De nieuwe loot-shooter van Ubisoft gaat verder waarhref="https://gamer.nl/artikelen/review/tom-clancys-the-division/" rel="noopener noreferrer" target="_blank"> deel 1</a> ophield. In een waanzinnig mooi vernietigd Washington ga je tientallen missies aan, om de orde na een wereldramp te herstellen. Maar is er genoeg nieuws om de reis opnieuw te maken met The Division 2?

Tijdens een van de eerste missies word je een museum in Washington ingestuurd. Met je team vecht je tegen diverse golven vijanden tussen de zeer gedetailleerde tentoonstellingen. Dat betekent dat je het ene moment in een imitatieslagveld uit de Vietnamoorlog dekking zoekt achter zandzakken en een moment later over een nep Mars-landschap loopt. De aandacht voor detail en de schitterende uitwerking van de locatie zijn makkelijk om uit het oog te verliezen wanneer je van alle kanten door intelligente vijanden wordt bestookt.

©GMRimport

Bom-auto’s

The Division 2 is een fantastisch schietspel. Elke ontmoeting met de vijand vraagt om snelle reflexen, tactisch inzicht en het effectief gebruik van dekking. Dat laatste is letterlijk van levensbelang. Als je tijdens een vuurgevecht vrij rondloopt, sterf je, zo simpel is het. In plaats daarvan moet je je verschuilen achter muren, autowrakken, vuilnisbakken, of wat er maar voor handen is, en gebruikmaken van pauzes in het vijandelijk vuur om de tegenstanders uit te schakelen. In tegenstelling tot veel cover-shooters ben je echter nooit echt veilig. Vijanden gooien granaten, sturen op afstand bestuurbare bomauto’s op je af en proberen je van de zijkant of in de rug aan te vallen.

De intelligentie van de tegenstanders is bijzonder hoog, zelfs wanneer je kleine groepen vijanden ontmoet. Het is gewoon nooit mogelijk om ‘even’ langs de vijand te knallen. Zelfs wegrennen is niet altijd een optie, want bendes volgen je over de kaart en schieten je in de rug als je in paniek probeert bij hen weg te komen.

Dit bovenstaande is de moeite waard om te benadrukken, want het is de belangrijkste reden waarom The Division 2 zo leuk is. Ja, het is een loot-shooter waarbij je gaandeweg betere wapens en uitrusting verzamelt, maar uiteindelijk is je vaardigheid belangrijker dan de statistieken. Die kern gameplay, dat smakelijke pralinehart in een rijke bonbon van buit en progressie, zorgt er voor dat elk gevecht leuk is en het nooit als een grind aanvoelt.

Baas onder baas

De kracht van de encounters maakt zelfs (bijna) goed dat de baasgevechten nog steeds een anticlimax zijn. In plaats van grafisch imposante tegenstanders zoals we in bijvoorbeeld fantasy-rpg’s gewend zijn, zijn de bazen hier ‘gewone’ mensen met meer bepantsering. Ze hebben vaak wel unieke wapens en tactieken, maar uiteindelijk voelt het wat karig. Waarom zet Ubisoft deze tegenstanders niet in een tank of een helikopter? Metal Gear liet al zien hoe je ‘realistische’ baasgevechten (als in: met herkenbare menselijke technologie) indrukwekkend kan maken. Hier laat Ubisoft helaas een steek vallen.

Toch is dit maar een klein minpunt. De uitdaging van de missies blijft een goed gebalanceerde en spannende ervaring. Mits je met anderen samen speelt. Want hoewel het in theorie mogelijk is om de verhaal- en zijmissies in je uppie te voltooien, blijkt dat soms frustrerend moeilijk. Je komt een heel eind als slimme solospeler, maar eindbazen blijken soms bijna onoverwinnelijk als je geen collega’s bij je hebt om hen even af te leiden of om de golven van mindere vijanden van je rug te houden.

Het vinden van andere spelers voor de verhaalmissies is niet moeilijk. Op de landkaart selecteer je de missie die je wil doen en klik je op ‘matchmake’. Vervolgens worden andere spelers gevonden die dezelfde missie willen doen. Wel vreemd is dat het spel je niet automatisch in een groep plaatst, maar dat je (in elk geval op de PlayStation 4) een PSN-invite krijgt om je bij de anderen te voegen. Dat is verwarrend, maar niet onoverkomelijk.

©GMRimport

Match gezocht

Wel een minpunt is dat je geen teams kan zoeken voor de vele (erg leuke) zijmissies. Ja, je kan zoeken naar anderen die de open wereld verkennen, of zelfs naar spelers die een SOS hebben verstuurd en graag drop-in hulp krijgen. Maar echt zoeken naar spelers voor een specifieke zijmissie kan niet.

Die SOS-oproepen zijn ook nogal onderontwikkeld. Regelmatig krijg je een bericht dat een agent in de buurt om hulp vraagt. Hoe je daar op moet reageren is volkomen onduidelijk. Je moet echt de menu’s in om dat te doen. Wat zou het fijn zijn als je met een druk op de knop meteen naar de hulpbehoevende speler zou kunnen flitsen, maar helaas. Misschien ook daarom dat wanneer we zelf een SOS verstuurden, we nooit hulp kregen. Het is dat, of onze deodorant (of gebrek daaraan).

De open wereld zelf zit vol met diverse kleinere opdrachten en actiemomenten. Zoals het bevrijden van mensen die op het punt staan om te worden geëxecuteerd, of het veroveren van controlepunten. Die laatste zijn heuse veldslagen waar je ook de hulp van computergestuurde medestanders inroept en zo probeert om een belangrijke post te herwinnen. De beloning is niet alleen geweldige gameplay met de eerder genoemde sterke AI, maar ook toegang tot voorraadkamers waar je nieuwe buit ontvangt.

©GMRimport

Buit

Dat verzamelen van nieuwe buit voelt bijzonder goed aan. Niet alleen krijg je met regelmaat nieuwe wapens en uitrusting, maar kun je daar ook steeds tactische keuzes in maken. Een combinatie tussen een jachtgeweer en sluipschuttersgeweer? Een assortiment machinegeweren op zak? Aanvalsgeweer met scope? De keuze is aan jou. Je kunt bovendien de wapens nog eens naar eigen smaak aanpassen met modificaties die je vrijspeelt of via crafting vervaardigt. Het zijn stuk voor stuk lekkere crunchy keuzes die meteen invloed hebben op zowel je effectiviteit als je manier van spelen.

Dat de buit tegen het einde van de game wat begint op te drogen (of in zekere zin niet echt beter wordt), is te begrijpen. Er is een gefixeerde maximale ‘gear score’ van 450 (betere wapens verhogen de score van je personage, net als in Destiny en World of Warcraft). Maar op dat moment ben je ook al een hele tijd aan het spelen, heb je een specialisatie gekozen en zijn er tal van vaardigheden en mods om uit te kiezen om het spel fris te houden. Met het oog op de beloofde (gratis) toevoegingen aan het eind-spel, ziet het er niet naar uit dat de ‘beperkingen’ bij het bereiken van max level 30 en max gearscore 450 lang een probleem zijn.

Bovendien gaat het bij dit soort gedeelde wereld shooter-rpgs om de reis, niet om de bestemming. En die reis is geweldig.

Tom Clancy’s The Division 2 is nu verkrijgbaar op PlayStation 4, Xbox One en pc. Voor deze recensie is de PlayStation 4-versie gespeeld.

Laatste reviews op Gamer.nl

Het in 2019 uitgekomen Death Stranding is inmiddels door meer dan twintig miljoen mensen gespeeld.

Dat maakte bedenker Hideo Kojima bekend via social media. De game is al sinds november 2019 verkrijgbaar, maar was in eerste instantie alleen op PlayStation 4 beschikbaar. Inmiddels is de game ook op PlayStation 5, pc, Xbox Series-consoles, Mac en smartphones speelbaar.

Vervolg Death Stranding 2: On the Beach staat gepland voor een release op 26 juni, zo werd onlangs bekendgemaakt. Diverse acteurs en actrices uit de eerste Death Stranding keren terug, waaronder Léa Seydoux, Norman Reedus en Troy Baker. Ook Shioli Kutsuna en Elle Fanning hebben rollen in de game.

De eerste Death Stranding is de eerste game die Kojima ontwikkelde met zijn studio Kojima Productions nadat hij de banden brak met uitgever Konami, waar hij de Metal Gear-reeks voor ontwikkelde. Het spel biedt een uniek concept, waarbij spelers door een post-apocalyptisch landschap lopen om pakketten te bezorgen. Zoals gebruikelijk bij games van Kojima worden gameplaysegmenten afgewisseld met soms langdurige filmpjes waarin vooral het verhaal en dialogen centraal staan.

Michel Musters beloonde Death Stranding in 2019 met een 9,5 op Gamer.nl: "Met Death Stranding behandelt Hideo Kojima grote thema’s als het hiernamaals, ouderschap, de connectie tussen mensen en zelfs klimaatverandering en het uitsterven van de mensheid. Hij brengt dit alles op even fabuleuze als verwarrende wijze in beeld. De kerngameplay – het vervoeren van pakketjes en ondertussen je evenwicht zien te bewaren – lijkt in eerste instantie tegenstrijdig simpel. Klikt het eenmaal, dan biedt het concept oneindig veel voldoening. Gecombineerd met de online functies die in de campagne zijn geïntegreerd, resulteert het in een van de meest unieke virtuele ervaringen ooit."

The Last of Us-ontwikkelaar Neil Druckmann heeft zich voor het eerst uitgesproken over een belangrijk plotpunt uit de gamereeks: wat hem betreft heeft Joel "de juiste keuze gemaakt".

Let op: Hierna volgen grote spoilers voor de eerste The Last of Us-game en het eerste seizoen van de gelijknamige HBO-serie.

In The Last of Us wordt het meisje Ellie naar een groep genaamd de Fireflies gebracht. Ellie is namelijk immuun voor een virus dat de gehele mensheid treft. De Fireflies zijn van plan om Ellie te opereren om er zo achter te komen of er een medicijn voor het virus gemaakt kan worden, maar zijn wel genoodzaakt haar te doden. Joel, de man waarmee Ellie de reis naar de Fireflies heeft afgelegd, besluit op het laatste moment echter de Fireflies te doden, Ellie te redden en haar zodra ze wakker wordt uit haar narcose te vertellen dat ze niets voor de mensheid kon betekenen.

Dit einde van The Last of Us heeft al jaren discussie bij gamers opgeleverd - heeft Joel de juiste keuze gemaakt? Regisseur Neil Druckmann heeft nu tegen IGN verteld dat hij van mening is dat Joel dat inderdaad heeft gedaan. "Ik geloof dat Joel de juiste keuze maakte. Als ik Joel was geweest, hoop ik dat ik ook zou kunnen doen wat hij deed om mijn 'dochter' te redden."

Craig Mazin, die samen met Druckmann de HBO-verfilming runt, geeft iets meer nuance. Ook hij geeft aan dat hij waarschijnlijk hetzelfde zou doen. "Maar ik zou graag denken dat ik het niet zou doen. Dat is ook juist het interessante moraal van het verhaal. En daarom is het einde van de eerste game zo spraakmakend en geweldig."

Het tweede seizoen van The Last of Us verfilmt het in 2020 verschenen The Last of Us: Part 2, dat zich vier jaar na de eerste game afspeelt. In de serie zit er echter vijf jaar tussen het eerste en tweede seizoen. De game wordt in ieder geval opgedeeld in meerdere seizoenen, al is nog niet bekend hoeveel precies. Het tweede seizoen bestaat uit zeven afleveringen. De eerste aflevering verschijnt op 14 april op HBO Max.