Maneater is een prettig rauwe B-game
Alleen al bij het zien van een haaienvin vlak boven het wateroppervlak ontstaat er in de mens een sterke neiging om de iconische muziek van Jaws te neuriën. Steven Spielbergs meesterwerk uit 1975 heeft een blijvend effect gehad op hoe we haaien zien: als kille, wraakzuchtige moordmachines. Maneater doet geen poging om dat beeld bij te stellen, maar bevestigt met veel plezier alle vooroordelen over haaien.
In de onderwaterwereld is het eten of gegeten worden en de naamloze haai die de hoofdrol heeft in Maneater doet niets lever dan eten. Nadat het beest hardhandig uit de buik van zijn moeder wordt gesneden door een haaienjager, weet ie maar net te ontkomen. De rest van zijn haaienleven heeft de pup maar één doel: wraak nemen.
Als speler help je de haai een handje door alles te doen wat echte haaien ook doen. Rondzwemmen, alles dat leeft of beweegt opeten en iconische locaties in de wateren van Port Clovis opzoeken. Nee, Maneater is absoluut geen realistische of serieuze haaiensimulator. Het spel komt met zijn openwereldopzet nog het meeste in de buurt van een gemiddelde Ubisoft-game.
©GMRimport
Far Haai
De game bevat namelijk een kaart gevuld met icoontjes die allemaal verwijzen naar verschillende activiteiten. Voordat het volgende gebied wordt vrijgespeeld, moet er een checklist aan opdrachten voltooid worden. De ene keer moet er een school katvissen opgegeten worden, de andere keer is een specifieke alligator het doelwit. In een andere missie moeten er weer tien strandgasten verscheurd worden.
Deze missies lijken in deze korte beschrijving al veel op elkaar en in het spel zelf is het niet veel anders. In ieder nieuw gebied zijn de missies ongeveer hetzelfde. Moeten er geen mensen opgegeten worden vanaf een pier, dan wel vanaf een golfbaan. Variatie is niet Maneater’s sterkste kant.
Maneater heeft behoorlijk wat ruwe randjes, maar wie niet bang is om te worstelen met een haai haalt er ongetwijfeld plezier uit.
-
Darwins haai
Opdrachten waarin het juist niet de bedoeling is om alles op te eten vallen daardoor op een positieve manier op. De onderwaterwereld is namelijk ook bezaaid met toeristische trekpleisters, zoals een gezonken rondvaartboot of de illegale begraafplaats van de lokale maffia. Daarnaast is de zee ook gevuld met containers vol met cruciale voedingstoffen voor de haai.
Met iedere verorberde vis, schildpad of mens groeit de pup uiteindelijk uit tot een monsterhaai. Met nieuwe levensfases komen er ook nieuwe evoluties om de hoek kijken. Speciale tanden, vinnen en snuiten zijn in de thuisbasis van de haai vrij te spelen voor allerlei handige bonussen. Wie vooral boten tot zinken wil brengen kiest bijvoorbeeld voor een uitwendig skelet, waardoor de haai een extra laag botten krijgt voor het doormiddenbeuken van een schip. Moeite met andere roofdieren in het water? Met een paar elektrische upgrades krijgt je prooi met iedere hap een verlammende schok.
©GMRimport
B-game
Op papier klinkt dat allemaal best wel fantastisch, maar Maneater is vooral een echte B-game. Dat betekent een framerate die alle kanten op vliegt, dezelfde riolen die eindeloos hergebruikt worden en tal van andere tekortkomingen die al vrij snel de kop op steken. Zo is de camera de grootste vijanden die je in deze wateren tegenkomt. Best een prestatie, aangezien je het in dit spel ook tegen orka’s en walvissen opneemt.
Zo is het in een gevecht met een ander roofdier mogelijk om de camera vast te zetten op het doelwit, maar om de een of andere reden verdwijnt je tegenstander alsnog de hele tijd uit beeld. Lock-on lijkt simpelweg niet te werken. Dat is vervelend in een onderwatergevecht waarin je aanvallen moet ontwijken of counteren om zelf genadeloos toe te kunnen slaan.
©GMRimport
#Jawsome
Tel daarbij de keren dat je vast komt te zitten in de omgeving, of dat je vis om onverklaarbare reden omdraait, en je hebt een game die niet voor iedereen weggelegd is. Maneater heeft behoorlijk wat ruwe randjes, maar wie niet bang is om te worstelen met een haai haalt er ongetwijfeld plezier uit.
Wat dat plezier alleen maar verder vergroot, is de overduidelijke lol die van alles inn dit spel afstraalt. Het verhaal van de haaienjager wordt tussen de missies door verteld in de stijl van een dertien in dozijn realityshow, zoals Duck Dynasty of Deadliest Catch - compleet met gepaste stompzinnige hashtags die in beeld verschijnen. De voice-over van komiek Chris Parnell (Dr. Leo Spaceman uit 30 Rock) voorziet de gameplay ondertussen van extra humoristische context. Het voelt daardoor bijna alsof je een compleet uit de hand gelopen natuurdocumentaire aan het spelen bent terwijl Parnell de razernij van de haai luchtig becommentarieert.
Maneater is verkrijgbaar voor pc, Xbox One en PlayStation 4. Later dit jaar verschijnt het spel ook voor de Switch.
Laatste reviews op Gamer.nl:
Maneater is een hoogst originele en vermakelijke haaiensimulator met behoorlijk ruwe randjes. Met een onmogelijke camera en bijzonder weinig afwisseling in de missiestructuur moet dit spel het vooral van zijn andere kwaliteiten hebben. Gelukkig is Maneater erg grappig geschreven en is de onderwaterwereld leuk om te verkennen. Dat maakt de tekortkomingen een stuk beter behapbaar, waardoor Maneater uiteindelijk een prima B-game is.
- Haaiensim, oprecht grappig geschreven
- Geen variatie in missies, verschrikkelijke camera, veel ruwe randjes
