendeels een ontspannende game te worden. Zo liggen er tal van speeltjes in de wereld verstopt om een beetje mee te klooien, zoals trommels, tamboerijnen en een verfkwast om mee op de muur te schilderen. Echte urgentie ervaar je tijdens de gevechten, waarbij de game in een soort van arenamodus gaat. Door te zwaaien met de arm of te bukken, ontwijken spelers aanvallen van robotdino’s, waarbij je altijd in dezelfde cirkel lijkt te draaien.

Dat is prettig, gezien het feit dat een pijl van de rug pakken, de boog aanspannen en raakschieten al behoorlijk wat handelingen vereist. Ook het schieten van deze boog werkt intuïtief – je hebt het gevoel dat je langs de boog kunt kijken en precies kunt mikken op de verschillende onderdelen van de vijanden. Dat maakt ons gevecht tegen een imposante Thunderjaw extra intens, waarbij het concept van langzaam onderdelen demonteren goed uit de verf komt.

Grootste obstakel

De PlayStation VR2 is niet perfect. Zo is het soms even in de war waar onze handen zijn tijdens het klimmen en bij het pakken van een pijl, mogelijk omdat de controllers even uit het bereik van de camera’s zijn. Ook is de kabel, die erg licht en lang is, is voor sommigen wellicht een dealbreaker ten opzichte van vr-modellen als de Meta Quest 2, die ook volledig draadloos te gebruiken is.

Voor de rest lijkt de PlayStation VR2 een mooi stukje hardware te worden. Sony doet duidelijk haar best om te concurreren in het hoogste segment, en vraagt daar zodoende een stevige prijs voor. De adviesprijs van 599 euro vormt dan ook het grootste obstakel voor het nieuwe platform. Zijn gebruikers bereid om dat te investeren, zeker nu de afzet van de PlayStation 5 pas net op gang komt?

©GMRimport

Dat zal vooral afhangen van de software die erop beschikbaar komt. En hoewel Horizon Call of the Mountain een prima vr-game om het platform mee uit te proberen lijkt te worden, blijft het de vraag in hoeverre er een ‘killer app’ op de PlayStation VR2 verschijnt die het grote publiek over haalt. Eén ding is echter zeker: aan de hardware ligt het niet.

De PlayStation VR 2 verschijnt op 22 februari. 

Het in 2019 uitgekomen Death Stranding is inmiddels door meer dan twintig miljoen mensen gespeeld.

Dat maakte bedenker Hideo Kojima bekend via social media. De game is al sinds november 2019 verkrijgbaar, maar was in eerste instantie alleen op PlayStation 4 beschikbaar. Inmiddels is de game ook op PlayStation 5, pc, Xbox Series-consoles, Mac en smartphones speelbaar.

Vervolg Death Stranding 2: On the Beach staat gepland voor een release op 26 juni, zo werd onlangs bekendgemaakt. Diverse acteurs en actrices uit de eerste Death Stranding keren terug, waaronder Léa Seydoux, Norman Reedus en Troy Baker. Ook Shioli Kutsuna en Elle Fanning hebben rollen in de game.

De eerste Death Stranding is de eerste game die Kojima ontwikkelde met zijn studio Kojima Productions nadat hij de banden brak met uitgever Konami, waar hij de Metal Gear-reeks voor ontwikkelde. Het spel biedt een uniek concept, waarbij spelers door een post-apocalyptisch landschap lopen om pakketten te bezorgen. Zoals gebruikelijk bij games van Kojima worden gameplaysegmenten afgewisseld met soms langdurige filmpjes waarin vooral het verhaal en dialogen centraal staan.

Michel Musters beloonde Death Stranding in 2019 met een 9,5 op Gamer.nl: "Met Death Stranding behandelt Hideo Kojima grote thema’s als het hiernamaals, ouderschap, de connectie tussen mensen en zelfs klimaatverandering en het uitsterven van de mensheid. Hij brengt dit alles op even fabuleuze als verwarrende wijze in beeld. De kerngameplay – het vervoeren van pakketjes en ondertussen je evenwicht zien te bewaren – lijkt in eerste instantie tegenstrijdig simpel. Klikt het eenmaal, dan biedt het concept oneindig veel voldoening. Gecombineerd met de online functies die in de campagne zijn geïntegreerd, resulteert het in een van de meest unieke virtuele ervaringen ooit."

The Last of Us-ontwikkelaar Neil Druckmann heeft zich voor het eerst uitgesproken over een belangrijk plotpunt uit de gamereeks: wat hem betreft heeft Joel "de juiste keuze gemaakt".

Let op: Hierna volgen grote spoilers voor de eerste The Last of Us-game en het eerste seizoen van de gelijknamige HBO-serie.

In The Last of Us wordt het meisje Ellie naar een groep genaamd de Fireflies gebracht. Ellie is namelijk immuun voor een virus dat de gehele mensheid treft. De Fireflies zijn van plan om Ellie te opereren om er zo achter te komen of er een medicijn voor het virus gemaakt kan worden, maar zijn wel genoodzaakt haar te doden. Joel, de man waarmee Ellie de reis naar de Fireflies heeft afgelegd, besluit op het laatste moment echter de Fireflies te doden, Ellie te redden en haar zodra ze wakker wordt uit haar narcose te vertellen dat ze niets voor de mensheid kon betekenen.

Dit einde van The Last of Us heeft al jaren discussie bij gamers opgeleverd - heeft Joel de juiste keuze gemaakt? Regisseur Neil Druckmann heeft nu tegen IGN verteld dat hij van mening is dat Joel dat inderdaad heeft gedaan. "Ik geloof dat Joel de juiste keuze maakte. Als ik Joel was geweest, hoop ik dat ik ook zou kunnen doen wat hij deed om mijn 'dochter' te redden."

Craig Mazin, die samen met Druckmann de HBO-verfilming runt, geeft iets meer nuance. Ook hij geeft aan dat hij waarschijnlijk hetzelfde zou doen. "Maar ik zou graag denken dat ik het niet zou doen. Dat is ook juist het interessante moraal van het verhaal. En daarom is het einde van de eerste game zo spraakmakend en geweldig."

Het tweede seizoen van The Last of Us verfilmt het in 2020 verschenen The Last of Us: Part 2, dat zich vier jaar na de eerste game afspeelt. In de serie zit er echter vijf jaar tussen het eerste en tweede seizoen. De game wordt in ieder geval opgedeeld in meerdere seizoenen, al is nog niet bekend hoeveel precies. Het tweede seizoen bestaat uit zeven afleveringen. De eerste aflevering verschijnt op 14 april op HBO Max.