Aan de PlayStation VR2-hardware ligt het niet
Hoewel de verkoopcijfers van de PlayStation VR in het niet vielen bij die van de bijbehorende console, was Sony’s eerste poging tot virtual reality een relatief succes. Het bood vr met een lagere instapdrempel - die PlayStation 4 had je waarschijnlijk toch al staan. Met de PlayStation VR2 gooit Sony het over andere boeg; die moet mee kunnen doen met de grote jongens in het vr-segment.
Dan hebben we het vooral over de hardware, want die is behoorlijk indrukwekkend. De specificaties spreken voor zichzelf: een paneelresolutie van 2000x2040 pixels per oog, oledschermen, een verversingssnelheid van 90 tot 120Hz en nog veel meer significante upgrades ten opzichte van het vorige model. Het is vooral belangrijk om te weten dat content er haarscherp uitziet, waar je bij andere headsets soms de pixels nog kan tellen.
©GMRimport
Oogstrelend
Dat heeft overigens niet alleen te maken met de ruwe specificaties van de bril. Net als een aantal duurdere vr-brillen heeft Sony namelijk eye-tracking van fabrikant Tobii geïntegreerd, dat op een aantal slimme manieren wordt toegepast. Zogenaamde foveated rendering zorgt er bijvoorbeeld voor dat de headset slechts daar waar de speler kijkt het beeld in een volledige resolutie rendert, zodat de bespaarde hardwarecapaciteit kan worden gebruikt voor iets anders.
In de praktijk - in ons geval de demo van Horizon Call of the Mountain - werkt dat uitstekend. Tijdens het spelen heb je vrijwel niet door dat overige delen van het beeld minder scherp zijn, en daarbij registreert de game ook alle oogbewegingen als input. In het menu hoef je slechts te kijken naar de optie die je wilt selecteren, en tijdens het bewegen hoef je niet constant met je hoofd te draaien of de analoge sticks te gebruiken. Beide opties werken behoorlijk intuïtief, maar zijn wel even wennen. Uiteraard is de technologie in het menu van de game uit te schakelen.
©GMRimport
Comfort en immersie
Andere instellingen spreken voor zich. Aan de hand van een aantal camera’s aan de voorzijde van de bril scannen spelers de speelomgeving. Daarbij registreert het niet alleen muren en objecten, maar ook mensen die mogelijk een obstakel vormen (lees: onze creative director gaming Martin Verschoor met een camera). Ook eye-tracking is eenvoudig in te stellen door een stip op het scherm te volgen.
Een zeer welkome toevoeging op de headset zelf is het instellen van de interpupillary distance (PD), de afstand tussen de ogen van de gebruiker. In het verleden klaagden met name vrouwen, die gemiddeld een lagere PD hebben, over duizeligheid bij virtual reality wegens ontbreken van de optie, dus het is fijn dat dit is toegevoegd. Verder keert een groot aantal comfortopties uit het vorige model terug, zoals een band die eenvoudig kan worden aangedraaid en een andere, brede band aan de voorzijde zodat de bril vooral op het voorhoofd in plaats van op de neus rust. In combinatie met een slimme gewichtsverdeling zit de PlayStation VR2 ontzettend comfortabel.
©GMRimport
©GMRimport
©GMRimport
Op het gebied van immersie maakt de headset ook behoorlijke stappen. Zo zorgt de trilmotor in de bril zelf voor extra feedback, zoals wanneer een grote Snapmaw in Horizon de boot omkukelt of wanneer je wordt geraakt door de laser van een Watcher. Nog effectiever zijn de bijbehorende controllers, die een hoop elementen overnemen van de DualSense-controller. Zo bieden ze adaptive triggers, haptic feedback en registreren ze zelfs vingerbewegingen. In Call of of the Mountain komt dat laatste niet tot uiting, maar over het algemeen zorgen de subtiele trillingen en ‘stroevere’ triggers bij het boogschieten voor een extra laag immersie. Zo doen we uit automatisme onze mond open bij het oppakken van een smakelijk ogende appel, een ervaring die we persoonlijk nog niet eerder in vr mee hadden gemaakt.
Prachtige attractie
Qua software lijkt Horizon Call of the Mountain vooralsnog een mooi uithangbord voor de headset te worden. De introductie van de game verloopt grotendeels zoals je zou verwachten: een bootritje door de prachtige wereld van Horizon, omgeven door imposante robotdino’s en kleurrijke natuur. Shadow Carja-krijger Ryas is om onbekende reden gevangen genomen, maar dankzij de eerder genoemde Snapmaw-krokodil staat hij al snel in de wijde wereld. Op naar vrijheid.
De gameplay van Call of the Mountain bestaat voornamelijk uit klimmen, boogschieten en ontdekken – feitelijk net als in de hoofdgames. Klimmen werkt behoorlijk intuïtief: spelers gebruiken de triggers om rotsen en ander houvast beet te pakken en langzaam een weg omhoog te vinden, om zich vervolgens aan twee houten palen omhoog te trekken. Daarbij is het uitzicht mooi, en voor degenen met hoogtevrees waarschijnlijk extra spannend.
©GMRimport
©GMRimport
©GMRimport
Call of the Mountain lijkt dan ook grotendeels een ontspannende game te worden. Zo liggen er tal van speeltjes in de wereld verstopt om een beetje mee te klooien, zoals trommels, tamboerijnen en een verfkwast om mee op de muur te schilderen. Echte urgentie ervaar je tijdens de gevechten, waarbij de game in een soort van arenamodus gaat. Door te zwaaien met de arm of te bukken, ontwijken spelers aanvallen van robotdino’s, waarbij je altijd in dezelfde cirkel lijkt te draaien.
Dat is prettig, gezien het feit dat een pijl van de rug pakken, de boog aanspannen en raakschieten al behoorlijk wat handelingen vereist. Ook het schieten van deze boog werkt intuïtief – je hebt het gevoel dat je langs de boog kunt kijken en precies kunt mikken op de verschillende onderdelen van de vijanden. Dat maakt ons gevecht tegen een imposante Thunderjaw extra intens, waarbij het concept van langzaam onderdelen demonteren goed uit de verf komt.
Grootste obstakel
De PlayStation VR2 is niet perfect. Zo is het soms even in de war waar onze handen zijn tijdens het klimmen en bij het pakken van een pijl, mogelijk omdat de controllers even uit het bereik van de camera’s zijn. Ook is de kabel, die erg licht en lang is, is voor sommigen wellicht een dealbreaker ten opzichte van vr-modellen als de Meta Quest 2, die ook volledig draadloos te gebruiken is.
Voor de rest lijkt de PlayStation VR2 een mooi stukje hardware te worden. Sony doet duidelijk haar best om te concurreren in het hoogste segment, en vraagt daar zodoende een stevige prijs voor. De adviesprijs van 599 euro vormt dan ook het grootste obstakel voor het nieuwe platform. Zijn gebruikers bereid om dat te investeren, zeker nu de afzet van de PlayStation 5 pas net op gang komt?
©GMRimport
Dat zal vooral afhangen van de software die erop beschikbaar komt. En hoewel Horizon Call of the Mountain een prima vr-game om het platform mee uit te proberen lijkt te worden, blijft het de vraag in hoeverre er een ‘killer app’ op de PlayStation VR2 verschijnt die het grote publiek over haalt. Eén ding is echter zeker: aan de hardware ligt het niet.
De PlayStation VR 2 verschijnt op 22 februari.
