Het is duidelijk dat dit nieuwe deel in de The Dark Pictures Anthology-reeks geïnspireerd is door de film Aliens. Het volgt het stramien zeer nauw: duistere gangen, militairen die niet weten waar ze in verzeild zijn geraakt en de nodige onderlinge spanningen tussen de verschillende persoonlijkheden.

Het eerste uur van de game, die we in deze hands-on van de pc-versie konden spelen, neemt je mee de diepte in. Een fragmentarisch en wat onduidelijk introfilmpje toont militairen die in 2003 op zoek zijn naar massavernietigingswapens in Irak. Niet lang daarna volg je twee soldaten die bij een beschieting en een explosie door de grond zakken en in een eeuwenoude tempel terecht komen. Vanaf dat moment begint het werkelijke spel.

Wie de eerdere delen van de Dark Pictures Anthology kent, voelt zich meteen thuis. Dit spel draait opnieuw vooral om het acteerwerk en de keuzes die je maakt in het verhaal. Hoewel je soldaten bestuurt met getrokken wapens en het eruit ziet alsof je elk moment in een vuurgevecht kan belanden, is dit absoluut geen actiegame. Het rondlopen met automatische geweren heeft meestal vooral een cosmetische functie: dit zijn soldaten die op scherp staan in een dreigende situatie. Tijdens de eerste momenten van het spel is er ook weinig om op te schieten, al zitten er meteen een paar schrikmomenten in de game. Dit is je eerste kennismaking met de vreemde wezens die tussen de gangen rondrennen

©GMRimport

Suspense

Die wezens (of wat het ook zijn) bewegen zich voort zoals de Xenomorph uit de film Aliens: snel, ongrijpbaar en beestachtig. Ze maken klikgeluiden die doen denken aan echolocatie en het is dus meteen duidelijk voor de speler wanneer de engerds ergens in de buurt zouden kunnen zitten. Dat je ze wel hoort, maar niet ziet, is natuurlijk onderdeel van de suspense.

Het grote verschil met eerdere delen uit de reeks is de ‘vrije besturing’ van de personages. Dit staat tussen aanhalingstekens, omdat het met die beloofde vrijheid wel meevalt. Ja, de camera hangt nu achter het personage dat je op dat moment bestuurt, in plaats van op een gefixeerde plek in de locatie, maar het voelt nog steeds heel sterk alsof je door een reeks taferelen wordt geloodst waar je zelf weinig keuze in hebt. Ook moet gezegd worden dat de besturing zeker in het begin wat onnauwkeurig aanvoelt. Het is even wennen maar blijkt even later niet echt een probleem te vormen. Want als er al actiemomenten zijn, dan draaien die om de bekende quick-time events, waar je op het juiste moment de juiste knop in moet drukken om bijvoorbeeld tijdens het rennen over een obstakel te springen, of om op tijd je wapen van de grond te graaien.

Keuzes, keuzes...

Ook terug van weggeweest zijn de dialoogopties die niet alleen het verloop van het gesprek bepalen maar ook het karakter van de verschillende personages. In de korte demo was het niet eenvoudig om daarin al grote verschillen te zien, maar het wordt allemaal wel keurig bijgehouden. Je ziet ook na een dialoogoptie wat het effect was op het personage dat je bestuurt: is hij nu doortastend of juist voorzichtig? Moedig of laf?

Het is bekend terrein voor spelers van de reeks, en ook de reden dat je deze games wel (of niet) leuk vindt. Ook House of Ashes is vooral een interactieve speelfilm waarbij het gaat om de relatie met je personages en de poging om ze al dan niet veilig door het verhaal te loodsen.

Wat vooral uit de hands-on blijkt, is dat de setting erg goed gekozen is. Nee, ook deze Soemerische tempel verdient geen originaliteitsprijs, net als het spookschip van Man of Medan en het dorpje uit Little Hope voor horrorfans uiteraard bekend terrein was. Maar de setting is op dit moment in elk geval al een stuk spannender dan de vorige games, wellicht omdat onderaardse tempels van zichzelf al wat meer tot de verbeelding spreken dan een slaperige nederzetting ergens in het midden van nergens.

©GMRimport

Makkelijk

Het feit dat je zo makkelijk wordt meegenomen in het verhaal, komt omdat de personages weer uitermate goed geschreven zijn voor een videogame. Het acteerwerk en de animaties zijn zeer solide, waardoor wat er op het scherm gebeurt weldegelijk impact op je maakt. Het enige wat nu rest is de hele tempel kunnen verkennen om te ontdekken wat er nu eigenlijk echt allemaal aan de hand is. En vooral om te zien hoe de relatie tussen de Amerikanen en de Irakese soldaat zich ontwikkelt. Er is voldoende stof voor interessant drama, maar ook voldoende gelegenheid voor de schrijvers om zich te vergalopperen. Een uur is te kort om daar nu al wat over te zeggen, maar genoeg om meer te willen zien.

The Dark Pictures Anthology: House of Ashes verschijnt op 22 oktober op pc, PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S en Xbox One.

De eerder deze week uitgekomen singleplayer-rpg Avowed had bijna een focus op multiplayergameplay gehad.

Dat laat regisseur Carrie Patel weten aan Bloomberg. De game werd in eerste instantie een "multiplayer-Skyrim" genoemd, maar in 2021 ging de ontwikkeling volledig op de schop. Voor die tijd werd het spel als een multiplayergame ontwikkeld. Sterker nog: de ontwikkeling van de game is in totaal twee keer volledig herstart.

Patel onthult ook dat er bij Obsidian behoefte is aan eventuele vervolgen op of dlc voor Avowed. "Nu we deze geweldige spelwereld hebben gebouwd, en het ontwikkelteam ook hebben laten wennen aan deze content en gameplay in deze wereld, zou ik er graag meer van zien."

Avowed is nu verkrijgbaar voor Xbox Series X en S en pc en staat ook op Xbox Game Pass. Ron Vorstermans beloonde het spel met een 9 in zijn review: "Het schrijfwerk is fenomenaal, het vechten vloeit als een actiegame, de spelwereld is iedere vierkante centimeter waard en zelfs de kleinste verhaaltjes zijn memorabel. Avowed is misschien geen grensverleggende, dynamische rpg, maar weet precies waar het goed in is, en zet daar met volle overtuiging op in. Het resultaat is de beste Microsoft-rpg van de afgelopen jaren."

Netflix is betrokken bij de verfilming van Sloclaps kungfugame Sifu.

In 2022 werd al aangekondigd dat er een film werd gemaakt gebaseerd op Sifu door Story Kitchen, het bedrijf dat ook achter de Sonic the Hedgehog-films en de aankomende Streets of Rage- en Tomb Raider-verfilmingen zit.

Deadline heeft deze week gemeld dat Netflix nu ook betrokken is bij het project en dat TS Nowlin - bekend van de The Maze Runner-films - het script schrijft. Volgens geruchten zal John Wick-regisseur Chad Stahelski met zijn bedrijf 87Eleven Entertainment als producent functioneren.

Eerder gingen er geruchten dat Derek Kolstad, de schrijver van de John Wick-scripts, het script voor Sifu zou schrijven, maar dat lijkt nu dus niet meer het geval te zijn - tenzij hij samenwerkt met TS Nowlin.

De film moet min of meer hetzelfde plot als de game aanhouden, waarbij de hoofdrolspeler elke keer dat ze verslagen worden een stuk ouder wordt. De film wordt beschreven als "John Wick ontmoet M. Night Shyamalan's film Old".