Wat heb ik genoten van Metroid Dread. Er zijn weinig games die net zo lekker spelen en even goed in elkaar steken. Maar wat Metroid Dread niet is, is een metroidvania. Het voelt, klinkt, ruikt en oogt als een metroidvania, maar in werkelijkheid is het een X Parasite die doet alsof.

Waarom is het dan precies geen metroidvania? Die vraag is zowel heel makkelijk als heel moeilijk te beantwoorden. Het makkelijke antwoord is dat je in Metroid Dread nauwelijks de vrijheid krijgt om op ontdekking te gaan, terwijl dat toch de kern is van het genre. Je speelt weliswaar steeds nieuwe vaardigheden vrij waarmee je weer sneller, sterker of behendiger wordt, maar er is vrijwel altijd slechts één hoofdweg. De rest is niet meer dan een enorme hoeveelheid zijpaadjes om extra raketten, energiebalkjes en bommen te verzamelen. 

©GMRimport

Samensmelting of the woorden

Het moeilijke antwoord is dat metroidvania als genre helemaal niet zo duidelijk te definiëren valt. De term alleen al is verwarrend. De naam is een samensmelting van twee spelreeksen: Metroid en Castlevania, ooit in het leven geroepen toen Castlevania: Symphony of the Night als eerste game in de serie dingen introduceerde die mensen voorheen vooral associeerden met Metroid. Het is dus niet alsof er destijds een nieuwe game uitkwam die half Metroid, half Castlevania was, waarna iedere game binnen dat ontstane genre precies die combinatie van spelelementen moest bevatten.

De term is uiteindelijk niets meer dan een manier om een bepaald type spel aan te duiden, zodat iedereen ongeveer weet wat het is. Een actiegame waarbij de focus niet per se ligt op het platformen en verslaan van vijanden, maar juist op het verkennen van de omgeving. De weg voorwaarts ligt waarschijnlijk achter je, op een plek waar je eerder nog niet kon komen. Nu je op magische wijze een extra keer kunt springen, gaat er letterlijk een nieuw deel van de spelwereld voor je open. 

Het is aan jou om die wereld aan de hand van een steeds complexer wordende arsenaal aan vaardigheden te leren kennen. Een veel betere term hiervoor is ‘search-action’, maar ‘metroidvania’ heeft nu eenmaal de populariteitswedstrijd gewonnen. Zo kan het gebeuren dat sommige mensen een Metroid-game nu omschrijven als metroidvania, terwijl die term juist is afgeleid van Metroid. Dat is toch een beetje het omgekeerde kasteel. 

De rode Dread

Metroid Dread komt er de eerste paar uur nog wel mee weg, maar hoe meer gebieden en vaardigheden je vrijspeelt, des te zichtbaarder wordt de rode draad die strak om de nek van Samus gespannen is. Met iedere nieuwe upgrade trotseer je niet geheel toevallig weer een ander soort wegversperring waar je net nog geen antwoord op had. Nu die blokkade is opgeheven, maakt dat de weg ‘vrij’ naar een lift, tram of teleporteermachine die je richting een volgend of juist vorig gebied dwingt. 

©GMRimport

Over de volgorde of manier waarop je dat doet, heb je weinig tot niets te zeggen, want via een omweg kom je er simpelweg niet. Wie de stoute schoenen aantrekt en zelf op avontuur gaat, stuit alleen maar op wegafzettingen. Metroid Dread is in die zin eenrichtingsverkeer, zij het met heel veel kronkels en omleidingen. Je vindt ontzettend veel upgrades, maar van zoeken is nauwelijks sprake.

Metroid Dread is daardoor eerder verstikkend dan beklemmend. Het zorgt er helaas ook voor dat je nooit echt affiniteit krijgt met al die nieuwe vaardigheden. De ene is nog flitsender dan de andere, maar voor je er goed en wel aan gewend bent geraakt, zijn ze alweer overbodig of nutteloos geworden, omdat de volgende vaardigheid zich heeft aangediend. Zo’n opzet dicteert dat alle gaten en kieren in de omgeving plotseling allemaal geblokkeerd worden door precies dat ene waar je die nieuwe kracht voor hebt gevonden, dan wel nog moet vinden. 

Als het metroidvaniagenre een ontdekkingsreis is, dan moet je Metroid Dread meer zien als een georganiseerde vakantie. Is dat dan zo erg? Absoluut niet, ’t is hier fantasties, maar een metroidvania moet je het niet willen noemen. Misschien eerder een Metroid-like? Of was het nou Metroid-lite?

Elke zaterdag verschijnt er een column op Gamer.nl die (meestal) ingaat op actuele gebeurtenissen. Lees ook:

Het uit China afkomstige NetEase - onder andere bekend van Marvel Rivals - zou van plan zijn om meer dan twaalf ontwikkelstudio's te sluiten.

Dat blijkt uit een reportage op Game File, de betrouwbare nieuwsbrief van gamejournalist Stephen Totilo. Eerder deze week werd de Amerikaanse tak van NetEase dat meehielp aan de ontwikkeling van Marvel Rivals al ontslagen. Daarnaast vielen er ontslagen bij het door NetEase gefinancierde Liquid Swords, de nieuwe studio van een van de oprichters van de Just Cause-ontwikkelaar.

Dit zou volgens Totilo nog maar het topje van de ijsberg zijn. Hij claimt dat meer dan een dozijn studio's mogelijk worden gesloten of verkocht, en dan met name de studio's van het bedrijf die buiten China gevestigd zijn. Dit zou een bewuste strategie zijn van het bedrijf om minder focus op deze teams buiten zijn thuisland te creëren.

NetEase is een van de grootste gamebedrijven ter wereld. NetEase heeft de afgelopen jaren samen met gerenommeerde ontwikkelaars overal ter wereld nieuwe gamestudio's opgericht, en het lijkt er dus op dat sommige van deze studio's nu dreigen gesloten of verkocht te worden.

Zo heeft NetEase geïnvesteerd in Rebel Wolves, een studio bestaande uit voormalige ontwikkelaars van CD Projekt Red waar men aan Blood of Dawnwalker werkt. Met Dragon Quest-Ryutaro Ichimura werd PinCool opgericht, het bedrijf kocht Heavy Rain- en Detroit: Become Human-studio Quantic Dream, Like a Dragon-bedenker Toshihiro Nagoshi opende met NetEase Nagoshi Studio en No More Heroes-ontwikkelaar Grasshopper Manufacture werd gekocht. Het is maar een kleine greep in de investeringen en aankopen die het Chinese bedrijf de afgelopen jaren heeft gedaan.

Ondanks de geruchten onthulde NetEase deze week recordcijfers voor het afgelopen kwartaal. Er werd een stijging van 1,5 procent aan omzet op het gebied van games en services waargemaakt ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Die omzet stond het afgelopen kwartaal op 2,9 miljard dollar. Marvel Rivals heeft inmiddels 40 miljoen spelers.

Overigens claimt Bloomberg in een artikel over NetEase-CEO William Ding dat hij overwoog Marvel Rivals te annuleren voor release. Ding zou het niet hebben zien zitten om Disney te betalen voor de rechten op Marvel-personages. Ook werd besproken of het mogelijk was om de superhelden voor zelfbedachte personages te vervangen. NetEase zelf ontkent deze claims en claimt sinds 2017 een nauwe samenwerking met Marvel te hebben.

De live-action Street Fighter-film die eerder al werd aangekondigd heeft een nieuwe regisseur, namelijk Kitao Sakurai.

Dat meldt The Hollywood Reporter. Sakurai is vooral bekend van de in 2021 verschenen Netflix-film Bad Trip met komediant Eric André in de hoofdrol. Sakurai regisseerde ook The Eric André Show. Verder heeft hij enkele afleveringen van de Twisted Metal-televisieserie geregisseerd.

Hij neemt het stokje over van Danny en Michael Philippou, twee broers uit Australië die afgelopen jaar de film niet meer bleken te kunnen regisseren vanwege een mismatch in planning.

Concrete details over de live-action film zijn er nog niet. Wel zou de eerder aangekondigde premièredatum van 20 maart 2026 nog haalbaar zijn. Capcom, de ontwikkelaar en uitgever van de gamereeks, is wel betrokken bij de verfilming.

Er zijn al vaker (animatie)films gebaseerd op Street Fighter uitgekomen. Een van de bekendere voorbeelden is de in 1994 verschenen gelijknamige film met Jean-Claude van Damme als Guile en wijlen Raúl Juliá als M. Bison. In 2009 verscheen Street Fighter: The Legend of Chun-Li, met Kristin Kreuk als Chun-Li.

De meest recente game in de fighterreeks is Street Fighter 6, dat beschikbaar is op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S en pc. Tom Kerkhof beloonde de game met een 9: "Door de gelikte presentatie, inventieve besturing en de uitgebreidste singleplayer-ervaring die de franchise ooit heeft gehad, is Street Fighter 6 toegankelijker dan ooit. Het spel oogt geweldig en speelt zelfs nog beter. Dit is zonder twijfel een van de leukste vechtspellen van de afgelopen tijd – en daarmee ook een van de beste delen uit de reeks."