Dat ontwikkelaar Fatshark ervaring heeft met het creëeren van hordes vijanden om neer te slaan blijkt wel uit diens voorgaande games Warhammer: Vermintide en het vervolg. Darktide gooit daar een sci-fi-sausje overheen. De duidelijk door Left 4 Dead geïnspireerde game weet de duistere dystopie van de franchise zoals nooit tevoren naar de voorgrond te brengen. De gevechten kunnen in no-time uitgroeien tot een chaotisch bloedbad. Het is tijd om Tertium te bevrijden, Rejects!

Spelers stappen in Darktide in de schoenen van ‘bevrijde’ gevangenen en krijgen de taak opgelegd om in teams van vier Rejects de biljoenenstad Tertium te reinigen van duistere sektes, groteske monsters en corrupte overlopers. Dit doen ze met behulp van een scala aan unieke wapens en klasse-specifieke vaardigheden, met als doel missies nipt te klaren.

Van de regen in de drup 

Darktide heeft veel weg van de Vermintide-games. Alles draait om het verslaan van grote hordes aan vijanden en van punt A naar punt B af te reizen met allerlei obstakels daartussen. Elke missie geeft een opdracht die op het eerste gezicht simpel lijkt: start een smelter op, vermoord een doelwit of steel bijzondere munitie van de vijand. Tussen de Rejects en hun doel zitten natuurlijk honderden verschillende tegenstanders en tientallen wegen, liften en deuren die eerst geopend moeten worden.

Door de zogenaamde ‘AI-director’ is elke missie net anders. Hoewel de map en het doel hetzelfde blijven, kan de computergestuurde director aspecten als bazen, hordes en nodige pick-ups veranderen. Hierdoor kan elke situatie escaleren: als een missie nét te goed gaat, kan de director roet in het eten gooien. Deze dynamische levelopbouw zorgt ervoor dat elk avontuur nieuw aanvoelt en je soms lachend als een boer met kiespijn terug wordt gestuurd naar het menu als drie bazen je schedel in hebben geslagen. 

©GMRimport

©GMRimport

©GMRimport

Na een korte introductie waarin spelers hun personage aanmaken en voorzien van een achtergrondverhaal en klasse, worden spelers een deel van de ‘ongediertebestrijding’ van Tetrium, in dienst van een Inquisitor. Dat is een soort van geheime politie. Vanuit een hub-wereld genaamd de Mourningstar gaan spelers op missie met andere Rejects. 

Een duistere atmosfeer

De Mourningstar en alle andere verschillende locaties in Darktide geven een donker, maar prachtig beeld van het Warhammer 40,000-universum. Tijdens bijna elke missie is het mogelijk om ver buiten de speelruimte te kijken en kilometers aan verlaten gebouwen, industrieterreinen en treinwegen te zien. In veel levels is er geen hemel te zien, maar een metalen plafond van de stad Tertrium. Darktide’s graphics maken elk level een lust voor het oog, van sloppenwijken aan de oppervlakte tot een verhitte fabriek waar normaliter tanks elke minuut van de lopende band af rollen.

Deze indrukkende graphics laten tegelijk ook het grootste minpunt zien van Darktide: de technische prestaties. Zelfs met een moderne pc is het een uitdaging om de game stabiel te laten lopen. Technieken als Nvidia’s DLSS zijn bijna noodzakelijk om 60 fps te behalen zonder gigantische uitschieters. Daarnaast kampte Darktide tijdens onze reviewperiode ook met serverproblemen. Bij bijna de helft van alle missies verliezen een of meerdere spelers hun connectie met de server, wat vaak alleen opgelost kan worden door de game compleet af te sluiten en opnieuw op te starten. Het is dan wel mogelijk om weer snel in dezelfde sessie te komen, maar deze instabiliteit en de soms minutenlange laadtijden zorgen ervoor dat Darktide behoorlijk frustrerend kan zijn. 

©GMRimport

Naast de soms veeleisende graphics heeft Darktide nog een andere atmosferische uitblinker: de muziek. Veel Warhammer-games maken gebruik van bombastische, orkestrale muziek om de schaal van het universum en de gevechten te onderstrepen. Darktide heeft dit ook; de kerkorgels en koren zijn vaak aan de voorgrond te vinden. Maar de soundtrack brengt ook elektronische aspecten met zich mee die de adrenaline harder laat pompen tijdens een spannende hinderlaag. 

Reinig het dek

Darktide wordt gekenmerkt door chaotische hybride-combat. Spelers beschikken over een mêleewapen en een projectielwapen waas steeds tussen gewisseld moet worden. Doordat er vijanden zijn die op je af rennen en vijanden die vanaf een afstand de Rejects om proberen te leggen, zoek je al snel de balans tussen een lasergeweer en een soort kettingzaagzwaard. Op deze manier zorgt Darktide er op een natuurlijke manier voor dat spelers zich niet alleen richten opéén tak van sport.

Zo voelt het haast als een dans om meteen na het neerschieten van een groep soldaten te wisselen naar een zwaard. Deze gooi je dan weer langs de koppen van zombies om bijna letterlijk schoon schip te maken. Dit is qua gameplay het grootste verschil met de Vermintide-games: door de fantasiesetting van laatstgenoemde games lag de focus erg op mêlee-gevechten, terwijl de sci-fi-setting van Darktide meer ruimte geeft voor geweren en granaten. Deze balans zorgt ervoor dat gevechten dynamischer en leuker zijn.

Naast de vele wapens moet elke speler aan het begin een klasse kiezen die de speelstijl voor het personage zo goed als dicteert dankzij de unieke vaardigheden. Zo heeft de Veteran Sharpshooter toegang tot meer munitie en heeft hij skills die focussen op het snel neerhalen van bijzondere vijanden. De Ogryn Skullbreaker daarentegen heeft als enige klasse toegang tot zware wapens en de mogelijkheid om hele hordes te tackelen. Er is niks beters dan met een team van gemixte klassen hele hordes aan vijanden in secondes te verslaan.

©GMRimport

De echte sterren van de show in Darktide zijn niet de spelersklassen of de hordes aan zombies en soldaten, maar de speciale vijanden. Deze specialisten en monsters zijn verspreid te vinden in elk level dankzij de AI-director. Ze kunnen zich in hordes mengen of juist tussen de grote gevechten langskomen met hun eigen unieke wapens. Zo is er bijvoorbeeld de vaak irritante Scab Sniper die vanaf een grote afstand de helft van iemands HP kan wegvagen. Een andere uitblinker van de speciale vijanden is de Daemonhost. De Daemonhost is vergelijkbaar met de Witch uit Left 4 Dead: een moeilijke minibaas die alleen aanvalt als een speler wordt opgemerkt. Deze speciale vijanden zorgen ervoor dat de game meer is dan louter een mooie horde-shooter; er is daadwerkelijk strategie nodig, wat elke missie aangrijpender maakt.

Lintjes en hoedjes 

Het behalen van deze missies verandert overigens niets aan het plot: er is geen verhaallijn om te volgen en er zijn geen duidelijke consequenties voor de wereld. Om de tijd zijn er filmpjes waarin personages eigenlijk alleen maar vertellen dat je beter moet worden. De enige vorm van vooruitgang is te zien in de spelerspersonages zelf. Het verzamelen van xp en het levelen van personages brengt nieuwe wapens, vaardigheden en de mogelijkheid om missies op hogere moeilijkheidsgraden te spelen met zich mee.

Ook zijn er verschillende uitdagingen te volbrengen, genaamd ‘Penances’, om cosmetica vrij te spelen voor je account en klassen. Hierdoor verandert een Veteran Sharpshooter gekleed in een gevangenisoutfit naar een volwaardige soldaat met pantsercamouflage. Ook zijn er cosmetica te koop in de in-game winkel, waar spelers echt geld kunnen spenderen om hun personages nieuwe kleding te geven. Dit zorgt er voor dat het gevoel van vooruitgang ontbreekt zodra je klaar bent met levelen. Het neemt gelukkig niets weg van de geweldig uitgewerkte combat en de Warhammer-waardig drukkende atmosfeer.

Warhammer 40,000: Darktide is nu beschikbaar op Steam en Game Pass voor pc. Binnenkort komt de game ook naar Xbox Series X en S – die releasedatum is op moment van schrijven nog niet bekend.

De tweede grote update voor de early access-versie van Hades 2 is uitgekomen, genaamd Warsong Update.

Een van de grootste toevoegingen van de update is een nieuwe Olympian in de vorm van de god van de oorlog, oftewel Ares. Spelers kunnen diverse moves van dit personage overnemen en gebruiken. Ares kwam ook al in de eerste Hades voor, maar is van een redesign voorzien in het vervolg.

Verder is er een zogeheten 'Final Confrontation' toegevoegd voor mensen die het oppervlak bereiken aan het einde van de game. "Kom er achter wat er voorbij de Guardian of Olympus ligt... als je durft!"

Verder zijn er meer dan tweeduizend nieuwe ingesproken zinnen toegevoegd, is de Altar of Ashes verbeterd met nieuwe art en Arcada-effecten en zijn er diverse nieuwe details en interacties in de game te vinden, waaronder de mogelijkheid om een duet te zingen in de Crossroads.

Een compleet overzicht van alle inhoud van de update is op Steam te vinden, en hieronder kan een trailer worden bekeken waarin de nieuwe content ook wordt uitgelicht. Afgelopen oktober verscheen de eerste grote update voor de game.

Over Hades 2 gesproken: er ontstond eerder deze week enige controverse toen stemacteur Marin Miller, die de stem van Athena in beide Hades-game inspreekt, ontwikkelaar Supergiant Games min of meer beschuldigde van het recasten van het personage in verband met de huidige acteursstaking in de game-industrie. Hoewel niet direct de ontwikkelaar werd genoemd, werd er wel naar gehint met woorden als 'super' en 'giant' in caps lock geschreven. Supergiant Games bracht een beknopte reactie naar buiten waarin het bedrijf meldt dat er geen sprake is van een recast en dat het bedrijf wil blijven samenwerken met alle stemacteurs.

Hades 2 speelt zich in hetzelfde universum af als de eerste game, maar heeft ditmaal een vrouwelijk hoofdpersonage in de vorm van Melinoë. Dit is de zus van Zagreus - ze wordt ook wel de prinses van de onderwereld genoemd. Ze heeft als doel om Chronos te doden, de god van de tijd. Melinoë kan onder andere van hekserij gebruikmaken. Het vervolg op de succesvolle game is als early access-spel verkrijgbaar via Steam en Epic Games Store.

De zogeheten 'Friend Pass' voor Split Fiction, waarmee een tweede persoon de game gratis mee kan spelen, bevat cross-play-functionaliteit. Het maakt dus niet uit op welk systeem de tweede persoon speelt.

Dat werd via een FAQ en onderstaande trailer onthuld. Net zoals It Takes Two, de vorige game van Hazelight Studios, wordt Split Fiction geleverd met een Friend Pass. Omdat de game alleen in co-op speelbaar is, hoeft maar één speler het spel aan te schaffen. De bijgeleverde Friend Pass kan vervolgens met een andere speler gedeeld worden om de game samen te doorlopen.

Nu is dus duidelijk dat het niet uitmaakt op welk systeem de betreffende vriend of vriendin speelt - de Friend Pass is geheel cross-play en werkt dus op alle platforms. Wanneer men de game samen doorloopt, maakt het dus niet uit wie er op pc, PlayStation 5 of Xbox Series-consoles speelt. Wel heeft iedereen een EA-account nodig om de game te spelen.

De FAQ onthult nog een interessant feitje over de Friend Pass: deze kan oneindig worden gebruikt met een onbeperkt aantal vrienden. Hoewel het niet aan meerdere spelers tegelijk uitgedeeld kan worden, betekent dit wel dan iemand die de game koopt, het spel eerst met iemand kan doorlopen en daarna weer met iemand anders. Het dus dus niet een code die maar eenmalig werkt.

Aangezien de persoon die de game heeft gekocht bepaalt vanaf en tot waar gespeeld wordt, kunnen er zelfs verschillende vrienden ingeroepen worden voor verschillende secties van de game. Mensen die de game via de Friend Pass spelen, slaan hun progressie wel op, mochten ze ooit bijvoorbeeld zelf de game aanschaffen en verder willen spelen. Trophies en Achievements worden echter alleen ontgrendeld door eigenaren van de game.

Tot slot kan Split Fiction ook geheel offline in co-op gespeeld worden op hetzelfde systeem als daar behoefte aan is. Daar is de Friend Pass logischerwijs niet voor nodig.

Hazelight specialiseert zich in het ontwikkelen van games die coöperatief gespeeld moeten worden. Split Fiction is dan ook een coöperatieve game: twee spelers besturen Mio en Zoe, twee schrijvers die worden ingehuurd om verhalen te creëren voor een technologie die deze verhalen kan simuleren. Het bedrijf dat ze inhuurt vangt de vrouwen echter in deze simulaties om hun ideeën te stelen.

Dankzij dit concept schakelen spelers in Split Fiction telkens tussen de twee verhalen van de hoofdpersonages. Een van de settings is futuristisch, terwijl het verhaal van het andere hoofdpersonage een fantasiesetting betreft. Natuurlijk moeten de personages - en dus de spelers - samenwerken om de verschillende uitdagingen te overkomen. Er zijn zwevende voertuigen, draken en spelers kunnen zich oprollen in magnetische ballen om puzzels vergelijkbaar met die uit Metroid Prime te klaren.

Split Fiction verschijnt op 6 maart voor pc (Steam), PlayStation 5 en Xbox Series X en S.