In deze tweewekelijkse rubriek gaat Gamer.nl dieper in op virtual reality, de beste games, de controverses en vooral waarom het je zou moeten interesseren. In deze aflevering Vr Vrijdag: geef me de ruimte!

Deze week (op 16 juli om precies te zijn) was het vijftig jaar geleden dat de eerste mensen op de maan landden. Een bizarre gedachte eigenlijk, gezien het technologische niveau in de jaren 60. Ga maar na: de processor in je smartphone is miljoenen malen krachtiger dan de beste computers die NASA toentertijd ter beschikking had. De computer in de capsule zelf had 72 kilobyte geheugen (de graphic boven dit artikel past daar met geen mogelijkheid in) en woog 32 kilo.

Het gros van het rekenwerk voor plannen, bouwen en uitvoeren van de missie, van de sterkte van de kleinste schroefjes tot de hoeveelheid stuwkracht die nodig was om van de aarde naar de maan te vliegen (en terug), werd met pen en papier uitgewerkt. Honderdduizenden mannen en vrouwen werkten jarenlang aan Apollo 11 (en de voorafgaande missies) om uiteindelijk twee mannen op de maan te laten landen.

En voor iemand zijn aluminium hoedje opzet: er is geen enkele twijfel over of dit allemaal echt is gebeurd. Het belangrijkste bewijs hiervoor (nog afgezien van de maanspiegel, de foto’s van de landingsplaats door onafhankelijke organisaties, de kilo’s maansteen en de getuigenissen van de duizenden mensen die aan het project hebben gewerkt) is dat de toenmalige Sovjet Unie, die er alles aan gelegen was om de Amerikanen te verslaan in de race naar de maan, nooit heeft getwijfeld aan de feitelijkheid van de missie. Als Apollo een ‘hoax’ was geweest, hadden de Russen dat binnen enkele uren bekendgemaakt en daarmee waarschijnlijk zelfs de koude oorlog gewonnen.

©GMRimport

Waakvlam

Hoe dan ook: de maanmissies zijn een fascinerend project die helaas alweer veel te lang achter ons liggen. Ruimtevaart in de 21e eeuw staat op een treurig laag pitje. Pitje is een te groot woord, waakvlammetje is misschien beter. Waar eind jaren 60 de mensheid nog op het punt leek te staan het zonnestelsel te veroveren, is dat nu in het tweede decennium van de 21e eeuw niet eens meer aan de horizon te zien. Want helaas was de Maanrace inderdaad een race, en na het winnen ervan verslapte de interesse en verdween het geld. Op enkele indrukwekkende onbemande missies na, is de mensheid inmiddels niet verder gekomen dan een ruimtestation, het equivalent van pootje baden in de sterrenzee.

Misschien dat daar over een tijdje weer verandering in komt. Misschien dat er weer een goede politieke of (belangrijker) economische reden de kop opsteekt om onze planeet te verlaten. Voor het ontginnen van grondstoffen op de maan, op asteroïden of misschien zelfs op Mars. Of misschien dat we over honderd jaar, als de klimaatverandering niet meer te stuiten is, toch echt op zoek moeten naar een andere plek in ons zonnestelsel om in elk geval een deel van de mensheid een veilig heenkomen te bieden.

©GMRimport

Peanuts

Ondertussen kunnen we dankzij vr wel al een voorproefje krijgen van hoe ruimtevaart écht is. En vooral over de breinverpulverende schaal van het universum. Het heelal is namelijk groot, enorm groot. Je zou misschien denken dat het een heel eind is naar de drogist op de hoek, maar dat is peanuts vergeleken met de ruimte. En ja, dat komt uit The Hitchhikers Guide to the Galaxy. Dat boek moet sowieso iedereen hebben gelezen.

De ruimte is groot en de schaal ervan wordt op een heel indrukwekkende manier zichtbaar gemaakt in de app Titans of Space Plus (7,99 euro, speelbaar met een Rift en Vive). Hiermee kun je met eigen ogen zien hoe de aarde zich verhoudt tot de andere planeten. Maar ook hoe nietig onze zon bijvoorbeeld is vergeleken met een reus als Betelgeuze. En die laatste is ook maar een dwerg vergeleken met sommige gigantische sterren in ons heelal.

Een andere app op pc vr die je meer laat ontdekken over planeten, zonnen en manen is Universe Sandbox 2 (24,99 euro). Hierin kun je niet alleen zien hoe werelden in 3D om elkaar heen draaien, maar ook lekker losgaan door werelden te laten botsen om vervolgens de catastrofale gevolgen te aanschouwen.

©GMRimport

Quest

Voor wie meer wil weten over die eerste maanmissie, waar ik dit artikel mee begon, kan op pc en Oculus Quest de hele vlucht van de aarde naar de maan beleven in de app Apollo 11. Je neemt hierin plaats aan boord van de capsule, bestuurt de Lunar Lander en staat op het oppervlak van de maan. Nee, het is geen spel, meer een interactieve film, maar juist doordat je werkelijk ervaart hoe klein de capsule werkelijk was, wordt je respect voor de drie astronauten alleen maar groter.

En tenslotte is het ook interessant om een kijkje te nemen aan boord van het internationale ruimtestation ISS met de applicatie Mission: ISS. Een heel getrouwe simulatie ervan was al beschikbaar voor Oculus Rift, maar is er nu eindelijk ook voor Quest. Je zweeft aan boord van het station en beweegt je voort door je aan dingen vast te grijpen en je af te zetten. Het is zelfs mogelijk om een ruimtewandeling te maken buiten het station. De ervaring geeft opnieuw een beeld van de schaal van het station, zoals je dat op een plat scherm nooit kan ervaren. Het uitzicht uit de Copula, de uitkijkpost, op de langzaam ronddraaiende aarde, is ook in vr al genoeg om je een nieuw gevoel van perspectief te geven.

©GMRimport

Thee met gember

De genoemde applicaties zijn allemaal op de werkelijkheid gebaseerd, dus hier kom je geen sneller-dan-het-licht schepen of teletransporteurs tegen. Sommigen zullen dit als een minpunt zien. Maar wie even de tijd neemt om zich al dan niet virtueel in ons universum te verdiepen, ontdekt dat de werkelijkheid veel overdonderender is dan fictie. Als je eenmaal echt beseft dat onze zon er slechts één is van zo’n tweehonderd miljard anderen in onze Melkweg, voel je je al aardig klein. Maar dan komt de schop in je maag van het weten dat we inmiddels zo’n vierhonderd miljard sterrenstelsels ter grote en groter dan de Melkweg waarnemen in het voor ons zichtbare deel van het universum. Een universum dat zeer waarschijnlijk nog veel groter is dan wij kunnen waarnemen. Duizelig? Wacht dan even met vr. Neem een slokje thee met gember. Adem diep in en weer uit. En zet dan je vr-bril op om je verder te verwonderen over het heelal dat we nou eindelijk eens als mensheid grondig moeten verkennen.

Lees ook eerdere edities van Vr Vrijdag:

Het in 2019 uitgekomen Death Stranding is inmiddels door meer dan twintig miljoen mensen gespeeld.

Dat maakte bedenker Hideo Kojima bekend via social media. De game is al sinds november 2019 verkrijgbaar, maar was in eerste instantie alleen op PlayStation 4 beschikbaar. Inmiddels is de game ook op PlayStation 5, pc, Xbox Series-consoles, Mac en smartphones speelbaar.

Vervolg Death Stranding 2: On the Beach staat gepland voor een release op 26 juni, zo werd onlangs bekendgemaakt. Diverse acteurs en actrices uit de eerste Death Stranding keren terug, waaronder Léa Seydoux, Norman Reedus en Troy Baker. Ook Shioli Kutsuna en Elle Fanning hebben rollen in de game.

De eerste Death Stranding is de eerste game die Kojima ontwikkelde met zijn studio Kojima Productions nadat hij de banden brak met uitgever Konami, waar hij de Metal Gear-reeks voor ontwikkelde. Het spel biedt een uniek concept, waarbij spelers door een post-apocalyptisch landschap lopen om pakketten te bezorgen. Zoals gebruikelijk bij games van Kojima worden gameplaysegmenten afgewisseld met soms langdurige filmpjes waarin vooral het verhaal en dialogen centraal staan.

Michel Musters beloonde Death Stranding in 2019 met een 9,5 op Gamer.nl: "Met Death Stranding behandelt Hideo Kojima grote thema’s als het hiernamaals, ouderschap, de connectie tussen mensen en zelfs klimaatverandering en het uitsterven van de mensheid. Hij brengt dit alles op even fabuleuze als verwarrende wijze in beeld. De kerngameplay – het vervoeren van pakketjes en ondertussen je evenwicht zien te bewaren – lijkt in eerste instantie tegenstrijdig simpel. Klikt het eenmaal, dan biedt het concept oneindig veel voldoening. Gecombineerd met de online functies die in de campagne zijn geïntegreerd, resulteert het in een van de meest unieke virtuele ervaringen ooit."

The Last of Us-ontwikkelaar Neil Druckmann heeft zich voor het eerst uitgesproken over een belangrijk plotpunt uit de gamereeks: wat hem betreft heeft Joel "de juiste keuze gemaakt".

Let op: Hierna volgen grote spoilers voor de eerste The Last of Us-game en het eerste seizoen van de gelijknamige HBO-serie.

In The Last of Us wordt het meisje Ellie naar een groep genaamd de Fireflies gebracht. Ellie is namelijk immuun voor een virus dat de gehele mensheid treft. De Fireflies zijn van plan om Ellie te opereren om er zo achter te komen of er een medicijn voor het virus gemaakt kan worden, maar zijn wel genoodzaakt haar te doden. Joel, de man waarmee Ellie de reis naar de Fireflies heeft afgelegd, besluit op het laatste moment echter de Fireflies te doden, Ellie te redden en haar zodra ze wakker wordt uit haar narcose te vertellen dat ze niets voor de mensheid kon betekenen.

Dit einde van The Last of Us heeft al jaren discussie bij gamers opgeleverd - heeft Joel de juiste keuze gemaakt? Regisseur Neil Druckmann heeft nu tegen IGN verteld dat hij van mening is dat Joel dat inderdaad heeft gedaan. "Ik geloof dat Joel de juiste keuze maakte. Als ik Joel was geweest, hoop ik dat ik ook zou kunnen doen wat hij deed om mijn 'dochter' te redden."

Craig Mazin, die samen met Druckmann de HBO-verfilming runt, geeft iets meer nuance. Ook hij geeft aan dat hij waarschijnlijk hetzelfde zou doen. "Maar ik zou graag denken dat ik het niet zou doen. Dat is ook juist het interessante moraal van het verhaal. En daarom is het einde van de eerste game zo spraakmakend en geweldig."

Het tweede seizoen van The Last of Us verfilmt het in 2020 verschenen The Last of Us: Part 2, dat zich vier jaar na de eerste game afspeelt. In de serie zit er echter vijf jaar tussen het eerste en tweede seizoen. De game wordt in ieder geval opgedeeld in meerdere seizoenen, al is nog niet bekend hoeveel precies. Het tweede seizoen bestaat uit zeven afleveringen. De eerste aflevering verschijnt op 14 april op HBO Max.