Gotham Knights tast in het duister
Als je jarenlang in iemands anders’ schaduw hebt gestaan, kan het best moeilijk zijn als de spotlight plotseling op jou staat gericht. Bij Gotham Knights worstelen niet alleen de vier nieuwe beschermers van Gotham met hun nieuwe status. Ook ontwikkelaar WB Games Montréal komt erachter dat zoiets gaat met vallen en opstaan.
Het is bijna onmogelijk om bij Gotham Knights geen vergelijking met de Arkham-games te maken. De Arkham-trilogie werd weliswaar primair ontwikkeld door zusterstudio Rocksteady Studios, maar WB Games Montréal ontwikkelde de prequel Arkham Origins. Ook deze studio is dus onlosmakelijk verbonden met deze legendarische superheldengames. Gotham Knights is echter geen voortzetting van de ‘Arkhamverse’, maar biedt een eigen, uniek verhaal. Zónder Batman.
Batman is dood, lange leve Batman
Althans: de Caped Crusader speelt natuurlijk wel een rol in Gotham Knights. Aan het begin van de game komt Bats om het leven en nu is het aan zijn vier protegés om zijn werk voort te zetten. Nightwing, Batgirl, Robin en Red Hood duiken samen in een zaak waar ’s werelds beste detective op dat moment mee bezig was. Ze zetten hun hoofkwartier op in de Belfry, een oude klokkentoren, en bestrijden vanuit hier elke nacht misdaad in Gotham. Zo komen ze de Court of Owls op het spoor, een geheime sociëteit die al eeuwenlang achter de schermen van Gotham aan de touwtjes trekt.
Dat klinkt als de voedingsbodem voor een interessant plot met weer eens wat andere vijanden dan de standaard Joker of Two-Face, maar toch weet Gotham Knights nooit écht te verrassen. De game volgt braaf het standaard stramien van een superheldenverhaal, waardoor je ondanks een handvol memorabele momenten de belangrijkste onthullingen van ver ziet aankomen. Dat is op zich geen ramp, want het verhaal biedt vooral een reden om heel veel vijanden op hun neus te slaan.
©GMRimport
Vechten tegen de sleur
Dat is immers hetgeen je het meest doet: vijanden in elkaar hengsten. Het vechtsysteem in Gotham Knights is erg simpel en kent geen block- of countermechanismen. Het draait volledig om aanvallen en ontwijken en dat voelt wat rudimentair. De veelbesproken framerate van 30 fps ligt hier niet aan ten grondslag; de Arkham-games speelden immers zelfs op de PlayStation 3 al zo soepel als een aal in een emmer WD-40. Zonder counters loopt alles gewoon net wat minder vloeiend in elkaar over.
Daardoor sluipt er al snel een bepaalde sleur in de gevechten. Veel vijanden lijken op elkaar en versla je dan ook met dezelfde tactiek. Ter afwisseling kun je voor elke missie een andere superheld selecteren, maar verwacht niet dat je na een wisseling van de nachtwacht plotseling een heel andere game speelt. De verschillende vechtstijlen zijn vooral cosmetisch; uiteindelijk beschikken ze allemaal over ongeveer dezelfde aanvallen. Waar Red Hood bijvoorbeeld met zijn (niet-dodelijke) pistolen schiet, werpt Batgirl een Batarang.
©GMRimport
Levelsysteem dicteert het tempo
De grootste uitdaging wordt op een goedkope manier gecreëerd door het levelsysteem. Vijanden later in de game zien er nog steeds exact hetzelfde uit, maar door hun hogere level duurt het domweg langer voordat ze tegen de vlakte gaan. Hoe basaal wil je het hebben?
Het is vooral frustrerend dat het levelsysteem zo drukt op de voortgang van het spel. Bepaalde zijmissies spelen zich netjes af in hun eigen verhaalboog met een eigen schurk, maar je móet ze wel tussendoor spelen in een bijna volledig vastgelegde volgorde. Anders ben je óf te zwak voor het hoofdverhaal, óf veel te sterk voor de zijmissie als je die later oppakt. Gotham Knights vordert daardoor erg rommelig - de spectaculaire baasgevechten zitten bijvoorbeeld allemaal geconcentreerd in de laatste uurtjes van de game.
Verkleedpartijtje
Samen met dit levelsysteem hangt een al even nutteloos loot- en craftsysteem. Je ontgrendelt aan de lopende band nieuwe pakjes en wapens, en door het levelsysteem ben je praktisch gedwongen om steeds blind je sterkste uitrusting te kiezen. Zelf iets vervaardigen kán met de talloze grondstoffen die je verzamelt. Maar waarom zou je, als je na elke missie je toch weer volledig moet verkleden?
Gelukkig levelen je vier helden wel tegelijkertijd, waardoor je ze in ieder geval niet stuk voor stuk hoeft op te trainen. De hoofd- en zijmissies samen geven bovendien steeds net genoeg XP om verder te kunnen, waardoor je ook niet in de stad hoeft te grinden. Dan zou de lol er al helemaal snel van af zijn.
©GMRimport
Kostbare Kodakmomentjes
De activiteiten in Gotham zijn namelijk al even doorsnee als de vijanden. Op verschillende plekken in de stad vinden misdaden plaats, zoals overvallen, gijzelingen, of organenhandel. De vier vigilantes kunnen die misdaden oplossen door - jawel - iedereen op hun neus te slaan. Zo af en toe mag je ook nog een achtervolging inzetten, maar de Batbrommer voelt relatief traag en komt bij de minste stuurfout al tot stilstand. Deze achtervolgingen laat je dan ook het liefst links liggen.
De stad kan wel heel sfeervol zijn, maar alleen onder specifieke omstandigheden. Wanneer het wolkendek openbreekt en het zilveren maanlicht in de natte straten versmelt met het rode en paarse neon van nachtclubs en billboards, komen ray tracing, volumetrische belichting en de 4K-resolutie harmonieus samen. Op zulke momenten is het wel te begrijpen dat Gotham Knights op 30 fps is vergrendeld. Waarschijnlijk zou Gotham minder sfeervol zijn als op een ander vlak was ingeleverd.
©GMRimport
Desondanks blijft de stad leeg en verlaten ogen. Het is verhaaltechnisch gezien logisch dat de inwoners van Gotham ’s avonds niet over straat durven, maar wat is dan nog de toegevoegde waarde van een open wereld? Ook opmerkelijk: bij elke overgang van en naar de open wereld, krijgen we (kort) te maken met een traditioneel laadscherm. Die zien we niet vaak meer sinds de PS5 en Xbox Series hun intrede deden.
Gaat uit als een Knightkaars
Zelfs wanneer de game positief uit de hoek komt, lijkt er altijd weer een slecht doordachte ontwikkelkeuze tegenover te staan. Bij een aantal missies verrast de game door dialogen of zelfs stukjes gameplay af te stemmen op de held(in) die je op dat moment bestuurt. Dan wil je zo’n missie ook als een andere held kunnen herspelen, maar dat is dan weer geen optie. De game moedigt je aan om te wisselen, maar geeft vervolgens wel elke held zijn of haar eigen verhaal. Dat werkt niet samen, zo krijg je steeds maar stukjes van ieders verhaal mee.
Gotham Knights kent zeker een paar hoogtepunten, maar speelt veel vaker als eenheidsworst. Daar kan de co-op modus ook geen verandering in brengen. Er zijn niet ineens speciale aanvallen voor twee spelers; het blijft hetzelfde eentonige vechtspel, maar dan met twee superhelden in beeld. Misschien was het beter geweest als de titulaire Gotham Knights écht op eigen benen zouden staan. In een singleplayergame, zonder een co-op modus, zonder open wereld en vooral zonder levelsysteem, die allemaal als ballast worden meegesleept. Wellicht had de game dan zelfs ‘gewoon’ op 60 fps kunnen draaien.
Gotham Knights is nu verkrijgbaar voor PlayStation 5, Xbox Series X en S, en pc.
Gotham Knights hangt aan elkaar van de vreemde ontwerpkeuzes. Of het nou om de open wereld gaat, het vechtsysteem, of zelfs de co-op: het is allemaal net niet diep genoeg uitgewerkt. De potentie zit er wel en wie zelf zoekt, vindt wat krenten in de batpap, maar het zou niet nodig moeten zijn om zelf zo te graven naar de hoogtepunten. Gotham Knights is de superheldengame die we verdienen noch nodig hebben.
- Handvol memorabele momenten, onder de juiste omstandigheden prachtig en sfeervol, vechtsysteem bij vlagen bevredigend
- Vechten wordt snel eentonig, levelsysteem is veel te bepalend, lege open spelwereld, co-op biedt weinig extra’s, laadtijden
