The Legend of Zelda: Skyward Sword is de zoveelste game die opnieuw wordt uitgebracht op de Switch. In tegenstelling tot de meeste andere games die een tweede leven hebben gekregen, heeft juist dit spel meer nodig dan een kleine opfrisbeurt.

Woensdag was het meer dan vijfhonderd dagen geleden sinds de vorige echt grote Nintendo Direct. De verwachtingen dan ook hooggespannen. Was dit het moment dat we eindelijk meer gingen zien van het vervolg op Breath of the Wild?

In een onbedoeld hilarisch moment aan het einde van de Direct verscheen Zelda-producent Eiji Aonuma in beeld. De ontwikkeling van Breath of the Wild 2 verliep voorspoedig, zo vertelde hij, maar hij had verder niets om te laten zien. Hij was vooral aanwezig om het over de heruitgave van Skyward Sword te hebben.

The Legend of Zelda: Skyward Sword is in de loop der jaren een beetje het zwarte schaap binnen The Legend of Zelda-franchise geworden. Het spel verscheen eind 2011 voor de Wii en werd destijds enthousiast ontvangen. Op Gamer.nl kreeg het spel bijvoorbeeld een 9 en op Metacritic staat de game zelfs op een gemiddelde van 9,3. Schitterende scores zou je denken, maar toch is het anno nu lastig om iemand te vinden die met lof over deze game spreekt.

©GMRimport

Lastige besturing

Veel spelers zullen zich de bewegingsbesturing herinneren. Hiervoor was destijds een speciale Wii-controller of een extra stukje hardware (Wii Motion Plus) nodig om het ‘goed’ te laten werken. Zwaardvechten door de controller in de juiste richting te laten bewegen is nog steeds een tof idee, maar in Skyward Sword werkte het niet helemaal perfect. Vooral het eerste gevecht tegen Ghirahim was een breekpunt voor veel spelers. Deze zwaardvechter vereiste hele exacte aanvallen die moeilijk consequent zijn uit te voeren met een controller die soms een eigen leven lijkt te hebben.

De HD-heruitgave van Skyward Sword die in juli op de Switch uitkomt belooft naast de bewegingsbesturing ook een meer traditionele manier van Link bedienen. Zwaardslagen worden gesimuleerd met de rechterstick en de rest gebeurt gewoon met knoppen. Het is helaas moeilijk te geloven dat high definition graphics en een andere besturingsmethode van dit spel een goede game kunnen maken. De problemen met Skyward Sword zitten namelijk veel dieper.

©GMRimport

Belangrijke tussenstap

Zoals Aonuma ook in de Direct aangaf, is Skyward Sword een soort tussenhalte tussen de traditionele Zelda’s als Twilight Princess en het meer gedurfde Breath of the Wild. Die overgangsfase is onder andere te herkennen aan de staminameter, een simpele parachute en het verzamelen van materialen om nieuwe items te maken. Stuk voor stuk elementen die Breath of the Wild veel beter wist te integreren door ze een belangrijke rol te geven. Skyward Sword was ongetwijfeld een belangrijke stap om bij Breath of the Wild uit te komen, maar helemaal met de kennis van nu voelt deze voorganger achterhaald aan.

Wat overblijft is een game die er een beetje ongemakkelijk tussenin hangt. Skyward Sword is misschien wel de meest lineaire Zelda-game ooit. De open wereld is in dit spel een land boven de wolken met hier en daar een zwevend eiland. De lucht doorkruis je op de rug van een vogel, maar er is eigenlijk bijzonder weinig te zien en te doen. Gebieden op het aardoppervlak zijn bijvoorbeeld streng afgebakend. In de loop van het verhaal wordt Link er meerdere keren op uitgestuurd om dezelfde eindbaas te verslaan en moet hij in een schaduwversie van eerder bezochte gebieden magische vruchten verzamelen om de doorgang naar de volgende kerker te openen. Het hergebruik komt hier gevaarlijk dicht in de buurt van schaamteloosheid.

©GMRimport

Niet te redden

Dat klinkt allemaal erg ellendig, maar Skyward Sword is niet alleen maar kommer en kwel. Het is alleen wel zo dat iedere keer dat iemand begint over de uitstekende muziek - voor het eerst een orkest op de soundtrack in een Zelda-game! - of de briljante kerkers, er altijd wel iets anders tegenover staat dat het spelplezier bederft. Neem bijvoorbeeld Link’s assistent Fi, die hem informeert over hoe bepaalde monsters verslagen kunnen worden. Fi is een gigantische bemoeial die de speler nauwelijks met rust laat. Sta je even te kijken hoe een puzzel opgelost moet worden, dan springt ze tevoorschijn om het antwoord te geven. Waar Breath of the Wild de speler op een bijna onverantwoordelijke manier vrijliet, stuurt Skyward Sword je iedere minuut van het spel de goede richting in.

Spelers die het spel deze zomer voor het eerst gaan spelen, kunnen misschien beter leven met de eigenaardige keuzes van deze Zelda-game. In 2011 - opvallend genoeg bijna gelijktijdig met de release van Skyrim - voelde het spel helaas al verouderd. Het is te betwijfelen of een iets andere besturing en een HD-jasje daar echt verandering in kunnen brengen. Skyward Sword blijft ook in 2021 de ongemakkelijke tussenstap tussen het oude en het nieuwe Zelda.

Elke zaterdag verschijnt er een column op Gamer.nl die ingaat op actuele gebeurtenissen. Lees ook vorige columns:

Diverse spelers van het deze week uitgekomen The Elder Scrolls 4: Oblivion Remastered maken er een sport van een zo lelijk mogelijk personage te creëren aan het begin van de game.

Dit doen spelers eigenlijk wel in elke game waar een 'character creator' in zit. Het is dan ook geen verrassing dat het internet wordt overspoeld met gedrochten die in The Elder Scrolls 4: Oblivion Remastered zijn gemaakt. Hieronder is een selectie van de lelijkste exemplaren te zien.

The Elder Scrolls 4: Oblivion Remastered werd afgelopen woensdag aangekondigd en kwam toen meteen uit op Xbox Series-consoles, PlayStation 5, pc en Xbox Game Pass. Er gingen echter al geruime tijd geruchten over de komst van de game en er waren voorheen zelfs screenshots gelekt.

De game kent veel grafische verbeteringen ten opzichte van het origineel uit 2006, mogelijk gemaakt door Unreal Engine 5. Gameplay is ook op de schop gegaan, met verbeterde gameplaysystemen en een aangepaste user interface. Ook animaties van personages en vijanden zijn verbeterd. Dialogen zijn zoals gezegd deels opnieuw opgenomen, maar de soms opmerkelijke gesprekken die het origineel zijn charme geven zijn behouden.

Oblivion Remastered wordt gezien als de meest complete versie van Oblivion. Alle verhalende uitbreidingen zitten ook bij het spel inbegrepen. De game kost 54,99 euro, al is er ook een Deluxe-uitvoering van 64,99 euro met diverse extra's.

Op 27 mei verschijnt Battle for Brooklyn, een nieuwe uitbreiding voor het zes jaar geleden uitgekomen Tom Clancy's The Division 2.

Battle for Brooklyn speelt zich in het najaar af - een seizoen dat nog niet eerder in The Division 2 aan bod is gekomen. Spelers trekken door plekken als Dumbo en Brooklyn Heights en vinden daar "een verse dosis aan geheimen en uitdagingen".

Spelers nemen het op tegen Rikers en Cleaners die vanuit Manhattan over de rivier zijn gestoken. Vijanden hebben nu 'Purple Flame', een nieuw type wapen. Ook nieuw is een aangepaste Smart Cover-skill met nieuwe offensieve en defensieve varianten, alsmede een Catalyst-masker die bonussen geeft wanneer schade wordt uitgedeeld. De uitbreiding kan zowel alleen als in co-op doorlopen worden.

Daarbij benadrukt Ubisoft dat spelers niet per se op de hoogte hoevel te zijn van het complete verhaal van The Division 2 en wat er allemaal in de afgelopen zes jaar gebeurt. De uitbreiding moet namelijk geschikt voor nieuwkomers zijn.

Battle for Brooklyn gaat 15 dollar kosten - de prijs in euro's is op moment van schrijven niet bekend - en komt zoals gezegd op 27 mei uit. Spelers moeten in het bezit zijn van The Division 2 om de uitbreiding te kunnen spelen. The Division 2 is verkrijgbaar op PlayStation 4, Xbox One (en PS5 en Xbox Series-consoles via backward compatibility) en pc. Ubisoft werkt ondertussen aan The Division 3, al is daar nog niets over bekend.