Remnant: From the Ashes is bepaald geen spel dat zichzelf verkoopt. De game oogt in trailers, maar ook tijdens de eerste uurtjes spelen als de zoveelste grauwe co-op-shooter die weinig te zeggen heeft. En dan heet het spel ook nog eens ‘Remnant: From the Ashes’. Het is alsof ontwikkelaar Gunfire Games het zichzelf zo moeilijk mogelijk probeert te maken.

Ja, je kunt Remnant: From the Ashes ook in je uppie offline spelen, maar doe dat niet. Alle plezier schuilt in het samenspel met maximaal twee andere spelers via een online netwerk. Toch kent Remnant weinig echte co-op-mechanieken, zoals in bijvoorbeeld Gears of War, maar omdat de actie snel kan escaleren en sommige tegenstanders ontzettend taai zijn, wordt samenwerken al snel een tweede natuur. Ook belangrijk om te weten: als je meespeelt in de sessie van een andere speler worden alle items die je vergaart meegenomen naar je ‘eigen game’, maar boek je in dat geval geen progressie in het verhaal.

©GMRimport

Potpourri van games

Dat is geen luiheid of onkunde van de ontwikkelaar. Het heeft allemaal van doen met de unieke opzet van Remnant. Als je begint aan de hoofdverhaallijn genereert de game een missiestructuur. Omdat de game iedereen een net iets andere route naar het einde voorlegt, is het ‘meenemen van missieprogressie’ na een co-op-potje praktisch onmogelijk. Iedere playthrough is immers anders geordend. Alleen belangrijke plotpunten komen overeen. Het toffe aan die opzet is dat de game zich daardoor goed leent voor nóg een speelsessie nadat je ‘m hebt uitgespeeld. Stel dat jij en een vriend de game twee keer uitspelen, eerst bij de één en daarna bij de ander, dan hebben jullie de tweede keer waarschijnlijk andere mensen gesproken, door anders ingedeelde dungeons gelopen en andere baasgevechten gehad.

Ja ja, roguelikes doen dat al jaren. Klopt. ‘Leentjebuurspelen’ is Remnant niet vreemd. Het spel is een soort potpourri van alle populaire genres en games die we de afgelopen tien jaar langs hebben zien komen. Het zoeken van dekking doet aan Gears of War denken, het samenspel aan Destiny en de skills die je vergaart kennen we uit zo’n beetje iedere recente shooter met rpg-elementen. Normaal gesproken gaan dan de alarmbellen rinkelen, maar Remnant slaagt erin om alle genres samen te smeden tot een coherent geheel. Hoewel het overduidelijk is welke elementen uit welke games komen, zit dat het spel nooit echt in de weg. Dat komt ook omdat de meest dominante inspiratie als een soort van kapstok fungeert: alles is opgehangen aan een Dark Souls-achtige spelstructuur.

Nee, je vergaart geen souls en de repercussies voor doodgaan zijn nihil, maar er zijn kampvuurtjes, je hebt een healing-flask, er zijn eindbaasgevechten met van die mistige muren, patroonherkenning bij vijanden speelt een belangrijke rol én er is een duidelijke hub-wereld waarin je items kunt upgraden en met belangrijke personages praat. Bovendien kan de game met name tijdens eindbaasgevechten ontzettend moeilijk zijn. Voor wie Souls-games heeft gespeeld is het ritme van de gameplay-cyclus dan ook herkenbaar. Voor je het weet leg je je teamgenoten voor om ervaringspunten te grinden om sterker voor de dag te komen in bijvoorbeeld een eindbaasgevecht.

Die gevechten zijn intens en de hoogtepunten van de game. Misschien wel de grootste verrassing is dat Remnant: From the Ashes een ontzettend intuïtief actiespel is, met schietactie die echt niet voor populaire, gelijksoortige shooters onderdoet. De animaties lopen goed in elkaar over, de besturing is vloeiend, skills zijn gemakkelijk in te zetten en hoewel er niet heel veel wapens zijn, is er meer dan genoeg keuze om je speelstijl op aan te passen. De wapens hebben echt impact en voelen erg goed aan. Bovendien kun je ieder wapen voorzien van een Weapon Mod. Die speciale wapenkrachten kun je kopen bij npc’s of bemachtigen in de spelwereld. Ze zijn zeer uiteenlopend en van grote invloed op je speelstijl.

Sommige Weapon Mods laten je hulpjes oproepen, zoals zwevende plasmaschietende schedels, maar het kan evenzeer handig zijn om te kiezen voor een tijdelijke boost van je uitrusting of schade-output. Remnant geeft je echt het gevoel dat je met meer dan één speelstijl succesvol kunt zijn. Wat dat betreft lijken de wapens ook redelijk in balans. Een sluipschuttersgeweer vereist een andere speelwijze dan de granaatwerper, maar de een is niet overduidelijk beter dan de ander.

©GMRimport

Remnant is een grote verrassing

Mocht je nu denken dat Remnant simpelweg Dark Souls is met invloeden van andere games: ja en nee. Tijdens het vechten is Remnant veel vergeeflijker en de confrontaties zijn veel minder puntje-precies. Omdat je beschikt over geweren zijn er natuurlijk veel meer mogelijkheden om op afstand te blijven of de confrontatie uit de weg te gaan. Ten opzichte van zijn grootste inspiratiebron(nen) laat Remnant vooral steekjes vallen in verhaalvertelling. Remnant: From the Ashes wil het verhaal niet vertellen met details of met de omgeving, maar met dialoog. Dat moet kunnen, maar helaas is de dialoog erg matig geschreven.

Er wordt met zoveel jargon gegooid dat het verlangen om het verhaal te volgen al na een uur spelen in de prullenbak verdwijnt. Het overkoepelende verhaal (er is een kracht die de wereld bedreigt) kan dan ook niet echt boeien. In die zin leunt je drive om verder te spelen echt geheel op de gameplay. Dat is niet erg, maar wel belangrijk om te weten. Overigens zijn er wel degelijk momenten dat interactie met computergestuurde personages leuke momenten oplevert. Door met de juiste personen te praten (of juist niet), kun je bijvoorbeeld gevechten met tussenbazen of bazen in zijn geheel overslaan. Zulke momenten zijn redelijk schaars, maar als je eenmaal weet dat ze bestaan, ben je continu naar zulke buitenkansjes op zoek.

Remnant: From the Ashes is geen perfect samenraapsel van bestaande genres; daar is het verhaal te matig voor. Maar hoe de verschillende genres elkaar complimenteren is tamelijk zeldzaam. Met zoveel verschillende populaire invloeden is Remnant: From the Ashes een soort best-of-collectie van dit gamedecennium. Dat zo’n mengelmoes een van de leukste games van het jaar oplevert is misschien niet heel verrassend, maar wel dat Remnant: From the Ashes die game blijkt.

Remnant: From the Ashes is verkrijgbaar voor Xbox One, PlayStation 4 en pc. De game is getest op een PlayStation 4 Pro.

CD Projekt Red heeft een tournee aangekondigd waarmee het tienjarige bestaan van The Witcher 3: Wild Hunt wordt gevierd.

Volgens de ontwikkelaars kunnen bezoekers "een innovatieve mix tussen baanbrekende graphics en gameplay" bekijken terwijl een live orkest de soundtrack speelt. The Witcher 3-componist Marcin Przybyłowicz verzorgt het arrangement. Ook de Poolse metalband Percival, die hebben bijgedragen aan de soundtrack, is van de partij.

In mei 2025 worden de eerste concerten in Polen en Boston, VS gehouden, gevolgd door een tour door Europa in het vierde kwartaal van 2025 en de VS in het eerste kwartaal van 2026. De volledige tourdata moeten spoedig volgen, alsmede informatie over het verkrijgen van tickets. Mensen kunnen zich inschrijven via de officiële website om meer info te ontvangen zodra het beschikbaar is.

Tijdens The Game Awards afgelopen week werd The Witcher 4 uit de doeken gedaan. De eerste trailer, die nog geen directe gameplay toont, is gemaakt op Unreal Engine 5 en draait op een "onaangekondigde Nvidia GeForce RTX-cpu". Het was al bekend dat CD Projekt Red over zou stappen op Unreal Engine 5 voor de nieuwe The Witcher-game.

In de bijna zes minuten durende trailer is te zien hoe Ciri een dorpje aandoet waar bewoners om de zoveel tijd een mens opofferen aan een monster - in hun ogen een offer aan de goden. Ciri probeert het meisje dat uitverkoren is om opgeofferd te redden en neemt het op tegen het monster.

CD Projekt Red heeft benadrukt dat The Witcher 4 een singleplayer openwereld-rpg wordt en de start van een nieuwe saga is. Het bedrijf noemt het de meest ambitieuze openwereld-Witcher-game tot dusver. Verder liet de ontwikkelaar weten dat het problemen die de release van Cyberpunk 2077 plaagden wil vermijden met The Witcher 4. Ook is inmiddels bevestigd dat Geralt of Rivia een rol zal hebben in de game. Een releasedatum en platforms voor The Witcher 4 zijn niet aangekondigd, maar het is te verwachten dat de game naar pc, PlayStation en Xbox komt.

Volgens marktonderzoeksbureau DFC Intelligence is er volgende generatie maar ruimte voor één succesvolle gameconsole naast die van Nintendo.

Het marktonderzoeksbureau plaats jaarlijks zijn bevindingen over de game-industrie van het afgelopen jaar en doet daar ook voorspellingen in. VGC heeft een gedeelte van de bevindingen van het bureau gedeeld.

Er wordt na een periode van dalende omzet significante groei voorspeld voor de tweede helft van dit decennium, mede dankzij de komst van een nieuwe Nintendo-console en succesvolle gamereleases zoals Grand Theft Auto 6. Het bureau verwacht dat er in 2027 wereldwijd meer dan vier miljard mensen zijn die games spelen, oftewel bijna de helft van de wereldbevolking.

Toch zijn niet alle voorspellingen van DFC Intelligence positief. "Er is geen ruimte voor meer dan twee grote consoles." Daarbij zal Nintendo volgens het bureau succesvol blijven, maar zal één van de andere consolemakers het moeilijk krijgen. "Sony of Microsoft zullen enorm worstelen op een verre derde plaats - afhankelijk van welk van deze twee bedrijven op tijd momentum vindt."

Volgens het bureau is het nog te vroeg om te voorspellen of PlayStation of Xbox het moeilijk krijgt tijdens de volgende generatie - dat hangt af van prijzen, releasedata en diverse features van de komende consoles. "Een nieuw Sony-systeem kan als voordeel de trouwe fans en sterke Sony-IP hebben." Microsoft wordt echter niet uitgevlakt: "Het bedrijf heeft gefaald met Xbox Series X en S, maar heeft grote aankopen gedaan om 's werelds grootste game-uitgever te worden. Ze hebben daarnaast de optie om zich op software te richten in plaats van hardware."