Voorspel: Laat die mannenbillen eens ademen
Je hebt het wellicht niet door, maar als je veel third person games speelt, kijk je urenlang tegen een paar billen aan. Dan is er een groot verschil of je als een man of vrouw speelt.
Het valt direct op bij het spelen van Star Wars Jedi: Fallen Order. Draagt hoofdpersonage Cal Kestis niet een van zijn extreem saaie poncho's, dan heeft bij achterop twee tasjes hangen. Een tasje voor elke bil. Wat hij daarin bewaart is onduidelijk, maar dat is niet relevant. Het doel van de tasjes is overduidelijk om de speler te beschermen tegen een paar mannenbillen.
Daar is de game niet uniek in, want er is een duidelijke trend merkbaar in de game-industrie. Neem recentelijk verschenen games als Red Dead Redemption 2, God of War en Astral Chain: allemaal third person games met een mannelijk hoofdpersonage, waarbij de kont wordt verborgen. Ik zou ook Final Fantasy 7: Remake nog kunnen noemen, maar daarin heeft Cloud niet veel andere mogelijkheden om zijn enorme zwaard weg te stoppen. En dat is geen eufemisme.
Het is anders wanneer je een vrouwelijk personage bestuurt. Denk maar aan Control, de Tomb Raider-games en het vrouwelijke personage in Astral Chain. De billen zijn niet enkel duidelijk te zien, maar er wordt ook veel aandacht besteed aan de bewegingen.
©GMRimport
Strategic butt coverings
Astral Chain is daarom een goed voorbeeld van het verschil tussen mannen- en vrouwenbillen in één game, maar denk bijvoorbeeld ook aan The Legend of Zelda: Breath of the Wild. Link heeft zowel een lang shirt als een pijlkoker om zijn zitvlak te beschermen. Zelda heeft net als Cal Kestis van die handige tasjes om haar middel hangen, maar die zijn bij haar natuurlijk net boven haar kont geplaatst.
Er is een logische verklaring voor deze verborgen mannenkonten. De meeste games worden nog gemaakt met mannelijke, hetero gamers in gedachten. Wellicht vanuit marketingtechnisch oogpunt, of omdat er nog steeds voornamelijk mannen in de game-industrie werken. Deze mannen willen liever niet naar mannenbillen kijken. Hoe vaak heb je niet gehoord dat iemand een vrouwelijk personage kiest, omdat diegene niet tientallen uren naar de achterkant van een man wil staren?
Ik ben uiteraard niet de eerste die het opvalt. Anita Sarkeesian had het er in 2016 al over in haar Feminist Frequency-videoserie. Daar noemde ze het 'strategic butt coverings'. Gamemakers zijn in haar compilatie zeer creatief in het verbergen van mannenbillen. Vooral capes zijn populair. Vier jaar later is er nog niets veranderd.
Het gaat ook heus wel eens goed. Denk maar aan de Kojima-spellen of PS4-game Spider-Man.
-
Platte reet
En als de billen mogen ademen, dan is er vaak weinig te zien. Als je aan mij wil verkopen dat een personage uren achter elkaar kan springen en bukken, dan heeft hij echt een stevig paar billen nodig. De armen, buik, borst en benen van helden in games barsten bijna uit de kleren voor de ultieme machtsfantasie, maar de kont blijft achter alsof er nog nooit een squat is gedaan.
Neem Geralt of Rivia, held uit The Witcher. Een man vol spieren, een held van de mensen, slachter van monsters en een kont waar je een vergrootglas voor nodig hebt. Henry Cavill's reet is misschien wel de belangrijkste manier waarop Netflix deze reeks heeft verbeterd. Of neem Nathan Drake. Deze man klimt, klautert, rent en bukt al zijn hele leven, maar heeft een platte pannenkoek in z'n broek.
Het gaat ook heus wel eens goed. Denk maar aan de Kojima-spellen of PS4-game Spider-Man. Bill Rosemann van Marvel Games is extra trots op laatstgenoemde. "Nog een belangrijk ingrediënt om Spider-Man juist te maken: zijn kont!", tweette Rosemann. "Ons doel was om hem, vanwege zijn acht jaar lang springen, webslingeren en muurkruipen, de gespierde en gebeeldhouwde bilspieren van een gymnast te geven."
De hardwerkende kont van Luigi
Later dit jaar verschijnt het boek Things I Learned from Mario's Butt, waarin Laura Kate Dale recensies schrijft over konten in games. Van achterwerken in de Metal Gear Solid-, Mario-, The Legend of Zelda- en Halo-series, tot het L-blok in Tetris. Nu hoor ik je denken: butt, why? Maar er valt een hoop af te leiden van deze gamereeten.
Neem het verschil tussen de konten van Mario en Luigi. Die van Mario hangt er maar wat ongetraind bij, omdat hij er nauwelijks gebruik van maakt. Luigi moet echter veel harder werken om op te vallen en dat is te zien aan zijn billen. De groen geklede Mario-broer gebruikt zijn billen om vijanden aan te vallen.
Of zoals Dale in haar boek beschrijft: "Waar Mario weg kan komen door op zijn lauweren te rusten, is Luigi's kont een perfect voorbeeld van een kont die is aangescherpt om die van de oudere en meer bekende broer te overtreffen. Hij moet misschien veel harder werken om opgemerkt te worden, maar hij is niet bang om beenwerk te doen om zijn kont te laten werken."
©GMRimport
Gelijkheid
Gamers hameren vaak op het feit dat dingen realistisch moeten zijn in games. Hoe kun je dan tegen niet bestaande billen aankijken, als het personage dat je speelt getraind en gespierd moet zijn? Wel mopperen over vrouwen in je oorlogsgame, maar niet over al die soldaten met een platte reet.
De oplossing voor dit 'probleem' is simpel: maak mannenkonten realistisch. Laat ze een vorm hebben en bewegen - net als vrouwenkonten. En stop met ze te verbergen. Dan hebben mensen die er van houden ook nog wat leuks te zien.
In de rubriek Voorspel kijken we naar de verschillende manieren waarop seks en seksualiteit behandeld worden in games, via specifieke voorbeelden, trends uit de game-industrie en interviews. Lees ook eerdere afleveringen:
