The Legend of Zelda: Link’s Awakening is een droom van een remake
Wie in 1993 door de groengrijze Game Boy-graphics heen kon kijken, wist al veel langer dat Link’s Awakening zich kan meten met de allerbeste games uit de franchise. Achter die monochrome pixels zat een ongekend raar en droevig avontuur verborgen. Een avontuur dat op de Switch met een nieuwe grafische stijl na meer dan 25 jaar eindelijk weer tot zijn recht komt.
De glimmende, plasticachtige look van Koholint is misschien even wennen, maar past uiteindelijk prima bij dit verhaal. Link’s Awakening is namelijk altijd een beetje een vreemde vogel - of Windvis - geweest in het rijtje van tweedimensionale Zelda’s. Het verhaal heeft niets met de Triforce, Ganon of Hyrule te maken. Daarnaast wandelen er om een of andere redenen allerlei personages uit Mario-games op het eiland rond en dat is eigenlijk nog maar het begin van de onverklaarbare vreemdheid van Koholint.
©GMRimport
Net zo melancholisch als toen
Het is overduidelijk dat er iets raars aan de hand is, maar aangezien veel spelers Link’s Awakening waarschijnlijk voor het allereerst op de Switch gaan spelen, kunnen de details het beste achterwege gelaten worden. Wat wel noemenswaardig blijft is dat deze remake de unieke sfeer van het origineel weet te behouden. Zelfs met de kleurrijke nieuwe stijl blijft de melancholie van het originele plot behouden. Link’s Awakening heeft nog steeds geen stemacteurs of overdonderde tussenfilmpjes nodig om je uiteindelijk met een droevig gevoel achter te laten. In dit opzicht is deze vierde officiële Zelda dus vertrouwd ouderwets.
Hetzelfde kan gezegd worden van de opzet van de spelwereld. Link’s Awakening is geheel in de stijl van zijn voorganger A Link to the Past behoorlijk rechtlijnig. Verwacht dus geen Breath of the Wild-achtige taferelen waarin je zelf mag bepalen welke kerkers je als eerste verkent. Zelfs de overkoepelende wereld opent zich heel voorzichtig, beetje bij beetje. Dat is weer even wennen, maar werkt uiteindelijk vooral in Link’s Awakenings voordeel.
Niet alleen ziet het spel er fantastisch uit, er zijn ook tal van kleine, maar noemenswaardige verbeteringen doorgevoerd die het geheel gestroomlijnder maken
-
©GMRimport
De beste kerkers
Zo draaien de kerkers stuk voor stuk om dat ene nuttige item dat ergens diep in de gangenstelstels verborgen ligt. Vind je dit voorwerp, dan openen zich tal van nieuwe wegen door dit specifieke labyrint, maar ook in de bovenwereld. Deze Zelda heeft in zijn beste momenten verrassend veel weg van een metroidvania. Het is daarom een beetje jammer dat het spel je soms wel heel nadrukkelijk de juiste richting opstuurt.
Dat doet verder niets af aan en de creatieve en afwisselende manieren waarop Link het eiland doorkruist. Het is bij het spelen van deze remake soms moeilijk te geloven dat zoveel slimme en gekke ideeën ooit op een Game Boy-cartridge hebben gepast. In een van de kerkers moeten er pilaren vernietigd worden om de bovenste verdieping op de onderste te laten storten. Dat transformeert alle kamers volledig. In een andere kerker verzamel je zoveel sleutels dat je bijna niet meer weet wat je er mee aan moet. De oppervlakte van het eiland zit minstens zo vol goede vondsten en vreemde personages. Deze wereld is misschien niet zo groot als in andere Zelda’s, maar puilt uit van de geheimen en sluiproutes.
©GMRimport
Bijna helemaal beter
Waar Koholint in het origineel nog opgedeeld was in aparte schermen, is de spelwereld deze keer zo goed als naadloos verbonden. Dat maakt navigeren een stuk makkelijker, maar het heeft als nadeel dat de framerate het net niet helemaal trekt. Vooral bij het betreden van de overkoepelende wereld vanuit een grot of huis stottert het spel eventjes, om vervolgens weer soepel te draaien. Het is verre van een ramp en het zit het speelplezier nooit echt in de weg, maar tegelijkertijd zijn technische problemen bij een remake van een Game Boy-spel toch opmerkelijk.
Die kleine technische problemen zijn het enige punt waarop deze uitvoering van Link’s Awakening onder doet voor de vorige versie. Niet alleen ziet het spel er fantastisch uit, er zijn ook tal van kleine, maar noemenswaardige verbeteringen doorgevoerd die het geheel gestroomlijnder maken. Links zwaard en schild hebben hun eigen knoppen op de controller, sommige items hoeven helemaal niet geselecteerd te worden om te gebruiken en het is zelfs mogelijk om cruciale gesprekken terug te lezen vanuit het startscherm. Het autosavesysteem zorgt er bovendien voor dat je nooit meer onbedoeld voortgang kwijtraakt.
©GMRimport
Matige Zelda Maker
Naast al die prettige kleine aanpassingen is de grootste toevoeging aan Link’s Awakening op de Switch het hutje van Dampé. In dit knusse huisje schotelt de grafbewaarder Link allerlei onafgemaakte kerkers voor. Het is aan de speler om deze puzzels op te lossen door aansluitende kamers te plaatsen. Die kamers verdien je weer door de originele kerkers door te spelen.
Het idee achter deze Chamber Dungeons is leuk en ze in elkaar zetten is een afwisselende uitdaging, omdat Dampé steeds meer eisen begint te stellen. Het is alleen jammer dat deze zelfgemaakte creaties bestaan uit kamers uit bestaande kerkers. Hierdoor is het daadwerkelijk doorlopen van deze zelfgemaakte uitdagingen lang niet zo leuk als het maken. Deze optionele kerkers gaan daarom veel te snel vervelen.
The Legend of Zelda: Link’s Awakening is vanaf 20 september verkrijgbaar voor de Nintendo Switch.
Laatste reviews op Gamer.nl:
The Legend of Zelda: Link’s Awakening op de Switch is precies de remake die het origineel verdiende. Met een heleboel subtiele, maar cruciale verbeteringen aan de speelervaring is dit een mooiere en fijner spelende game die tegelijkertijd niets van zijn eigenzinnige charme heeft verloren. Op een nieuwe modus die maar half leuk is en wat kleine technische schoonheidsfoutjes na, is dit zonder twijfel de beste versie van deze legendarische Zelda-game.
- Veel kleine verbetering, aandoenlijk schattig, unieke sfeer goed behouden
- Hapert regelmatig, Chamber Dungeons vallen tegen
