Het universum is koud, leeg en grotendeels hartstikke dood, maar eens in de zoveel tijd is er een planeet zoals AR-Y 26. Een kleurrijke biotoop die erom schreeuwt om verkend te worden. Niet alleen omdat er kostbare grondstoffen uit de grond zijn te halen, maar ook omdat de mysterieuze ruïnes op deze plek hinten naar intelligent leven. Genoeg te doen dus voor de astronaut die er zojuist een noodlanding heeft gemaakt.

In Journey to the Savage Planet is de ruimtevaart uitbesteedt aan corporaties die het niet zo nauw nemen met het Prime Directive. Planeten zijn er om uitgebuit te worden en de lokale flora en fauna kan de pot op. De naamloze astronaut die namens de Kindred-maatschappij – de nummer vier van het sterrenstelsel als het aankomt op ruimtereizen – de boel koloniseert doet het allemaal om zijn gigantische schuld af te lossen. De planeet pluk je leeg en bemoeizuchtige levensvormen kunnen hardhandig uit de weg geschopt worden.

Veel in zijn mars

In het spel wordt er met een wel hele vette knipoog verwezen naar de commerciële ruimtevaart, maar Journey to the Savage Planet heeft meer in zijn mars dan wat voor de hand liggende grappen over ruimtereizen met winstbejag. Het spel bevat minstens zoveel slapstick en onderbroekenlol tijdens je ontdekkingsreis.

AR-Y 26 is een diverse plek waar je met een waslijst aan taken er op uit wordt gestuurd. Het verkennen van de geheimzinnige toren die letterlijk overal bovenuit torent staat bovenaan, maar er zijn tal van andere klusjes. De lokale fauna lastigvallen met allerlei wetenschappelijk verantwoordelijke experimenten bijvoorbeeld. Daarnaast zijn er ook nog de nodige upgrades die met behulp van zeldzame mineralen uit de 3D-printer geperst kunnen worden. Een vuurwapen, een extra sprong en een grijphaak maken de planeet onderzoeken stukken makkelijker.

©GMRimport

De waanzinnige planeet

Naarmate er meer upgrades in het spel komen, wordt Journey to the Savage planeet alleen maar beter en leuker. Veel van de gebieden hebben grote hoogteverschillen waardoor extra grote sprongen een enorm verschil maken in hoe je de wereld doorkruist. Met een eerstepersoonsperspectief platformen kan door het gebrek aan overzicht gemakkelijk verkeerd uitpakken, maar dit spel is gelukkig behoorlijk vergevingsgezind. Een extra sprong in de lucht of een drone die je weer op een veilige plek dumpt zijn nooit ver weg.

Rondspringen over deze planeet is zo leuk omdat het barst van de geheimen. Als speler word je bovendien niet gedwongen om vaste paadjes te bewandelen. Vooral de extra sprongen maken het mogelijk om complete delen van het buitenaardse oppervlak te omzeilen. Het valt daarbij op hoe knap deze planeet in elkaar steekt. Journey to the Savage Planet is een echte metroidvania en beloont spelers die zo nu en dan terugkeren naar oude locaties. Het is daarom wel irritant dat er geen kaart zit inbegrepen in het arsenaal van de ruimtereiziger. Het is hierdoor best lastig is om een eerder bezochte plek terug te vinden. De planeet zit vol met goed verstopte grotten, zwevende eilandjes en zo nu en dan zelfs raadselachtige levensvormen.

©GMRimport

Focus op verkennen

Sommige wezens op de AR-Y 26 zijn vriendelijk, maar andere schepsels zitten niet zo op buitenaardse bezoekers te wachten en openen onmiddellijk de aanval. Hierin zit meteen ook het zwakste punt van Journey to the Savage Planet. Als schietspel voelt het allemaal erg simpel aan, omdat je het gehele spel met hetzelfde wapen opgescheept zit. Daarnaast worden sommige minibazen veel hergebruikt. Een keer tegen een uit de kluiten gewassen kikker vechten is prima, maar als diezelfde vijand na het gevecht onmiddellijk weer twee keer opduikt is dat wel een beetje teveel van het goede.

Het grootste gedeelte van Journey to the Savage draait gelukkig niet om headshots en andere precisieschoten. Dit is een spel dat het simpele plezier van zoveel mogelijk verzamelobjecten opspeuren en rondspringen in een kleurrijke wereld volledig begrijpt. Wie zich alleen op het geestige hoofdverhaal richt is er in zes uur wel doorheen, maar daarvoor is de rest van de taken op de to-do lijst veel te leuk. Journey to the Savage Planet is daarmee compact voor wie dat wil, maar duurt al snel een uur of vijftien voor de ontdekkingsreiziger die genoeg brandstof wil verzamelen om ook weer naar huis terug te keren.

Journey to the Savage Planet is vanaf nu beschikbaar voor PlayStation 4, Xbox One en pc. Voor deze recensie is de game gespeeld op PlayStation 4.

Drinkbox Studios, de ontwikkelaar van de Guacamelee-spellen, zal in 2025 zijn nieuwe game aankondigen.

Dat heeft de ontwikkelaar laten weten op social media. Details over de nieuwe game werden niet gegeven, maar zullen dus wel in 2025 volgen.

Drinkbox Studios is vooral bekend van de twee Guacamelee-games, metroidvania's met een focus op platformgameplay. Het meest recente wapenfeit van de studio is echter het in 2022 verschenen Nobody Saves the World.

In Nobody Saves the World stappen spelers in de schoenen van Nobody, een personage dat ruim vijftien verschillende gedaanten kan aannemen. Elke gedaante beschikt over een unieke vaardigheid, die spelers moeten combineren om puzzels op te lossen en quests te voltooien.

Een insider claimt dat de spellen Call of Duty: World at War en Singularity in de loop van 2025 naar Xbox Game Pass komen.

Sinds Activision Blizzard onderdeel uitmaakt van Microsoft zijn er diverse games van de uitgever op Game Pass verschenen, waaronder Crash Bandicoot N. Sane Trilogy, Diablo 4, Call of Duty: Modern Warfare 3 en Spyro Reignited Trilogy. Ook is op release meteen Call of Duty: Black Ops 6 op Game Pass geplaatst. Het is echter duidelijk dat de oude games van Activision Blizzard verspreid worden uitgebracht op de abonnementsdienst.

Volgens insider eXtas1s kunnen Game Pass-abonnees volgend jaar in ieder geval Treyarchs Call of Duty: World at War en Raven Softwares Singularity verwachten. Beide games zouden rond mei 2025 aan de dienst worden toegevoegd. Tot slot meldt de insider dat mensen in maart ook een andere Call of Duty-game op Game Pass kunnen verwachten, maar wordt geen titel genoemd. Officieel is op moment van schrijven nog niets officieel bevestigd.