Life is Strange: True Colors toont het gevaar van empathie
Met Life is Strange: True Colors keert de succesvolle serie terug met een nieuw hoofdpersonage en weer een bijzondere superkracht. Deze keer zonder losse afleveringen, want je beleeft het bijzondere verhaal waarin jij de keuzes maakt in één keer.
In True Colors zet je als Alex Chen de eerste onwennige stappen in het kleurrijke, kleine Haven Springs. Na een moeilijke jeugd bezoekt ze daar haar broer Gabe, die in het idyllische dorpje een leven heeft opgebouwd. Maar dan verongelukt Gabe. Uit alles blijkt dat dit geen ongeluk was en het is aan Alex om niet alleen het verlies van haar broer te verwerken, maar ook om achter de waarheid te komen.
Voor beide doeleinden kan haar superkracht helpen. Zodra mensen een emotie zoals angst of woede intens voelen, ziet Alex een gekleurde aura om hen heen. Dat betekent dat ze hun gedachten kan lezen. Is de emotie zeer sterk, dan kan Alex zelfs de wereld zien zoals die persoon, om zo meer te leren over wat er aan de hand is.
©GMRimport
Het is niet zo'n spectaculaire kracht als de tijd terugdraaien of telekinese, maar voor een game waarin verhaalvertelling voorop staat is het een bijzonder handige kracht om te hebben.
Empathie
De kracht van Alex laat mooi de goede en duistere kant van empathie zien. Aan de ene kant zorgt empathie ervoor dat we ons beter kunnen inleven in de situatie van anderen, maar je kunt ook doorslaan in je empathische gevoelens. Stel je voor dat iemand extreem verdrietig is en hulp nodig heeft. Helpt het dan meer als je empathisch dezelfde emotie voelt, of dat je begrip toont, luistert en met praktische zaken helpt?
De kracht van Alex geeft dit dilemma goed weer. Door te zien hoe iemand zich voelt kan ze deze mensen helpen, maar zodra ze te dichtbij komt, kopieert ze de gevoelens. De emoties nemen haar dan over, waardoor ze mensen dus letterlijk op afstand moet houden.
Daarnaast valt op dat True Colors, in tegenstelling tot voorgaande Life is Strange-games, het niet zo moet hebben van de cliffhangers.
-
Het is alleen wel jammer dat de game niet ingaat op de morele consequenties van deze superkracht. Alex zet haar kracht in om anderen beter te kunnen helpen, maar het voelt als speler vreemd dat ze zonder enige terughoudendheid met haar handen in de privégedachten van anderen duikt alsof het een grabbelton is.
Ergens past dat ook wel weer bij deze serie, want in de vorige Life is Strange-games hebben we allemaal wel eens de computer van een ander personage gebruikt om e-mails te lezen. Is iemands gedachten lezen dan zo anders?
©GMRimport
Haven Springs Twitter
True Colors speelt zich grotendeels af in één straat, waar je enkele locaties van Haven Springs kunt bezoeken zoals de platenwinkel, bloemenwinkel en de kroeg waar Alex werkt en woont. Het is een fijne plek die steeds meer eigen aanvoelt. Je leert de locaties en de lokale bevolking kennen, zowel de hoofdpersonages als andere dorpsbewoners wiens kleine verhaaltjes je kunt volgen als je daar zin in hebt.
Tevens speelt je in-game telefoon een grote rol in dit dorpje. Er is een soort Twitter met alleen maar mensen uit het dorp, waar je tweets en reacties kunt lezen. Daarnaast stuurt iedereen massaal tekstberichtjes naar elkaar. Je kunt zelf niet kiezen hoe je op deze berichtjes reageert, maar het zo nu en dan lezen geeft wat extra diepte aan het leven in Haven Springs.
Wat bij het vertellen van dit verhaal vooral opvalt, is hoe goed het geschreven en geacteerd is. Ondanks de superkracht, voelt True Colors realistisch en oprecht.
-
Geen episodes
Deck Nine Games heeft er deze keer voor gekozen om de hele game in één keer uit te brengen. Het verhaal bestaat nog wel uit hoofdstukken, waarbij je aan het eind je keuzes kunt vergelijken met andere spelers en je vrienden. Maar je kunt direct door naar het volgende hoofdstuk.
Dat is een goede beslissing. Allereerst omdat bij voorgaande games er best veel tijd tussen de hoofdstukken zat. Latere hoofdstukken waren nog volop in ontwikkeling, terwijl de eerste hoofdstukken al speelbaar waren. Loop je dan als gamemaker vertraging op, dan zitten spelers niet alleen met een onopgeloste cliffhanger, maar verliezen ze ook sneller hun interesse.
Daarnaast valt op dat True Colors, in tegenstelling tot voorgaande Life is Strange-games, het niet zo moet hebben van de cliffhangers. Deck Nine vertelt een mooi, emotioneel verhaal over rouw. Hoewel er mysteries zijn op te lossen, gaat dit verhaal vooral over hoe personages omgaan met hun emoties na een groot verlies. Cliffhangers voegen daar niet zoveel aan toe.
©GMRimport
Op vooruit gegaan
Wat bij het vertellen van dit verhaal vooral opvalt, is hoe goed het geschreven en geacteerd is. Ondanks de superkracht, voelt True Colors realistisch en oprecht. Sinds de eerste Life is Strange is de serie er op dat vlak dus flink op vooruit gegaan. Ook de gezichtsuitdrukkingen zijn indrukwekkend en dat helpt absoluut bij het overbrengen van de emoties.
Alleen gaan de gesprekken vaak wel heel erg traag. Zó traag, dat ik regelmatig even op m'n smartphone ging kijken, terwijl ik mij eigenlijk op de game wilde focussen. Er vallen gewoonweg te veel pauzes. Er mag best wat pit in de dialogen zitten, want het schrijfwerk is sterk genoeg om de beoogde emoties over te brengen.
Life is Strange: True colors is verkrijgbaar voor PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series S/X, Xbox One, pc, Stadia en later ook Nintendo Switch. Voor deze review is het spel getest op PlayStation 4.
Life is Strange: True Colors vertelt een mooi verhaal over rouw en empathie. Het schrijf- en acteerwerk is duidelijk van een hoger niveau vergeleken met de vorige delen in de serie, en omdat we alle hoofdstukken in één keer kunnen spelen komt het emotionele verhaal beter binnen. Toch had er best wat meer pit in de dialogen mogen zitten om onze aandacht erbij te houden.
- Goed geschreven en geacteerd, interessante keuzes, mooie gezichtsuitdrukkingen
- Dialogen kunnen meer pit gebruiken, mist morele overwegingen
