Skater XL toont lef. Nergens vertelt de game je wat je moet doen. Dit is geen sportgame als Skate van EA of een highscore-feest als Tony Hawk’s Pro Skater. Nee, Skater XL gaat terug naar de basis van skateboarden: urenlang dezelfde trick proberen, totdat je ‘m – zonder omstanders of waarderingscijfer – landt.

Qua structuur lijkt Skater XL nauwelijks op een traditionele game. Er zijn geen doelen, verhaallijnen, vormen van progressie of dramatische conclusies. Er zijn geen oneindig aantal missies zoals in Assassin’s Creed Odyssey of een carrièremodus zoals in F1 2020. Een online multiplayer kun je ook wel vergeten. In plaats daarvan ben je volledig op jezelf aangewezen. Je kiest een van de vier mannelijke pro’s – of maakt met de zeer beperkte editor een eigen skateboarder aan – en zoekt vervolgens een locatie uit die je aanspreekt.

Je zou dit kunnen zien als lui spelontwerp. Of misschien kun je deze insteek wel classificeren als een techdemo – een prototype van een concept dat met een beetje geluk ooit tot game uitgewerkt wordt. Maar je zou Skater XL ook kunnen benaderen als een trefzekere representatie van skateboarden – om preciezer te zijn, van hoe het voelt om een ollie, kickflip en treflip onder de knie te krijgen.

©GMRimport

Leercurve

Skateboarden is waanzinnig technisch: de kleinste voetbewegingen bepalen of je een truc landt of niet. Het is niet voor niets dat YouTube volstaat met tips over de ollie – de basis van het gros van de moderne skatetricks. Zelfs de ollie vereist een scala aan lichamelijke vaardigheden.

Skater XL probeert die leerervaring na te bootsen en slaagt daar behoorlijk in. De analoge sticks op de controller simuleren namelijk je voeten. Hierdoor kun je beide voeten onafhankelijk van elkaar bewegen – wat een legio aan mogelijkheden leidt, maar alles ook een stuk complexer maakt. De snelheid, richting en zorgvuldigheid van je input bepalen niet alleen of, maar ook de manier waarop je een trick uitvoert.

Deze besturing vormt de crux van Skater XL en werkt uitstekend. Ja, soms ziet het er wat onbeholpen uit, maar de besturing doet wat het belooft: een nauwkeurige vertaling van complexe bewegingen. Dat staat garant voor een behoorlijke leercurve. Ervaring met de Skate-serie van EA helpt, maar alsnog is het lastig om stijlvol te skaten – net als in het echt.

©GMRimport

Compromisloos

Deze compromisloze insteek maakt Skater XL zo interessant. Hoewel skateboarden nu officieel een Olympische sport is, draait het voor veel skaters om allesbehalve regels en doelstellingen. Juist die nadruk op vrijheid en onafhankelijkheid staat centraal in Skater XL.

Tot op zekere hoogte pakt dit goed uit. Je bepaalt zelf volledig welke trick je waar wilt landen – en oordeelt zelf wanneer je daarin geslaagd bent. Dit is precies waarom de free play-modus in de Skate-games nog altijd zo populair is. Skater XL verheft dit tot kunst, met een fijne gameplayloop tot gevolg. Het is cliché dat skateboarden een kwestie van vallen en opstaan is, maar dat is precies wat dit zo’n boeiende game maakt.

Het geeft ontzettend veel voldoening als je na een halfuur aankloten eindelijk die nollie tre flip crooked grind landt. Voor dit soort tricks moet je als gewone stervelingen jarenlang oefenen, met kapotte enkels en littekens als blijk van toewijding. Hoewel uitdagend, ligt dit in Skater XL wél binnen handbereik. En als je enigszins met stijl leert skaten, dan ziet het er zo verdomde lekker uit – alsof je je eigen skatevideo regisseert. Sommige skate-aficinado’s gaan zelfs zo ver dat ze bestaande video’s proberen te remaken.

Mede hierdoor ligt Skater XL ook zo goed binnen de skategemeenschap. Sterker nog, juist in tijden van sociale isolatie en beperkte toegang tot publieke ruimte en skateparkjes is er een groeiende behoefte aan een goede, realistische skategame. Dit is bij uitstek een simulatie van de zintuigelijke ervaring van skateboarden.

©GMRimport

Ingehaald door de tijd

Toch – of juist daarom – is Skater XL lang niet aan iedereen aan te raden. Sowieso moet het gebrek aan structuur, missies en doelen je liggen. Maar wellicht belangrijker: de locaties zijn ontzettend beperkt en eenzijdig. Ontwikkelaar Easy Day heeft ervoor gekozen om zich te richten op een aantal historische skatespots uit Amerika – met de nadruk op Los Angeles. Natuurlijk is het mooi om iconische plekken als de Wallenberg-trap en het Grant Park uit Chicago als decor te hebben. Maar op de consoles is het aanbod erg beperkt, zowel qua kwantiteit als kwaliteit. Op pc ligt dat anders – daar heeft de community een fiks aantal bestaande en fictieve locaties gemaakt.

Daarnaast is het technisch gezien een vrij zwakke game. Je zakt regelmatig door omgevingen en obstakels heen. Ook zijn de physics inconsistent en onvoorspelbaar. Dit zit de uitgekiende besturing behoorlijk in de weg en haalt veel van het spelplezier weg.

Tenslotte biedt Skater XL een wel erg eenzijdige blik op de skatecultuur. Anno 2020 is skateboarden een divers en mondiaal fenomeen. Skaters zijn niet langer per definitie jonge, witte mannen uit Noord-Amerika (als dat ooit al zo was). Skater XL doet anders vermoeden, van de locaties en soundtrack tot de speelbare skaters en beschikbare merken. Zelfs de line-up van de Tony Hawk’s Pro Skater-remaster is progressiever. En dus moeten we nog even wachten tot we als Candy Jacobs of Orapan Arwen Tongkong kunnen skaten in Palestina of Uganda.

Skater XL is nu verkrijgbaar voor PlayStation 4, Xbox One en pc. Een versie voor de Nintendo Switch is nog in ontwikkeling. Voor deze review is de game getest op PlayStation 4 Pro.

Het uit China afkomstige NetEase - onder andere bekend van Marvel Rivals - zou van plan zijn om meer dan twaalf ontwikkelstudio's te sluiten.

Dat blijkt uit een reportage op Game File, de betrouwbare nieuwsbrief van gamejournalist Stephen Totilo. Eerder deze week werd de Amerikaanse tak van NetEase dat meehielp aan de ontwikkeling van Marvel Rivals al ontslagen. Daarnaast vielen er ontslagen bij het door NetEase gefinancierde Liquid Swords, de nieuwe studio van een van de oprichters van de Just Cause-ontwikkelaar.

Dit zou volgens Totilo nog maar het topje van de ijsberg zijn. Hij claimt dat meer dan een dozijn studio's mogelijk worden gesloten of verkocht, en dan met name de studio's van het bedrijf die buiten China gevestigd zijn. Dit zou een bewuste strategie zijn van het bedrijf om minder focus op deze teams buiten zijn thuisland te creëren.

NetEase is een van de grootste gamebedrijven ter wereld. NetEase heeft de afgelopen jaren samen met gerenommeerde ontwikkelaars overal ter wereld nieuwe gamestudio's opgericht, en het lijkt er dus op dat sommige van deze studio's nu dreigen gesloten of verkocht te worden.

Zo heeft NetEase geïnvesteerd in Rebel Wolves, een studio bestaande uit voormalige ontwikkelaars van CD Projekt Red waar men aan Blood of Dawnwalker werkt. Met Dragon Quest-Ryutaro Ichimura werd PinCool opgericht, het bedrijf kocht Heavy Rain- en Detroit: Become Human-studio Quantic Dream, Like a Dragon-bedenker Toshihiro Nagoshi opende met NetEase Nagoshi Studio en No More Heroes-ontwikkelaar Grasshopper Manufacture werd gekocht. Het is maar een kleine greep in de investeringen en aankopen die het Chinese bedrijf de afgelopen jaren heeft gedaan.

Ondanks de geruchten onthulde NetEase deze week recordcijfers voor het afgelopen kwartaal. Er werd een stijging van 1,5 procent aan omzet op het gebied van games en services waargemaakt ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Die omzet stond het afgelopen kwartaal op 2,9 miljard dollar. Marvel Rivals heeft inmiddels 40 miljoen spelers.

Overigens claimt Bloomberg in een artikel over NetEase-CEO William Ding dat hij overwoog Marvel Rivals te annuleren voor release. Ding zou het niet hebben zien zitten om Disney te betalen voor de rechten op Marvel-personages. Ook werd besproken of het mogelijk was om de superhelden voor zelfbedachte personages te vervangen. NetEase zelf ontkent deze claims en claimt sinds 2017 een nauwe samenwerking met Marvel te hebben.

De live-action Street Fighter-film die eerder al werd aangekondigd heeft een nieuwe regisseur, namelijk Kitao Sakurai.

Dat meldt The Hollywood Reporter. Sakurai is vooral bekend van de in 2021 verschenen Netflix-film Bad Trip met komediant Eric André in de hoofdrol. Sakurai regisseerde ook The Eric André Show. Verder heeft hij enkele afleveringen van de Twisted Metal-televisieserie geregisseerd.

Hij neemt het stokje over van Danny en Michael Philippou, twee broers uit Australië die afgelopen jaar de film niet meer bleken te kunnen regisseren vanwege een mismatch in planning.

Concrete details over de live-action film zijn er nog niet. Wel zou de eerder aangekondigde premièredatum van 20 maart 2026 nog haalbaar zijn. Capcom, de ontwikkelaar en uitgever van de gamereeks, is wel betrokken bij de verfilming.

Er zijn al vaker (animatie)films gebaseerd op Street Fighter uitgekomen. Een van de bekendere voorbeelden is de in 1994 verschenen gelijknamige film met Jean-Claude van Damme als Guile en wijlen Raúl Juliá als M. Bison. In 2009 verscheen Street Fighter: The Legend of Chun-Li, met Kristin Kreuk als Chun-Li.

De meest recente game in de fighterreeks is Street Fighter 6, dat beschikbaar is op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S en pc. Tom Kerkhof beloonde de game met een 9: "Door de gelikte presentatie, inventieve besturing en de uitgebreidste singleplayer-ervaring die de franchise ooit heeft gehad, is Street Fighter 6 toegankelijker dan ooit. Het spel oogt geweldig en speelt zelfs nog beter. Dit is zonder twijfel een van de leukste vechtspellen van de afgelopen tijd – en daarmee ook een van de beste delen uit de reeks."