Sinds eind mei is een remaster van de openwereldgame Saints Row: The Third beschikbaar. In de negen jaar sinds de uitgave van het origineel heeft de game niets qua puur spelplezier ingeboet. Sterker nog: in deze serieuze tijden is het meer welkom dan ooit.

We hebben besloten Saints Row: The Third Remastered niet te recenseren op Gamer.nl. Je kunt de recensie van het origineel hier lezen. De remaster is gewoon dezelfde game – inclusief alle dlc – in een mooier jasje. De graphics en animaties zijn flink opgepoetst, de game ondersteunt nu HDR en het is drukker op de virtuele straten van Steelport, maar verder zijn er geen verschillen. Toch valt het negen jaar na release op hoe onbeschaamd dit spel inzet op puur plezier zonder pretenties.

©GMRimport

Zoveel variatie

In feite is de gehele game een aaneenschakeling van bizarre gameplaymomenten. In de eerste paar uur spring je al uit vliegtuigen, schiet je bijen op concertgangers af en vlieg je door de lucht op een gestolen bankkluis. Niet alleen de introductie van het spel is zo over de top; Saints Row: The Third houdt dat eigenlijk alle pakweg 47 hoofdmissies vol.

Ufo’s neerschieten tijdens de opnames van een film, zélf in een ufo plaatsnemen en door het luchtruim suizen, superkrachten krijgen en met de snelheid van een auto over de snelweg rennen, met een bike over een virtuele, Tron-achtige racebaan scheuren, met een gigantische bal wagens pletten: het is een kleine greep uit de grote variatie aan bezigheden in deze game.

Contrast

Dat dit alles aan elkaar geregen wordt door een flinterdun plot waarin je tegen een rivaliserende bende genaamd Syndicate strijdt om zo de baas in Steelport te blijven, maakt dan eigenlijk niets uit. Het is ergens zelfs fijn dat de plot – ondanks inleidende en afsluitende filmpjes tijdens elke missie – van ondergeschikt belang is. Saints Row: The Third contrasteert behoorlijk met de meeste andere games die tegenwoordig uitkomen.

Games zijn tegenwoordig namelijk erg Serieus, met een hoofdletter S. Haast elke grote release moet een gewichtig plot hebben met sterk uitgewerkte hoofdpersonages. In de meest recente God of War blijkt de normaal zo brute Kratos een zorgzame ziel te hebben, in het aankomende The Last of Us: Part 2 zien we het ooit zo onschuldige meisje Ellie veranderen in een uit noodzaak geboren moordmachine en de ontwikkeling van Arthur Morgan in Red Dead Redemption 2 roept bij tijden de nodige traantjes op.

©GMRimport

Vederlicht

Dat is geen kritiek op bovengenoemde games. Integendeel: het is geweldig dat games tegenwoordig op momenten haast niet meer onderdoen voor films op het gebied van plot en karakterontwikkeling. Maar soms wil je even iets lichts tussen al dat zwaars. Even die met psychologische defecten gevulde dozen naast je neerzetten en zweven op een vederlicht spel waarin pure fun voorop staat. Het heeft vast iets te maken met hoe steeds meer games peperdure producties zijn die alles uit de kast moeten trekken om die kosten weer terug te verdienen. Deze AAA-games moeten dan ook de uitstraling van een relatief diepgaande film hebben. Er is minder ruimte voor de AA-games, de spellen die met een kleiner budget zijn gemaakt en ‘gewoon leuke gameplay’ bieden.

Saints Row: The Third Remastered valt overduidelijk in die laatste categorie, en dat is een welkome afwisseling in deze tijd. We hebben het dan niet over de flauwe humor: de seksueel getinte ‘grapjes’ veroorzaken bij iedereen die zijn pubertijd al is ontgroeid eerder rollende ogen dan een rollende lach. Nee, het komt puur neer op de simpele, doch gevarieerde gameplay die ons in één klap transporteert naar verloren tijden. Naar tijden waarin Grand Theft Auto 3 net uit was en de gangsterplot ons aan onze reet roestte; we speelden het spel urenlang om maar wat rond te scheuren door de stad en onschuldige voorbijgangers aan onze bumper te laten kleven.

Saints Row: The Third Remastered brengt ons terug naar een tijd waarin openwereldgames in dienst stonden van de speler. Hoe geven we gamers de tools om in een open stad zoveel mogelijk plezier te trappen? Binnen die kaders mag je Saints Row best een klein meesterwerkje noemen.

Saints Row: The Third Remastered is nu beschikbaar voor pc, PlayStation 4 en Xbox One.

Ratatan, de spirituele opvolger van Patapon, komt in de loop van 2025 uit.

Dat hebben ontwikkelaars TVT en Ratata Arts aangekondigd. Daarbij zal Game Source Entertainment de game uitgeven. Het spel is op dit moment middels een demo speelbaar op de WePlay Expo in Shanghai.

Ratatan is de nieuwe game van Hiroyuki Kotani, de maker van de Patapon-games. Het spel kent dan ook hetzelfde principe: spelers moeten op de maat van muziek op de juiste knoppen drukken om zo een leger aan wezentjes aan te sturen. Vorig jaar werd er een succesvolle crowdfunding gehouden.

Ratatan verschijnt op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series-consoles, Nintendo Switch en pc. Hieronder is een nieuwe trailer te zien.

Thunderful Group, de uitgever en ontwikkelaar van de Steamworld-games, heeft aangekondigd tachtig tot honderd werknemers te ontslaan.

Het bedrijf ziet geen andere alternatieven om "de houdbaarheid en weerstand" op de lange termijn te houden. Het is daarbij de tweede herstructureringsronde binnen een jaar tijd - begin dit jaar werd er al ongeveer een vijfde van het totaal aantal ontwikkelaars ontslagen.

Thunderful Group ontstond in 2017 na een fusie van de Zweedse ontwikkelaars Image & Form en Zoink. Sindsdien heeft het bedrijf diverse studio's en uitgevers opgekocht, waaronder Somerville-ontwikkelaar Jumpship.

In een bericht op de website van Thunderful valt te lezen dat de verwachte omzet dit jaar niet is behaald. Men gaat een grotere focus leggen op het uitgeven van extern ontwikkelde spellen om zo de kosten de kop in te drukken en flexibeler te kunnen zijn - al zal men "wat interne ontwikkelcapaciteit behouden".

Thunderful liet eerder al weten dat het eind vorig jaar uitgekomen Steamworld Build beneden verwachtingen had gepresteerd. De ontwikkeling van Steamworld Headhunter werd toen gepauzeerd. Afgelopen augustus kwam daarnaast Steamworld Heist 2 uit.