Halo Infinite is de multiplayershooter die we dit najaar willen spelen
Hier een zin waarvan je een paar jaar geleden nooit had verwacht dat je ‘m zou lezen: het eerste free-to-play-seizoen van de Halo Infinite-multiplayer is in bètafase gegaan. En hier nog een: Halo is weer goed. Het zijn rare tijden.
Maar het zijn tijden waar we allemaal aan zullen moeten wennen. In zekere zin is de free-to-play-uitgave van een Halo-game een iconisch moment. Niet omdat de game ‘terug is van weggeweest’, maar hoe. In de game-industrie is iedereen op zoek naar dé game, die ene titel die doorgaat als platform. Die titel waar je misschien in de toekomst wel een vast bedrag per maand voor gaat betalen.
©GMRimport
Iedere grote uitgever wil een ‘supergame’ lanceren. Fifa, Call of Duty en Battlefield staan vooraan in de rij om te worden omgetoverd van terugkerende release naar een doorlopend contentmodel. Als jij grote multiplayergames speelt, is de release van Halo Infinite enkel een voorbode. Vele gaan volgen. En sneuvelen. Misschien is dat niet wat je wilde lezen, maar het wordt de praktijk.
Gelukkig is er in de praktijk ook goed nieuws. Halo moet volgens Microsoft tien jaar meegaan, en met deze fundering zie ik dat nog gebeuren ook.
Stuiterend (van plezier)
Even terug naar eerder deze week. Ik speel een potje Capture The Flag in Big Team Battle (12 versus 12). Het is mijn eerste potje Halo in wat voelt als jaren. Het voelt óók als een ouderwets potje Halo. Een heel goed potje Halo. Een potje Halo 2 of 3, om precies te zijn. En misschien een beetje Reach.
Ik stuiter met een Warthog over prachtige groene duinen, terwijl ik een Banshee zie overvliegen, terwijl iemand zichzelf richting de Banshee katapulteert met de nieuwe grappling hook, terwijl iemand in de passagiersstoel aanhoudend ‘sneller, sneller’ roept, terwijl de rook uit de motor niet kan verhullen dat het binnengaan van de vijandelijke basis een minuut eerder niet helemaal ging zoals ik van tevoren bedacht had.
©GMRimport
©GMRimport
©GMRimport
Maar het lukt. De Warthog-sprint naar de vijandelijke basis is een succes, ons team staat met 1-0 voor en de schutter die achterop de Warthog staat te knallen behaalt op de terugweg zowaar een killing spree.
Anekdotes zijn leuk en aardig, maar bovenstaande geeft vooral aan dat Halo Infinite niet eens een beetje lijkt op het Halo dat ontwikkelaar 343 Industries met deel 4 en 5 voor ogen had. Halo Infinite heeft met de handling van sommige wapens absoluut gekeken naar Call of Duty (en daarmee Halo 5), maar verder is Halo Infinite vooral heel erg Halo. Maar dan wél een Halo die uitzonderlijk goed speelt. Een oude Halo.
Een goede roman
De pistol, waarmee je spawnt, is om van te smullen. Het geluid, de feedback, de flickshots: je zou er een roman over kunnen schrijven. De nieuwe wapens, waaronder een logge sniper die voertuigen doorboort en een soort doelzoekende granaatwerper, voelen als logische en chaotische aanvullingen op het bekende arsenaal. Dat geldt ook voor de nieuwe voertuigen. De nieuwe Gungoose is precies wat het impliceert te zijn: een Mongoose-buggy met een granaatwerper. Je kunt er zelfs Banshees mee uit de lucht schieten.
©GMRimport
Halo Infinite is vooral heel erg Halo, maar dan wél een Halo die uitzonderlijk goed speelt. Een oude Halo.
-
Ook de nieuwe gadgets zijn erg vermakelijk. Aanvankelijk denk je misschien: wat heb ik aan vijf extra dashes of een soort sonische uppercut? Maar gebruik ze wat langer en je ontdekt dat je met die dash sluipschutters kunt ontwijken en je met je supersterke punch granaten terug kunt ketsen. En dan is er nog die fantastische grappling hook, waarmee je zelfs de vlag in Capture The Flag naar je toe kunt trekken. Die mag echt nooit meer uit Halo verdwijnen.
De Halo Infinite-multiplayer is wellicht in bèta, maar aan de balans is dat niet af te zien. Het spel is heel erg gepolijst en bovenal keurig in balans. De wapens van de Covenant voelen nog wat zwakjes en de Battle Rifle mist de punch en precisie van eerdere Battle Rifles (of de Battle Rifle uit Splitgate), maar zowel op kleine als grote maps is er verder weinig op de gang van zaken aan te merken. Op grote maps overheerst chaos, op kleine maps overheerst de welbekende driehoek tussen granaten, slaan en schieten. Het voelt en speelt allemaal uitzonderlijk goed.
©GMRimport
©GMRimport
©GMRimport
Leuk?
Kijken we naar het spel om het strijdveld heen, dan is er wel het een en ander op de multiplayer aan te merken. De free-to-play-invloeden zijn meteen te zien in het startmenu, bijvoorbeeld. Daar kun je boosters kopen om je ervaringspunten mee op te krikken en de Battle Pass omhoog te levelen. Het lijkt een smerige manier om geld te verdienen, omdat het progressiesysteem om cosmetische items mee vrij te spelen op dit moment hemeltergend traag gaat. Op Twitter heeft ontwikkelaar 343 Industries aangegeven op de hoogte te zijn van het trage progressiesysteem. Er wordt naar verluidt naar gekeken.
Daarna springt de volgende doorn in het oog: de playlists. Wil je even snel een potje Slayer spelen? Dat kan niet. Je hebt in het hoofdmenu op dit moment enkel nog de keuze uit twee type speellijsten, waaronder Quick Play. Quick Play is een mengelmoes aan bekende competitieve modi: vier versus vier Capture the Flag, Team Slayer, Oddball, et cetera. Je kunt niet enkel één van die modi selecteren. Dat is stom. Ik wil geen Oddball.
Nu heeft dat laatste weliswaar niet per se te maken met free-to-play-modellen, maar het is wel een beetje raar dat 343 Industries voor een dergelijk systeem kiest. Mogelijk wil de ontwikkelaar het brede publiek dat free-to-play-games speelt ‘dwingen’ verder te kijken dan Team Slayer. Vooralsnog komt het niet uit de verf. Laat de mensen zelf kiezen. Dat deden ze immers ook in Halo 2.
©GMRimport
Leuk!
Moet er dus nog wat gebeuren? Zeker. En dat geldt natuurlijk ook voor de ondersteuning. De start van Battle Pass seizoen 2 is naar mei volgend jaar geschoven. In de tussentijd zegt 343 Industries de focus te willen leggen op het toevoegen van ”events, items en andere content”. We gaan het zien.
Het is moeilijk om niet enthousiast te worden van deze bèta. Halo Infinite komt dan ook precies op het juiste moment. De Call of Duty-serie zit gevangen in een soort splitsing tussen Warzone en de jaarlijkse releases, terwijl Battlefield grote moeite heeft om zowel nieuwe als oude spelers tegelijkertijd tevreden te stellen. Halo Infinite had in theorie op veel manieren als die games kunnen zijn. Eentje die inspeelt op trends met een battle royale bijvoorbeeld.
Het is goed om te zien dat 343 Industries na twee polariserende Halo-games een middenweg tussen oud en nieuw gevonden heeft. Met het snellere én free-to-play Halo Infinite probeert Halo mee te groeien met gamers, maar tegelijkertijd authentiek te blijven. Top: meer wilden we niet.
Want wat blijkt nou: Halo heeft geen battle royale nodig. Wat Halo nodig heeft, is een handjevol granaten, wapens die buitengewoon lekker knallen, voertuigen die besturen als boter in een hete pan, drie echt ontzettend domme teamgenoten en wellicht, in het weekend dan, een kratje bier. Met wat geluk is dat precies wat we op 8 december krijgen.
Het eerste seizoen van de multiplayer van Halo Infinite is nu in bètavorm uit op pc, Xbox One en Xbox Series S/X. Wij speelden de game op pc en Xbox Series X.
