De culturele significantie van Grand Theft Auto 3, Vice City en San Andreas behoeft geen uitleg. Weinig gameseries wisten ooit zo hun stempel te drukken op een genre als GTA ten tijde van de PlayStation 2. Een heruitgave om deze klassiekers ook eenvoudig speelbaar te maken op moderne hardware is dan helemaal geen gek idee – al is het maar met het oog op het behouden van cultureel erfgoed. Grand Theft Auto: The Trilogy – The Definitive Edition heeft echter niks te maken met het behouden van cultureel erfgoed.

Over de games zelf kunnen we kort zijn. Anno 2021 is er in alle eerlijkheid weinig lol meer te beleven aan GTA 3. De stad oogt kaal, de missies stellen niks voor en auto’s rijden voor geen meter. Toch is het eerste deel in de trilogie nog steeds intrigerend. Vooral in combinatie met Vice City en San Andreas.

©GMRimport

Evolutie van de open wereld

Die twee games hebben de tand des tijds immers veel beter doorstaan. Wanneer je de games achter elkaar speelt, zie je steeds meer de contouren van een moderne openwereldgame ontstaan. De missies worden uitgebreider, de personages gaan steeds meer praten, en vooral de spelwerelden maken een enorme evolutie door. De straten van Liberty City zijn nog leeg en grauw, maar in Los Santos hangt een unieke vibe. Een vibe die verandert als je de stad inruilt voor het platteland, of later langs de casino’s van Las Venturas tuft.

Maar eigenlijk is het niet belangrijk hoe goed of leuk de games zelf nog zijn. Wie de games actief heeft meegemaakt, weet precies wat ‘ie kan verwachten. De potentie voor nostalgische gevoelens is groot, zeker als iconische muziek van Nena, Toto, Dr. Dre of Guns N’ Roses uit de speakers galmt. Wie de games niet kent, zou GTA: The Trilogy kunnen spelen uit nieuwsgierigheid, om te zien waarom deze museumstukken twee decennia geleden zoveel losmaakten. In beide gevallen is het belangrijker om te bekijken hoe Rockstar het bronmateriaal heeft behandeld. En dat is niet al te best.

©GMRimport

Een nieuw jasje

Voor de heruitgave zijn de klassieke games opnieuw opgebouwd in een nieuwe engine. De oorspronkelijke code is wel deels hergebruikt, om de games de originele look en feel te geven. Verbeterde belichting en tal van kleine ‘quality-of-life’-aanpassingen maken de cultuurshock bovendien minder groot. Zo is in je minimap automatisch zichtbaar hoe je moet rijden en is het makkelijker om van wapen of radio te wisselen, door selectiewielen die we uit onder andere GTA 5 en Red Dead Redemption 2 kennen. Ook de besturing is gemoderniseerd, met onder andere een vrij te bewegen camera. Geen idee of dat nou de doorslag gaf, maar zelfs beruchte missies als Demolition Man (Vice City) en Wrong Side of the Tracks (San Andreas) waren lang niet zo frustrerend als in onze collectieve herinneringen.

Veel fans vreesden voor de iconische muziek in deze heruitgave. Er ontbreken inderdaad een paar nummers. Sterker nog: er ontbreken een aantal behoorlijk iconische nummers, waaronder Billie Jean en Wanna Be Startin’ Somethin’ van Michael Jackson (Vice City), alsmede 2Pac’s I Don’t Give a F*ck en Hellraiser van Ozzy Osbourne (San Andreas). Dat is natuurlijk jammer als je net die paar nummers leuk vindt, maar met zoveel liedjes en radiostations blijft er genoeg over om lekkere jaren 80 en 90-sferen neer te zetten. Bovendien zijn het oeverloze geouwehoer van de disjockeys en de talloze reclames en jingles behouden gebleven. Tot zover het nog enigszins goede nieuws.

©GMRimport

©GMRimport

©GMRimport

Jasje blijkt voor geen meter te zitten

De GTA Trilogy rammelt technisch namelijk aan alle kanten. Dat begint al met het feit dat je überhaupt moet kiezen tussen een Fidelity- en Performance-modus. We hebben hier niet te maken met hypermoderne games die het uiterste uit je hardware persen; dit zijn drie spellen die al op twintig jaar oude hardware speelbaar waren. Dat de drie games zelfs op een Xbox Series X nog worden geplaagd door framedrops en pop-in, is dan ook op geen enkele manier goed te praten.

Maar daar stopt de ellende niet. Veel grafische modellen zijn kunstmatig ‘verbeterd’ om nog er nog enigszins acceptabel uit te zien in een moderne resolutie. Aan sommige objecten is duidelijk aandacht besteed; zo zie je in de kleurrijke Hawaii-blouse van Tommy Vercetti verrassend veel detail. Maar de manier waarop er vervolgens armhaar op zijn plastic ogende onderarmen is aangebracht, is onbedoeld komisch. 

“I curse the rains down in Vice City”

Het allerergst is nog de ‘vernieuwde’ regen. Er is een verschrikkelijk effect toegepast, waardoor regen als een soort felle ruis het hele beeld verstoort. Gek genoeg stopt de regen spontaan als je een tunnel inrijdt, ook buiten de tunnel. Tot overmaat van ramp wordt dit effect niet toegepast ‘over’ water heen. Als je in de verte een meer of de zee ziet, zit er dus een ‘gat’ in de regen. Het is onmogelijk dat de ontwikkelaars dit allemaal gemist hebben, want de hele openingsscène van GTA 3 is door dit wanstaltige effect niet om aan te zien.  

©GMRimport

Deze ooit zo iconische games zijn daardoor nu grafische monsters van Frankenstein, waarin oude animaties, opgevijzelde resoluties, nieuwe belichting en volstrekt mislukte effecten onooglijk samenkomen. Zelfs als de techniek niet hapert, gaat er een hoop magie verloren. Wie uitkijkt vanaf Mount Chiliad, het hoogste punt in San Andreas, ziet de complete map. Technisch knap, maar zó steriel en sfeerloos. Heiige effecten of luchttrillingen zijn er niet alleen om imperfecties te maskeren, ze zijn er ook om sfeer toe te voegen. Dat was men bij deze Trilogy even vergeten.

Héél soms werkt het allemaal wél. De Strip in Las Venturas ziet er onder de juiste omstandigheden bijvoorbeeld briljant uit. Het contrast tussen de donkere sterrenhemel en de felle neonlichten die weerkaatsen in je auto is iets waar we in 2004 alleen maar van konden dromen. Een optimistische dromer kan nog af en toe een vlaag nostalgie uit deze Trilogy persen, maar meer dan dat ook niet. Als dit is hoe we de GTA Trilogy ons definitief moeten herinneren, is de reputatie van drie legendarische games voorgoed bezoedeld. 

Grand Theft Auto: The Trilogy – The Definitive Edition is nu verkrijgbaar voor PlayStation 4 en 5, Xbox One, Series X en S, pc en Nintendo Switch. Voor deze review zijn de games gespeeld op een Xbox Series X. 

Het lijkt er op dat Doom: The Dark Ages op 15 mei uitkomt.

De website Gamekult meldde dat in een artikel die inmiddels verwijderd is, maar op Insider Gaming en ResetEra wordt er alsnog melding gemaakt van dat artikel. Bepaalde media zouden een previewevenement voor de game hebben bijgewoond waaruit dit gebleken is. Het lijkt er dan ook op dat de website deze informatie te vroeg naar buiten heeft gebracht en heeft geprobeerd dat te corrigeren.

Mocht binnenkort de releasedatum van Doom: The Dark Ages worden aangekondigd, dan gebeurt dat waarschijnlijk aanstaande donderdag tijdens de Xbox Developer Direct-uitzending. Xbox liet weten dat South of Midnight van Compulsion Games, Clair Obscur: Expedition 33 van Sandfall Interactive en Doom: The Dark Ages van ID Studios de revue passeren. Daarnaast wordt er een nieuwe game getoond van een nog onaangekondigde ontwikkelaar. De stream is op donderdag 23 januari vanaf 19:00 uur Nederlandse tijd te zien via YouTube en Twitch.

Doom: The Dark Ages is een prequel op Doom (2016) en Doom Eternal, waarin spelers wederom in de huid als de Doom Slayer kruipen. Daarbij ligt er zoals de titel al aangeeft een nadruk op een middeleeuwse setting en wapens. De game komt naar Xbox Series-consoles, PlayStation 5, pc en Xbox Game Pass.

De third-person actiehorrorgame Code Violet komt niet op pc uit. Ontwikkelaar TeamKill Media wil zo voorkomen dat er seksueel getinte mods voor de game verschijnen.

De game werd vorige week aangekondigd voor PlayStation 5. Op social media heeft de ontwikkelaar nu laten weten dat er niet aan een pc-versie wordt gewerkt omdat "we niet willen dat mensen vulgaire versies van de personages uit de game beschikbaar stellen via een mod".

Het bedrijf vervolgt: "We dragen onze stemactrices en -acteurs in een hoog vaandel, net zoals onze artistieke visie op de game en het verhaal, en wijzen elke poging om dat te vernietigen met seksuele mods af. Het is ons het extra geld niet waard om onze kunst en mogelijk de reputatie van onze stemactrices en -acteurs voor joker te zetten."

TeamKill Media benadrukt wel dat ze "niet tegen pc-gamers of het pc-platform zijn. We zijn niet tegen modders en sommige leuke mods die ze maken. Maar we zijn honderd procent tegen pornografische mods."

Code Violet speelt zich af in de vijfentwintigste eeuw. Spelers besturen Violet Sinclair, die uit het verleden komt en het Aion Bioengineering Complex moet verkennen terwijl in het gebouw dinosauriërs zijn losgebroken. De setting en de gameplay doen dan ook erg denken aan Capcoms klassieke survivalhorrorfranchise Dino Crisis.

TeamKill Media is een ontwikkelaar bestaande uit vier werknemers. Eerdere games van de studio zijn Quantum Error, Son and Bone en Kings of Lorn: The Fall of Ebris. Code Violet staat gepland voor een release op PS5 in juli.

De ontwikkelaar van Code Violet is overigens niet de enige studio die probeert te waken voor seksueel getinte mods. Vorig jaar vroeg Final Fantasy 7 Rebirth-regisseur Naoki Hamaguchi aan gamers om geen beledigende of ongepaste mods voor de game te installeren. Die game verschijnt aanstaande donderdag op pc. Ook Koei Tecmo-topman Tomotoshi Nishimura gaf onlangs aan dat ze 'copyright strikes' uitvoeren wanneer mods met "volwassen doeleinden" voor hun games online worden geplaatst.