Oculus Quest-handtracking is veelbelovend
Niet alleen bleek de Oculus Quest de afgelopen maanden een goede draagbare vr-headset, maar het apparaat blijkt veel meer te kunnen dan Oculus bij de lancering liet doorschemeren. Het bedrijf werkt nu aan controllerloze handtracking en wij probeerden het uit.
Handtracking is niet nieuw. Het bedrijf Leap Motion (niet te verwarren met het ar-bedrijf Magic Leap) bracht in 2013 hun eerste handtrackingsysteem uit voor pc. Dit was nog ver voor zelfs de Kickstarter voor Oculus begon. Het systeem was bedoeld voor het bedienen van je gewone computer, met een soort interface dat deed denken aan de film Minority Report. Met andere woorden: je bedient je computer met handgebaren in plaats van met de muis en toetsenbord. Leap Motion bestaat uit een tweetal camera’s in een doosje, die een 3D-beeld van je handen maken en hier het skelet van je handen en vingers uit destilleren. Het is ook te vergelijken met hoe Microsofts Kinect het hele lichaam kon volgen.
Met de vr-renaissance werd duidelijk dat dit soort handtracking ideaal zou zijn voor vr. Je kan dan immers je eigen handen en vingers gebruiken om dingen te grijpen. Hackers bevestigden al snel de Leap Motion-sensor op de Oculus DK1, met interessante resultaten.
Uiteindelijk besloten zowel Oculus als concurrent Valve niet voor vingertracking te gaan voor hun definitieve consumentenhardware. In plaats daarvan bleken bewegingscontrollers toch een praktischer oplossing. Een goede beslissing: de Oculus Touch-controllers werken heel plezierig en geven je ook echt iets in je handen, wat voor games goed werkt. Knoppen en een joystick blijven van levensbelang voor de meeste spellen. Maar er zijn ook applicaties denkbaar waarbij je echt alleen je handen wilt kunnen gebruiken, voor het zeer precies manipuleren van virtuele voorwerpen.
©GMRimport
Sensors
Oculus gaat nu voor het eerst vingertracking introduceren voor hun consumenten-vr. Tot ieders verbazing niet voor pc-vr, maar voor hun mobiele stand-alone Oculus Quest. Quest draait op een mobiele chipset en gebruikt inside-out tracking. Dat laatste betekent dat er een viertal sensors in de bril zitten die de omgeving scannen en zo de positie van de Quest in de ruimte bepalen. Het zijn deze sensors die Oculus nu gaat gebruiken voor het volgen van je handen in vr, op ongeveer dezelfde manier zoals Leap Motion dat deed. De sensors bepalen de plaats van je handen en vingers en abstraheren deze zodat de software weet welke gebaren je maakt en wat je precies in vr probeert te doen.
Tijdens de hands-on is duidelijk dat de technologie weliswaar indrukwekkend, maar nog niet klaar voor het grote publiek is. De demo speelt zich af in de kamer van een tovenaar. Wanneer je naar je handen kijkt, zie je inderdaad dat de software ze heel goed en precies in vr volgt. Het ballen tot een vuist of het opsteken van je middelvinger wordt perfect gereproduceerd in de virtuele nabootsing van je handen in de game. Perfect, maar wel met enige vertraging. Er zit ongeveer een seconde tussen je werkelijke beweging en die van je virtuele handen. Die vertraging is op dit moment zodanig aanwezig dat het lastig is om handelingen met erg veel precisie uit te voeren.
Ook verdwijnen je virtuele handen wanneer je je echte handen te dicht bij elkaar brengt. De software doet dit nu om te voorkomen dat de tracking in de war raakt, wat ook weer aangeeft hoezeer deze technologie nog in zijn kinderschoenen staat.
©GMRimport
De demo zelf is ook nog behoorlijk beperkt. Want hoewel het zoals gezegd mogelijk is om heel accuraat je handen en vingers te volgen, laten de diverse interactieve elementen je alleen voorwerpen aanraken. Grijpen en oppakken is er niet bij. In plaats daarvan steek je bijvoorbeeld je handen in een toverketel, waarna je knuisten opeens veranderen in monsterlijke klauwen.
Dat het allemaal nog vroeg is, neemt niet weg dat de potentie hiervan enorm is. Het idee dat je straks voor een aantal Quest-applicaties helemaal geen controllers vast hoeft te houden is heel gebruikersvriendelijk. Denk aan software zoals de Netflix-app, waarbij het voldoende zou zijn om naar een titel te wijzen om deze af te spelen. Dit soort eenvoudige handelingen zijn zelfs met de vroege versie van de handtrackingsoftware al prima mogelijk.
Het is wel te hopen dat dit niet het eindpunt is van de ontwikkeling. Minder vertraging en meer precisie zouden wel eens een heleboel nieuwe manieren van spelen kunnen opleveren. En dat is best indrukwekkend voor een stand-alone headset met een nu al relatief oude chipset. Nee, vingertracking gaat de Touch-controllers voorlopig niet helemaal vervangen. Het blijft een aanvulling op de bestaande mogelijkheden van deze headset. Maar het feit dat deze functionaliteit straks gratis en met een software-update wordt toegevoegd, is bijzonder fijn voor de groeiende groep Quest-eigenaren. Het laat daarbij zien dat er nog een boel ongebruikte potentie zit in Oculus’ jongste product.
