Even een geschiedenislesje: Live A Live werd in september 1994 uitgebracht door Square, precies tussen Final Fantasy 6 en Chrono Trigger in. En alhoewel het misschien wel net zo belangrijk is in de gamegeschiedenis als die klassiekers, verscheen de game nooit buiten Japan.

Het westerse publiek heeft het spel dus nooit kunnen spelen, naast fanvertalingen heeft het ook geen Engelstalige uitgave gehad. Het is daardoor een van de minder bekende jrpg's, al is de invloed van Live A Live overal voelbaar, ook nu nog. Van Chrono Trigger tot modernere games als Undertale, 13 Sentinels: Aegis Rim of Octopath Traveler: allemaal haalden ze inspiratie uit dit vergeten pareltje.

Maar goed, dat weet je pas als je het speelt, en dankzij een nieuwe remake kan dat nu eindelijk. Het eerste wat nieuwe spelers zullen opvallen, is hoe ongelooflijk fris dit bijna dertig jaar oude spel voelt. Dat komt niet alleen door het nieuwe uiterlijk, maar vooral door de bijzondere opzet die ook nu nog verbluffend goed uitpakt.

©GMRimport

Leef zeven lives

Live A Live bestaat uit zeven losstaande verhalen die ogenschijnlijk niks met elkaar te maken hebben. Ze spelen zich af in allerlei verschillende tijdperken en omgevingen, van de prehistorie tot het Wilde Westen en de verre toekomst. Allemaal geven ze een verrassende twist aan het genre, met boeiende spelmechanieken of interessante vormen van verhaalvertelling.

In het Wilde Westen speel je bijvoorbeeld als cowboy die een klein dorpje moet redden van een stel rovers, die de volgende ochtend de boel kort en klein komen slaan. In je eentje kun je nooit alle vijanden verslaan, maar je hebt tot zonsopgang om de hulp van de bewoners in te schakelen en allerlei vallen te zetten. Geef een man een schep, en hij graaft een gat waar een paard in valt. Hoe meer vallen je succesvol weet te plaatsen, hoe minder tegenstanders je uiteindelijk tegenover je hebt.

Of wat te denken van het prehistorische hoofdstuk, waarin taal nog niet is uitgevonden en het hele verhaal wordt verteld zonder een woord te gebruiken? Het is komisch om te zien hoe de personages toch met elkaar communiceren, en vooral knap hoe goed je alsnog het verhaal meekrijgt.

©GMRimport

Lekker snel

Misschien wel een van de leukste twists aan dit toch vaak langdradige genre, is dat al die hoofdstukken gemiddeld een uurtje of twee duren. Live A Live maakt erg efficiënt gebruik van zijn tijd en zet een verhaal nooit langer door dan nodig is. Het hele spel heb je daardoor in zo'n twintig uur uitgespeeld, ook weleens fijn voor een jrpg.

Dat helpt ook om te verbloemen dat niet elk hoofdstuk even goed uit de verf komt. Een verhaal over een oude vechtkunstenaar die een opvolger zoekt begint zelfs in die kleine twee uur te trekken, omdat je elke kandidaat meerdere keren moet verslaan. Ook de bestorming van een kasteel in het oude Japan begint te vervelen, want dat kasteel is soms een frustrerend doolhof.

Gelukkig is Live A Live altijd een genot om naar te kijken. De bijzondere ‘HD-2D’-stijl, waarmee Square Enix eerder al Octopath Traveler en Triangle Strategy opfleurde, schittert ook hier weer. De perfecte pixel-sprites en prachtige achtergronden, die een beetje wazig worden als de camera er niet op focust, spatten van het scherm.

Ook de soundtrack verdient het om genoemd te worden, want die behoort tot een van de klassiekers uit het genre. De muziek moet veel werk doen, omdat elk hoofdstuk en elk tijdperk weer een ander gevoel nodig heeft. In het Wilde Westen krijg je een western-achtige achtergrond, maar in het oude Japan worden er veel traditionelere noten geraakt. Het is een enorm gevarieerde muzieklijst die altijd de juiste sfeer weet te vangen.

©GMRimport

©GMRimport

©GMRimport

Alsof het je laatste dag is

Zeven losstaande verhaaltjes, was dat dan alles? Nee, Live A Live heeft een aantal verrassingen in petto om de game mee af te sluiten. Zonder al te veel te verklappen, komt alles op een bijzondere manier samen en zijn er meerdere eindes vrij te spelen. Na de experimenten van al die losse hoofdstukken, is het einde van Live A Live een zeer memorabel hoogstandje dat nog een paar stappen verder denkt dan je had verwacht.

Het is alleen jammer dat in de laatste hoofdstukken de random encounters uit de kast worden gehaald, een cliché uit het genre dat de rest van de game juist zo vakkundig weet te ontwijken. De dreiging van een willekeurig gevecht dat op elk moment kan beginnen, weerhoudt je ervan om de mooie omgevingen verder te verkennen. Het duurt gewoon te lang, en het haalt het tempo volledig uit het spel. Dit is iets dat in de remake wel aangepakt had mogen worden.

In dat stuk wordt ook pijnlijk duidelijk dat het vechtsysteem niet bepaald van het hoogste niveau is. Je personages staan op een grid, en hebben een balk die zich vult om aan te geven wanneer ze aan de beurt zijn. Vijanden hebben diezelfde balk, waardoor je altijd kunt zien of je bijna wordt aangevallen. Je kunt vrijuit over het grid lopen, maar elke zet laat de tijd ietsje verder gaan en vult dus ook de balk van je tegenstander.

©GMRimport

Het is op zich een aardig idee, maar het wordt nooit echt heel moeilijk, juist omdat je altijd kunt zien wanneer het gevaar dreigt. Voor de meeste hoofdstukken komt de game er prima mee weg, omdat vechten meestal niet de grootste focus van het spel is. In die laatste paar uur verdwijnt het knokplezier echter door de overdaad aan confrontaties. Hier begin je de leeftijd van de game echt te voelen.

Toch blijft aan het einde het gevoel van een bijzonder verfrissende jrpg hangen. Met meerdere geslaagde experimenten, nieuwe invalshoeken voor het genre en een perfecte lengte valt het nauwelijks op dat Live A Live al bijna dertig jaar oud is. Op veel punten voelt het moderner aan dan genregenoten die nu verschijnen. Deze remake is niet alleen aan te raden om zijn grote rol in de geschiedenis van het genre, maar ook voor iedereen die Japanse rpg's een warm hart toedraagt.

Live A Live is nu verkrijgbaar op Nintendo Switch.

Zowel Remedy Entertainments Sam Lake en onafhankelijke ontwikkelaar Lucas Pope ontvangen prijzen voor hun oeuvre op de aankomende Game Developer Choice Awards.

Op de awardshow, die elk jaar tijdens de Game Developers Conference plaatsvindt, wordt er een Lifetime Achievement Award aan Lake uitgereikt, terwijl Pope de Pioneer Award zal ontvangen.

Lake werkt al bijna drie decennia bij Remedy Entertainment en heeft onder andere het script voor de eerste twee Max Payne-games, Control en Alan Wake geschreven, alsmede Quantum Break en Alan Wake 2 geregisseerd. Zijn voorkomen is meermaals te zien in de games van Remedy, waaronder als het gezicht van Max Payne in de eerste twee games.

Lucas Pope is een invloedrijke gameontwikkelaar die bekend is van indiespellen als Papers, Please en Return of the Obra Dinn. Daarvoor heeft hij aan de Uncharted-spellen gewerkt bij Naughty Dog.

"De Game Developers Choice Awards staan erom bekend dat ze mensen in de spotlight zetten die van games de meest boeiende en evocatieve manier om verhalen te vertellen maken", aldus event director Stephenie Hawkins. "We kunnen niet wachten om Sam Lake en Lucas Pope te erkennen voor hun inzet in het verleggen van de grenzen van het medium via overtreffende narratieve structuren, complexe morele vraagstukken en evocatieve gameplay."

Eerdere mensen uit de game-industrie die de Lifetime Achievement Award hebben gewonnen, zijn onder andere John Romero, Amy Hennig, Tim Sweeney, Todd Howard, Tim Schafer, Ken Kutaragi, Peter Molyneux, Warren Spector, Hideo Kojima, John Carmack, Sid Meier en Shigeru Miyamoto.

De Game Developer Choice Awards 2025 worden op 19 maart tijdens de Game Developers Conference uitgereikt.

Het uit China afkomstige NetEase - onder andere bekend van Marvel Rivals - zou van plan zijn om meer dan twaalf ontwikkelstudio's te sluiten.

Dat blijkt uit een reportage op Game File, de betrouwbare nieuwsbrief van gamejournalist Stephen Totilo. Eerder deze week werd de Amerikaanse tak van NetEase dat meehielp aan de ontwikkeling van Marvel Rivals al ontslagen. Daarnaast vielen er ontslagen bij het door NetEase gefinancierde Liquid Swords, de nieuwe studio van een van de oprichters van de Just Cause-ontwikkelaar.

Dit zou volgens Totilo nog maar het topje van de ijsberg zijn. Hij claimt dat meer dan een dozijn studio's mogelijk worden gesloten of verkocht, en dan met name de studio's van het bedrijf die buiten China gevestigd zijn. Dit zou een bewuste strategie zijn van het bedrijf om minder focus op deze teams buiten zijn thuisland te creëren.

NetEase is een van de grootste gamebedrijven ter wereld. NetEase heeft de afgelopen jaren samen met gerenommeerde ontwikkelaars overal ter wereld nieuwe gamestudio's opgericht, en het lijkt er dus op dat sommige van deze studio's nu dreigen gesloten of verkocht te worden.

Zo heeft NetEase geïnvesteerd in Rebel Wolves, een studio bestaande uit voormalige ontwikkelaars van CD Projekt Red waar men aan Blood of Dawnwalker werkt. Met Dragon Quest-Ryutaro Ichimura werd PinCool opgericht, het bedrijf kocht Heavy Rain- en Detroit: Become Human-studio Quantic Dream, Like a Dragon-bedenker Toshihiro Nagoshi opende met NetEase Nagoshi Studio en No More Heroes-ontwikkelaar Grasshopper Manufacture werd gekocht. Het is maar een kleine greep in de investeringen en aankopen die het Chinese bedrijf de afgelopen jaren heeft gedaan.

Ondanks de geruchten onthulde NetEase deze week recordcijfers voor het afgelopen kwartaal. Er werd een stijging van 1,5 procent aan omzet op het gebied van games en services waargemaakt ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Die omzet stond het afgelopen kwartaal op 2,9 miljard dollar. Marvel Rivals heeft inmiddels 40 miljoen spelers.

Overigens claimt Bloomberg in een artikel over NetEase-CEO William Ding dat hij overwoog Marvel Rivals te annuleren voor release. Ding zou het niet hebben zien zitten om Disney te betalen voor de rechten op Marvel-personages. Ook werd besproken of het mogelijk was om de superhelden voor zelfbedachte personages te vervangen. NetEase zelf ontkent deze claims en claimt sinds 2017 een nauwe samenwerking met Marvel te hebben.