Reload: Battleforge
Tien jaar geleden, voordat pc-gamers massaal aan de slag gingen met Starcraft 2 en Heartstone, kwam Battleforge uit. De game was een unieke mix tussen een rts en een collectible card game. Grote kans dat je nog nooit van deze game hebt gehoord, want het was geen mainstream succes. Maar voor een niche doelgroep was Battleforge een unieke ervaring die heel veel dingen goed deed. In deze Reload een lofzang voor een game die veel te vroeg is gestorven.
Battelforge uitleggen is lastig en meteen een van de grootste redenen waarom de game nooit zijn weg heeft gevonden naar het grote publiek. De game is een soort mix tussen Warcraft 3 (de grafische stijl en het rts-gedeelte) en Magic the Gathering (kaarten verzamelen en een speeldeck maken). Voordat je een potje begint, moet je een keuze maken uit twintig kaarten om mee te nemen naar het strijdveld. Deze stellen gebouwen, spreuken en eenheden voor, verspreid over vier elementen en vier niveaus. De basisgame bevat al tweehonderd verschillende kaarten, waardoor de mogelijkheden zeer divers zijn.
Je begint een potje met een aantal Power Wells en een Orb. Power Wells staan verspreid over de map en voorzien je elke seconde van de mana om een kaart te kunnen spelen. De Orb bepaalt de kleur kaarten die je kan spelen, en het aantal Orbs bepaalt het niveau. Wil je dus een rood/groene kaart spelen van niveau drie met een cost van 100 mana, dan dien je drie Orbs te hebben. Eén groene, één rode en een Orb naar keuze. Vervolgens betaal je de kaart met de mana uit je Power Wells.
Dit systeem werkt goed, en zorgt voor unieke gameplay, maar voelt in het begin best onwennig. In een game als Magic zouden de Orbs (daar landjes) ook meteen de rol van mana op zich nemen, waar in Heartstone de mana ook meteen het niveau bepaald. Ook moeten de extra Orbs en Power Wells veroverd worden op het slagveld zelf, waardoor het goed mogelijk is om te voorkomen dat je tegenstander een bepaalde kleurencombinatie of niveau vrijspeelt. De map heeft grote invloed op de snelheid waarmee je bepaalde strategieën kan uitvoeren, en het is ook mogelijk om een speler een niveau terug te zetten door een Orb te vernietigen en zelf te bouwen.
Als Battleforge vandaag de dag zou uitkomen, zou hij best wel eens succesvol kunnen zijn.
-
Voor het spelen van eenheden heb je dus niet, zoals in de meeste strategiegames, een barrack nodig. Gebouw-kaarten zorgen voor verdedigende torens en gebouwen met speciale vaardigheden. Als je eenheden speelt, verschijnen ze direct op het slagveld, mits er geen vijand in de buurt is. Doe je dit buiten je eigen basis, dan spawnen eenheden en gebouwen tijdelijk met half leven en vaardigheden op cooldown. Hierdoor is de verdedigende speler in het voordeel, en voorkom je de complete chaos die een game als deze in potentie met zich meebrengt. Want waar je het in Starcraft ziet aankomen als iemand een groot leger opbouwt, speel je Battleforge redelijk in het donker. Je kunt met scouten wel zien welke Orbs je tegenstander heeft, maar in slechts enkele seconden kan er een eenheid of compleet leger verschijnen. Spreuk-kaarten spelen slim in op dit snelle en dynamische tempo. Deze verschillen van simpele vuurspreuken die schade doen, tot verstrengelde wortels die eenheden tijdelijk op hun plaats houden.
©GMRimport
One versus All en All versus One
Het leuke aan Battleforge is dat de game een focus op zowel PvE als PvP heeft. Er is een uitgebreide campaign aanwezig met een aantal levels voor één speler, maar ook co-op levels voor twee tot vier spelers. Er zijn zelfs een aantal levels met twaalf spelers, waar de spelers verspreid worden over drie verschillende maps, en het halen (of falen) van bepaalde doelen invloed heeft op hoe moeilijk je medespelers het hebben op het andere slagveld. Een soms frustrerend afhankelijke, maar wel erg unieke manier van multiplayer dus. Doordat elke missie weer anders in elkaar steekt, dien je ook je decks goed af te stellen op de specifieke en pittige scenario’s. Daarnaast wordt teamwerk beloond, en kun je sterke combinaties maken in co-op, met helende spreuken of kracht verhogende eenheden. PvP is een stuk sneller, waardoor juist andere kaarten het daglicht zien. Er zijn veel strategieën mogelijk, en de balans is grotendeels in orde. Erg knap voor een game met honderden eenheden!
Battleforge heeft een verhaal, dat deels via conversaties in de levels (zoals in Warcraft) en deels via een in-game boek wordt verteld. De game heeft best interessante lore en memorabele personages, maar het is jammer dat het verhaal zo inconsistent wordt gebracht en moeilijk is te volgen. Ook wordt het verhaal op het einde afgeraffeld en vooral in boekvorm verteld. Zo eindigt het verhaal vrij abrupt met iets wat opvallend dicht in de buurt komt van een ‘’en iedereen ging dood, einde.’’. Omdat het laatste speelbare level juist hoopvol eindigt, lijkt het net alsof de conciërge van de studio op zijn laatste dag in een slecht humeur een einde aan het verhaal heeft geschreven.
©GMRimport
The end
Dat het commercieel niet goed ging met Battleforge, was al vrij snel duidelijk. De game kwam in maart 2009 op de markt, maar werd in april al omgezet naar een free-to-play-model. Oorspronkelijk betaalde je 40 euro en ontving je vier starterdecks en 3000 Battleforge Points, de in-game currency die je met echt geld kon bijkopen. Hiermee konden boosters gekocht worden, en de game had een veilinghuis waar mensen kaarten konden doorverkopen en ruilen. Een free-to-play-speler moest het zonder deze jumpstart doen, maar verder was het mogelijk elke kaart in de game vrij te spelen door gewoon te spelen en slim te ruilen.
Hoewel je zou verwachten dat een dergelijk systeem een gigantisch Pay2Win-scenario creëert, viel dat in de praktijk mee. Zeldzame kaarten waren niet perse beter dan andere kaarten, en door de mogelijkheid van ruilen was de game voor F2P spelers makkelijker om mee te komen dan bijvoorbeeld Heartstone nu is. Wel is het leuk om te experimenteren met alle verschillende decks, en in die zin zat er een goed verdienmodel achter Battleforge. De game heeft drie uitbreidingen gezien die elk weer nieuwe kaarten en nieuwe PvE-maps toevoegden.
Helaas ging de kwaliteit van deze content hard achteruit. Modellen van eenheden werden hergebruikt met een iets andere skin, waardoor rond het einde vrijwel elke eenheid een variatie op een andere was. De laatste uitbreiding, The Amii Edition, was daarnaast schandalig te noemen. Waar de vorige uitbreidingen nog zestig nieuwe kaarten toevoegde, bevatte deze set er slechts 32. Ook werden deze kaarten per vier uitgebracht in preview decks over een periode van twee jaar, waarna de set abrupt werd uitgebracht met slechts twee nieuwe kaarten. Hierdoor was deze set de kleinste uitbreiding met de langste ontwikkelingstijd. Het was duidelijk dat het einde van Battleforge nabij was.
©GMRimport
Waar ging het mis
Maar waarom flopte Battleforge? Het moge duidelijk zijn dat er veel plezier te beleven valt aan de game. Het lag deels zeker aan de marketing; grote kans dat jij nog nooit van Battleforge hebt gehoord. Buiten een screenshot in de installatie van een videokaart, werd de game totaal niet gepromoot. Daarnaast was de box-art nietszeggend, waardoor ook in de winkel de game totaal niet opviel.
Het probleem (en wat Battleforge juist zo tof maakt) is dat de game niet te vergelijken is met andere spellen. Het is echt iets nieuws en dat moet je mensen kunnen uitleggen. Ook is Battleforge in essentie geen mainstream game. Het spel kreeg rond release redelijke reviews, maar vraagt een zeer specifiek soort speler om echt van te genieten. We zien wel vaker genre-overlappingen, maar zowel rts als cardgames waren, zeker in die tijd, niche. Als je die dan ook nog combineert, blijft er niet heel veel van je doelgroep over. Ironisch genoeg zette Blizzard de jaren erna zowel het rts- als het cardgame-genre op de kaart met Starcraft 2 en Heartstone.
Battleforge was best revolutionair in wat het probeerde te doen. Je zou de game niet snel van EA verwachten, een bedrijf dat toch vaak veiligere keuzes maakt. Juist daarom is het zo jammer dat deze originele titel geflopt is. De game bevat een goede soundtrack, de lore is interessant, de levels zijn leuk ontworpen en het verdienmodel heeft potentie. Als Battleforge vandaag de dag zou uitkomen, zou hij best wel eens succesvol kunnen zijn. Vervang het verhaal dat middels een boek wordt verteld met toffe cinematics, breng consistente upgrades uit en laat een paar influencers de game spelen en je bent al een heel eind. Eeuwige zonde.
©GMRimport
Een verloren parel
Eind oktober 2013, vier ja na release, sloot EA de servers. Omdat Battleforge alleen online gespeeld kon worden, raakten spelers alles kwijt, inclusief de singleplayercontent. Hoewel de ontwikkeling al een tijd te wensen over liet, komt het niet vaak voor dat een game zonder offline modus volledig verdwijnt. Spelers hadden in potentie namelijk honderden euro’s uitgegeven aan een game die slechts vier jaar speelbaar is geweest. Hoewel er op het einde nog slechts een beperkt groepje mensen de game speelde, is het niet moeilijk om voor te stellen dat hieruit de serverkosten betaald konden worden.
Daar dachten de fans blijkbaar hetzelfde over, want de game wordt op het moment door fans opnieuw in elkaar gezet als volledige free-to-play-ervaring zonder microtransacties. Er is dus een kans dat je later dit jaar het spel zelf nog eens kan checken. Laten we het hopen, want mocht jij in de kleine doelgroep zitten waar Battleforge wel voor is gemaakt, dan staat je een prachtige ervaring te wachten.
©GMRimport
Meer Reloads:
