Je weet nooit hoe een koe een haas vangt. Toen voormalige medewerkers van Relic Entertaiment in 2007 een nieuwe studio oprichtten genaamd Blackbird Interactive, wilden ze dolgraag een nieuwe Homeworld maken. Ruim vijftien jaar, een faillissement en een aantal overnames later gaat die wens eindelijk in vervulling.

Dat zit zo: de rechten van de strategiegame lagen nog bij oorspronkelijke uitgever THQ, maar THQ wilde niet meewerken aan een nieuw deel. Toen dat bedrijf eind 2012 failliet ging, werden de rechten van de meeste games verkocht. Homeworld belandde in het bezit van Gearbox Interactive. Dat bedrijf zag wel wat in een samenwerking met het nieuwe Blackbird en zodoende kon Homeworld 3 doorgang vinden. Ironisch genoeg werd Gearbox onlangs weer overgenomen door Embracer Group, de partij die sinds het faillissement ook de merknaam THQ bezit. De cirkel is rond. 

©GMRimport

Oude ideeën eindelijk uitgevoerd

Gelukkig hoeven we als spelers niet zo ver terug te reiken. Homeworld 3 speelt zich namelijk ver na zijn voorgangers af. Daardoor is het niet noodzakelijk om die relikwieën uit het verleden eerst te spelen. Ten tijde van het derde deel kent het universum dankzij de ontdekking van oeroude hyperspacepoorten veel welvaart. Handel viert hoogtij en er woedt een flinke expansiedrift. Aan de rand van het universum ontwaakt echter een mysterieuze plaag met de niet al te originele naam The Anomaly. Deze anomalie verspreidt zich snel door het universum en hele sterrenstelsels gaan op zwart. Het is dus alle hens aan dek om uit te vinden wat er aan de hand is en doe de anomalie kan worden gestopt.

Het verhaal klinkt dus als een frisse nieuwe start, maar volgens regisseur Lance Mueller ontstonden veel ideeën voor Homeworld 3 al tijdens de ontwikkeling van Homeworld 2, twintig jaar geleden. Veel van deze plannen waren toen echter te ambitieus voor de destijds beschikbare hardware. Als voorbeeld noemt hij hoe meteorietvelden vroeger alleen in de verte te zien waren, als een soort plat decor. Nu zitten de hemellichamen in de speelbare omgeving. Dat is niet alleen een cosmetisch verschil, want je kunt deze meteorieten bijvoorbeeld gebruiken om dekking achter te zoeken en de vijand ongezien te besluipen.

Dekking zoeken achter objecten is zelfs een fundamenteel onderdeel van Homeworld 3 geworden. Mueller legt de vergelijking met de strijd in de Grote Oceaan tijdens de Tweede Wereldoorlog, waarbij wendbare vliegtuigen en logge schepen in harmonie moesten samenwerken. Die samenwerking is gelijk goed te zien in twee missies die we spelen.

©GMRimport

Regeren is vooruitzien

In de eerste missie onderzoeken we een stilgevallen ruimtestation. Net zoals zoveel strategiegames kent Homeworld 3 een ‘fog of war’. Je ziet wel de volledige omgeving, maar geen vijandige eenheden. Door probes uit te sturen vergroot je je blikveld en kun je enigszins in kaart brengen waar de vijand zich bevindt. Ondertussen bouwen we rustig aan een vloot van verschillende gevechtsschepen, zodat we klaar zijn voor de onvermijdelijke strijd. Die tactiek werkt feilloos: dankzij de probes zien we ruim op tijd de bewegingen van de vijand, en dankzij onze numerieke meerderheid maken we korte metten met de aanval.

Als je eenheden de vijand eenmaal in het vizier hebben, hoef je je er eigenlijk niet mee te bemoeien. Eenheden zijn slim genoeg om op een logische manier vijanden onder vuur te nemen. Dat geeft ons de gelegenheid om achterover te leunen en te genieten van de ruimte-dogfights. We zien de schepen van de vijand een voor een veranderen in grote ballen van vuur.

Deze gevechten zijn ontzettend leuk om nauwlettend te bestuderen. Deels omdat Homeworld 3 erg gedetailleerd is en de Dune-achtige esthetische stijl de fantasie prikkelt, maar nog meer vanwege wat de maker ‘true ballistics’ noemt. Eenheden vuren individueel waarneembare raketten af, die alleen schade veroorzaken als ze ook echt inslaan. Je kijkt dus niet naar de virtuele presentatie van wat datatabellen, maar naar levendige ruimtegevechten die daardoor spannend zijn om op de voet te volgen.

©GMRimport

Ken uw vijand

In de tweede missie ligt de nadruk nog meer op het virtuele verstoppertje spelen. Terwijl we proberen een gigantische hyperspacepoort aan de praat te krijgen, worden we meerdere keren aangevallen. De eerste keer weet de vijand ons nog te verrassen door opeens vanuit een zwevend wrak op te duiken en toe te slaan. Ze dwingen onze vloot er zelfs toe om even dekking te zoeken achter het grote moederschip. Het moederschip is sterker en kan de aanval wat langer afslaan, maar het is natuurlijk niet de bedoeling dat het schip veel schade oploopt.

We laten ons echter geen tweede keer foppen en richten onze verse eenheden op een andere opening die de vijand weleens zou kunnen gebruiken voor de volgende aanval. Niet veel later duikt de vijand inderdaad op en reduceren we de complete aanvalsvloot binnen no-time tot ruimtepuin.

Vervolgens gebruiken we deze tactiek tégen hen. Gigantische uitlaatpoorten die over de hele lengte van het wrak lopen, benutten we als een soort tunnel onder de vijand door. Vervolgens vallen we synchroon vanuit wel drie verschillende kanten aan. Helemaal ongeschonden komen we niet uit de strijd tegen de sterke raketfregatten van de vijand, maar we winnen wel.  

©GMRimport

Ruzie met de muis

De meeste weerstand komt verrassend genoeg niet van de vijand, maar van de besturing. Medewerkers van Blackbird Interactive die ons zien worstelen en zuchten, geven ruiterlijk toe dat de besturing nog allesbehalve optimaal is. Het probleem zit ‘m in het navigeren in de driedimensionale ruimte. Zonder een ‘platte’ ondergrond stuurt een verkeerde muisklik je eenheden onbedoeld diep de ruimte in, en met een onbedachtzame selectie vanuit een verkeerde hoek pak je ook ondersteunende eenheden mee die in de achtergrond driftig grondstoffen aan het mijnen zijn.

Om dat probleem van diepte het hoofd te bieden, wordt er gebruik gemaakt van een combinatie van linker- en rechtermuisklikken. Dat verschil is echter alles behalve intuïtief. Aangezien de ontwikkelaar dit probleem zelf ook stellig erkent, hebben we goede hoop dat hier nog wel een en ander aan wordt bijgesteld. Blackbird Interactive heeft nog even om het hoofd te breken over de besturing, want Homeworld 3 wordt ergens in de eerste helft van 2023 verwacht.

Homeworld 3 verschijnt in 2023 exclusief op pc.

Het uit China afkomstige NetEase - onder andere bekend van Marvel Rivals - zou van plan zijn om meer dan twaalf ontwikkelstudio's te sluiten.

Dat blijkt uit een reportage op Game File, de betrouwbare nieuwsbrief van gamejournalist Stephen Totilo. Eerder deze week werd de Amerikaanse tak van NetEase dat meehielp aan de ontwikkeling van Marvel Rivals al ontslagen. Daarnaast vielen er ontslagen bij het door NetEase gefinancierde Liquid Swords, de nieuwe studio van een van de oprichters van de Just Cause-ontwikkelaar.

Dit zou volgens Totilo nog maar het topje van de ijsberg zijn. Hij claimt dat meer dan een dozijn studio's mogelijk worden gesloten of verkocht, en dan met name de studio's van het bedrijf die buiten China gevestigd zijn. Dit zou een bewuste strategie zijn van het bedrijf om minder focus op deze teams buiten zijn thuisland te creëren.

NetEase is een van de grootste gamebedrijven ter wereld. NetEase heeft de afgelopen jaren samen met gerenommeerde ontwikkelaars overal ter wereld nieuwe gamestudio's opgericht, en het lijkt er dus op dat sommige van deze studio's nu dreigen gesloten of verkocht te worden.

Zo heeft NetEase geïnvesteerd in Rebel Wolves, een studio bestaande uit voormalige ontwikkelaars van CD Projekt Red waar men aan Blood of Dawnwalker werkt. Met Dragon Quest-Ryutaro Ichimura werd PinCool opgericht, het bedrijf kocht Heavy Rain- en Detroit: Become Human-studio Quantic Dream, Like a Dragon-bedenker Toshihiro Nagoshi opende met NetEase Nagoshi Studio en No More Heroes-ontwikkelaar Grasshopper Manufacture werd gekocht. Het is maar een kleine greep in de investeringen en aankopen die het Chinese bedrijf de afgelopen jaren heeft gedaan.

Ondanks de geruchten onthulde NetEase deze week recordcijfers voor het afgelopen kwartaal. Er werd een stijging van 1,5 procent aan omzet op het gebied van games en services waargemaakt ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Die omzet stond het afgelopen kwartaal op 2,9 miljard dollar. Marvel Rivals heeft inmiddels 40 miljoen spelers.

Overigens claimt Bloomberg in een artikel over NetEase-CEO William Ding dat hij overwoog Marvel Rivals te annuleren voor release. Ding zou het niet hebben zien zitten om Disney te betalen voor de rechten op Marvel-personages. Ook werd besproken of het mogelijk was om de superhelden voor zelfbedachte personages te vervangen. NetEase zelf ontkent deze claims en claimt sinds 2017 een nauwe samenwerking met Marvel te hebben.

De live-action Street Fighter-film die eerder al werd aangekondigd heeft een nieuwe regisseur, namelijk Kitao Sakurai.

Dat meldt The Hollywood Reporter. Sakurai is vooral bekend van de in 2021 verschenen Netflix-film Bad Trip met komediant Eric André in de hoofdrol. Sakurai regisseerde ook The Eric André Show. Verder heeft hij enkele afleveringen van de Twisted Metal-televisieserie geregisseerd.

Hij neemt het stokje over van Danny en Michael Philippou, twee broers uit Australië die afgelopen jaar de film niet meer bleken te kunnen regisseren vanwege een mismatch in planning.

Concrete details over de live-action film zijn er nog niet. Wel zou de eerder aangekondigde premièredatum van 20 maart 2026 nog haalbaar zijn. Capcom, de ontwikkelaar en uitgever van de gamereeks, is wel betrokken bij de verfilming.

Er zijn al vaker (animatie)films gebaseerd op Street Fighter uitgekomen. Een van de bekendere voorbeelden is de in 1994 verschenen gelijknamige film met Jean-Claude van Damme als Guile en wijlen Raúl Juliá als M. Bison. In 2009 verscheen Street Fighter: The Legend of Chun-Li, met Kristin Kreuk als Chun-Li.

De meest recente game in de fighterreeks is Street Fighter 6, dat beschikbaar is op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S en pc. Tom Kerkhof beloonde de game met een 9: "Door de gelikte presentatie, inventieve besturing en de uitgebreidste singleplayer-ervaring die de franchise ooit heeft gehad, is Street Fighter 6 toegankelijker dan ooit. Het spel oogt geweldig en speelt zelfs nog beter. Dit is zonder twijfel een van de leukste vechtspellen van de afgelopen tijd – en daarmee ook een van de beste delen uit de reeks."