Het is duidelijk dat dit nieuwe deel in de The Dark Pictures Anthology-reeks geïnspireerd is door de film Aliens. Het volgt het stramien zeer nauw: duistere gangen, militairen die niet weten waar ze in verzeild zijn geraakt en de nodige onderlinge spanningen tussen de verschillende persoonlijkheden.

Het eerste uur van de game, die we in deze hands-on van de pc-versie konden spelen, neemt je mee de diepte in. Een fragmentarisch en wat onduidelijk introfilmpje toont militairen die in 2003 op zoek zijn naar massavernietigingswapens in Irak. Niet lang daarna volg je twee soldaten die bij een beschieting en een explosie door de grond zakken en in een eeuwenoude tempel terecht komen. Vanaf dat moment begint het werkelijke spel.

Wie de eerdere delen van de Dark Pictures Anthology kent, voelt zich meteen thuis. Dit spel draait opnieuw vooral om het acteerwerk en de keuzes die je maakt in het verhaal. Hoewel je soldaten bestuurt met getrokken wapens en het eruit ziet alsof je elk moment in een vuurgevecht kan belanden, is dit absoluut geen actiegame. Het rondlopen met automatische geweren heeft meestal vooral een cosmetische functie: dit zijn soldaten die op scherp staan in een dreigende situatie. Tijdens de eerste momenten van het spel is er ook weinig om op te schieten, al zitten er meteen een paar schrikmomenten in de game. Dit is je eerste kennismaking met de vreemde wezens die tussen de gangen rondrennen

©GMRimport

Suspense

Die wezens (of wat het ook zijn) bewegen zich voort zoals de Xenomorph uit de film Aliens: snel, ongrijpbaar en beestachtig. Ze maken klikgeluiden die doen denken aan echolocatie en het is dus meteen duidelijk voor de speler wanneer de engerds ergens in de buurt zouden kunnen zitten. Dat je ze wel hoort, maar niet ziet, is natuurlijk onderdeel van de suspense.

Het grote verschil met eerdere delen uit de reeks is de ‘vrije besturing’ van de personages. Dit staat tussen aanhalingstekens, omdat het met die beloofde vrijheid wel meevalt. Ja, de camera hangt nu achter het personage dat je op dat moment bestuurt, in plaats van op een gefixeerde plek in de locatie, maar het voelt nog steeds heel sterk alsof je door een reeks taferelen wordt geloodst waar je zelf weinig keuze in hebt. Ook moet gezegd worden dat de besturing zeker in het begin wat onnauwkeurig aanvoelt. Het is even wennen maar blijkt even later niet echt een probleem te vormen. Want als er al actiemomenten zijn, dan draaien die om de bekende quick-time events, waar je op het juiste moment de juiste knop in moet drukken om bijvoorbeeld tijdens het rennen over een obstakel te springen, of om op tijd je wapen van de grond te graaien.

Keuzes, keuzes...

Ook terug van weggeweest zijn de dialoogopties die niet alleen het verloop van het gesprek bepalen maar ook het karakter van de verschillende personages. In de korte demo was het niet eenvoudig om daarin al grote verschillen te zien, maar het wordt allemaal wel keurig bijgehouden. Je ziet ook na een dialoogoptie wat het effect was op het personage dat je bestuurt: is hij nu doortastend of juist voorzichtig? Moedig of laf?

Het is bekend terrein voor spelers van de reeks, en ook de reden dat je deze games wel (of niet) leuk vindt. Ook House of Ashes is vooral een interactieve speelfilm waarbij het gaat om de relatie met je personages en de poging om ze al dan niet veilig door het verhaal te loodsen.

Wat vooral uit de hands-on blijkt, is dat de setting erg goed gekozen is. Nee, ook deze Soemerische tempel verdient geen originaliteitsprijs, net als het spookschip van Man of Medan en het dorpje uit Little Hope voor horrorfans uiteraard bekend terrein was. Maar de setting is op dit moment in elk geval al een stuk spannender dan de vorige games, wellicht omdat onderaardse tempels van zichzelf al wat meer tot de verbeelding spreken dan een slaperige nederzetting ergens in het midden van nergens.

©GMRimport

Makkelijk

Het feit dat je zo makkelijk wordt meegenomen in het verhaal, komt omdat de personages weer uitermate goed geschreven zijn voor een videogame. Het acteerwerk en de animaties zijn zeer solide, waardoor wat er op het scherm gebeurt weldegelijk impact op je maakt. Het enige wat nu rest is de hele tempel kunnen verkennen om te ontdekken wat er nu eigenlijk echt allemaal aan de hand is. En vooral om te zien hoe de relatie tussen de Amerikanen en de Irakese soldaat zich ontwikkelt. Er is voldoende stof voor interessant drama, maar ook voldoende gelegenheid voor de schrijvers om zich te vergalopperen. Een uur is te kort om daar nu al wat over te zeggen, maar genoeg om meer te willen zien.

The Dark Pictures Anthology: House of Ashes verschijnt op 22 oktober op pc, PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S en Xbox One.

Obsidian heeft een nieuwe video van het aankomende Avowed gedeeld waarin de verschillende wezens die in de spelwereld leven uitgelicht worden.

De video bevat geen beelden van de game zelf, maar toont artwork - soms licht geanimeerd - om kijkers meer informatie te bieden over wat men allemaal in Eora tegen kan komen. Eora is de spelwereld die Obsidian heeft bedacht - niet alleen voor Avowed, maar ook voor de Pillars of Eternity-games.

De spelwereld van de games bestaat bovenal uit zogeheten kith, die weer onder te verdelen zijn in mensen, aumaua, orlans, dwergen en elven. Onder deze vijf rassen worden ook zeldzame wezens geboren met speciale krachten, ook wel bekend als de goddelijken.

Overigens heeft Obsidian laten weten dat dit nog maar de eerste video in een reeks van vijf is waarin dieper wordt ingegaan op informatie rondom Eora. De komende tijd kunnen geïnteresseerden dus nog vier video's verwachten om de kennis over deze spelwereld bij te schaven voordat de game uitkomt.

Avowed komt op 18 februari naar Xbox Series X en S, pc en Xbox Game Pass.

Er zijn inmiddels meer dan vijf miljoen exemplaren van de roguelike deckbuiler Balatro verkocht.

Dat hebben ontwikkelaar LocalThunk en uitgever Playstack aangekondigd. Het lijkt er daarbij op dat de prijzen die de game afgelopen december tijdens The Game Awards heeft gewonnen, deels heeft bijgedragen aan een toename in verkoop.

"De laatste paar weken zijn behoorlijk wild. We hopen dat iedereen die Balatro heeft gekocht nadat men de game zag tijdens The Game Awards een geweldige tijd er mee heeft!"

Balatro is een roguelike waarin spelers decks bouwen en pokeren. Men kan verschillende soorten kaarten verkrijgen en daarmee combo's creëren om hoge scores te halen. De game is verkrijgbaar op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S, Xbox One, Nintendo Switch, pc, Mac, iOS en Android.

Ron Vorstermans gaf het spel een 9 in de Gamer.nl-review: "Er zal wellicht teleurstellende dlc komen, er zullen tijden komen dat het spel nergens meer wordt genoemd, maar Balatro zal er altijd voor je zijn als je even niets te doen hebt. Dit is zo’n game waarvan het simpele concept zich leent voor bijna onbegrensde diepgang. Zelfs na tientallen uren spelen weet deze roguelite deckbuilder je te verrassen met strategieën waarvan je niet wist dat ze mogelijk waren."

Balatro had in eerste instantie een leeftijdsclassificatie van 3+. Dit werd echter al snel naar 18+ veranderd door het Europese PEGI. Daardoor werd vanaf dat moment in de digitale PlayStation- en Xbox-winkels vermeld dat de game elementen van gokken bevat, en in sommige Europese landen werd het spel zelfs in zijn geheel uit de Switch eShop verwijderd. Afgelopen december gaf LocalThunk nog kritiek op de leeftijdsclassificatie. "Aangezien PEGI ons een classificering van 18+ geeft voor het feit dat we slechte speelkaarten in het spel hebben, moet ik misschien maar microtransacties, lootboxes of echt gokken toevoegen zodat we een classificering van 3+ krijgen zoals EA Sports FC."