The Super Mario Bros. Movie bevat verrassend veel Illumination-dna
Grappige kinderfilm vol verwijzingen
Nintendo moest zelf dertig jaar bijkomen van het in 1993 verschenen Super Mario Bros.: The Movie, laat staan dat het publiek al klaar was voor een nieuwe verfilming van ’s werelds meest iconische gamepersonage. Gelukkig blijkt animatiestudio Illumination een uitstekende partner om de loodgieter en zijn vrienden tot leven te brengen. The Super Mario Bros. Movie is een uitstekende kinderfilm en een feest van herkenning voor de liefhebber.
De woorden ‘a Shigeru Miyamoto production’ bij aanvang benadrukken dat Nintendo een flinke vinger in de pap had bij de productie van de film. Het bedrijf kennende nam het elke dialoog onder de loep, en zijn er ongetwijfeld compromissen gesloten om personages een iets minder gruwelijke dood te laten sterven dan gepland.
Met dat in het achterhoofd zit er verrassend veel Illumination-dna in de film. De studio, die onder andere Despicable Me maakte, staat bekend om haar slapstickachtige humor en excentrieke wezens die bij zowel jonge als oude kijkers een glimlach op het gezicht toveren. Gedurende negentig minuten zijn Mario’s actiescènes, vol met gevechten, achtervolgingen en komische valpartijen, de hoogtepunten van de film – met hilarische scenario’s die de grenzen van het anders zo vrolijke Mushroom Kingdom opzoeken.
©GMRimport
The Super Mario Bros. Movie is echter een stuk minder consistent als het gaat om personages van een achtergrond voorzien. De film doet een poging om zowel Mario (Chris Pratt) als zijn bangere broer Luigi (Charlie Day) een persoonlijke groei door te laten maken – die van mislukte loodgieters naar absolute helden – maar maakt daarbij dusdanige sprongen dat de conclusie een beetje in het water valt. De film bevat een duidelijke boodschap over de alledaagse held, maar weet die vele malen minder kundig over te brengen dan de gemiddelde Pixar-film.
Ook op het gebied van dialoog is merkbaar dat Illumination vooral de jonge kijkers in het achterhoofd heeft. Waar de ruzies tussen de narcistische aap Donkey Kong (Seth Rogen) van het scherm afspatten, voelen enkele gesprekken tussen Mario en Peach (Anya Taylor-Joy) afstandelijk – alsof beide acteurs niet bij elkaar in de studio waren. Wanneer de een in drie zinnen de plot tot nu toe uitlegt en de ander het nog eens herhaalt, wordt duidelijk dat het script het zwakste punt van de film is.
©GMRimport
Bowser als Jack Black
Dat terwijl de meeste acteurs uitstekend werk leveren wat betreft het tot leven brengen van hun personage. Eigenlijk zijn alle zijpersonages behalve Mario zelf, die net als in de game een beetje gematigd is, ontzettend leuk om naar te kijken en te luisteren. Prijzenswaardig is hoe Peach vrijwel net zo belangrijk is als het titulaire personage. Peach wordt neergezet als een machtige prinses, maakt haar eigen keuzes en steekt de handen uit de mouwen wanneer ze dat nodig acht. De scène waarin ze van outfit wisselt om op haar motor te stappen en vrienden in nood te redden is een iconisch moment voor het personage.
Daarnaast is Jack Black als Bowser – of beter gezegd: Bowser als Jack Black – de ster van de film. De slechterik gaat in een oogwenk van gevoelig, naar gemeen, naar compleet van de rails, en alles is even hilarisch om naar te kijken. Het is een perfect voorbeeld van hoe gameverfilmingen het bronmateriaal op een leuke manier kunnen uitdiepen.
©GMRimport
©GMRimport
©GMRimport
Pasen begint vroeg dit jaar
Over het bronmateriaal gesproken: The Super Mario Bros. Movie zit vol verwijzingen naar Nintendo’s rijke geschiedenis. Iedereen die ook maar íets met het bedrijf heeft herkent personages, objecten, namen en zelfs bekende stemmen in vrijwel elke scène van de film. Sommige referenties zijn daarbij overduidelijk, maar anderen zullen alleen de oudere en meest fanatieke fans begrijpen.
Het is zelfs eenvoudig om overweldigd te raken door al het Nintendo-geweld dat de film op je afschiet, mede omdat het er prachtig uitziet. Elk muziekje, elk naambordje en zelfs cameraperspectieven tijdens actiescènes zijn subtiele verwijzingen naar de Mario-games. Voor sommigen is het wellicht iets teveel van het goede, maar als we eerlijk zijn hebben we van elke easter egg genoten.
Zie The Super Mario Bros. Movie dan ook vooral als een grappige kinderfilm met een zee aan knipogen voor de fan. Heb je écht niks met Nintendo of de iconische loodgieter, dan kun je hem prima aan je voorbij laten gaan. Heb je echter warme herinneringen aan een van de vele games, dan is een bioscoopbezoek de moeite waard, en staan er in de toekomst waarschijnlijk nog veel meer films op je te wachten.
The Super Mario Bros. Movie draait vanaf 5 april in de Nederlandse bioscopen.
