De omschrijving van Sayonara Wild Hearts als een speelbaar popalbum is de meest treffende die je gaat krijgen. Eigenlijk is daarmee 90 procent al gezegd. Toch is het de resterende 10 procent die het verschil maakt: muziek kan alle hokjes afvinken maar nergens naar klinken – met games is het net zo.

Gelukkig maakt Sayonara Wild Hearts voor de volle 100 procent indruk, waarmee het spel gelijk een van de grote verrassingen van het jaar is. We hadden al wel verwacht dat Sayonara Wild Hearts een aardige titel zou worden, maar niet dat het allemaal zo strak en vakkundig in elkaar zou zitten.

Zoals gezegd is Sayonara Wild Hearts een speelbaar popalbum. De nummers, die sinds de release ook op Spotify en andere muziekstreamingdiensten staan, vind je in de game terug als losse levels die je één voor één vrijspeelt.

Ze zijn niet allemaal even lang. Het popalbum is als het ware opgedeeld in vijf hoofdstukken, waarin telkens naar een soort baasgevecht wordt toegewerkt. Dat gevecht duurt duidelijk het langst en heeft dan ook de meest uitgebreide muzikale begeleiding. De andere levels zijn beduidend korter en doen hoofdzakelijk dienst als uitleg voor wat je in het baaslevel voor je kiezen krijgt.

©GMRimport

Bangers for your bucks

Dat wil niet zeggen dat die introductielevels te verwaarlozen zijn. Werkelijk ieder nummer slapt, knalt of hoe je het ook wilt noemen. De elektropopliedjes van Daniel Olsén, Jonathan Eng en Linnea Olsson mogen met recht bangers genoemd worden.

De bijbehorende levels zijn al net zo indrukwekkend. Hoewel het in essentie heel simpel is om Sayonara Wild Hearts te spelen (je beweegt je personage met de analoge stick en drukt af en toe op de A-knop), voelt het alsof je continu het onmogelijke doet. Je vliegt op een skateboard door de ruimte, rijdt op een eland door een bos of scheurt met een motor ondersteboven door een minimalistische stad heen. Alles gebeurt op hoge snelheid en je ontwijkt steeds ternauwernood flatgebouwen, bussen, bomen of wat voor obstakels er ook om je oren vliegen.

©GMRimport

Simple and sound

Het gaat allemaal zo soepel en de beat zweept je dusdanig op dat de adrenaline door je lijf giert. Dit terwijl er niet eens iets op het spel staat. Als je ergens tegenaan rijdt, dan zet het spel je hooguit een stukje terug in het level. Ga je steeds af op hetzelfde stuk, dan vraagt Sayonara Wild Hearts of je misschien een stukje vooruit wil spoelen. Of je kunt aangeven dat de game je dat nooit meer mag vragen.

De beloning voor goed spelen is enkel dat je een hogere rang krijgt: die loopt van brons tot goud. Als je alle levels hebt doorlopen ontgrendel je een Album-modus, waarin je ze allemaal achter elkaar kunt spelen, zonder onderbreking. Haal je bij ieder level de gouden rang, dan speel je nog een speelvariant vrij, maar nieuwe content levert dat helaas niet op.

Sayonara Wild Hearts is er helaas niet om lang van te genieten. Als game tenminste. De opgetelde speelduur van alle nummers komt neer op 54 minuten, aldus Spotify. Uiteraard ben je zelf wel iets langer bezig met spelen, want je zult niet alles in één keer goed doen. Maar veel langer dan anderhalf uur zal het niet kosten om het einde te bereiken. De herspeelwaarde zit ‘m vooral in dat je de soundtrack nog eens opzet.

Erg is dat niet, want Sayonara Wild Hearts weet in anderhalf uur meer indruk te maken dan menig langere game. Het abstracte verhaal over liefdesverdriet, de stylistische slechteriken die je moet verslaan, de muziek, de supersonische gameplay, ga zo maar door. We wachten nu al op het tweede album.

Sayonara Wild Hearts is getest op een Nintendo Switch. Het spel is ook verkrijgbaar op iOS en PlayStation 4.

Het uit China afkomstige NetEase - onder andere bekend van Marvel Rivals - zou van plan zijn om meer dan twaalf ontwikkelstudio's te sluiten.

Dat blijkt uit een reportage op Game File, de betrouwbare nieuwsbrief van gamejournalist Stephen Totilo. Eerder deze week werd de Amerikaanse tak van NetEase dat meehielp aan de ontwikkeling van Marvel Rivals al ontslagen. Daarnaast vielen er ontslagen bij het door NetEase gefinancierde Liquid Swords, de nieuwe studio van een van de oprichters van de Just Cause-ontwikkelaar.

Dit zou volgens Totilo nog maar het topje van de ijsberg zijn. Hij claimt dat meer dan een dozijn studio's mogelijk worden gesloten of verkocht, en dan met name de studio's van het bedrijf die buiten China gevestigd zijn. Dit zou een bewuste strategie zijn van het bedrijf om minder focus op deze teams buiten zijn thuisland te creëren.

NetEase is een van de grootste gamebedrijven ter wereld. NetEase heeft de afgelopen jaren samen met gerenommeerde ontwikkelaars overal ter wereld nieuwe gamestudio's opgericht, en het lijkt er dus op dat sommige van deze studio's nu dreigen gesloten of verkocht te worden.

Zo heeft NetEase geïnvesteerd in Rebel Wolves, een studio bestaande uit voormalige ontwikkelaars van CD Projekt Red waar men aan Blood of Dawnwalker werkt. Met Dragon Quest-Ryutaro Ichimura werd PinCool opgericht, het bedrijf kocht Heavy Rain- en Detroit: Become Human-studio Quantic Dream, Like a Dragon-bedenker Toshihiro Nagoshi opende met NetEase Nagoshi Studio en No More Heroes-ontwikkelaar Grasshopper Manufacture werd gekocht. Het is maar een kleine greep in de investeringen en aankopen die het Chinese bedrijf de afgelopen jaren heeft gedaan.

Ondanks de geruchten onthulde NetEase deze week recordcijfers voor het afgelopen kwartaal. Er werd een stijging van 1,5 procent aan omzet op het gebied van games en services waargemaakt ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Die omzet stond het afgelopen kwartaal op 2,9 miljard dollar. Marvel Rivals heeft inmiddels 40 miljoen spelers.

Overigens claimt Bloomberg in een artikel over NetEase-CEO William Ding dat hij overwoog Marvel Rivals te annuleren voor release. Ding zou het niet hebben zien zitten om Disney te betalen voor de rechten op Marvel-personages. Ook werd besproken of het mogelijk was om de superhelden voor zelfbedachte personages te vervangen. NetEase zelf ontkent deze claims en claimt sinds 2017 een nauwe samenwerking met Marvel te hebben.

De live-action Street Fighter-film die eerder al werd aangekondigd heeft een nieuwe regisseur, namelijk Kitao Sakurai.

Dat meldt The Hollywood Reporter. Sakurai is vooral bekend van de in 2021 verschenen Netflix-film Bad Trip met komediant Eric André in de hoofdrol. Sakurai regisseerde ook The Eric André Show. Verder heeft hij enkele afleveringen van de Twisted Metal-televisieserie geregisseerd.

Hij neemt het stokje over van Danny en Michael Philippou, twee broers uit Australië die afgelopen jaar de film niet meer bleken te kunnen regisseren vanwege een mismatch in planning.

Concrete details over de live-action film zijn er nog niet. Wel zou de eerder aangekondigde premièredatum van 20 maart 2026 nog haalbaar zijn. Capcom, de ontwikkelaar en uitgever van de gamereeks, is wel betrokken bij de verfilming.

Er zijn al vaker (animatie)films gebaseerd op Street Fighter uitgekomen. Een van de bekendere voorbeelden is de in 1994 verschenen gelijknamige film met Jean-Claude van Damme als Guile en wijlen Raúl Juliá als M. Bison. In 2009 verscheen Street Fighter: The Legend of Chun-Li, met Kristin Kreuk als Chun-Li.

De meest recente game in de fighterreeks is Street Fighter 6, dat beschikbaar is op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S en pc. Tom Kerkhof beloonde de game met een 9: "Door de gelikte presentatie, inventieve besturing en de uitgebreidste singleplayer-ervaring die de franchise ooit heeft gehad, is Street Fighter 6 toegankelijker dan ooit. Het spel oogt geweldig en speelt zelfs nog beter. Dit is zonder twijfel een van de leukste vechtspellen van de afgelopen tijd – en daarmee ook een van de beste delen uit de reeks."