Een co-op-modus is in menig game niet meer dan een extra toevoeging aan de singleplayercampagne. Josef Fares en zijn team bij Hazelight Studios wilden een game maken die volledig is gebouwd rondom een co-op-ervaring. Maak er een romantische comedy van en je krijgt It Takes Two.

In deze 3D-puzzelplatformer staat samenwerken centraal. Dat kan niet anders, want je kunt de game niet alleen spelen en hebt elkaar écht nodig. Dat komt als het goed is niet alleen de relatie tussen jou en je medespeler ten goede, maar ook die van hoofdpersonages Cody en May.

Relatietherapie

Het ruziënde echtpaar staat namelijk op het punt van scheiden en probeert de juiste manier te vinden om dat aan hun dochter te vertellen. Dochterlief is in tranen wanneer ze daarachter komt en verandert haar ouders zonder dat te weten op magische wijze in poppen. Om weer grip op hun leven te krijgen en terug te komen in hun echte lichamen, moeten May en Cody opnieuw leren samenwerken door allerlei obstakels te overkomen.

©GMRimport

Ze worden daarin begeleid door Dr. Hakim, een relatieadviesboek dat tot leven gekomen is. Hij geeft Cody en May (meestal ongewild) advies. Het absurde personage wordt lekker overdreven gestalte gegeven door Fares zelf en verschijnt precies op de juiste momenten. Daardoor wordt deze gimmick gelukkig nooit saai.

Cody en May voelen door hun zowel speelse als herkenbare acteerwerk levensecht aan. Het tweetal maakt op menig moment ruzie, maar ziet ook in dat ze écht samen moeten werken om hun situatie te verbeteren. Niet alleen in de tussenfilmpjes valt dit op; ook tijdens het spelen maken ze hier en daar een goed geplaatste opmerking naar elkaar. Soms kan er zelfs een complimentje van af!

Locatie-creaties

Nadat ze in poppen veranderd zijn, bevinden Cody en May zich nog altijd vlakbij hun huis en proberen ze contact te zoeken met hun dochter. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want als poppen zijn ze flink gekrompen en is hun omgeving uitvergroot. De plekken waar het tweetal terechtkomt zijn veelzijdig, bombastisch en hilarisch. Van een wespennest in de tuin tot de kapotte koekoeksklok in de woonkamer: elke locatie wordt omgetoverd in een fantasiewereld die niet zou misstaan in een gemiddelde Pixar-film. Herkenbare omgevingen worden aangevuld met tot leven gekomen objecten en passende obstakels, opdrachten en items. Door het gebruik van warme kleuren en tekenfilmachtige animatie voelt de game erg sfeerrijk aan. Op die manier wordt tegelijkertijd het woonhuis én de relatie tussen de twee personages nieuw leven ingeblazen.

©GMRimport

Wat met name opvalt in de levels is het niveau van detail: overal is wel iets te zien en met verreweg de meeste objecten die in de omgevingen te vinden zijn, kun je iets doen. Zo is de rommelige kamer van dochter Rose een goudmijn aan nostalgisch speelgoed, zoals magnetische tekenborden en caleidoscopen. Door deze hoge mate van interactie word je echt het spel in getrokken. De verschillen tussen de levels – zowel qua setting als gameplay - zijn daarbij zo groot dat het meermaals doet denken aan de creatieve stroom van ideeën in Super Mario Galaxy. Gelukkig krijg je in elke wereld precies genoeg tijd om te proeven van het concept, voordat je doorgaat naar het volgende doldwaze idee.

Co-op-koppel

Je kunt It Takes Two samen op de bank spelen, maar ook online. De Friend’s Pass is daarbij van enorme toegevoegde waarde. Het houdt in dat maar één speler het spel hoeft te kopen, waarna de tweede speler zonder aankoop mee kan doen. Dat maakt de stap om aan een co-op-game te beginnen meteen een stuk kleiner.

It Takes Two is dus compleet om co-op-gameplay gebouwd. Goed met je medespeler communiceren om obstakels te ontwijken en over platformen te manoeuvreren is de sleutel tot succes. Soms kun je daar rustig de tijd voor nemen, zodat je ondertussen de wereld kunt verkennen, maar op andere momenten moet je echt snel handelen om een eindbaas te verslaan. Wanneer je in zo’n gevecht terechtkomt, moet je samen op zoek naar de zwakke plek van de tegenstander. Dat kost soms even tijd, want het is niet altijd even duidelijk hoe je op die momenten moet handelen voordat je raak geschoten of geplet wordt. Het is een kwestie van vallen en weer opstaan, maar iets meer tijdspeling in het begin van de gevechten was niet ongewenst geweest.

©GMRimport

Op een soortgelijke manier samenwerken moest in A Way Out, de vorige game van Hazelight, ook al. Waar die game op sommige punten leek te stagneren en wat langzaam aanvoelde, blijf je in It Takes Two constant nieuwe input krijgen door de introductie van verschillende hulpstukken, power-ups en tegenstanders waar je het samen tegen op moet nemen. Dat maakt de game, ondanks de bonte animatie en het tekenfilmachtige plot, oprecht spannend.

De gameplay laat zich ontzettend soepel besturen; de controls zijn logisch en de personages en de wereld reageren razendsnel op je input. Zelfs wanneer je online samenspeelt, hapert de game slechts zelden. Een enkele keer viel de framerate wat omlaag tijdens een grafisch zware scène, maar op die momenten herpakt de game zich snel.

©GMRimport

Samenwerken of tegenwerken?

Een puzzelplatformer is niets zonder puzzels en gelukkig weet It Takes Two ook daarin te voorzien. De puzzels zijn van variabele moeilijkheidsgraad, maar zijn zo goed als altijd op te lossen door middel van teamwork. In de meeste gevallen wil dat zeggen dat je elkaar moet helpen door een weg te creëren of een brug te openen, zodat de ander dat later voor jou kan doen.

Met speciale power-ups die je in sommige levels krijgt, kun je elkaar op weg helpen. In een van de levels heeft de één bijvoorbeeld een honingkanon en de ander een luciferpistool om de honing te laten exploderen. Timing en samenwerking zijn dan cruciaal om het juiste object te laten ontploffen. Deze power-ups kunnen vaak ook op een andere manier gebruikt worden en ook daar heb je elkaar voor nodig. De honing kan bijvoorbeeld gebruikt worden om voorwerpen te verzwaren en de lucifers om katrollen te bewegen.

©GMRimport

De meeste gadgets heb je maar voor een korte tijd in je bezit. Omdat de gameplaymechanieken van deze gadgets grotendeels hetzelfde blijven, wen je snel aan de nieuwe items. Het is wel jammer dat Hazelight geen speciale features voor de besturing in de PlayStation 5-versie van de game heeft toegevoegd, want met name het gebruik van de gadgets zou nog beter tot zijn recht komen met de adaptive triggers van de DualSense-controller.

Soms heb je even geen zin om samen te werken, maar maak je elkaar liever in. Eens in de zoveel tijd kom je dan ook een minigame tegen waar je het kunt opnemen tegen je kameraad. De vriendschappelijke spelletjes zijn simpel maar effectief, omdat ze het spel even opschudden. De minigames voelen als een bijzondere soort collectibles en het is steeds weer een verrassing wat voor soort strijd je met elkaar aangaat. Zo kun je een variant van curling spelen, elkaar plat slaan in een potje levend Whack-a-Mole of een obstakelrace rennen met explosieven op je rug. Ook hier geldt: aan afwisseling schort het nergens.

Wanneer je in de wereld van It Takes Two stapt, kun je overal aan merken dat de game met heel veel liefde en plezier in elkaar gezet is. Verhaal en gameplay gaan hand en hand en de game staat sterk in haar genre. De co-op-speelwijze past daar ontzettend goed bij. Immers: samen sta je sterker.

It Takes Two verschijnt op 26 maart voor pc, PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One en Xbox Series X en S. De game is getest op een PlayStation 4.

Het in 2019 uitgekomen Death Stranding is inmiddels door meer dan twintig miljoen mensen gespeeld.

Dat maakte bedenker Hideo Kojima bekend via social media. De game is al sinds november 2019 verkrijgbaar, maar was in eerste instantie alleen op PlayStation 4 beschikbaar. Inmiddels is de game ook op PlayStation 5, pc, Xbox Series-consoles, Mac en smartphones speelbaar.

Vervolg Death Stranding 2: On the Beach staat gepland voor een release op 26 juni, zo werd onlangs bekendgemaakt. Diverse acteurs en actrices uit de eerste Death Stranding keren terug, waaronder Léa Seydoux, Norman Reedus en Troy Baker. Ook Shioli Kutsuna en Elle Fanning hebben rollen in de game.

De eerste Death Stranding is de eerste game die Kojima ontwikkelde met zijn studio Kojima Productions nadat hij de banden brak met uitgever Konami, waar hij de Metal Gear-reeks voor ontwikkelde. Het spel biedt een uniek concept, waarbij spelers door een post-apocalyptisch landschap lopen om pakketten te bezorgen. Zoals gebruikelijk bij games van Kojima worden gameplaysegmenten afgewisseld met soms langdurige filmpjes waarin vooral het verhaal en dialogen centraal staan.

Michel Musters beloonde Death Stranding in 2019 met een 9,5 op Gamer.nl: "Met Death Stranding behandelt Hideo Kojima grote thema’s als het hiernamaals, ouderschap, de connectie tussen mensen en zelfs klimaatverandering en het uitsterven van de mensheid. Hij brengt dit alles op even fabuleuze als verwarrende wijze in beeld. De kerngameplay – het vervoeren van pakketjes en ondertussen je evenwicht zien te bewaren – lijkt in eerste instantie tegenstrijdig simpel. Klikt het eenmaal, dan biedt het concept oneindig veel voldoening. Gecombineerd met de online functies die in de campagne zijn geïntegreerd, resulteert het in een van de meest unieke virtuele ervaringen ooit."

The Last of Us-ontwikkelaar Neil Druckmann heeft zich voor het eerst uitgesproken over een belangrijk plotpunt uit de gamereeks: wat hem betreft heeft Joel "de juiste keuze gemaakt".

Let op: Hierna volgen grote spoilers voor de eerste The Last of Us-game en het eerste seizoen van de gelijknamige HBO-serie.

In The Last of Us wordt het meisje Ellie naar een groep genaamd de Fireflies gebracht. Ellie is namelijk immuun voor een virus dat de gehele mensheid treft. De Fireflies zijn van plan om Ellie te opereren om er zo achter te komen of er een medicijn voor het virus gemaakt kan worden, maar zijn wel genoodzaakt haar te doden. Joel, de man waarmee Ellie de reis naar de Fireflies heeft afgelegd, besluit op het laatste moment echter de Fireflies te doden, Ellie te redden en haar zodra ze wakker wordt uit haar narcose te vertellen dat ze niets voor de mensheid kon betekenen.

Dit einde van The Last of Us heeft al jaren discussie bij gamers opgeleverd - heeft Joel de juiste keuze gemaakt? Regisseur Neil Druckmann heeft nu tegen IGN verteld dat hij van mening is dat Joel dat inderdaad heeft gedaan. "Ik geloof dat Joel de juiste keuze maakte. Als ik Joel was geweest, hoop ik dat ik ook zou kunnen doen wat hij deed om mijn 'dochter' te redden."

Craig Mazin, die samen met Druckmann de HBO-verfilming runt, geeft iets meer nuance. Ook hij geeft aan dat hij waarschijnlijk hetzelfde zou doen. "Maar ik zou graag denken dat ik het niet zou doen. Dat is ook juist het interessante moraal van het verhaal. En daarom is het einde van de eerste game zo spraakmakend en geweldig."

Het tweede seizoen van The Last of Us verfilmt het in 2020 verschenen The Last of Us: Part 2, dat zich vier jaar na de eerste game afspeelt. In de serie zit er echter vijf jaar tussen het eerste en tweede seizoen. De game wordt in ieder geval opgedeeld in meerdere seizoenen, al is nog niet bekend hoeveel precies. Het tweede seizoen bestaat uit zeven afleveringen. De eerste aflevering verschijnt op 14 april op HBO Max.