Pokémon Sword en Shield voelen als een logische stap vooruit
Vorig jaar verschenen Pokémon: Let’s Go Pikachu en Eevee, onverwachte doch logische samensmeltingen van de klassieke formule en Pokémon Go. Het was een goede test voor de Switch-hardware, maar met Pokémon Sword en Shield is de volgende generatie van Pokémon-games pas écht aangebroken. Maar zijn het de ‘core’-rpg’s waar fans op hebben gewacht?
Gamer.nl was deze maand te gast bij The Pokémon Company om hands-on te gaan met Sword en Shield en onder andere deze vraag te beantwoorden. Nog nooit was er namelijk zoveel controverse rondom een nieuwe generatie Pokémon-games. Fans vallen over het ontbreken van de National Dex en animaties zouden amper zijn verbeterd. Hoewel sommige keuzes wellicht teleurstellend zijn, leidt het in de eerste anderhalf uur niet van de ervaring af. Vanaf het eerste moment maakt de op Engeland gebaseerde Galar-regio indruk met een fantastische presentatie.
©GMRimport
Prachtig aangekleed
Het is overduidelijk dat het Verenigd Koninkrijk de inspiratie is geweest voor Galar. Wie er weleens is geweest, herkent de uitgestrekte groene landschappen, industriële steden, kledij, straatborden en Engelse termen. Daarbij valt ook op hoe gedetailleerd en kleurrijk alles oogt. Het huis van je trainer hangt vol met posters en petten en buiten kijk je uit op kleurrijke huisjes tussen wapperende groene bomen, speelvelden en schaduwen van overdrijvende wolken. Het is dan geen echte open wereld, maar Galar is absoluut sfeervol aangekleed en mooi om te aanschouwen.
Het lage cameraperspectief draagt hier overigens ook aan bij. Terwijl onze trainer - overigens veel eerder dan in Sun en Moon - op pad gaat, draait de camera dynamisch mee om een gevoel van schaal te creëren. De wereld is dan ook ruimer opgezet dan het lineaire Alola en omdat er in de verte meer mensen en pokémon te zien zijn, voelt Galar ontzettend levendig aan. Daarbij lopen pokémon net als in Let’s Go Pikachu en Eevee zichtbaar rond in het gras en kun je deze naar wens ontwijken of juist ontmoeten. Als compromis voor veteranen zijn er ook random encounters aanwezig in het gras, waardoor het verrassingselement behouden blijft.
©GMRimport
©GMRimport
©GMRimport
Hordes Wooloo
We kwamen een handvol onaangekondigde pokémon tegen, waar we het helaas niet over mogen hebben. Voor een achtste generatie voelen ze in ieder geval vrij creatief aan en bovendien passen ze perfect binnen het Engelse thema. De komische Wooloo lijkt centraal te staan in de game, want hordes van deze zachte schaapjes hobbelen rond over het platteland en breken soms uit en leggen daarmee het treinverkeer in Galar plat.
Ontmoetingen met wilde pokémon gebeuren overigens op de traditionele manier, dus spelers hoeven niet met de Joy-Cons te zwaaien om ze te vangen. Dit gedeelte van de game is daardoor weinig verrassend: je rent rond door het gras, vangt leuke nieuwe pokémon en traint om sterk genoeg te zijn voor het volgende gevecht. Het feit dat gevechten nu daadwerkelijk plaatsvinden op de locatie waar ze van start gingen, waardoor je op de achtergrond de rest van de wereld ziet, geeft een hoop sfeer aan de gevechten.
©GMRimport
Kleine open wereld
Nadat de Wooloo van het spoor zijn gehaald, brengt een trein ons naar de Wild Area. Dit is een groot gebied dat in het midden van Galar ligt en aanvoelt als een kleine open wereld. De pokémon die hierin verschijnen zijn afhankelijk van het weer en de tijd steeds anders, waardoor er altijd iets nieuws te vinden moet zijn. Ze kunnen trouwens ook ontzettend sterk zijn, zoals de gigantische Onix en de veel te krachtige Diggersby die we troffen.
Grafisch zit de Wild Area een beetje dubieus in elkaar. Het valt bij aankomst op hoe leeg de wereld oogt vergeleken met de rest van de regio. In de verte zijn grasvelden en bomen te zien, en af en toe een baken voor Max Raid Battles, maar daar houdt het wel een beetje mee op. Ook ogen bomen, waar op internet al uitvoerig over is geklaagd, grafisch inderdaad ondermaats.
©GMRimport
Anderzijds zorgt de vrij bestuurbare camera ervoor dat spelers het gevoel krijgen echt in de natuur pokémon te ontdekken. Eenmaal dichterbij stukken gras en water verschijnen er tal van verschillende zakmonsters, die op je afkomen of juist van je schrikken en wegrennen. Met de dynamische camera komen grote beesten daarnaast veel beter uit de verf en maakt een Gyarados die uit het water verschijnt veel indruk. De Wild Area lijkt dus een eerste stap in de richting te zijn van een openwereldgame, maar over de uitvoering hebben we nog onze twijfels.
Topsport
In de eerste grote stad maken we kennis met de industrie van Galar. De stad bestaat uit twee districten en lijkt vergeleken met steden uit voorgaande delen behoorlijk groot te zijn. In het onderste district is een verscheidenheid aan winkels te bezoeken, waaronder een kledingzaak met een zeer breed assortiment, en in het bovenste district bevindt zich de gym.
Gyms zijn de plekken waar de Champions Cup van Galar wordt gehouden en rekening houdend met Dynamaxende pokémon zijn ze gebouwd als gigantische stadions. De Champions Cup wordt duidelijk gezien als een soort Olympische Spelen, want de lobby van de gym is gigantisch en hangt vol met spandoeken. Ook vereist het van deelnemers een aanbevelingsbrief en worden trainers bij aankomst ontvangen in een hotel om uit te rusten voor het toernooi.
©GMRimport
©GMRimport
Gestroomlijnd
Topsport is onderdeel van de cultuur in Galar, net als de legende van de regio. Sonia, dochter van professor Magnolia, vertelt ons een verhaal dat sterk is geïnspireerd door Britse mythologie rondom reuzen. Met een bijzonder orkestraal en bijna melancholische soundtrack op de achtergrond weten Sword en Shield ons nieuwsgierig te maken voor de geheimen van de Galar-regio.
Tot slot valt op hoe gestroomlijnd Sword en Shield in sommige opzichten zijn. De introductie is zoals gezegd vrij kort, spelers kunnen tussenfilmpjes overslaan, de move deleter kom je relatief vroeg tegen en dankzij de PC Link Box hebben spelers bijna overal toegang tot hun pokémon. Het zijn kleine toevoegingen, maar ze dragen wel bij aan de speelervaring. Het lijkt alsof Game Freak de laatste haken en ogen van de klassieke opzet uit de weg wil ruimen.
©GMRimport
Logische stap vooruit
Of Sword en Shield de ‘hardcore’ Pokémon-games zijn waarop velen hebben gewacht, hangt een beetje van je verwachtingen af. Het is grafisch gezien - zeker als je ze bijvoorbeeld naast Dragon Quest 11S houdt - geen grote sprong voorwaarts. Ook zijn veel bekende aspecten, zoals het ijzersterke vechtsysteem, vanzelfsprekend onveranderd gebleven. Het is nog steeds Pokémon.
Wie anderzijds de gebruikelijke evolutie verwacht, staat een prachtig aangeklede game met een levendige regio te wachten. Van de omgevingen en de cultuur tot de pokémon zelf lijkt Galar een stralende spelwereld te zijn. Rondwandelende pokémon zorgen daarbij voor extra sfeer en hoewel de Wild Area ietwat leeg aanvoelt, is het gevoel van ontdekking daar groter dan ooit. Het duurt nog een maand voordat de games verschijnen, maar vooralsnog lijken Pokémon Sword en Shield een logische en goede stap vooruit te zijn.
Pokémon Sword en Shield verschijnen op 15 november voor de Nintendo Switch.
