Hoewel Jazz Jackrabbit nooit de populariteit van platformconcurrenten als Mario en Sonic kon evenaren, deed het een dappere poging om het genre op pc te vertegenwoordigen. Het is daarnaast een gameserie die er indirect voor heeft gezorgd dat gamestudio’s Guerrilla Games en Epic Games, en daardoor games als Killzone en Gears of War, het licht hebben gezien. Niet gek voor een ruimtekonijn met een geweer en bandana!

In 1994 kwam de eerste Jazz Jackrabbit uit. Ontwikkeld en uitgebracht door Epic MegaGames, was de sharewaregame voor DOS extreem populair. In de game bestuur je een konijn die het opneemt tegen zijn aartsvijand Devan Shell, een schildpad die zijn vriendin heeft ontvoerd. Het is een 2D-platformer waarbij snelheid en wapens een grote rol spelen. Vijanden worden niet verslagen door erop te springen, maar door erop te schieten. Ook kan Jazz erg hard rennen en zitten de levels vol met springveren en power ups.

Het tempo ligt hierdoor vrij hoog, en het is een manier van platformen die ik sindsdien niet echt in andere games ben tegengekomen. Er zit veel variatie in de verschillende levels, wat direct invloed heeft op de gameplay. Grote, open levels kun je vaak snel overbruggen door te rennen en simpelweg de schietknop ingedrukt te houden. Maar de game bevat ook levels die een andere aanpak vereisen, soms met lichte puzzelelementen. Denk een beetje aan Super Mario World, waar je sommige levels kan uitspelen door er simpelweg overheen te vliegen met je cape of blauwe Yoshi, maar waarin de kastelen een andere speelstijl forceren.

Ook vergelijkbaar zijn de vele geheimen die in de levels zijn verstopt, met verborgen doorgangen en bonuslevels. Omdat Jazz zijn oren kan gebruiken als een helikopter, is de vergelijking met Rayman ook een goede. Spaz, het andere speelbare personage, heeft in plaats daarvan een dubbele sprong, waardoor je juist hoger in plaats van verder kan springen. Het verschil tussen deze personages wordt bij het leveldesign slim gebruikt om bepaalde gebieden net wél of niet te kunnen bereiken

©GMRimport

Niet de minste

Bij de ontwikkeling van de game werkte Nederlander Arjan Brussee samen met Cliff Bleszinski voor de programmering. Arjan word gezien als één van de eerste succesvolle Nederlandse gameontwikkelaars, en richtte later Guerrilla Games op, waar hij werkte aan Killzone. Ook heeft hij twee jaar voor EA gewerkt voor de release van Battlefield Hardline.

Cliff Bleszinski kreeg ondertussen een steeds grotere rol bij Epic Games, en kon met het succes van Jazz Jackrabbit zijn eerste appartement en auto betalen. Hij begon vervolgens met de ontwikkeling van Unreal en Unreal Tournament. Daarna was hij de lead designer voor Gears of War. De twee ontwikkelaars kwamen weer samen bij Cliffs eigen studio: Boss Key Productions. Wegens tegenvallende resultaten is deze studio inmiddels gesloten.

Verder was Dean Dodrill verantwoordelijk voor de artwork en cinematics van Jazz Jackrabbit 2. Later heeft hij nog zelfstandig Dust: An Elysian Tail uitgebracht; een game die qua stijl wel wat weg heeft van JJ2. Die game werd goed ontvangen en is onder andere verkrijgbaar voor Steam en Nintendo Switch. De muziek voor zowel Dust als Jazz Jackrabbit is verzorgd door Alexander Brandon.

Aan talent dus geen gebrek, en zeker de soundtrack is de moeite van het bespreken waard. De game heeft namelijk heerlijke muziek en een soundtrack die ik vaak nog eens opzet. Van de vrolijke tunes in levels als Diamondus, tot de catchy synthesizer in Tubelectric, het zit allemaal superstrak in elkaar. Mocht je niet bekend zijn met bovengenoemde games, dan ken je Alexander Brandon misschien wel van de soundtracks van Unreal Tournament of de eerste Deux Ex. De beste man heeft ook een aantal soloprojecten uitgebracht. Als je dergelijke muziek kan waarderen, dan kan ik je zeker het album Era’s End aanraden. Ook heeft hij onlangs nog een remix uitgebracht van Lab Rat, een bekend nummer van Jazz Jackrabbit. Beiden zijn te vinden op Spotify.

©GMRimport

Mee met de tijd

Maar niet alleen de soundtrack zit goed in elkaar. Waar de eerste Jazz Jackrabbit nog een irritant ver ingezoomde camera en pixelige graphics had, ziet deel twee er zelfs nu nog prima uit. Dat is indrukwekkend als je bedenkt dat de game uit 1998 komt. Jazz Jackrabbit 2 maakt gebruik van verschillende achtergrondlagen en lichteffecten, waardoor je in samenwerking met de mooie sprites geweldige levels kan maken. De game bevat namelijk een vrij uitgebreide level-editor met een goede mix tussen diepgang en toegankelijkheid. Deze wordt overigens nog steeds gebruikt in de actieve community, waar jaarlijks wedstrijden worden gehouden en er volledige verhalende missies worden uitgebracht. Ik denk dat ik in de game net zoveel tijd heb zitten in het maken van mijn eigen levels als het spelen van de single- en multiplayer. Als je ooit Super Mario Maker hebt gespeeld, snap je waarschijnlijk meteen de charme.

Wat Jazz Jackrabbit 2 in mijn ogen een geweldige game maakt, is de grote hoeveelheid mogelijkheden wat betreft samen spelen. Tot vier spelers kunnen achter het toetsenbord kruipen om elkaar in verschillende standen te verslaan, en als je via een modem speelde zelfs acht. Denk hierbij aan zo snel mogelijk het eindpunt bereiken, maar ook co-op en grote multiplayergevechten, inclusief capture the flag. Om het helemaal af te maken bevat de game ook nog een online en LAN-modus, waar tot 32 spelers het kunnen uitvechten. Ik kan me nog goed herinneren hoe bizar ik het vond dat Rayman M uit 2001 (waar de M zelfs staat voor multiplayer) geen online multiplayer bevatte, maar een game die drie jaar eerder uitkwam wel. De community heeft tot op heden nog steeds servers in de lucht, en omdat het mogelijk is eigen levels te delen is die nog opvallend actief. Mocht je hier interesse in hebben, check dan zeker even de communitysite www.jazz2online.com.

©GMRimport

Een stille dood

Ondanks het succes van deel één was Jazz Jackrabbit 2 geen commercieel succes. Hoewel de game positieve reviews kreeg en het in Europa nog best goed deed, werden er in de Verenigde Staten slechts 29.000 exemplaren verkocht. Hierdoor werd het de eerst game van uitgever Gathering of Developers die resulteerde in verlies. Als een gevolg hiervan is het vervolg, Jazz Jackrabbit 3D, nooit uitgebracht. Hoewel er alfabeelden op internet te vinden zijn, kon de ontwikkelaar geen uitgever en budget vinden en is de franchise, na een belabberde GameBoy Advance-game, opgedoekt.

In 2017 zag JJ2 opnieuw het daglicht, toen deze samen met het eerste deel te koop werd aangeboden op GOG.com. Hier kun je de volledige games, inclusief uitbreidingen, aanschaffen voor 8,99 euro. Niet goedkoop voor zo’n oude game, maar het moge duidelijk zijn dat het nog steeds de moeite van het spelen waard is.

Meer Reloads:

Het in 2019 uitgekomen Death Stranding is inmiddels door meer dan twintig miljoen mensen gespeeld.

Dat maakte bedenker Hideo Kojima bekend via social media. De game is al sinds november 2019 verkrijgbaar, maar was in eerste instantie alleen op PlayStation 4 beschikbaar. Inmiddels is de game ook op PlayStation 5, pc, Xbox Series-consoles, Mac en smartphones speelbaar.

Vervolg Death Stranding 2: On the Beach staat gepland voor een release op 26 juni, zo werd onlangs bekendgemaakt. Diverse acteurs en actrices uit de eerste Death Stranding keren terug, waaronder Léa Seydoux, Norman Reedus en Troy Baker. Ook Shioli Kutsuna en Elle Fanning hebben rollen in de game.

De eerste Death Stranding is de eerste game die Kojima ontwikkelde met zijn studio Kojima Productions nadat hij de banden brak met uitgever Konami, waar hij de Metal Gear-reeks voor ontwikkelde. Het spel biedt een uniek concept, waarbij spelers door een post-apocalyptisch landschap lopen om pakketten te bezorgen. Zoals gebruikelijk bij games van Kojima worden gameplaysegmenten afgewisseld met soms langdurige filmpjes waarin vooral het verhaal en dialogen centraal staan.

Michel Musters beloonde Death Stranding in 2019 met een 9,5 op Gamer.nl: "Met Death Stranding behandelt Hideo Kojima grote thema’s als het hiernamaals, ouderschap, de connectie tussen mensen en zelfs klimaatverandering en het uitsterven van de mensheid. Hij brengt dit alles op even fabuleuze als verwarrende wijze in beeld. De kerngameplay – het vervoeren van pakketjes en ondertussen je evenwicht zien te bewaren – lijkt in eerste instantie tegenstrijdig simpel. Klikt het eenmaal, dan biedt het concept oneindig veel voldoening. Gecombineerd met de online functies die in de campagne zijn geïntegreerd, resulteert het in een van de meest unieke virtuele ervaringen ooit."

The Last of Us-ontwikkelaar Neil Druckmann heeft zich voor het eerst uitgesproken over een belangrijk plotpunt uit de gamereeks: wat hem betreft heeft Joel "de juiste keuze gemaakt".

Let op: Hierna volgen grote spoilers voor de eerste The Last of Us-game en het eerste seizoen van de gelijknamige HBO-serie.

In The Last of Us wordt het meisje Ellie naar een groep genaamd de Fireflies gebracht. Ellie is namelijk immuun voor een virus dat de gehele mensheid treft. De Fireflies zijn van plan om Ellie te opereren om er zo achter te komen of er een medicijn voor het virus gemaakt kan worden, maar zijn wel genoodzaakt haar te doden. Joel, de man waarmee Ellie de reis naar de Fireflies heeft afgelegd, besluit op het laatste moment echter de Fireflies te doden, Ellie te redden en haar zodra ze wakker wordt uit haar narcose te vertellen dat ze niets voor de mensheid kon betekenen.

Dit einde van The Last of Us heeft al jaren discussie bij gamers opgeleverd - heeft Joel de juiste keuze gemaakt? Regisseur Neil Druckmann heeft nu tegen IGN verteld dat hij van mening is dat Joel dat inderdaad heeft gedaan. "Ik geloof dat Joel de juiste keuze maakte. Als ik Joel was geweest, hoop ik dat ik ook zou kunnen doen wat hij deed om mijn 'dochter' te redden."

Craig Mazin, die samen met Druckmann de HBO-verfilming runt, geeft iets meer nuance. Ook hij geeft aan dat hij waarschijnlijk hetzelfde zou doen. "Maar ik zou graag denken dat ik het niet zou doen. Dat is ook juist het interessante moraal van het verhaal. En daarom is het einde van de eerste game zo spraakmakend en geweldig."

Het tweede seizoen van The Last of Us verfilmt het in 2020 verschenen The Last of Us: Part 2, dat zich vier jaar na de eerste game afspeelt. In de serie zit er echter vijf jaar tussen het eerste en tweede seizoen. De game wordt in ieder geval opgedeeld in meerdere seizoenen, al is nog niet bekend hoeveel precies. Het tweede seizoen bestaat uit zeven afleveringen. De eerste aflevering verschijnt op 14 april op HBO Max.