Na het onderwateravontuur Abzû is ontwikkelaar Giant Squid terug met een game die – in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden - vooral gebaande paden bewandelt. The Pathless is een openwereldgame die vakkundig elementen leent bij populaire genregenoten. De vergelijking met Zelda: Breath of the Wild ligt voor de hand, want de games hebben wat opzet betreft veel gemeen.

Ook in The Pathless verken je een wereld die zo goed als verloren is. Een eenzame en laatste krijger van haar stam doet een dappere poging om de balans op haar eiland weer te herstellen. Haar voorganger is door kwaadaardige krachten gecorrumpeerd en heeft de goden die de wereld beschermen met zich meegesleurd naar het duister. Alleen door de mythische wezens te bevrijden van hun vloek kan de balans hersteld worden.

©GMRimport

Rennend verkennen

The Pathless verspilt verder niet veel tijd aan een uitgebreid verhaal. In de open wereld zijn stukjes achtergrondinformatie te vinden die de mythe wat meer kleur geven, maar dat is allemaal optioneel. Des te meer ruimte is er voor waar het uiteindelijk om draait: het eiland verkennen. Cruciaal daarbij is de boog. Elke berg, bos, veld en rivier is bevolkt met spookachtige doelwitten die rondzweven. Door de boog aan te spannen wordt er automatisch op zo’n doel gericht en bij iedere treffer krijgt de jager wat stamina.

Omdat de wereld erg groots en weids is opgezet ben je constant aan het rennen, springen en glijden. Dat gaat het vlotst door constant pijlen af te vuren en zoveel mogelijk doelwitten te raken. In hoog tempo door de wereld rennen en vliegen is leuk om te doen en cruciaal. In alle vier de regio’s van het eiland staan namelijk torens die geactiveerd moeten worden voordat de weg naar de boze bosgod veilig is. Een toren aanzetten gaat alleen met behulp van speciale zegels die verdiend worden door de rest van de omgeving uit te pluizen.

©GMRimport

Saaie puzzels en spectaculaire eindbazen

In de ruïnes van het eiland zijn de bijbehorende sleutels en puzzels te vinden die de wegen naar de eindbazen openen. Spelrs zijn vrij te bepalen in welke volgorde ze dat doen. Met behulp van een vriendelijke adelaar en de pijl en boog zijn de meeste van deze raadsels wel op te lossen. Echt veel variatie zit er helaas niet in. Grofweg gezegd komen alle puzzels neer op de adelaar een schakelaar om laten zetten, vanuit de juiste hoek een pijl afvuren, of alle toortsen in de omgevingen aansteken. De klad komt er zo al vrij snel in.

De eindbaasgevechten zijn wel spectaculair. Met drie geactiveerde torens is het mogelijk om het stormfront waar de vervloekte beesten in te schuilen te betreden. Wat volgt is een achtervolging waarbij het beest op de vlucht slaat en je het met een salvo pijlen tot een halt moet roepen. Daarna volgt de bombastische genadeklap in een speciale arena. Het is in The Pathless niet mogelijk om dood te gaan, maar dat verpest de illusie van deze gevechten niet. De jager is gewoon een enorme doorzetter.

De momenten wanneer je het eindelijk opneemt tegen een eindbaas vormen de hoogtepunten, maar in de tussentijd wordt het spel geregeld door diezelfde beesten onderbroken. De storm waarin ze zich verschuilen achtervolgt de jager tijdens het verkennen van de wereld. Komt de storm te dichtbij, dan volgt er een geforceerde sluipsectie waarin je je trouwe adelaar moet terugvinden in die storm. Dat sluipen komt vooral neer op stilstaan als er ogen op je gericht zijn en lopen als het monster de andere kant op kijkt. Het is eerder irritant dan een leuke afwisseling op de rest van het spel.

©GMRimport

Alleen de soundtrack is meesterlijk

The Pathless blijft dezelfde ideeën zes uur lang herhalen zonder de nodige afwisseling of nieuwe elementen te introduceren. Dat is spijtig, want hoewel de wereld behoorlijk leeg is, ziet het er allemaal schitterend uit en is ook de muziek van hoog niveau. Austin Wintory - die eerder al de sfeermuziek verzorgde van Abzû - levert ook hier weer prachtig werk. Het is jammer dat de rest van de game het spectaculaire niveau van de soundtrack niet kan bijbenen.

The Pathless is verkrijgbaar voor PlayStation 5, PlayStation 4, pc en Apple Arcade.

Laatste reviews op Gamer.nl:

Drinkbox Studios, de ontwikkelaar van de Guacamelee-spellen, zal in 2025 zijn nieuwe game aankondigen.

Dat heeft de ontwikkelaar laten weten op social media. Details over de nieuwe game werden niet gegeven, maar zullen dus wel in 2025 volgen.

Drinkbox Studios is vooral bekend van de twee Guacamelee-games, metroidvania's met een focus op platformgameplay. Het meest recente wapenfeit van de studio is echter het in 2022 verschenen Nobody Saves the World.

In Nobody Saves the World stappen spelers in de schoenen van Nobody, een personage dat ruim vijftien verschillende gedaanten kan aannemen. Elke gedaante beschikt over een unieke vaardigheid, die spelers moeten combineren om puzzels op te lossen en quests te voltooien.

Een insider claimt dat de spellen Call of Duty: World at War en Singularity in de loop van 2025 naar Xbox Game Pass komen.

Sinds Activision Blizzard onderdeel uitmaakt van Microsoft zijn er diverse games van de uitgever op Game Pass verschenen, waaronder Crash Bandicoot N. Sane Trilogy, Diablo 4, Call of Duty: Modern Warfare 3 en Spyro Reignited Trilogy. Ook is op release meteen Call of Duty: Black Ops 6 op Game Pass geplaatst. Het is echter duidelijk dat de oude games van Activision Blizzard verspreid worden uitgebracht op de abonnementsdienst.

Volgens insider eXtas1s kunnen Game Pass-abonnees volgend jaar in ieder geval Treyarchs Call of Duty: World at War en Raven Softwares Singularity verwachten. Beide games zouden rond mei 2025 aan de dienst worden toegevoegd. Tot slot meldt de insider dat mensen in maart ook een andere Call of Duty-game op Game Pass kunnen verwachten, maar wordt geen titel genoemd. Officieel is op moment van schrijven nog niets officieel bevestigd.